Morgunblaðið - 14.04.1987, Qupperneq 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. APRIL 1987
Er eitthvert annað
svar við alnæmi?
eftirKristin
*
Asgrímsson
Eftir að hafa fylgst með umræð-
um og viðbrögðum í fjölmiðlum um
þann skaðsemis sjúkdóm sem al-
næmi er hafa margir verið furðu
lostnir. Það sem helst vekur furðu
er hvemig heilbrigðisyfirvöld í
þessu landi hafa brugðist við. Það
er eins og boðskapur þeirra sé:
„Etum, drekkum og leikum því að
á morgun deyjum vér.“ AIDS (eyðni
eða alnæmi á íslensku er orð sem
vakið hefur óhug og skelfingu með-
al milljóna manna.
í bandarísku tímariti er greint
frá því að þegar hafi um 15.000
manns látist af völdum sjúkdómsins
og að meira en tvær milljónir manna
hafi smitast í Bandaríkjunum.
En það sem vekur furðu í umræð-
unni um alnæmi er að það er eins
og reynt sé að breiða yfir uppruna
sjúkdómsins og orsakir hans. Það
er eins og fólk vilji ekki horfast í
augu við sannleikann. Alnæmi á
það sameiginlegt með öðrum kyn-
sjúkdómum að hann verður til
vegna þess sem Biblían kallar for-
boðið kynlíf. Það er talið að alnæmi
hafi borist til manna með samförum
þeirra við skepnur í Afríku. Síðan
breiðist sjúkdómurinn út aðallega
meðal kynvillinga og þaðan til
vændiskvenna og eiturlyfjaneyt-
enda. Sjúkdómurinn er ennþá lang
algengastur meðal kynvillinga.
Af þessu sést glöggt að ástæðan
fyrir alnæmi er frjálst eða óeðlilegt
kynlíf. Með öðrum orðum „synd“.
Afleiðing syndar kallar alltaf á
dauða. Manninum er einfaldlega
ætlað að lifa kynlífi með einni per-
sónu af gagnstæðu kyni. Það þarf
enga spekinga til að segja okkur
að það kallist að vera „gagnkyn-
hneigður". Það er það eina sem
manninum er eðiilegt. Allt annað
er synd.
Aður en lengra er haldið vil ég
„Líkamlegur dauði er
upphaf lega til kominn
vegna syndar. Kynsjúk
dómar verða einnig til
vegna syndar. Það er
aðeins einn sem getur
læknað og fyrirgefið
synd.“
taka það fram að það er ekki með
neinni gleði sem þessi grein er rit-
uð. Ég geri mér grein fyrir því að
það er alltaf auðveldara að gagn-
rýna heldur en að bera ábyrgðina.
Eg geri mér einnig grein fyrir því
að heilbrigðisyfirvöld sem aðrir
standa ráðþrota frammi fyrir þess-
um vanda.
Við stöndum ráðþrota vegna þess
að vandamálið er ekki líkamlegs
eðlis, heldur andlegs fyrst og
fremst. Ávöxtur, eða einkenni sjúk-
dómsins, kemur fram í líkamanum,
en rót meinsins er andleg.
Líkamlegur dauði er upphaflega
til kominn vegna syndar. Kynsjúk-
dómar verða einnig til vegna
syndar. Það er aðeins einn sem
getur læknað og fyrirgefið synd.
Víkjum nú að viðbrögðum heil-
brigðisyfirvalda. Hvaða lausn er
okkur bent á?
Jú, okkur er bent á að halda
áfram eins og ekkert hafi í skorist.
Nú kem ég að því sem má segja,
að sé kveikjan að þessari grein.
Börn og unglingar eru hvött til að
stunda fijálst kynlíf, sem rænir þau
æsku þeirra og hreinleika og brýtur
niður virðingu þeirra fyrir lífinu.
Þau eru frædd um mismun á gagn-
kynhneigðum og samkynhneigðum,
þannig að þeim finnst orðið hvort
tveggja jafn eðlilegt. Þeim er tjáð
að allt siðferði og fordómar sé gam-
aldags — að til að finna sér h'fsföru-
naut sé gott að lifa fijálsu kynlífi
og að sambandið á milli aukningu
kynsjúkdóma og hins fijálsa kynlífs
sé enginn mælikvarði á þeirra sið-
ferði. Allt virðist þetta vera eðlilegt
ef smokkurinn er hafður við hönd-
ina.
Er þörf á að segja meira? Að
hverju er verið að stuðla? Er ekkert
lengur til sem er hreint, rétt eða
gott? Er kynfræðsla, fijálst kynlíf
og veijur eitthvert svar við kynsjúk-
dómum? Er þörf fyrir kynfræðslu
fyrir börn sem ekki einu sinni eru
orðin kynþroska? Rannsóknir sýna
að í þeim löndum, sem einna fyrst
tóku upp kynfræðslu í skólum, hafa
börn byijað að lifa kynlífi fyrr en
annars staðar. Þessar rannsóknir
hafa einnig leitt í ljós að barns-
fæðingum ungra stúlkna (14—16
ára) hefur ijölgað óhóflega, nauðg-
unum hefur fjölgað og kynsjúk-
dómar hafa breiðst ört út.
(Rannsóknir í Svíþjóð og Dan-
mörku.)
Afleiðingar af fijálsu kynlífi höf-
um við svo alls staðar í kringum
okkur: Hjónaskilnaðir, heimili í upp-
lausn, tilfinningaflækjur, sektartil-
finning, óskilgetin börn, einstæðir
foreldrar, minnkandi virðing fyrir
hjónabandinu, og að síðustu gífur-
leg aukning kynsjúkdóma. Með
öðrum orðum: Þjóðfélag í upplausn.
Enn önnur leið til að segja þetta
er: Þjóðfélag án Guðs. En hrópið
sem gengur út til þjóðarinnar er:
Kynfræðsla, veijur, etum, drekkum
og leikum því að á morgun deyjum
vér.
Hvað myndum við segja um
fræðsluherferð fyrir eiturlyfjasjúkl-
inga, þar sem þeim væri bent á að
taka eitrið á sem „hættuminnstan"
hátt? Nei, við segjum þeim að það
sé hægt að lifa betra lífi án eitur-
lyfja. Eigum við ekki að kenna
börnunum okkar að halda kynlífinu
innan þess ramma sem skaparinn
setti því. Við státum okkur af því
að vera kristin þjóð, en hvar eru
boðorð Guðs? Okkur er sagt að
veijur eigi ekki að vera neitt feimn-
ismál, en sömu menn vilja láta eins
og boðorð Guðs séu feimnismál.
Nei, það er aðeins ein von fyrir
okkar þjóð og sú von er sönn iðrun
og játning á boðskap Biblíunnar.
Við þurfum að játa syndir okar
frammi fyrir almáttugum Guði og
taka á móti gjöf hans, Jesú Kristi,
inn í okkar líf.
Að lokum vil ég benda þér á, sem
þegar ert smitaður af alnæmi, sem
og hinum, að Guð elskar þig og
þráir að koma inn í líf þitt og gefa
þér sinn frið. Hann er svarið við
alnæmi. Hann er sá eini sem getur
læknað alnæmi í dag.
Höfundur er búsettur á Háaleiti
23, Keflavík.
Magnús Einarsson
„Erindislaus
sendiboði“
- nýútkomin
ljóðabók
„ERINDISLAUS sendiboði“
heitir nýútkomin ljóðabók
eftir Magnús Einarsson fram-
haldsskólakennara á Sauðár-
króki og gefur hann bókina
út sjálfur.
„Erindislaus sendiboði“ er
þriðja bók Magnúsar. Áður út-
gefnar bækur nefnast „Sykurlaus
vitnisburður" (1983) og „Innviðir
lífsins — auðn og vilji“ (1984).
Magnús er fæddur 1960 í
Njarðvík og hefur lokið BA prófi
í mannfræði frá Háskóla Isjands.
Bókin er prentuð í SÁST sf.
Sauðárkróki.
Stofutœ,
Höfum nú opnað nýja deild meMöw
plöntur fyrir heimili, stofnan, 9^
UmeraðræðaPbmyftú^affailegumog
Tilboðið gildir fram að paskum.
Gróðurhúsinu við Sigtún: Simar 36770 686340