Morgunblaðið - 27.06.1986, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. JÚNÍ1986
Guðfinna Vigfús-
dóttir - Minning
Fædd 30. apríl 1893
Dáin21.júní 1986
Göfug kona, Guðfinna Vigfús-
dóttir, hefir lokið langri og fagurri
ævi. Guðfinna Vigfúsdóttir lézt 21.
júní að heimili sínu, Öldugötu 12.
Guðfinna var fædd 30. apríl 1893
í Hlíð undir EyjaQöilum. Foreldrar
hennar voru Þóra Jónsdóttir frá
Hlíð og maður hennar, Vigfús
Einarsson.
Hún elst upp í föðurgarði, lengst
. af í Árbæ í Ölfiisi, en 19 ára gömul
fer hún til Reykjavíkur og hefur
nám, ásamt Guðbjörgu systur sinni,
í Hússtjómarskóla Hólmfríðar
Gísladóttur. Það má nærri geta
hversu stór stund það hefír verið
ungri og tilfinninganæmri stúlku,
eins og Guðfinna var, að komast í
þennan skóla. Að náminu bjó hún
alla ævi og minntist oft þessa tíma,
sem var tími gleði og bjartra vona.
í skólanum bundust vináttubönd við
skólasystur sem entust til æviloka.
í október 1918 gekk Guðfinna
að eiga Siguijón Jónsson, verzlun-
arstjóra frá Stóra-Ármóti í Flóa,
og eiguðust þau tvær dætur, Dóru,
gifta Richard Theodórs fyrrv. skrif-
stofustjóra hjá Reykjavíkurhöfn, og
Hóimfríði, píanókennara við Tón-
listarskólann í Reylqavík. Siguijón
var verzlunarstjóri í verzlun Geirs
Zoega, sem hafði mikil umsvif í
Reykjavík. Margir Reykvíkingar á
miðjum aldri og eldri minnast Sig-
urjóns, sem var sérstaklega heiðar-
legur verzlunarmaður, glæsimenni
og mikið góðmenni. Að Siguijóni
látnum orti Snæbjöm Jónsson um
hann eftirmæli, sem byija á eftir-
farandi erindi:
Þá er einum öðling færra
okkar sem að prýði þjóð,
einum sem að sífellt hærra
sótti móti Ijósi skærra
og við veginn vörður hlóð.
Þau Guðfinna og Siguijón sköp-
uðu sér fagurt heimili á Öldugötu
12. Oft var gestkvæmt á heimilinu,
og þó efni væru ekki mikil var öllum
tekið af höfðingsskap og gestrisni.
Siguijóni var heimilið ómetanlegur
helgistaður að hverfa að, eftir eril
og störf dagsins.
Guðfínna var glæsikona og höfð-
ingskona í þess orðs beztu merk-
ingu. Menntun hlaut hún litla í
æsku, eða eins og á þeim tíma
gerðist, farkennari kom og kenndi
1 mánuð á vetri, og síðan fór hún
í Hússtjórnarskólann. En þetta
stutta nám ávaxtaði hún vel. Hún
var næm á allt er til þroska mátti
verða, og alla ævi var hún að auka
þroska sinn og menntun.
Þegar hún komung stúlka er
fengin í vinnu til séra Ólafs prófasts
í Amarbæli og frú Lydiu, konu
hans, þá sér prófastur strax hvað
í ungu stúlkunni býr og hann kennir
henni nótnalestur, sem var fátítt
að stúlkur lærðu á þessum tíma.
Guðfinna fékk þar gott veganesti
hjá prófastinum, því tónlistin átti
eftir að verða henni mikill gleðigjafi
alla tíð, en sjálf var hún söngelsk
og naut fagurrar tónlistar. Þegar
Guðfinna var komin til Reykjavíkur
starfaði hún mikið í Lestrarfélagi
kvenna, en ungar konur á þeim tíma
sóttu mikinn fróðleik og menntun
við lestur góðra bóka.
Það er erfitt að lýsa, svo vel sé,
stórbrotinni konu eins og Guðfinna
var.
Á þeim 20 árum, sem ég hefi
átt Guðfinnu og hennar fjölskyldu
að vinum, er mér minnisstæðust
reisn hennar, trúartraust og hin
ómælda gleði yfir öllu sem fagurt
var og gott. Hún unni öllu fögm,
iandinu sínu, litlu blómi, ljóði eða
sálmi, tónlist, fagurri handavinnu
og fögm mannlífi. Allt þetta gerði
hana að óvenjulega heilsteyptum
og sterkum persónuleika.
Þær mæðgur Guðfinna og Hólm-
fríður hafa haldið saman heimili
alla tíð eftir Siguijón lézt. Dóra og
Richard hafa ekki látið sitt eftir
liggja að þeim mæðgum mætti líða
sem bezt. Þau hafa verið sem einn
hugur í að gleðja og fegra líf þeirra.
Við, vinir fjölskyldunnar, sem
vissum að síðustu árin vom erfið
þegar sjúkleiki sótti að, mættum
læra af þeim Hólmfríði, Dóm og
Richard, sem sýndu móðurinni svo
mikinn kærleika og sem sýndu líf-
inu svo mikla virðingu.
Góð kona er gengin. Margt ber
að þakka.
Eg bið að landið okkar eignist
margar konur hennar líkar.
Gerður Hjörleifsdóttir
Látin er í hárri elli frú Guðfinna
Vigfúsdóttir. Ég minnist þess þegar
ég fyrst sá Guðfinnu að ég dáðist
að glæsileika hennar og reisn. Um
ættir Guðfinnu kann ég fátt að
segja. Vissi einungis að hún var
bóndadóttir og komin af ágætu
fólki. Mér kom oft í hug ljóð séra
Matthíasar:
Víðarenisíklingssölum,
kvennafas er piýði glæst.
Mörg í vorum djúpu dölum
drottning hefur bónda fæðst.
Og víst er um það að mörg
drottningin hefði mátt öfunda
Guðfinnu af virðuleik hennar og
reisn. Gift var Guðfínna Sigurjóni
Jónssyni frá Stóra-Ármóti í Flóa.
Hann var verzlunarstjóri við Verzl-
un Geirs Zoéga, og mágur hins
svokallaða gamla Geirs, sem giftur
var Helgu, systur Siguijóns. Þau
hjón, Siguijón og Guðfinna, eignuð-
ust tvær dætur, Dóm, sem gift er
Richard Theodórs, og Hólmfríði,
skrifstofustjóra í Tónlistarskólan-
um í Reykjavík.
Þessum góðu hjónum kynntist ég
þegar ég giftist systursyni Sigur-
jóns, Geir Zoéga, og alla tíð vom
þau okkur sannir vinir. Þeir frænd-
ur vom miklir mátar þrátt fyrir
t
Hjartkœr eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KJARTAN ÓLAFSSON,
vörubifreiðarstjóri,
Mikiubraut 28,
erlátinn.
Ema Helgadóttlr,
Kjartan Andrósson,
Kristbjörg Kjartansdóttir, Björn Þorvaldsson,
Jórunn Lísa Kjartansdóttir, Hallur Hallsson,
Magdalena Kjartansdóttir, Þórarinn Stefánsson
og barnabörn.
t
Okkar innilegasta þakkiæti fyrir sýndan hlýhug og samúö okkur
til handa viö andlát og útför foreldra okkar, tengdaforeldra, ömmu
og afa,
RÓSU BJARNADÓTTUR
BOGA MATTHÍASSONAR,
Litlu-Hólum, Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir færum við (sfélagi Vestmannaeyja, Eykyndilskon-
um og starfsfélögum Rósu, Sjúkrahúsi Vestmannaeyja.
Matthfas Bogason, Guðný Guðjónsdóttir,
Birna Bogadóttir, Guöbjartur Herjólfsson,
Rúnar Helgi Bogason, Kristný Guölaugsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúö og vinarhug við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og ömmu,
KRISTJÖNU TÓMASDÓTTUR,
Lindarholti 7,
Ólafsvfk.
Kærar þakkirtil starfsfólks kvennadeildar 21 a á Landspítalanum.
Vfglundur Jónsson,
Úlfar Víglundsson, Guðrún Karlsdóttir,
Guðrún Vfglundsdóttir, Pétur Jóhannsson,
Ragnheiður Vfglundsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegustu þakkir færum viö öllum þeim sem auðsýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og útför mannsins míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
HALLDÓRS ÁRNASONAR,
Birkivöllum 1,
Selfossi.
Panný Sigurðardóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
nokkum aldursmun, og þótti Geir
mjög vænt um þennan frænda sinn.
Guðfinna, sem aðrar konur þessara
tíma, annaðist heimili sitt af kost-
gæfni, en hún var áreiðanlega að
eðlisfari félagslynd kona og var hún
mjög virkur þátttakandi í hinu litla
félagi Kvennanefndar Dómkirkj-
unnar. Hún vann að þessum hugð-
arefnum sínum langt fram í elli
með sömu vandvirkni og prúð-
mennsku sem ávallt. Veit ég að
félagskonur minnast hennar með
virðingu og þakklæti.
Manni sínum og dætrum bjó hún
fagurt heimili, sem ég sagði stund-
um að blátt áfram angaði af snyrti-
legheitum.
Guðfinna varð fyrir því óhappi
fyrir nokkrum árum að lenda í bfl-
slysi, þegar ekið var á bfl sem hún
sat í, og hlaut hún slæmt höfuðhögg
og aðra áverka. Fór þetta mjög illa
með hana svo aldraða konu, en
gæfa hennar var að eiga svo frá-
bærar dætur og tengdason, sem
önnuðust hana alla tfð. Og aldrei,
á minni löngu ævi, hefi ég séð slíka
ástúð og hlýju sem þessar systur
auðsýndu móður sinni, sem þau og
öll gerðu.
En nú er komið að leiðarlokum
og við sem eftir stöndum söknum
vina okkar. Ég tel, að Guðfinna
hafi verið vinkona mín og vil því
þakka henni fyrir að hafa notið
samfylgdar hennar svo langan tíma
og bið henni velfamaðar á nýjum
leiðum.
En minningin um mæta konu
mun lifa.
Halldóra Ó. Zoéga
Ég vil með þessum fáu línum
flyfja kveðju og þakklætisorð til
hinnar látnu vinkonu minnar, Guð-
finnu Vigfúsdóttur, Öldugötu 12,
Reylqavík, sem í dag verður lögð
til hinztu hvfldar við hlið bónda síns,
Siguijóns Jónssonar, í gamla
kirkjugarðinum í Reykjavfk.
Ég kom til þeirra hjóna, skóla-
drengur í menntaskóla, og bjó hjá
þeim í nokkra vetur, og á þeim
þökk að gjalda fyrir mikla ástúð
og hugulsemi sem ég fékk notið á
heimili þeirra á þessum árum svo
og traustan vinskap sem síðan
hefur haldist óbreyttur.
Það var hollt hveijum ungum
manni að kynnast lífsskoðun þess-
ara hjóna, sem voru fulltrúar hinna
vönduðustu dyggða eldri kynslóðar-
innar, kynslóðar, sem var alin upp
við annað gildismat á verðmætum
lífsins en nú er mest í tízku.
Guðfinna fæddist 30. apríl 1893
að Hlíð undir Eyjafjöllum. Foreldrar
hennar voru Vigfús Einarsson,
bóndi þar, og kona hans, Þóra Jóns-
dóttir. 12 ára gömul fluttist hún
með fjölskyldu sinni að Árbæ í
Ölfusi, og minntist Guðfínna þess-
ara tíma í Ölfusinu, sem ánægjuleg-
ustu stunda æskuára sinna. Hún
dvaldi um tíma á heimili Ólafs pró-
fasts í Amarbæli, og kynntist þar
sönglist og fékk tilsögn í nótna-
lestri, sem vafalaust hefur átt sinn
þátt í þvf að glæða áhuga hennar
á hljómlist. Hún hafði góða söng-
rödd og næmt söngeyra og hafði
alla tíð mikinn áhuga á tónlist og
sótti mikið tónleika eftir að hún
fluttist til Reykjavíkur.
Þann 26. október gekk hún að
eiga Siguijón Jónsson, verzlunar-
stjóra, frá Stóra-Ármóti í Flóa. Þau
hjón eignuðust tvær dætur, Dóru,
sem er gift Richard Theodórssyni
skrifstofustjóra hjá Reykjavíkur-
höfn, og Hólmfríði, píanókennara
við Tónlistarskólann í Reykjavík.
Guðfinna missti mann sinn árið
1953.
Guðfinna var glæsileg kona í
útliti, bar sig vel og hafði höfðing-
legt fas og framkomu. Hún var
greind og vel að sér um flesta
hluti. Hún var auk þess ræðin og
hafði skemmtilegt skopskyn. I
einkalífi sínu var Guðfinna gæfu-
manneskja. Fjölskyldulífíð ein-
kenndist af ást og nærgætni, reglu-
semi og samheldni.
Guðfinna trúði á æðri forsjón.
Hún hafði mikinn áhuga á kirkju-
málum og var mjög virk og áhuga-
söm í Kirkjunefnd kvenna við Dóm-
kirkjuna í Reykjavík og vann þar
óeigingjamt starf meðan heilsan
leyfði.
Guðfinna náði háum aldri og
naut lengst af góðrar heilsu. Þannig
gekk hún um beina í fjölmennri
veizlu á 90 ára afmæli sínu og var
þá hress og skemmtileg í viðræðu.
Síðan hefur að vísu hallað undan
fæti hvað snertir heilsufar, þótt hún
hafi haldið andlegum kröftum sín-
um þar til síðustu mánuðina.
Guðfinna naut mikils ástríkis hjá
dætmm sínum sem hafa annast
hana af sérstakri umhyggju í veik-
indum hennar, sem vissulega urðu
mjög erfið og fyrirhafnarsöm síð-
asta árið.
Guðfinna fékk sína ósk uppfyllta
að fá að kveðja þennan heim á
heimili sínu, Öldugötu 12, þar sem
hún hafði búið í rúm 60 ár.
Ég veit að Guðfinna á góða heim-
von á landi lifenda.
Þeim Hólmfríði, Dóru og Richard
votta ég hluttekningu mína og bið
þeim Guðs blessunar.
Tryggvi Þorsteinsson
Ragnhildur Jóns-
dóttir - Kveðjuorð
Það er júní og gróandinn upp á
sitt besta, fuglamir kvaka á hreiðr-
um sínum og fiskar fylla ár lands
okkar.
Á þessum tíma velur yndisleg
kona, sem varði unganum úr ævi
sinni og meira til í sveitinni sinni
norður í Miðfirði, að kveðja.
Já, í dag kveð ég Ragnhildi Jóns-
dóttur frá Fosskoti í Núpsdal, eigin-
konu föðurbróður míns og vildarvin-
ar Ólafs Bjömssonar, bónda í Núps-
dalstungu. Ragnhildur og Ólafur
eignuðust þijú böm sem öll lifa
foreldra sína og bera þeim fagurt
vitni.
Ég sé fyrir mér Ragnhildi unga
stúlku, fallega umfram aðra stúlkur
því það hlýtur hún að hafa verið,
svo falleg sem hún var alla tíð. En
fegurðin var ekki bara hið ytra,
innri fegurð hennar var slík að öll-
um leið vel í návist hennar.
Þegar ég sem bam dvaldi hjá
Rönku og Ólafi frænda í Tungu
lengri eða skemmri tíma, ýmist með
foreldrum mínum eða án, vom dýrð-
ar dagar. í huga mínum finnst mér
eins og sólin hafi aldrei sest og lífið
sannarlega verið leikur. Þau Ranka
og Ólafur og bömin þeirra umvöfðu
mann og það var gott að vera til.
Yfir þessum summm í Tungu er
og verður alltaf sérstakur dýrðar-
ljómi og fyrir þessar ljúfar minning-
ar vil ég af alhug þakka Ragnhildi
nú og óska henni góðrar ferðar í
þann heim, þar sem sólin að eilífu
skín.
Hclga Mattína Björnsdóttir