Morgunblaðið - 17.02.1987, Side 47

47
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17. FEBRÚAR 1987
Móðir hennar, systkini, makar og
þeirra böm þakka þá alúð sem þau
urðu aðnjótandi í samskiptum við
hana.
Kæri Kolli og börn, missir ykkar
er mikill og tómarúmið stórt, en
minningin um ástkæra eiginkonu
og móður er huggun á sorgarstund.
Öllum nánum aðstandendum votta
ég samúð.
Vor dýrustu ljóð
eru dðpur tjáning
á djúpri sorg.
Jóhanna Gunnarsdóttir
Hún Jóna vinkona okkar er dáin
og við sitjum hérna saman, gamli
hópurinn, til að minnast hennar.
Missirinn er mikill og minning-
arnar margar.
Fyrir aðeins mánuði sátum við
hér á sama stað og ráðgerðum
næsta starfsár. Þá var Jóna öðrum
viljugri að taka að sér verkefni, sem
hún vann að fram á síðasta dag.
Við vissum að hún gekk ekki
heil til skógar, en þar sem hún lét
aldrei bilbug á sér finna, héldum
við að kallið kæmi ekki svona fljótt.
Fimmtán ár eru síðan við fluttum
til Lúxemborgar, allar á svipuðum
aldri, fullar af lífskrafti sem þurfti
að fá útrás. Margt var gert sér til
gamans, meðal annars lagður
grundvöllur að litla leikklúbbnum
okkar, sem hefur starfað alla tíð
síðan. Margar skemmtilegar minn-
ingar koma upp í huga okkar er
við lítum til baka. Öll þorrablótin
hér, sem leikklúbburinn sá um að
skemmta á, oft var glatt á hjalla,
þegar við vorum að semja og æfa.
Ekki má gleyma leikferðinni okkar
til Parísar, sjaldan hafa pæjurnar
skemmt sér betur. Jóna var sú eina
sem þekkti París og kunni frönsku,
svo hún var þar með sjálfkjörinn
foringi í ferðinni. Jóna sýndi ekki
aðeins dugnað í starfsemi leik-
klúbbsins, heldur fékk félagsstarf
Islendinga héma einnig að njóta
krafta hennar.
Það sýndi best óbugandi kjark
hennar þegar hún lét gamlan draum
rætast og fór 42 ára gömul til
Bandaríkjanna á flugfreyjunám-
skeið, og var sem starfandi flug-
freyja í löngum og erfiðum ferðum,
aðeins tveim mánuðum áður en hún
lagði upp í ferðina löngu.
Við þökkum henni samfylgdina.
Kolli minn, við sendum þér og
börnunum innilegar samúðarkveðj-
ur. Góður Guð gefi ykkur styrk.
Leikklúbburinn Spuni,
Lúxemborg.
Skarð er höggvið í okkar íslenska
samfélag í Lúxemborg.
Jónína Gunnarsdóttir lést á heim-
ili sínu í Beidweiler þann 10. febrúar
eftir baráttu gegn vágestinum
krabbameini.
Jónína var félagsvera, tók þátt í
starfí okkar öllu og var oft frum-
kvöðull. Þannig var hún ein af
stofnendum málfreyjudeildar auk
leikfélagsins Spuna.
Við söknum ungrar konu, sem
horfin er frá okkur, löngu fyrir ald-
ur fram.
Börn og eiginmaður eiga um sárt
að binda. Megi góður Guð leggja
líkn með þraut.
Kveðja frá vinum í Lúxemborg.
Kveðja frá málfreyjum
í nóvember 1980 voru íslenskar
konur kallaðar saman til fundar.
Tilefnið var stofnun málfreyjudeild-
ar. 22 konur sem mættu á fundinn
lýstu yfír áhuga og Málfreyjudeildin
Frón var stofnuð þann 8. desember
1980. Feimnar, kvíðnar, stirðar og
klaufalegar fíkruðum við okkur
áfram í fyrstu, en smám saman
jókst sjálfstraustið og hæfni í
mannlegum samskiptum. Við urð-
um opnari og fijálslegri. Lyftum
mörgu Grettistaki með sameigin-
legu átaki og áttum saman margar
glaðar og góðar stundir næstu sex
árin.
Jóna var ein af stofnfélögunum
tuttugu og tveimur og var með
okkur þar til yfír lauk. Hún var
ákaflega þægileg í samvinnu, áreið-
anleg, samviskusöm og trú yfir
smáu sem stóru. Leysti öll verkefni
sem henni voru falin eins vel og
henni var unnt. Gat verið ákveðin
og föst fýrir en þó alltaf fús að
kynna sér allar hliðar mála. Lét sig
aldrei vanta á fundi og höfðum við
það gjaman í flimtingum að hún
hefði rétt skotist upp á fæðingar-
deild milli funda í febrúar ’82 til
að eiga litla ljósálfínn, hana Dísu.
Einnig er mér minnisstætt er hún
lýsti því fyrir okkur á gamansaman
hátt hvemig það kollvarpaði öllum
hennar framtíðaráætlunum þegar
hún hitti manninn sinn og örlög
hennar voru þar með ráðin.
Eins og íslendingum er tamt var
Jóna dul á tilfínningar sínar og vol
og víl var ekki að hennar skapi.
Ótrúleg þrautseigja og bjartsýni í
baráttunni við illvígan sjúkdóm
síðastliðin tvö ár gerði það að verk-
um að fæstum okkar var ljóst
hversu langt hún var leidd. í októ-
Móðir okkar, t GUÐRÚN LIUA ÞÓRÓLFSDÓTTIR,
Hjarðarhaga 50, Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 18. febrúar
kl. 15.00. Heimir Hauksson, Ragnar Hauksson, Jón Haukur Hauksson.
t
Eiginkona mín og móðir okkar,
JÓNÍNA GUNNARSDÓTTIR,
verður jarðsungin í dag, þriðjudaginn 17. febrúar, kl. 13.30 frá
Hafnarfjarðarkirkju.
Kolbeinn Sigurðsson
og börnin.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur hlýhug og vináttu
vegna andláts og útfarar föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GUNNARS PÁLSSONAR,
fyrrum bónda f Tungu,
Fáskrúðsfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunarheimilisins Ljósheima á
Selfossi.
Guð blessi ykkur öll.
Ragnhildur Gunnarsdóttir,
Vilhjálmur Gunnarsson,
Elinborg Gunnarsdóttir,
Páll Gunnarsson,
Friðmar Gunnarsson,
Gunnar Sigurðsson,
Steinunn Ulfarsdóttir,
Sigurjón Sigurðsson,
Olga Sigurbjörnsdóttir,
Jóna Sigurbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
ber sl. hittumst við málfreyjur
síðast. Var þá ljóst að vegna ýmissa
orsaka hafði fækkað það í deildinni
að hún var ekki starfhæf lengur.
Við sem eftir vomm ákváðum þó
að halda hópinn og fara í tveggja
daga ferðalag með hækkandi sól.
Það er kannski táknrænt að það
var Jóna sem dró nafn borgarinnar
Aachen í Þýskalandi út. Það ferðá-
lag hefur ekki verið farið ennþá,
en Jóna er fyrst okkar til að leggja
upp í það ferðalag sem fyrir okkur
liggur. Þá er ekki verra að hafa
bjartsýnina sem gjarnan var í för
með Jónu, að förunaut. Trúa því
að Jóna taki á móti okkur á leiðar-
enda, kynni okkur nýja staðhætti
af sinni einstöku trúmennsku og
samviskusemi. Þangað til verðum
við að ylja okkur við minningamar.
Dýrmætasta minningin af kynn-
um mínum við Jónu er þegar Dísa
litla ljósálfur dvaldi hjá mér í eina
viku. Þá tveggja ára lítil mannvera
sem möglunarlaust og án þess að
víla eða vola varð eftir hjá okkur
hálfókunnugum. Þessi pínulitli
dugnaðarforkur vakti almenna
kátínu á heimilinu. Lítil og hnellin
kleif hún alllar tröppur og stiga
hjálparlaust af einstakri þrautseigju
og þolinmæði. Gafst aldrei upp. Við
söknuðum hennar mikið þegar hún
fór. En í gegnum hana sá ég ýmsa
góða kosti Jónu í skýrara ljósi. Það
er erfítt að sætta sig við þá stað-
reynd að Jóna sé ekki lengur á
meðal okkar. En ég veit að bömin
hafa fengið í veganestí marga góða
kosti móður sinnar sem hjálpa þeim
á erfíðum stundum.
Við málfreyjur þökkum Kolla
góðar stundir með Jónu í okkar
hópi og biðjum honum og bömunum
guðs blessunar og huggunar í þess-
ari sáru sorg.
Fyrir hönd Mfd. Fróns
Þorbjörg Jónsdóttir
Nótt verður feginn
sá er nesti trúir,
skammar eru skips rár,
hverf er haustgríma,
Qöld um viðrir
á fimm dögum
en meira á mánaði. (Úr Hávamálum).
Þessi janúarmánuður var óvenju-
mildur. Hvít lilja skaut upp kollinum
í garðinum mínum og Jóna mág-
kona mín, sem var í heimsókn, sagði
að það væri góðs viti. En frostið
kom í febrúar og einn morguninn
drúpti liljan héluðu höfði. Að kvöldi
þess dags var Jóna látin.
Ég kynntist Jónu fyrst er leiðir
okkar lágu saman úti í París fyrir
meira en tveimur áratugum. I hópi
íslendjnganna þar úti var hún hrók-
ur alls fagnaðar, glæsileg og vel
gefín stúlka, sem framtíðin blasti
við. Síðar tengdist Jóna fjölskyldu
minni er hún giftist Kolbeini bróður
mínum og kynni okkar voru strax
endurnýjuð og að lokum einnig
Parísardvölin fyrir nokkrum árum.
Á þessum rúmlega tveimur áratug-
um hefur vinátta okkar vaxið og
dýpkað og þá einkum eftir að ég
dvaldist hjá þeim Kolla og henni í
Luxemburg fyrir tæpum þremur
árum. Þar mættust áhugamál okkar
í Leikklúbbnum Spuna, þar sem ég
setti upp leiksýningu, en Jóna, sem
var einn af stofnendum Spuna, var
meðal leikenda. Sjálf var ég einnig
að leita mér að næði til skrifta og
sá Jóna vel um að ég fengi það að
deginum, á kvöldin æfðum við svo
með leiklúbbnum, en margar nætur
sátum við að spjalli eftir æfíngar.
Enginn hafði einlægari áhuga á
verkefninu sem ég var að skrifa en
einmitt hún. Að efni þess ætti eftir
að snerta svo hennar eigin örlög
grunaði hvoruga okkar. Við kvödd-
umst svo fyrir tveimur vikum, eftir
að hafa farið saman á sýninguna,
en hún gat ekki hugsað sér að fara
út án þess að sjá þessa afurð, sem
henni fannst hún alltaf eiga svolítið
í. Eitthvað var ég beygð þegar hún
var að fara, en hún brosti til mín
og sagði: „Hafðu engar áhyggjur
af mér. Ég verð orðin hress í vor.“
Það vor kom ekki og ef til vill
vissi hún það innst inni. Kjarkur
hennar og óbilandi bjartsýni var
með eindæmum. Hún var staðföst
í þeirri trú að batinn væri á næsta
leiti, kvartaði aldrei og lifði lífinu
fram til þess síðasta eins og ekkert
hefði í skorist, Jiótt öllum væri ljóst
hvert stefndi. Á þeirri erfiðu göngu
naut hún umhyggju ættingja,
tengdamóður og þó einkum eigin-
manns, sem studdi hana og styrkti
þar til yfír lauk. Þá reyndust íslend-
ingar í Luxemburg henni og Kolla
ómetanleg stoð. Hún lést að heim-
ili sínu í Beidweiler þann 10.
febrúar, nýlega 45 ára gömul, að-
eins tveimur og hálfu ári eftir að
sjúkdómsins varð fyrst vart.
Jónína Gunnarsdóttir fæddist í
Reykjavík þann 13. janúar 1942,
en foreldrar hennar eru þau Frið-
dóra Jóhannesdóttir og Ingimundur
Þórkelsson. Móðir hennar giftist
síðar Gunnari Halldórssyni, sem
gekk henni í föður stað. Hún lauk
gagnfræðaprófi frá Flensborgar-
skóla og síðar einnig prófi frá
Húsmaiðraskóla Reykjavíkur áður
en leiðir lágu til útlanda. Hún dvald-
ist víða erlendis um nokkurt skeið,
lengst í Frakklandi og hafði ætíð
mikla unun af ferðalögum og
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritsljóm blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfílegt er að birta ljóð
eftir þekkt skáld, 1—3 erindi og skal þá höfundar getið. Sama gildir
ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minningargreinar birtist
undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar eru birtar af-
mælisfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
og með góðu línubili.
Legsteinar
ýmsar gerdir
Marmorex
Steinefnaverksmiðjan
Helluhrauni 14, sími 54034,
222 Hafnarfjörður
tungumálum, sem hún hafði sérlega
gott vald á. Hún giftist Kolbeini
Sigurðssyni, flugstjóra, árið 1966
og eignuðust þau fjögur böm, Sig-
urð (fæddur 1966) Jóhannes
(fæddur 1969) Björn (fæddur 1977)
og loks Friðdóru Dís (fædd 1982).
Þau bjuggu fyrst í Reykjavík, þá í
Kópavogi, en fluttust síðan til Sur-
inam í Suður-Ameríku, þar sem
Kolbeinn vann um skeið sem flug-
maður. Þegar hann réð sig til
Cargolux árið 1973 fluttust þau
alfarið til Luxemburger og eignuð-
ust þar fallegt heimili. Öll þessi ár
hafa þau verið með annan fótinn á
Islandi og mikinn hluta síðasta árs
bjuggu þau hér á landi með börnin.
Jóna var félagslynd, hörkudugleg
og fylgin sér við allt sem hún tók
sér fyrir hendur. Hún var skemmti-
leg og leitandi manneskja, trygg-
lynd og sannur vinur vina sinna.
Hún tók virkan þátt í félagslífí ís-
lendinganna í Luxemburg, bæði
með leikklúbbnum og málfreyju-
samtökunum. Þegar hún veiktist
var eins og hún yrði margefld, hún
settist á skólabekk, jók þekkingu
sína og stóð sig með afbrigðum
vel. Tíma sinn nýtti hún vel til hins
síðasta. Hún vann um skeið sem
flugfreyja og fór sína síðustu ferð
fyrir Air France nú um áramótin.
Jónu kveð ég með innilegum
söknuði og þakklæti fyrir löng og
dýrmæt kynni. Fyrir hönd okkar
systkinanna og foreldra okkar sendi
ég foreldrum hennar og ættingjum
samúðarkveðjur og þakkir til allra
sem hafa stutt hana, Kolbein og
börnin. Bróður okkar biðjum við
almættið að styrkja á þessum
dimmu dögum og þökkum að hel-
stríð hennar skyldi ekki verða
lengra. Megi lífið fara mildum hönd-
um um börnin þeirra fjögur, sem
nú sjá á bak móður sinni.
Þórunn Sigurðardóttir
§p\t) Skreytum
við öll tækifæri
^ Raykjavikurvegi 60, simi 53848. ^ Alfheimum 6. simi 33978.

ÍLOMD
HAFNARSTRÆT115.
Skreytingar við
hvert tækifæri
Opiðfrá kl. 09—21 alla
daganemasunnudaga
frá kl. 12-18.
Sími21330.
Blómastofa
Friðfinm
Suðuriandsbraut 10
108 Reykjavík. Simi 31099
Opið öll kvöld
til kl. 22,- eínnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.