Morgunblaðið - 27.06.1986, Blaðsíða 42

MORGUNBLÁÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. JÚNÍ1986
42
y/Eldc'i átum ví& cdlt \pettcu rusl-
fcebi þegar eg w cd> cnlast upp ''
© 1985 Universal Press Syndicate
Áster.
. . . e//w og ófull-
komna sinfónian.
TM Rao U.S. Pat. Oft.-all rights reserved
*>19P3 Los Angeles Times Syndicale
Dómarinn hefur verið á
kappleik um helgina!
Verið róleg. Hann hlýtur að
vera þarna!
HÖGNI HREKKVÍSI
w £<FiTT Afc- Finnja UÓfciA
/EIHX.ETTI SjO >
Á ferð um Suðurland
Til Velvakanda.
Laugardaginn 21. júní, þegar
dagur er lengstur á okkar kæra
landi, var ég ásamt fjölskyldu,
þ. á m. ungum frænda hálfíslensk-
um sem býr í New York, á ferð um
Suðurland. Ferðinni var heitið að
Geysi, en þar voru hin glæsilegu
hjón Sigríður Vilhjálmsdóttir og
Már Sigurðsson (Greipssonar) að
taka í notkun hluta af greiðasölu
og væntanlegrar gistiaðstöðu við
Geysi og buðu til móttöku af því
tilefni. Þama hefír verið unnið
feiknamikið starf og gamli leik-
fímisalurinn frá tíð Iþróttaskólans
í Haukadal er uppistaða í þessum
smekklegu og fallegu húsakynnum.
Viðarinnréttingar, útskurður og
margt fleira vakti sérstaka athygli,
einnig málverk Gísla Sigurðssonar
listmálara og ritstjóra, sem prýddu
veggi, en hann er ættaður úr þess-
ari fögru sveit.
Þama hitti ég Jón Sigurðsson,
bróður Gísla, í hjólastólnum sínum.
Jón var ungur bóndi í sveitinni,
þegar hann varð fyrir hörmulegu
slysi er hey hrundi ofan á hann og
slasaðist svo að hann er bundinn
við hjólastól allt lífíð. En ungi
maðurinn lét ekki bugast. Hann hóf
nám í 9. bekk, þá fulltíða, síðan
skólagöngu áfram upp menntakerf-
ið og á þessu vori var hann að ljúka
prófi í líffræði frá Háskóla íslands.
„Nú er ég að hefja nám í grasa-
fræði," sagði Jón brosandi, þegar ég
ræddi við hann stutta stund. Auk
fljúgandi gáfna var þessum unga
bónda gefíð mikið sálarþrek og
æðruleysi. Það er hollt að hitta slíkt
fólk. Þetta eru hinar sönnu hetjur
þessa lands, sem sjaldan er talað
um í fréttum.
Fjölmiðlar eiga eflaust eftir að
gera þessum viðburði góð skil og
skal því ekki ijölyrt um hann hér,
en dagurinn verður ógleymanlegur.
Viðmót bræðranna á Geysi og
þeirra fólks og rausn sú sem er
einkennandi fyrir byggðarlagið og
hið myndarlega fólk, sem býr þar,
setti svip á þetta samkvæmi. A
heimleið vildi ég sýna frænda mín-
um frá New York Skálholtskirkju
og reyndi að segja ögn frá Söguleg-
um staðreyndum. Sól skein í heiði
og það var fallegt að aka heim að
Skálholti. Við lögðum bílnum og
gengum að hálfopnum dyrum kirkj-
unnar. Á móti okkur bárust tónar,
söngur og hljóðfæraleikur. Fyrir
altari var allstór hópur fólks og
nokkrir strengjahljóðfæraleikarar
sátu fyrir framan. „Hvaða kór er
þetta?" spurði ég ungan sellóleik-
ara, son tannlæknisins míns. Hann
svaraði eitthvað á þá leið, að þetta
væru bara svona ýmsir, sem hefðu
gaman af að syngja saman og leika
saman. Við settumst og hlustuðum
stundarkorn. Þarna voru mörg
kunn andlit, margt þekkt fólk úr
tónlistarlífí höfuðborgarinnar. Við
vildum ekki gera ónæði og spyrja
frekar, en ég gat endurtekið spum-
ingu mína við Pál Einarsson selló-
leikara og jarðfræðing, sem mér
sýndist gegna tveim hlutverkum,
bæði sem hljóðfæraleikari og söng-
maður, og hann svaraði á sama hátt
og vinur okkar ungi, að þau væru
bara að syngja saman af því að
þeim þætti það gaman. Hljómburð-
ur Skálholtskirkju er stórfallegur
og þessi hópur fólks, sem ekki hét
neitt en hafði safnast þama saman
undir handleiðslu hins kunna píanó-
leikara Jónasar Ingimundarsonar,
söng svo fallega og tandurhreint
að mér þótti slæmt að slíta mig
burtu.
Þetta var fallegur endir á góðum
degi og gaman þótti mér að geta
sýnt ungum manni sem á rætur að
hálfu í íslenskri mold, hvemig hluti
fólks á öllum aldri ver tómstundum.
Það er svo mikið af niðurrifsöfl-
um á sveimi, Velvakandi góður, og
Sjómenn.
Skýrslur sýna að mikinn meirihluta eldsvoða má rekja
til mannlegra mistaka, reykinga, trassaskapar og van-
þekkingar. Eldvarnaræfíngar skal halda reglulega um borð
í skipum. Þær eiga að miða að því að skipveijar verði sem
hæfastir til að koma í veg fyrir og beijast gegn þessari vá.
Ert þú eldklár?
Víkverji skrifar
Nú er kominn sá árstími, þegar
mest er unnið að viðhaldi
gatna á höfuðborgarsvæðinu. Af
því leiðir margvíslegt óhagræði
fyrir þá, sem eru á ferðinni í bíl
og ekkert við því að segja. Gatna-
kerfíð í Reykjavík er hins vegar
orðið sambærilegt við gatnakerfi
stórborganna erlendis á þann veg,
að oft geta menn þurft að aka
langar leiðir til þess að komast í
kringum lokaðar götur, ef þeir vita
ekki fyrirfram á hvetju þeir eiga
von.
Þetta henti Víkveija t.d. í gær-
morgun, þegar hann átti ekki annan
kost en að hringsóla góða stund
um Laugameshverfíð á leið sinni í
miðbæinn vegna þess að hann átt-
aði sig ekki í tíma á þeim götum,
sem hafði verið lokað. Æskilegt er
að gatnamálastjóri í Reykjavík og
starfsbræður hans í nágrannabæj-
um kynni þessar lokanir rækilega
í blöðum áður en þær fara fram.
Það mundi vafalaust greiða töluvert
fyrir umferðinni, sem er orðin nógu
þung fyrir á sumum tímum dagsins,
sérstaklega snemma að morgni og
svo síðdegis
mikið seinni árin. Ungt fólk, sem
tekur t.d. stúdentspróf vorið 1987,
þarf að taka ákvörðun um það fyrir
næstu áramót hvað og hvar það
ætlar að nema, ef stefnt er til
annarra landa. Þetta þýðir, að
margir þeirra, sem luku stúdents-
prófi nú í vor tóku slíka ákvörðun
fyrir síðustu áramót. En þótt al-
menningur hafí lagað sig að siðum
annarra þjóða í þessum efnum á
það sama ekki við um þá, sem
stjóma þessu landi. Þeir taka
ákvarðanir út og suður án þess að
hugsa lengra en til dagsins í dag.
Nú hefur menntamálaráðherra t.d.
samþykkt tillögur stjómar lána-
sjóðs námsmanna þess efnis, að
veita ekki lán til greiðslu skóla-
gjalda erlendis fyrstu árin eftir
stúdentspróf, ef hægt er að nema
sömu grein hér heima. Skyldu þeir,
sem að þessari ákvörðun standa
gera sér grein fyrir því, hvað þeir
hafa átt mikinn þátt í að splundra
gersamlega framtíðaráformum fjöl-
margra íslenzkra ungmenna með
þessu? Eru það ekki sjálfsagðir
mannasiðir að tilkynna ákvarðanir
af þessu tagi með ársfyrirvara?
A
Operuunnendur geta nú þegar
farið að hlakka til næsta vetr-
ar. Þjóðleikhúsið sýnir Toscu í haust
og Islenzka óperan Aidu í janúar.
Báðar þessar óperur eru mikil stór-
virki og vinsældir þeirra gífurlegar.
Það sýnir mikinn stórhug hjá forr-
áðamönnum þessara stofnana
beggja og söngfólkinu, sem að þeim
stendur að takast á við þessi viðam-
iklu verkefni. En þessir aðilar geta
gengið út frá því sem vísu, að þeirra
bíða þakklátir áheyrendur.
XXX
Oú var tíðin, að íslendingar tóku
ákvarðanir um flesta þætti
daglegs lífs mjög seint. Það tíðkað-
ist t.d. ekki, að fólk tæki ákvarðanir
um hvert halda skyldi í sumarleyfi
fyrr en skömmu áður, á sama tíma
og aðrar þjóðir fóru að huga að
því í ársbytjun. Þetta hefur breytzt