Morgunblaðið - 15.10.1986, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. OKTÓBER 1986

Ást er,
... að heyra hann
segja: „Eg þarfnast
þín. “
TM Reg. U.S. Pat. Off.—all rights reserved
© 1986 Los Angeles Tlmes Syndicate
&

Með
morgunkaffínu
TAÍV*01**SKI
Get ég fengið afhent fæð-
ingarvottorð.
HÖGNI HREKKVlSI
J
Fáein orð um krabbameins-
skoðun og hjúkrunarfólk
Velvakandi góður.
í dálkum þínum birtist 2. október
sl. bréf frá konu, sem kallar sig
J.G. Segir hún frá því í bréfi sínu,
að hún hafi nýlega farið í krabba-
meinsskoðun og kvartar yfir því,
að viðmót þeirra, sem höfðu af-
skipti af henni í því sambandi, hafi
verið kuldalegt og hafi „mannskj-
an“ eins og hún orðar það „hreint
út sagt sýnt sér ókurteisi".
Ég verð að segja, að ég varð
Fréttir á táknmáli í sjónvarpinu
eru sendar út kl. 17.55. Þessar
fréttir eru ætlaðar heymarskertum
og eru sem stuðningur við aðalfrétt-
imar. Fá þessir einstaklingar
innsýn í þær fréttir sem á eftir
koma og gerir þessu fólki betur
kleyft að fylgjast með því sem er
að gerast í umheiminum.
Eg vil spyrja ráðamenn rikisQöl-
miðla. Hver er þjónustan við þennan
hóp? Að vísu er þetta minnihluta-
hópur, 200 - 300 manns. Vitið þið
að útvarp getur þetta fólk lítið not-
Við sem höfum notið mjög
ánægjulegrar dvalar í Hveragerði á
tímabilinu 19.-28. ágúst, í boði
Gísla Sigurbjömssonar forstjóra
Gmndar, fæmm honum hinar inni-
legustu þakkir fyrir huglsemina í
okkar garð. Einnig þökkum við hinn
frábæra aðbúnað á staðnum.
mjög undrandi þegar ég las þetta
bréf. Svo vill til, að ég er líka nýbú-
in að fara í krabbameinsskoðun, og
ég hefi allt aðra sögu að segja.
Allir þeir, sem höfðu afskipti af
mér í þessu sambandi, vom einstak-
lega ljúfir í viðmóti og elskulegir.
Vom það 4 starfsmenn stofnunar-
innan kona í móttöku, tvær hjúkr-
unarkonur og læknirinn, sem
skoðaði mig. Þegar heim var komið
hafði ég orð á því, hversu elskulegt
að. Það eina sem þessi hópur getur
fært sér í nyt em 4 mínútur og nú
er búið að færa þær úr samhengi
við aðalfréttimar. Því bið ég ykkur
um að færa táknmálsfréttimar og
hafa þær rétt á undan aðalfréttun-
um.
Á þessu sjáið þið að þetta fólk
er nægjusamt, við biðjum um aðeins
nokkrar mínútur, á réttum stað.
Ég er þess fullviss að þetta er
ekkert mál og vilji ráðamanna jafn-
vel fyrir hendi.
Kristjana
Við sendum líka þakkir til hins
ágæta starfsfólks. Að lokum þökk-
um við stjóm Kvenfélags Fríkirkj-
unnar í Hafnarfirði að hafa valið
einmitt okkur til þessarar dásam-
legu dvalar.
Sex aldraðir úr Fríkirkjusöfn-
uðinum í Hafnarfirði.
allt þetta fólk hefði verið, og kann
ég því bestu þakkir fyrir.
Ég er svo lánsöm, að ég hefi alla
ævi verið mjög heilsuhraust, og er
ég forsjóninni óskaplega þakklát
fyrir það.
Þó kom það fyrir mig fyrir nokkr-
umk ámm, að ég þurfti að fara í
rannsókn í berklavamadeild Heilsu-
vemdarstöðvar Reykjavíkur. Kom
þá í ljós blettur í öðm lunganu, og
var ég því lögð inn á Landspítalann
til frekari rannsónar. Niðurstaðan
af þeirri rannsókn var, sem betur
fer, að ekkert alvarlegt var á seiði,
en vegna blettsins í lunganu, sem
enn er þar, þarf ég að fara í eftiriit
í berklavamastöðina tvisvar á ári.
Af þessum sökum hefi ég að sjálf-
sögðu haft kynni af allmörgu
starfsfólki heilsugælsunnar í
Reykjavík, og verð ég að segja, að
allt þetta fólk, án undantekninga,
hefír verið einstaklega hlýlegt og
þægilegt í viðmóti. Hefi ég oft haft
orð á því við ýmsa og talað um,
hversu þakklát við íslendingar meg-
um vera fyrir þá góðu og nákvæmu
heilsugæslu, sem við njótum, og
ekki síst fyrir það elskulega fólk,
sem við hana starfa. Vil ég hér
með senda því öllu bestu kveðjur
og þakkir.
í bréfi sínu segir J.G. ennfremun
„(En þrátt fyrir það) hefur maður
nú kynnst því alls staðar þar sem
maður kaupir þjónustu, að manni
sé sýnd fyllsta kurteisi. Viðskipta-
vinurinn er nr. 1, 2 og 3."
Svo einkennilega vill til, að fyrir
fáum dögum kom bandarískur mað-
ur inn á vinnustað, þar sem ég vinn.
Hann hafði þurft að leggjast inn á
sjúkrahús hér í Reykjavík og var
spurður, hvort honum fyndist ein-
hver munur á að vera á sjúkrahúsi
hér eða í Bandaríkjunum, þar sem
hann er búsettur. Svaraði hann því
til, að hér væri miklu betra að vera.
„Hér er litið á mann eins og mann-
eskju. í Bandaríkjunum er maður
aðeins viðskiptavinur."
Ég held að við ættum ekki að
óska eftir því að skipta.
G.A. 3217-6798
Táknmálsfréttirnar bestar
rétt á undan aðalfréttum
Þakkir til Gísla
Signrbjörnssonar
Víkveiji skrifar
Spjall Helga Helgasonar frétta-
manns við bömin er eitt það
eftirminnilegasta sem kom út úr
maraþonumfjöllun ríkissjónvarpsins
um leiðtogafundinn í Höfða. Eins
og dæmin sanna er það hægara
sagt en gert að fá böm til þess að
tjá sig í hljóðnema fyrir framan
sjónvarpsvélar; feimnin ber þau of-
urliði og hátíðleiki stundarinnar og
þeim verður næsta svarafátt sem
vonlegt er.
Helgi virtist aftur á móti lítið
hafa fyrir þvf að ná trúnaði bam-
anna og svör þeirra vom skýr og
afdráttarlaus — og svo síðast en
ekki síst það sem fullorðnir kalla
„bamalega einlæg". Ingvi Hrafn
fréttastjóri bar réttilega lof á þenn-
an „bamaþátt" á hinni endalausu
vakt sinni við hljóðnemann og vék
einmitt að því hve ágætlega Helga
hefði tekist að bijóta niður feimn-
ismúr þessara smávöxnu landa
okkar.
XXX
Ingvi Hrafn skýrði svo frá í gær
að erlendir sjónvarpsmenn hefðu
falast eftir og fengið sumt af því
efni í máli og myndum sem íslensku
sjónvarpsmennimir sýndu okkur
þessa daga þegar öll veröldin ein-
blindi á Revkiavík. Siónvamið seldi
þessa þjónustu sína á 10.000 krón-
ur mínútuna, hvað þykir víst ekki
dýrt á vígstöðvum þeim. Vonandi
varð einhver erlend stöð til þess að
kaupa þáttinn með bömunum. Eins
og fram hefur komið í viðtölum
höfum við fullorðna fólkið nánast
gengið út frá því sem vísu að allt
tal okkar um gjöreyðingarvopn og
önnur morðtól færi fyrir ofan garð
og neðan hjá yngstu borgurunum.
Öðru nær. Eins og títtnefndur
sjónvarpsþáttur sýndi, velta bömin
þessu ekki einasta fyrir sér heldur
sjá þau líka furðuvel í gegnum allt
rausið og slagorðin og fögru fyrir-
heitin sem risaveldin skulu aldrei
láta bregðast að beita í málflutn-
ingi sínum.
XXX
Grænfriðungar eru afskaplega
sárir við okkur íslendinga eins
og sjá má af fréttum. Það er ekki
nóg með að sjóliðamir okkar hafi
stuggað þeim frá Reykjavíkurhöfn
— hvert þeir stefndu í heimildar-
leysi — heldur eiga þeir líka að
hafa valdið tjóni á skipinu þeirra,
Siríusi, með hinum „harkalegu" við-
brögðum sínum.
A einni fréttamyndinni sem birt
var í gær stendur Ed Engel skip-
stióri við borðstokk Siríusar og
bendir með hneykslunarsvip á
verksummerki. Gunnar Bergsteins-
son, forstjóri Landhelgisgæslunnar,
fræðir þá Grænfriðunga á hinn
bóginn ögn um sjómennsku í sama
blaði. Hann segin „Skipstjóri Sirí-
usar veit vel að árekstur er óhjá-
kvæmilegur þegar skip sigla
samhliða svo nálægt hvort öðm.
Það er eðlisfræðilegt lögmál."
XXX
Viðbrögð grænfriðunga við mót-
leik varðskipsmanna em
áróðurskennd og öfgafull að vanda.
Þeir em rétt einu sinni hinir frið-
sömu sómamenn sem vondir menn
taka sér fyrir hendur að hrella.
Þeir létu að vísu úr höfn í Hafnar-
firði í heimildaríeysi — en það er
aukaatriði í þeirra augum. Þeim
láðist að hafa hafnsögumann um
borð eins og þeim var skylt og þeim
láðist að greiða hafnargjöld sín —
en það em líka aukaatriði eins og
gefur að skilja. Það eitt skiptir
máli að þeirra dómi að þeir fengu
ekki að fara sínu fram, að hunsa
fyrirmæli ísienskra stjómvalda.
Þeir haga sér eins og boðflennur
sem byrja á að mölva húsgögnin
og væna síðan húsráðanda um
mddaskap og ógestrisni þegar hann
tekur því ekki með þögn og þolin-
mæði