Morgunblaðið - 10.06.1987, Síða 63

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. JÚNÍ 1987
63
••
Okumenn þurfa að taka sér tak
Það eru athyglisverðar upplýs-
ingar að stór hluti slysa í umferðinni
verði vegna þess að ökumenn hafi
ekki hugann við aksturinn. Nú þeg-
ar mikill umferðartími fer í hönd
ættu ökumenn að hugleiða þetta.
Til eru bæði slæmir og góðir öku-
menn, en flestir álíta sig sjálfsagt
góða ökumenn. Allir hljóta að viður-
kenna að alltof mikið er um
árekstra og slys í umferðinni hér á
Iandi. Þess vegna ættu allir öku-
menn að líta í eigin barm, íhuga
ökulag sitt og athuga hvort ekki
sé hægt að bæta eitthvað um.
Það er oft talað um að nokkuð
sé um að ökumenn sýni tillitsleysi
í umferðinni og hef ég oft orðið var
við það, sérstaklega úti á vegum.
Það eru margir sem víkja illa, eru
kannski vanir ökuleiðinni og gera
sér ekki ljóst að ökumaðurinn sem
kemur á móti þekkir ekki eins vel
til. Allir ættu að gera sér að fastri
venju að draga verulega úr hraðan-
um þegar þeir mæta bfl og gefa
honum gott svigrúm til að komast
framhjá. Ef ökumenn gerðu þetta
almennt yrði minna um slys og
framrúðubrot.
Olafur
„Hvar eru félagsráðgjafarnir?“
Til Velvakanda.
Lengi hef ég hugsað um að stinga
niður penna í sambandi við málefni
geðsjúkra, en sökum þess hvað
málefnið er yfirgripsmikið hefur
þetta dregist. En fyrir nokkru rakst
ég á grein í Morgunblaðinu um
félagsráðgjöf fyrir geðsjúka. í þess-
ari grein er minnst á hvert málefnið
á fætur öðru, sem félagsráðgjafar
sjá um og leysa með prýði, að sögn
greinarhöfundar. Það vill nú svo til
að í minni fjölskyldu er geðsjúkling-
ur sem fór að sýna áberandi
einkenni fyrir um það bil 8 árum.
Sú píslarganga og það hjálparleysi
sem búið er að standa þessi ár
gæti verið efni í heila bók. Fýrstu
viðbrögð sem ég fékk hjá heimilis-
lækni sjúklingsins, þegar beðið var
um aðstoð, voru þau hvort það
væri bara ekki ég sem væri geðsjúk.
Það skal tekið fram að nú er
sjúklingurinn langt leiddur af geð-
klofa og er búinn að fara oft inn á
Klepp. Eins og þeir vita sem reynslu
hafa af þessu er sú dvöl fremur
haldlftil og sjúklingurinn má ekki
vera lengur inni en hálfan mánuð.
Og í öll skiptin sem minn skjólstæð-
ingur hefur farið inn hefur hann
verið kominn út eftir nokkra daga,
þó svo hann hafi farið aftur og
verið í heild í tvær vikur. Eftir því
sem læknar segja þurfa þessir sjúkl-
ingar ævilanga lyfjameðferð, en
málið er að sumir þeirra vilja enga
meðferð því þeir telja sig alls ekki
veika.
í þessum innlögnum hefur verið
um 1 til 3 sprautur að ræða og
hafa þær aðeins slegið á sjúkdóm-
inn, en eins og flestir vita þarf að
fylgja þessu eftir og halda áfram
lyfjagjöf ef eitthvað gagn á að vera
að.
En viti menn. Um leið og sjúkl-
ingurinn er kominn út virðist hann
ekki koma neinum við nema að-
standendum, sem í þessu tilfelli er
móðir viðkomandi og er hún hátt á
áttræðis aldri. Hvar eru nú allir
félagsráðgjafamir, hjúkrunar- og
heilbrigðisstéttimar, sem manni
finnst að ættu áð hjálpa? Engin
leið virðist að fá hjálp. Það skal
tekið fram að í þessu tilfelli hafa
þeir læknar sem verið hafa f stöðu
aðstoðarborgarlæknis verið þeir
einu sem virkilega höfðu skilning
og gerðu það sem þeir gátu fyrir
sjúklinginn. En framhaldið vantaði,
sem reyndar var ekki á þeirra veg-
um.
A. Baldvins
tícimw
burtu
TM Refl. U.S. Pat. Off.—all rights rescrved
©1986 Los Angeles Times Syndicate
Þú ættir að reyna að hvíla
þig sem best. Hugsanlega
væri fótbrot athugandi
Víkveiji skrifar
Víkveiji stóð í því um hvíta-
sunnuhelgina að hefja túnslátt
sinn að nýju. Gamla góða sláttuvél-
in var dregin fram. Að sjálfsögðu
hafði Víkveiji ekki farið að ráðum
sérfræðinga sinna og tæmt vélina
af bensíni síðastliðið haust, þannig
að bensínæðamar höfðu þrengst og
nauðsynlegt var að beita blessað
tækið brögðum til að blása f það
lífsneista að nýju. Að fenginni
reynslu ákvað Víkveiji að ætla sér
góðan tfma til að snúa vélinni í
gang. Fór svo að það tókst ekki
fyrr en í annarri lotu með góðu
hléi á milli. Eftir að hún er farin
að snúast verður auðvelt að kippa
henni af stað það sem eftir er sum-
ars, svo framarlega sem spottinn
slitni ekki eða eitthvað annað bili.
Eftir átökin er Víkveiji á hinn bóg-
inn með harðsperrur í handleggjum
og öxlum.
Síðan hófst slátturinn. Áður en
sumarverkum lauk sfðastliðið haust
hafði hjól brotnað undan vélinni,
en af alkunnri forsjálni hafði
Víkveiji látið setja nýtt hjól undir,
áður en hún var sett í vetrar-
geymslu. Nú þurfti því ekki að hefja
undirbúning undir slátt með því að
fara á verkstæði. En ekki hafði
verið farið með vélina nema f
nokkra hringi, þegar nýja hjólið
datt undan. Hátt og í hljóði var
viðgerðarmönnunum bölvað. Vom
nú góð ráð dýr; enginn skrúflykill
á heimilinu dugði til að losa ró á
öxlinum. Þrautaráðið var að leita á
náðir nágranna, alkunns flugvirkja,
sem kippti hlutunum í lag á svip-
stundu. Bletturinn var því sleginn
og sláttuvélin virðist vel búin undir
átök sumarsins.
XXX
Nýlega birtist hér í Morgun-
blaðinu athyglisverð grein
eftir Camillu Th. Hall
grímsson, þar sem hún lýsir ógn-
vekjandi aðferð, sem beitt er til að
fá böm og unglinga til að ánetjast
eiturlyfjum og birtir þýðingu á miða
sem dreift er til viðvömnar í Banda-
rflriunum.
I stuttu máli er þar varað við litl-
um hvítum pappírsmiða, en á hann
em festar bláar sfjöraur á stærð
við blýantsstrokleður. Hver stjama
er hlaðin eitrinu LSD (sým). Ungl-
ingar líma þessar bláu stjömur á
sig og eitrið síast inn í lfkamann.
Einnig er unnt að stinga stjömun-
um upp f sig. Það eitt að snerta
stjömumar getur dugað til að eitrið
síast inn í mann. Hinir ófyrirleitnu
eiturlyflasalar búa einnig til blaðs-
nepla með eitrinu og skreyta þá
með myndum af Súperman eða
fígúmm frá Walt Disney. Er þessu
pakkað á þann veg, að vamingurinn
gangi í augun á ungum bömum.
í þessu efni eins og flestum öðr-
um er heimurinn ein heild, þannig
að viðvöran um þessa hroðalegu
aðferð eiturlyfjasala til að ná til
unglinga og jafnvel bama á ekki
síður erindi hér á landi en annars
staðar. Er vægt til orða tekið, þeg-
ar skorað er á alla að skera upp
herör gegn þessum ófögnuði.
Camilla Th. Hallgrímsson minnir
á baráttu Lions-hreyfingarinnar
gegn eiturlyijum í grein sinni. Ættu
önnur samtök almennings að taka
það markverða starf sér til fyrir-
myndar.
HÖGISTI HREKKVÍSI
„ Pottréttur í kvölp?"
t4r