Morgunblaðið - 03.07.1986, Blaðsíða 68

68
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. JÚLÍ1986
mmmn
„‘Svona., svona., Uxtt 'eMMS. allb&f-
iv'ona. þó einhwcr hringi dynzb/öLLunrti."
.. .þegar bros hans fylgir
þérallan daginn
Nei, ég er ekki með neinn
varning sem tollurinn hefur
áhuga á.
Með
morgunkaffinu
Ekkert mál, mamma. Hann
kemur og sækir þig eftir fáein-
ar minútur!
V
HÖGNIHREKKVÍSI
Stöndum vörð um náttúruna
íslendingur skrifar:
„Agæti Velvakandi.
Að undanfomu hefur mér oft
flogið í hug hve mikill flársjóður
landið okkar er. Ekki þarf að aka
nema í 5 mínútur út fyrir borgar-
mörkin til þess að komast í snert-
ingu við ómengaða náttúruna.
Hreint og tært lindarvatnið sprettur
upp ur jörðinni og hjalar lágum rómi
við lækjarbakkann þar sem það
seytlar friðsællega nær ósi. Fugia-
þytur og kvak berst að manni frá
frumbyggjum landsins. Svona hefur
það alltaf verið og svona viljum við
íslendingar að landið okkar haldist,
hreint og óspillt.
Nú hrannast svört ský upp á
himininn; válynd veður eru í nánd.
Stóraukin vélvæðing af öllu tagi,
hraði, stress og flýtir, hróp og köll.
Nýgræðingurinn, grös og holtasól-
eyjar eru miskunnarlaust rifnar upp
frá rótum og eftir stendur svöðusár
á landinu. Minnisvarði um manninn
sem var að flýta sér. Nú er svo
komið að margir íslendingar hafa
engan tíma til að kynnast eigin
landi, heldur vinna myrkranna á
milli fyrir næstu sólarlandaferð. A
meðan hrannast hingað erlendir
ferðamenn í stríðum straumum er
eiga þá ósk heitasta að fá að líta.
óspillta og sérstæða náttúru íslands
augum.
Mörg böm sem nú eru að alast
upp hafa vart í sveit komið og
þekkja ekki til einföldustu verka.
Enda þótt ekki megi standa í vegi
fyrir tækni og eðlilegri framþróun,
mega menn aldrei gleyma uppruna
sínum. Eitt það mikiivægasta í
þeirri viðleitni er að standa vörð
um tunguna. Án hennar verðum við
aldrei þjóð.
Bréfrítari er ánægður með þá þjónustu sem Bílaaðstoð Tóta í Brautarholtinu veitir bOeigendum.
Víkveiji skrifar
Gífurlegur vöxtur er í hótel-
byggingum hér á landi og hafa
nú tvö glæsileg hótel opnað á
Suðurlandi, Hótel Örk í Hveragerði
og Hótel Geysir í Haukadal í Bisk-
upstungum. Þá hefur nýlega verið
opnað nýtt hótel á Selfossi. 011 þessi
hótel bera vitni mikilli trú og bjart-
sýni á ferðamannaiðnað, sem svo
hefur verið kallaður og vonandi
munu þessi hótel öll blómgast og
og hafa nóg af gestum. í þessum
byggingum endurspeglast trú á
landið og það, sem það hefur upp
á að bjóða.
En það eru ekki aðeins þessar
hótelbyggingar, sem rísa. Nýlega
var Hótel Saga stækkuð til mikilla
muna og hótel eru í byggingu í
höfuðborginni.Á Akureyri eru einn-
ig hótel í byggingu svo og í Kefla-
vík. Þar er risið glæsilegt hótel,
einskonar flugvallarhótel.
Víkveiji átti þess kost að skoða
hið nýja hótel Örk í Hveragerði
nýverið, er þar fór fram vígsluat-
höfn, sem frá var skýrt í Morgun-
blaðinu í fyrri viku. Hótel þetta er
afar glæsilegt og reist af mikilli
smekkvísi. Það var aðeins 9 mánuði
í byggingu og segja kunnugir að
hreppsnefndin þar eystra hafi vart
áttað sig í fyrstu á hve stórhuga
eigandinn var, en eflaust á Örkin
eftir að verða mikil lyftistöng þess-
um hreppi, sem býr við svo fágæt
náttúrugæði sem leirinn og hvera-
hitinn veita.
Sama er að segja um Hótel Geysi
í Haukadal. Haukadalur er tengdur
jarðhitanum eigi síður en Hvera-
gerði og þar er einhver mesti ferða-
mannasegull landsins, sem hótelið
ber nafn sitt af, goshver, sem gefið
hefur öðrum goshverum í heiminum
nafn. Ástæða er til að fagna grósku
í þessum atvinnuvegi, sem þjónar
gestum og gangandi og óska eig-
endum þessara fyrirtækja alls vel-
farnaðar.
XXX
Færeyingar taka duglega á móti
grænfriðungum, sem komu til
Færeyja fyrir skömmu og ætluðu.
að stöðva þar hvalveiðar. Foringjan-
um, Paul Watson, á skipi græn-
friðunga, Sea Shepherd, var meinuð
landganga í Færeyjum og honum
bannað að stíga fæti á færeyska
grund næstu þijú árin. Mun bann
þetta jafnframt gilda í öllu Dana-
veldi, þ.e. þá einnig að öllum Iíkind-
um á Grænlandi. Það mun vera
grindhvaladráp Færeyinga, sem
Sea Shepherd-menn ætluðu að
stöðva. •
Ástæða er til þess að minna á
ummæli eins af grænfriðungum,
sem kom til íslands fyrir nokkrum
misserum til þess að vinna málstað
þeirra lið hérlendis. Hann sagði, að
þegar hvalir hefðu verið alfriðaðir
og þeir náð takmarki sínu, myndu
samtökin snúa sér að þorskinum,
það mætti ekki drepa hann. Um-
mæli þessi lýstu svo gífurlegu of-
stæki, sem jafnan hafa einkennt
þessi samtök, sem samkvæmt þessu
víla ekki fyrir sér að beijast fyrir
því að kippa stoðum undan sjálf-
stæði heillar smáþjóðar. Þeim er
ekkert heilagt. Að vísu afneitaði
einn talsmanna grænfriðunga þess-
ari skoðun nokkru síðar en hún var
látin í Ijós og kvað hana hafa verið
ákaflega óheppilega. Það var þó
ekki gert, fyrr en þessu fólki varð
ljóst, hveija þýðingu þessi ummæli
höfðu.
XXX
En þrátt fyrir allt, mega menn
ekki vanvirða mátt þessara
samtaka, sem eru svo áhrifarík, að
þau segja jafnvei Bandaríkjastjóm
fyrir verkum. Er þar átt við hik
Japana á að kaupa hvalaafurðir af
íslendingum — því að ella missa
þeir mikilsverð fískimið við strendur
Bandaríkjanna. Á hinn bóginn er
það umhugsunarvert, þegar Banda-
ríkin skipta sér svo af milliríkjavið-
skiptum tveggja óskyldra þjóða, að
þau hafi í hótunum við annað þeirra.
Hvers vegna ætti það að koma
Bandaríkjastjóm við, þótt Japanir
keyptu hvalaafurðir af íslending-
um? Kemur okkur íslendingum í
raun ekki meira við öll sú mengun,
sem frá iðnríkjum stafar og mengar
nú allt himinhvólfíð. Þar eiga
Bandaríkjamenn mikla sök sem
aðrar iðnaðarþjóðir og kannski fer
þessi mengun verr með hvalastofn-
ana en nokkurra dýra veiði hér við
yzta haf. Skyldi ekki öllu lífi á
jörðinni stafa þar hætta af?
XXX
Nú berast þær fréttir frá Wash-
ington, að hæstiréttur Banda-
ríkjanna líti svo á að stjómvöldum
þar sé „ekki skylt" að skipta sér
af þótt einhveijir aðrir en Banda-
ríkjamenn eti hvalkjöt. Það er mikið
að þessi virðulega stofnun kemst
að þessari niðurstöðu, en hvar er
samt hugsjón forystumannanna,
sem áður fyrr stjómuðu þessu mikla
ríki og trúðu á fijáls viðskipti?