Morgunblaðið - 06.05.1987, Blaðsíða 50

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. MAÍ 1987

50
ást er...
i-n
... að stunda með
henni íþróttir.
TM Heo. U.S Pat. Otf.—alt riohts reserved
»1984 los Angeles Times Syndicate
Ég- er niðri að pressa fötin
þín!
Með
morgunkaffinu
Reiknistofnunin er að
leggja saman reikning-
inn ...
HÖGNI HREKKVlSI
'* PETÍA ER SORPLÍK^rviSRÆl<TAR.SrC>t>IN
HANS."
Dilkakjötið er alíslenskt
- setjum skatt á innfiutt fóður
Til Velvakanda.
Eg vil þakka Magnúsi Finn-
bogasyni bónda fyrir ágætt erindi
sem hann flutti í útvarpsþættnum
Um daginn og veginn í febrúar.
Meðal þess sem Magnús tók til
meðferðar í erindi sínu var sjón-
varpsþáttur um dilkakjötið þar
sem komist var að þeirri niður-
stöðu, að um helmingur af þyngd
dilksskrokksins væri ekki manna-
matur. Magnús sannaði með
rökum að samanburðurinn í sjón-
varpsþættinum á dilkakjöti annars
vegar og svína- og alífuglakjöti
hins vegar var ekki réttur hvað
verðlag snerti, þegar þessar kjöt-
tegundir væru meðhöndlaðar á
sama hátt og dilkakjötið. Ég trúi
því ekki að Magnús hafi farið með
staðlausa stafi. Þetta mætti koma
fram í sjónvarpsþætti, þar sem
svína- og alífuglakjöt fengi sömu
meðferð og dilkakjötið fékk. Mér
finnst þetta réttlætiskrafa bænda
og þeirra aðila sem hafa á hendi
sölu á dilkakjöti, - þessari ágætu
vöru sem ég er viss um að flestir
neytendur kunna vel að meta.
Ég lít svo á að landbúnaður sé
það að hagnýta sér mátt gróður-
moldarinnar til ræktunar og beitar
fyrir búpeninginn. Ég get ekki
talið framleiðslu á svína- og alí-
fuglakjöti landbúnað, þar sem svo
að segja allt fóður þessara dýra
er innflutt, og stórlega niðurgreitt
í þeim löndum þar sem kornið er
ræktað. Nú er svo komið að of-
framleiðsla er á svínakjöti, kjúkl-
ingum og eggjum. Því er ekki
settur kvódi á þessa framleiðslu
eins og gert er í hefðbundnum
landbúnaði. Ég er ekki á móti því
fyrirkomulagi eins og nú horfir
með sölu á landbúnaðarafurðum.
En ég er ekki í vafa um það
að hagkvæmast væri fyrir þjóðar-
búið að fækka svínum og alífugl-
um. Sauðféð getur lifað góðu lífi
á því sem landið gefur af sér, svo
segja má með sanni að dilkakjötið
sé alíslenskt. Ríkið þarf að setja
skatt á innflutt kjarnfóður og
nota peningana til að hjálpa
bændum út úr þessum erfiðleikum
sem þeir eiga nú við að stríða.
Hagsmunasamtök og þrýstihópar
eiga ekki að ráða ferðinni með
því að taka að sér stjórn þjóðar-
skútunar. Stjórnvöld þyrftu í
þessu máli og mörgum öðrum að
halda fast um stjórnvölinn.
Gamall bóndi
Yíkverji skrifar
Síðdegis á laugardaginn efndi
Norræna húsið í samvinnu við
Norræna félagið og Almenna bóka-
félagið til kynningar á Knut
Hamsun. Var salurinn þéttsetinn
þakklátum áheyrendum. Átti
Víkveiji satt að segja ekki von á
því, þegar hann hélt á kynninguna,
að erfitt yrði að ná þar í sæti, en
sú varð rauninn. Sannaðist enn, að
mikill áhugi er nú á öllu er lýtur
að kynningu á menningu og listum.
Jón Ásgeirsson, tónskáld og tón-
listargagnrýnandi Morgunblaðsins,
vakti máls á því á dögunum að
áhugi ijölmiðlafólks væri ekki mik-
ill á alvarlegri tónlist en engu að
síður sæktu tugir þúsunda manna
slíka tónleika á ári hveiju. Framboð
á hvers kyns tónleikum hefur verið
ótrúlega mikið á síðustu vikum og
mánuðum. Þeir sem gerst þekkja
til þeirrar starfsemi þykjast sjá þess
merki, að dregið hafi úr aðsókn-
inni. Þarf engan að undra, þótt.
fastur hópur tónleikagesta gefi sér
ekki ætíð tíma til að sinna því, sem
í boði er.
Fyrir framtíð alvarlegrar tónlist-
ar í landinu skiptir miklu, að ýtt
sé undir áhuga á að sækja tónleika
af því tagi. Er mikilvægt að ungt
fólk sé minnt á gildi slíkrar tónlist-
ar fyrir allt tónistarlíf í landinu.
Engum stendur þetta raunar nær
en þeim útvarpsstöðvum, sem lifa
og hrærast fyrir afsprengi hinnar
alvarlegri tónlistar og flytja nú svo-
kallaða létta tónlist í tíma og ótíma.
XXX
Sú hugsun hefur hvað eftir ann-
að sótt að Víkverja undanfarn-
ar vikur, þegar hann hefur fylgst
með frásögnum fjölmiðla af kjara-
deilum, erkföllum og uppsögnum
opinberra starfsmanna, hvort fjöl-
miðlamenn telji sig „eiga“ að taka
málstað launþega gegn viðsemjend-
um þeirra. Einkum finnst Víkveija
þetta skína í gegn hjá starfsmönn-
um ríkisfjölmiðlanna, þegar þeir
ræða um kjaramál opinberra starfs-
manna. I umræðunum um málefni
þeirra fóstra, sem sögðu upp störf-
um hjá Reykjavíkurborg, var því
oftast sleppt viljandi eða óviljandi
í meðhöndlun á ljósvakanum, að
fóstrurnar slitu samningi sínum við
vinnuveitanda sinn 1. maí síðastlið-
inn. Þess vegna var alls ekki um
kjaraviðræður lengur að ræða milli
vinnuveitanda og starfsmanna hans
heldur hvort unnt væri að fá fólk
til að starfa á barnaheimilum á
þeim kjörum, sem í boði eru. Fóstr-
ur sáu að sér á elleftu stundu,
þannig að ekki reyndi á mótleiki
borgaryfii-valda.
Deila slökkviliðsmanna við borg-
aryfirvöld er næsta sérkennileg.
Hún virðist að öðrum þræði snúast
um að réttlæta fyrir almenningi að
brunaverðir hefðu átt tilkall til þess
að fara á tækjum borgarinnar á
fund um kjaramál. Eins og kunnugt
er beitti borgarstjóri sér fyrir því,
að lögregla hindraði slíka misnotk-
un á þessum öryggistækjum.
Haustið 1984 þegar opinberir
starfsmenn voru í verkfalli og efndu
til fundar við Alþingishúsið til að
árétta kröfur sínar var hringt í
slökkviliðið í Reykjavík og sagt að
eldur væri laus í húsi í Suðurgö-
tunni. Reyndist sem betur fer vera
um gabb að ræða en vegna hring-
ingarinnar gátu brunaverðir látið
til sín taka á mótmælafundinum.
XXX
Vegna fjölmenns þings á vegum
IBM fengum við svo fréttir um
það um helgina, að leiðsögumenn
hefðu verið í margra vikna verk-
falli. Þeir ætluðu þó ekki að spilla
fyrir sómasamlegum móttökum fyr-
ir IBM-menn. Hljótum við hin að
fagna því, að ekki sé settur steinn
í götu þessa þinghalds. Hefði það
vafalaust bundið enda á komur
hundruð ,ef ekki þúsunda starfs-
manna IBM hingað til lands.
Ástæðan fyrir fundum þeirra hér
nú er einmitt, að samstarfsmenn
þeirra hafa borið okkur gott orð.
Það er svo sem eftir öðru, að í
upphafi fyrstu íerðamannavertíðar
eftir leiðtogafund skuli leiðsögu-
menn gera sitt til að fæla þá frá,
sem hingað vilja koma. Ef rétt er
munað hafa leiðsögumennirnir
einnig hótað því að fá starfsbræður
sína í öðrum löndum til að spilla
fyrir ferðum íslendinga þar. Sem
betur fer höfum við og aðrir leyfi
til að ferðast milli landa og í okkar
eigin landi og löndum annarra án
afskipta leiðsögumanna. Er skörin
farin að færast upp í bekkinn ef
mannréttindi á borð við ferðafrelsi
eru sögð í hættu vegna verkfalls
leiðsögumanna.