Morgunblaðið - 06.05.1987, Blaðsíða 54

54 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. MAÍ 1987
Morgunblaðið fylgist með sigurhátíð Tusem Essen:
Meistarar í annað sinn
ÞAÐ var hátíð f borginni Essen f
Vestur-Þýskalandi um sfðustu
helgi þegar leikmenn Tusem Ess-
en voru krýndir Þýskalandsmeist-
arar f handknattleik annað árið f
röð. Þúsundir manna hylltu þá á
torgi einu f borginni í hádeginu á
sunnudag og um 4.500 manns
sáu sfðasta leik liðsins gegn
Gummersbach á laugardags-
kvöldið.
Þó svo aðalhátíðin hafi verið á
sunnudaginn tóku margir forskot
á sæluna strax á laugardagskvöld-
ið. Leikur Essen og Gummersbach
hófst klukkan 19.30 að staðartíma
og þrátt fyrir að leikurinn skipti
engu máli fyrir Essen, meistaratit-
illinn var þegar í höfn, voru það
margir sem lögðu leiö sína í Gruge-
hallen, en svo nefnist heimavöllur
Essen.
Eins og við sögðum frá á þriðju-
daginn var mikið um forföll í liði
Essen að þessu sinni en engu að
síður hvöttu heimamenn sína
menn til dáða allan tímann og var
greinilegt að stuðningsmannahóp-
ur liðsins er tryggur. Höllin var
blómum prýdd og borðar og blöðr-
ur í litum félgsins, rauðu og hvítu,
héngu í loftinu og settu skemmti-
legan svip á leikinn.
Meðal gesta á leiknum voru for-
eldrar Alfreðs Gíslasonar, Gísli
Bragi Hjartarson og Aðalheiður
Alfreðsdóttir, auk foreldra móður
Alfreðs, Alfreð Pálsson og Aðal-
heiður Oddgeirsdóttir. Forráða-
menn Essen sögðu frá þessu fyrir
leikinn og var Aöalheiði færður
glæsilegur blómvöndur frá félag-
inu.
100 tonn af bjór
Eftir leikinn var slegiö upp heljar
miklu bal.li í samkomusal hallarinn-
ar, sem er á neðri hæð hússins.
Þangaö fóru áhorfendur strax að
leik loknum og leikmenn eftir að
þeir höfðu farið í sturtu. Þarna
hafa trúlega verið um 4.000 manns
þegar mest var. Leikmenn og aðr-
ir þeir sem í kringum liðið starfa
komust varla úr sporunum fyrstu
klukkustundirnar á meðan þeir
þurftu að veita eiginhandaráritanir.
Þaö var fólk á öllum aldri sem
sóttist eftir nöfnum meistaranna
• Torglð var þéttskipað fólki og
ekki á sig fá.
og má sem dæmi nefna að mið-
aldra kona lét alla skrifa nafn sitt
á vinstri handlegg sinn. Gamanið
byrjaöi þó áður en leikurinn hófst
því þegar leikmenn komu til leiks
urðu þeir að skrifa nafn sitt á hvíta
peysu sem dyravörður hallarinnar
var í. Hann sagðist ætla að hengja
hana upp í stofunni hjá sér til minn-
ingar.
Forráðamenn Essen höfðu
pantað 100 tonn af bjór fyrir kvöld-
ið en ekki er mér kunnugt um hve
mikið var eftir þegar hátíðinni lauk
laust eftir miðnætti. Allir voru í
hátíðarskapi og margir stigu dans
við dillandi undirleik hljómsveitar-
innar sem á staðnum var. Já, það
var svo sannarlega mikil hátíðar-
stemmning í Grugehallen þetta
kvöld.
Eftir að ballinu í íþróttahöllinni
lauk héldu leikmenn á „liðskrána",
en þar safnast dyggustu stuðn-
ingsmenn liðsins saman eftir leiki
liðsins. Fullt var út úr dyrum og
mikið um að vera. Pennar leik-
manna komu enn í góðar þarfir
því þeir voru margir sem ekki kom-
ust að hetjunum sínum eftir leikinn
í höllinni.
Einsog á 17. júní
Á sunnudaginn mættu leikmenn
og eiginkonur þeirra til morgun-
verðar klukkan 10 á hóteli einu í
bænum og þaðan fór liðið i rútu
niður á torg þar sem um 7.000
manns höfðu safnast saman til að
hylla hetjur sínar. Á slaginu ellefu
renndi rútan með lið Essen inn á
torgið við mikinn fögnuð vistaddra.
Það var auðheyrt á móttökum
borgarbúa aö Alfreð Gíslason er f
miklum metum hjá þeim. Mikið var
klappað og hrópaö þegar hann
gekk inn á sviðið og það var að-
eins Jochan Fraatz sem fékk meira
lófatak. Jóhann Ingi Gunnarsson,
eða Ingi eins og hann er kailaöur
í Þýskalandi, fékk einnig mjög góð-
ar móttökur.
Einn af áhorfendunum sneri sér
að undirrituðum þegar Alfreð
Gislason var kynntur og fræddi
hann um að Alfreö væri íslenskur
eins og reyndar þjálfari liðsins.
Þegar hann hafði hrósaö þeim i
hástert og itrekað að (slendingar
þó svo hann ringdi lét fólkið það
• Þýskalandsmeistararnir íslensku í handbolta. Alfreð Gfslason og
Jóhann Ingi Gunnarsson fagna á slgurhátfðlnni miklu sem haldin var
leikmönnum Essen til heiðurs.
• Alfreð heilsaði skyldfólki sfnu
á fslensku og sagði HÆI
væru sérstaklega gott fólk, aldrei
nein vandræði í kringum þá, að
minnsta kosti ekki þá sem léku
handbolta í Þýskalandi, sagði ég
honum að þeir Alfreð og Jóhann
Ingi væru landar mínir. Við þaö
losnaði heldur betur um málbeinið
á þeim þýska og lét hann nú dæl-
una ganga um gæði lands og
þjóðar og sagðist endilega þurfa
að koma einhvern tfma til landsins
til að sannfærast enn frekar.
Torgið var fagurlega skreytt og
mikill hátíðarbragur yfir öllu.
Hljómsveit lék þýska slagara og
lúðrasveit var einnig til staðar.
Einna helst minnti dagurinn á 17.
júní í Reykjavík. Það eina sem var
ekki alveg eins og best varð á
kosið vnr rigningin en hún virtist
ekki koma í veg fyrir að allir væru
í hátfðarskapi.
Áfram hjá Essen
Þegar búið var að afhenda
skjöldinn sem fylgir meistaratitlin-
um, mikið af blómum, sem leik-
menn hentu jafnóðum til
fylgismanna liðsins, og aðrar gjafir
tók Werer Hansch, þekktur út-
varpsmaður í Þýskalandi, við
stjórninni og ræddi við alla leik-
menn.
Jóhann Ingi var fyrstur og þakk-
aði hann meðal annars frábærum
stuðningsmönnum Essen hversu
vel hefði gengið í vetur. „Verður
þú áfram hjá Essen?“ spurði
Hansch. „Já,“ svaraði Jóhann Ingi
og var greinilegt að svar hans féll
í mjög góðan jarðveg leikmanna
og áhorfenda.
Alfreð var spurður að því hvort
rétt væri að foreldrar hans og afi
og amma væru stödd á torginu.
„Jú, mikið rétt, þau eru hér,“ sagði
Alfreð og þá var hann beðinn um
að segja eitthvað við þau á móöur-
máli sínu. „Alfreð leit yfir hópinn,
hálf glottuleitur, veifaði með vinstri
hendinni og sagði: „Hæl“ Spyrj-
andinn var ánægður með svarið
og sagðist nú kunna eitt orð í
íslensku.
Alfreð lýsti því yfir að hann ætl-
aði að vera áfram hjá félaginu, í
það minnsta eitt ár, og líklega tvö
og féll það í góðan jarðveg hjá fylg-
ismönnum Essen sem klöppuðu
honum óspart lof í lófa.
Eftir að hátíðarhöldunum var
lokið á torginu, en þau tóku um
tvær klukkustundir, var liðinu boð-
ið til hádegisverðar af borgarstjóra
Essen.
Æfingar á ný
Allt tekur einhvern t(ma enda
og svo var um hátíðarhöldin ( Ess-
en um helgina. Á mánudaginn
mættu leikmenn á æfingu klukkan
18 og æfðu í tvær klukkustundir.
Æfingin var erfið enda erfiðir leikir
framundan í bikarkeppninni, sem
leikmenn Essen eru staðráðnir í
að vinna. Þar sem engir markverð-
ir mættu á æfinguna lét Jóhann
Ingi strákana leika knattspyrnu
lengst af en hafði inn á milli erfið-
ar þrekæfingar. Menn tóku vel á
enda vissu þeir sem var að þeir
þurftu að ná úr sér sleninu eftir
hátíðarhöldin um helgina.
• Meðal gesta á leiknum við Gummersbach og é hátfðarhöldunum voru foreldrar Alfreðs og afi hans
og amma. Hér fylgjast þau með leiknum. Kara Guðrún Melstað eiginkona Aifreðs er lengst til vinstri,
sfðan Gfsii Bragi Hjartarson faðlr hans, Aðalheiður Alfreðsdóttir móðlr hans, AAalheiður Oddgeirsdóttir
amma hans og afinn, Alfreð Pálsson, er lengst til hægri.