Morgunblaðið - 27.06.1986, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. JÚNÍ 1986
33
Astríður Guðjóns
dóttir - Minning
Fædd 19. maí 1904
Dáin 16. júní 1986
Kveðja til ömmu
í dag er til moldar borin elskuleg
amma okkar, Ásta Guðjónsdóttir,
og langar okkur að minnast hennar
með nokkrum fátæklegum orðum.
Amma var gift Einari J. Einars-
syni, sem lést 9. september 1976,
og missti hún þá mikið. Þau áttu
fallegt heimili á Bergþórugötu 9
hér í borg.
Margs er að minnast og af mörgu
að taka. Þegar talað er um minning-
ar, þá er okkur öllum efst í huga
ánægjustundimar í æsku, í sumar-
bústað ömmu og afa, Vinaminni á
Kjalamesi. Þar dvöldum við á
sumrin, oft öll saman, en þó oftast
Jóna sem ólst upp hjá þeim. Þar
vom óteljandi gleðistundir á stómm
grænum túnum undir blárri Esj-
unni. Hlátur, ærsl og læti, stríðni
og góðmennska vom í hávegum
höfð, og er það ömmu og afa að
þakka, að þessar góðu minningar
búa ennþá í hjörtum okkar. En fyrst
og fremst langar okkur að þakka
ömmu fyrir allt það góða sem hún
gaf okkur, bæði það andlega og
veraldlega.
Við kveðjum elsku ömmu okkar
með þessari fallegu bæn, sem hún
las með okkur og þótti vænt um.
Guð geymi elsku ömmu. Þökkum
henni allt og allt.
„Vertu guð faðir, faðir minn,
ífrelsaransJesúnafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni."
Ástu og Einars em orðin átta og
bamabamaböm níu.
Sem fyrr segir bjó Ásta á Berg-
þómgötu 9 til æviloka, en var undir
lokin á daginn á heimili því, sem
Reykjavíkurborg rekur á Dalbraut,
en þar fá aldraðir inni yfír daginn
og geta sjálfir gert sér margt til
dægrastyttingar.
Sérstakar þakkir vil ég fyrir hönd
vandamanna hinnar látnu færa
Karenu og Guðmundi og öðmm
þeim, sem önnuðust hana á dag-
deildinni á Dalbraut, fyrir hlýja og
góða umönnun meðan hún dvaldi
þar.
Á Dalbraut vann tengdamóðir
mín að handavinnu sinni því að hún
var hannyrðakona mikil. Hennar
síðasta verk var að sauma teppi
handa dótturdottur sinni. Hafði
Ásta lokið því verki föstudaginn 9.
júní sl. og tók þá saman allt sitt
hannyrðadót og annað það, sem hún
hafði geymt á Dalbraut sér til nota
yfír daginn, og bar það Jieim til sín,
og má af þvi ætla, að hana hafi
gmnað að hún ætti ekki aftur-
kvæmt á Dalbraut. Laugardaginn
14. júní kom hún í heimsókn til
okkar hjóna og var þá hin hress-
asta, því að hún bar aldurinn vel.
Undir kvöld þennan dag hafði hún
orð á því að sér væri þungt fyrir
bijósti, en vildi þó ekki gera mikið
úr því. Það kom okkur hjónum því
algerlega á óvart, þegar hún
skömmu síðar leið útaf og hafði
misst meðvitund. Þótt hún kæmist
mjög fljótt undir læknishendur varð
henni ekki bjargað. Hún komst ekki
aftur til ráðs, en var með lífsmarki
fram á mánudaginn 16. júní að hún
andaðist.
Það er jafnan vandgert að lýsa
þeim hlutlaust, sem standa manni
nærri, en fyrir mér var tengdamóðir
mín mikilhæf kona og það held ég
einnig að óhætt sé að fullyrða að
það hafi hún verið að allra dómi,
þeirra sem af henni höfðu einhver
kynni.
Ástríður Guðjónsdóttir var mjög
myndarleg kona í sjón og hún var
greind kona og vel að sér um flesta
hluti, listfeng í sér eins og hannyrð-
ir hennar bera vott um, en hún ólst
upp á þeim tíma, þegar alþýða
manna fékk ekki notið hæfíleika
sinna, brauðstritið kallaði á alla
orku fólks á kreppuárunum.
Fjölskyldu sinni var Ásta kær og
mér var hún góð og skilningsrík
tengdamóðir, og er mér eins og
öðrum vandamönnum mikil eftirsjá
að þessari góðu konu. Við minn-
umst hennar með þakkiátum huga
og biðjum Guð að geyma hana.
Jón Árnason
Barnabörn
Þegar ég minnist hér tengdamóð-
ur minnar fáum orðum veit ég að
orð mín verða fátæklegri en ég vildi
að þau væru.
Mér var þessi góða kona kær og
ég mat hana mikils og það verður
því fyrir mér sem fleirum að orðin
lýsa ekki að fullu hugsun minni og
tilfínningum til hennar.
Ástríður Guðjónsdóttir fæddist
19. maí 1904 á Akranesi, dóttir
hjónanna Margrétar Helgadóttur
frá Litlabakka á Akranesi og Guð-
jóns Tómassonar frá Bjargi á Akra-
nesi.
Ástríður, eða Ásta, eins og hún
var jafnan kölluð og notaði það
heiti oftast einnig sjálf, ólst upp í
foreldrahúsum við gott atlæti og
fluttist með foreldrum sínum sextán
ára gömul (1920) til Reykjavíkur
og 1923 keyptu foreldrar hennar
húsið Bergþórugötu 9, þar sem Ásta
átti heima allan sinn aldur upp frá
því.
Meðan Ásta var í foreldrahúsum
vann hún ýmis störf á þeim harða
tíma, sem kreppuárin voru fólki,
en eftir að hún giftist manni sínum,
Einari Einarssyni 1930 (18. októ-
ber), var hún húsmóðir og vann
aldrei utan heimilis. En þar vann
hún líka mikið starf eins og heimili
þeirra hjóna bar jafnan vott um.
Þar mátti sjá fyrirmyndar handa-
verk húsmóðurinnar á flestu innan-
húss og hannyrðir hennar prýddu
þarveggi.
Ásta missti mann sinn 1976.
Hann varð bráðkvaddur á heimili
þeirra þann 9. september það ár
og varð fjölskyldu sinni og vinum
harmdauði, því að Einar var mikill
ágætismaður að allra dómi, sem
honum kynntust. Hann var í rúm
50 ár starfsmaður hjá Reykjavíkur-
borg, þar af frá 1935 hjá Raf-
magnsveitu Reykjavíkur og af þeim
tíma verkstjóri í fjölda ára, eða þar
til hann hætti fyrir aldurssakir,
sjötugur.
Þeim hjónum, Einari og Ástu,
varð þriggja bama auðið, en eitt
þeirra, drengur, dó tveggja ára.
Hin böm þeirra komust til aldurs
og em enn á lífi: Margrét, kona
þess sem hér ritar, og Kristleifur,
verkstjóri hjá ÍSAL, kvæntur Önnu
Hjálmarsdóttur. Bamaböm þeirra
Samstarf Búnaðarbankans og Brunabótafélagsins gerir þér nú
mögulegt að kaupa ferðatryggingu um leið og þú kaupir gjaldeyri
í bankanum.
Ferðatrygging Brunabótafélagsins er samsett trygging
sem bætir tjón vegna slysa, sjúkdóma og ferðarofs, auk tjóns á farangri.
Búnaðarbankinn býður ferðatékka
í 7 gjaldmiðlum, seðla í öllum skráðum gjaldeyristegundum
og Visa greiðslukort.
Ferðatrygging og gjaldeyrir á sama stað.
ÉBRUIinBÓT
-AFÖRYGGISÁSTÆÐUM
BÚNAÐARBANKINN
TRAUSTUR BANKI