Morgunblaðið - 03.01.1987, Side 19

19
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. JANÚAR 1987
velferðarkerfí, sem rekið er með
miklu minna fjármagni en t.d. á
flestum hinna Norðurlandanna. Það
er til fyrirmyndar. Þetta kerfi er
hins vegar lent í þeim fjárhags-
nauðum, að ekki verður lengur svo
fram haldið. Bæði verkefni og tekj-
ur verður að taka til endurskoðunar.
Það er von mín, að aldrei verði
horfið frá því að tryggja eftir föng-
um öllum þegnum landsins jöfnuð
og öryggi í menntun, heilsugæslu
og öðrum grundvaliarkröfum nú-
tímamannlífs. Ég treysti því einnig,
að íslenskt ríkisvald styðji ætíð vel
hvaðeina, sem bætir mannlífíð í
þessu landi. Slíkt verði um alla
framtíð okkar aðalsmerki.
Þótt hagsýni og spamaður sé
sjálfsagður í hvers konar rekstri og
eflaust megi þar margt bæta, verð-
ur að afla ríkis- og sveitarsjóðum
þeirra tekna, sem nauðsynlegar eru
til þess að reka velferðarþjóðfélag-
ið.
Undanfarin tvö ár hefur allfjöl-
menn nefnd unnið að' svonefndri
framtíðarkönnun. í því starfí er lit-
ið 25 ár fram í tímann. Mér er
fyllilega ljóst, að þær spár, sem
verða ítarlega kynntar almenningi
fljótlega eftir áramótin, munu
margar ekki standast. Jafnvel spár
til skemmri tíma reynast oft heldur
haldlitlar. Hins vegar er það sann-
færing mín, að hyggilegt sé að líta
sem lengst fram á veg og vera
þannig sem best undir það búinn,
sem óvænt yrði að öðrum kosti.
Ég hef fylgst með þessu starfi
og mér sýnist rík ástæða til að
þakka þeim einstaklingum, sem
lagt hafa mikla og góða vinnu í
verkið. Von mín er, að um það verði
mikil umræða í þjóðfélaginu og að
það reynist hvatning fyrir stjóm-
völd, atvinnrekendur og einstakl-
inga til þess að gera ráðstafanir til
lengri tíma og undirbúa sig sem
best fyrir framtíðina.
Ef þannig verður unnið er ég
sannfærður um, að óvíða á heims-
kringlunni verður mannlíf betra en
hér.
Þetta er þó ekki undir okkur ein-
um komið. Lengi þótti okkur
íslendingum sem við værum nánast
einir í heiminum. Svo er ekki leng-
ur. Það má öllum ljóst vera. Með
stórbættum samgöngum og nýrri
tækni er heimurinn orðinn lítill. Við
erum nánast í miðju hans.
Á þetta vorum við íslendingar
mjög minntir, þegar við urðum gest-
gjafar leiðtoga stórveldanna á
hinum mikilvæga fundi þeirra í
Reykjavík sl. haust. Þá var til um-
ræðu það mál, sem e.t.v. ræður
mestu um framtíð okkar og heims-
ins alls, kjamorkuvopnin. Ég varð
fyrir vonbrigðum að fundi loknum.
Svo varð um marga fleiri um heim
allan. Við nánari athugun og að
fengnum betri upplýsingum hefur
þetta hins vegar breyst. Eg er sann-
færður um, að þær róttæku tillögur,
sem lagðar voru fram á Reykjavík-
urfundinum af leiðtogum stórveld-
anna beggja, og játað í meginatrið-
um, eru stærsta skrefið, sem tekið
hefur verið til fækkunar og jafnvel
eyðingar kjamorkuvopna. Ég tel
raunar hið síðara vera það eina, sem
við getum sætt okkur við. Það virð-
ist nú vera raunhæfur möguleiki. Á
grundvelli þessara tillagna mun öll
viðleitni til afvopnunar næstu mán-
uði og ár byggjast. Frá hugmynd-
unum verður ekki hlaupið.
Eftir leiðtogafundinn hef ég haft
tækifæri til þess að ræða við for-
ystumenn ýmissa áhrifamikilla
þjóða. Þær viðræður styrkja mig í
þeirri sannfæringu, sem ég hef lýst.
Ég tel, að margar þjóðir, sem nú
ráða yfír kjamorkuvopnum eins og
t.d. Kínveijar, muni fúsar til þess
að setjast niður og ræða af fíillri
alvöm um útrýmingu allra kjam-
orkuvopna, ef stórveldin ná
samkomulagi um slíkt og sýna vilj-
ann í verki. Að þessu verður
heimurinn að stefna.
Við Islendingar getum verið án-
ægðir með okkar hlut í leiðtoga-
fundinum. Þeir mörgu einstakling-
ar, sem falið var að undirbúa
fundinn og til þess veitt ábyrgð,
Sólbaðsstofan Ánanaustum
Aerobic-leikfimi
Sérsalur
Námskeið hefjast
laugardaginn 3. janúar
Tækjasalur
Eimgufa
Góðir fjósabekkir
Leiðbeinendur í sal
Heilsubar — kaffistofa
Opnunartími:
Mánud. — fimmtud. kl. 10—22
Föstud. kl. 10—20
Laugard. og sunnud. kl. 10—17
RGEKTIN
stóðu sig með afbrigðum vel. Þeim
ber fyrst og fremst að þakka hve
vel tókst. Fyrir það höfum við ís-
lendingar fengið hrós um heim
allan, sem vafalaust á eftir að hafa
jákvæð áhrif um langa framtíð.
Leiðtogafundurinn var satt að segja
ánægjulegt framlag okkar til friðar
á Friðarári Sameinuðu þjóðanna.
Þótt kjamorkukapphlaupið sé sú
hætta, sem hæst ber um þessar
mundir, er fleira sem ógfnar lífí á
jörðu. Notkun kjamorku til raforku-
framleiðslu hefur heldur ekki reynst
mönnum viðráðanleg. Mörgum óör-
uggum orkuvemm þyrfti að loka.
Að minnsta kosti er nauðsynlegt
að setja rekstur allra slíkra orku-
vera undir alþjóðlegt eftirlit.
Mengun veldur vaxandi tjóni,
eyðir m.a. skógum og eitrar vötn.
Alvarlegastar era þó þær fréttir,
að hið mikilvæga ozone-lag í háloft-
unum eyðist hratt. Án þess verður
lítið líf á jörðu. Þó hefur ekkert
samkomulag náðst um að stöðva
framleiðslu þeirra efna, sem tjóninu
valda. Stórfyrirtækin láta seint
spón úr sínum aski.
Á þetta þykir mér rétt að minna
til þess að leggja áherslu á þá skoð-
un mína, að okkur íslendingum ber
að taka meiri og virkari þátt en við
geram í alþjóðlegri viðleitni til þess
að stöðva það, sem er ógnun við
okkur og alla íbúa jarðarinnar.
Oft hefur mér orðið hugsað til
þess, hvað veldur stöðugum átökum
á milli þjóða, og reyndar einnig inn-
an landamæra. Mér virðist einna
alvarlegast í þessu sambandi, að
tortryggni er gífurlega mikil og
drengskap skortir víða. Margir leið-
togar og margar ríkisstjómir
virðast ganga út frá því sem gefnu,
að aðrar þjóðir sitji á svikráðum
og muni nota fyrsta tækifæri til
þess að svíkja samninga og beita
ofbeldi. Þótt allur sé varinn góður
vinnst lítið ef slík hugsun ræður
gerðum manna.
Til að eyða tortryggninni tel ég
eitt hið mikilvægasta í heimsmál-
um, að virða mannréttindi, opna
landamæri og leyfa fólki að kynn-
ast. Allt annað hljótum við Islend-
ingar að fordæma.
Ekki er heldur von að vel fari,
þegar embættismenn leyfa sér að
fara á bak við kjöma leiðtoga og
stuðla að ófriði með vopnasölu og
baktjaldamakki. Slíkt getum við
íslendingar, að sjálfsögðu, aldrei
stutt, þótt bandamenn eigi í hlut.
Því miður sýnist mér einnig iðu-
lega svipuð tortryggni einkenna
málflutning innlendra manna. Stað-
reyndin er, að niðurstaðan verður
aldrei góð ef slíkar tilfínningar ráða.
Eg trúi því, að í hveijum manni
búi viljinn til þess að vinna þjóð
sinni og náunganum vel. Svo segir
mér mín reynsla. Oft ber töluvert
á milli en venjulega leysast málin
ef sest er niður og þau rædd af
fullri einurð og alvöra.
Gott dæmi um slíkt era þeir
samningar, sem náðust á hinum
almenna vinnumarkaði í febrúar og
nú aftur í desember í ár. Við gerð
þeirra samninga ríkti trúnaður á
milli manna og drengskapur.
Við munum áfram deila og oft
hart um menn og málefni. Við því
er ekkert að segja ef drengilega er
gert. Skoðanir verða alltaf mismun-
andi. Viðurkennum hins vegar, að
andstæðingurinn hefur rétt til sinna
sjónarmiða, setjumst niður, ræðum
málin og leysum þau. Þá mun vel
fara.
Ég þakka samstarfsmönnum
mínum og íslensku þjóðinni liðnu
árin. Þau verða mér eftirminnileg.
Nýjársósk mín til ykkar, íslend-
ingar góðir, er að drengskapur
megi ráða okkar gerðum.
Guð gefí, að árið 198'i' megi
verða landi og þjóð farsælt.
Jólagleði
sjálfstæðisfélaganna
í Reykjavík
Sjálfstæðisfélögin í Reykjavík boða til jólafagnaðar í sjálfstæð-
ishúsinu Valhöll laugardaginn 3. janúar nk. kl. 15.00.
Brúðubíllinn með Gústa, ömmu og Lilla mætir á staðinn,
jólasveinar koma í heimsókn, píanóleikur og söngur, einnig
mætir Davíð Oddsson borgarstjóri og riQar upp eitthvað
jólalegt. Kaffi, gos og kökur. Kynnir verður María E. Ingva-
dóttir formaður Hvatar.
Sjálfstæðismenn eru hvattir til þess að fjölmenna á þessa
fjölskylduskemmtun. . .
______________________Sjálfstæðisfelogin 1 Reykjavík.
Við kennum þér alla almenna
dansa, bæði samkvæmisdansa
og gömlu dansana.
Bamadansar fyrir yngstu
kynslóðina.
Byrjenda- og framhaldsflokkar
Innritun fer fram dagana
2.-5 janúar
kl. 13-19 í símum
40020 og 46776.
Kennsluönnin er 20 vikur, kennsla hefst 5. janúar og önninni lýkur
með lokaballi. Til að tryggja góða kennslu er fjöldi nemenda í hverj-
um hópi takmarkaður. pjj) _ getri kennsla - betri árangur.
Dansskóli Sigurðar Hákonarsonar
Auðbrekku 17, Kópavogi. Símar 40020 og 46776.
Sóibaðsstofan, Ananaustum 15, Reykjavík, sími 12815