Morgunblaðið - 20.06.1987, Síða 48

V8ei ÍMÚÍ. .OS flUOAOHAOUAJ .CiIGAJai4UOflOM
48 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 20. JÚNÍ 1987
Minning:
Séra Gísli
Brynjólfsson
Endurminningin merlar æ
í mánasilfri, hvað sem var.
Yfir hið liðna bregður blæ
blikandi fjarlægðar.
Gleðina jafnar sefar sorg.
Svipþyrping sækir þing
í sinni hljóðri borg. (Grímur Thomsen)
Þessar ljóðlínur koma mér í hug,
er ég minnist sr. Gísla Brynjólfsson-
ar, er lengi var prestur og prófastur
á Kirkjubæjarklaustri. Hann lést
4. maí sl. og fór útför hans fram
miðvikudaginn 13. sama mánaðar.
Gísli Brynjólfsson fæddist 23.
júní 1909 í Skildinganesi við Skeija-
Qörð. Foreldrar hans, Guðný
Jónsdóttir og Brynjólfur Gíslason,
voru bæði afkomendur Eiríks Sverr-
issonar sýslumanns. Sverrir faðir
Eiríks er ættfaðir mjög margra
Skaftfellinga. Hafa margir þeirra
reynst hinir nýtustu menn. Þó mun
Jóhannes Kjarval þeirra þekktastur,
en Sverrir var langafí hans.
Faðir minn, Eyjólfur Eyjólfsson
á Hnausum og sr. Gísli Brynjólfsson
urðu vinir. Fyrstu kynni þeirra
verða við Grafarkirkju á héraðs-
fundi, en Eyjólfur Eyjólfsson var
safnaðarfulltrúi í meira en 50 ár.
Var sr. Gísli þá nýkominn hingað,
kom 1937. Þá var hesturinn ennþá
nær allsráðandi í samgöngum hér.
Sagði faðir minn er hann kom heim,
að honum fyndist nýi presturinn á
Klaustri hinn rösklegasti. Fljótur
að koma hestunum á haga, hefta
þá og koma sér í kirkju.
Sr. Gísli Biynjólfsson kvæntist
1938 Astu Þ. Valdimarsdóttur og
hófu þau um það leyti búskap, á
hluta úr Kirkjubæjarklaustri.
Hjá þeim var mikil gestrisni sem
við megum mörg minnast.
Þau eignuðust þijá syni: Biynj-
ólf, Valdimar og Sverri, sem allir
eru kvæntir.
Sr. Gísli Biynjólfsson kenndi
unglingum á vetrum, svo sem marg-
ir sveitaprestar, en þó áreiðanlega
í stærri stfi en þeir flestir. Var hann
ágætur kennari.
Búskapur lét honum vel og kom
það sér vel. Voru laun sveitapresta
þá það lág að ekki var hægt að lifa
af þeim einum.
Eg býst við að samfélagið hér á
„milli sanda" hafí þá verið frekar
frumstætt. Eitt var það, að varla
þótti sæmandi, að húsbændur önn-
uðust ijósverk. Gæti hafa verið
afleiðing þess, að áður fóru bændur
oft í útver á vetrum, en kvenfólkið
annaðist gripahirðinguna.
En þegar presturinn, nýkominn
úr háskóla á Englandi, lét sig hafa
þetta, þá sáu bændur, að líklega
mundu þeir lifa af að fara í fjosið.
STÖRF ERLENDIS
Höfum fyrirliggjandi bók
með upplýsingum fyrir alla þá
sem hyggja á störf erlendis
til lengri eða skemmri tíma. í
henni er að finna upplýsingar
um störf á hótelum og veit-
ingahúsum, ferðaskrifstofum,
verkamannastörf, fyrirsætu-
störf og störf á sviði málm-
og olíuiðnaðar. Einnig er skýrt
frá störfum sem tengjast
ávaxtarækt í Frakklandi og
Bandaríkjunum, landbúnaðar-
störfum, störfum á sam-
yrkjubúum í ísrael o.s.frv.
Bókinni fylgja upplýsingar um
hvernig sækja beri um þessi
störf. Hún er nauðsynleg öll-
um beim sem óska eftir að
starfa erlendis. Hún veitir
upplýsingar um veðurfar,
húsnæði, lengd vinnudagsins
o.fl. í henni er einnig að finna
heimilisföng rúmlega 1.000
ráðningafyrirtækja. Bókin
kostar aðeins 98 s.kr. með
flutningskostnaði. Óánægðir
viðskiptavinir geta skilað
henni innan tíu daga og feng-
ið endurgreiðslu. Pantið strax
í dag.
Skrifið til:
CENTRALHUS
Box 48, 142 00 Stockholm.
Pantanasími: 08-744 10 50.
ATHUGIÐ: Við önnumst ekki
ráðninaar. ______

VESTURBÆR ÚTHVERFI
Tómasarhagi 32-57 Langagerði
Birkimelur Mosgerði
Melhagi Fellsmúli
Logaland
KOPAVOGUR Álftamýri
Birkigrund Safamýri
Furugrund Flraunbær Fláaleitisbraut 14-36
Hesta átti sr. Gísli Brynjólfsson
ágæta. Sérstaklega man ég eftir
litlum brúnum hesti sem hann átti
með því fyrsta, miklum gæðingi.
Prestseturshúsið, sem enn er
notað á Klaustri byggði sr. Gísli
Brynjólfsson, nema þann hluta er
síðar var byggður við það. Varð
hann fyst að byggja fyrir eigin
reikning. Seinna kom ríkið inn í þá
mynd. Við húsið kom hann upp
skrúðgarði. Sérstaklega er fallegt
reynitréð, sem hann gróðursetti
vestan við íbúðarhúsið. Það er
margstofna mjög hátt og óvenju
formfagurt. Við vorum nokkur í
fyrrasumar að ræða það, hvort
þetta mundi ekki vera fallegasta
reynitréð á íslandi.
Prestverk fórust sr. Gísla Brynj-
ólfssyni vel úr hendi. Eftir að hann
flutti héðan 1963 skrifaði hann
minningargreinar um marga Skaft-
feliinga. Og hann var duglegur að
heimsækja þá á sjúkrahús höfuð-
borgarinnar. Hann lagði sig eftir
gömlum fróðleik, skrifaði greinar í
blöð og tímarit og flutti mörg út-
varpserindi tengd þjóðlegum fróð-
leik. Var og ágætlega ritfær. Skaði
var, að honum entist ekki lengur
heilsa, eftir að betri tími var til, að
sinna þessum hugðarefnum. En
ekki verður á allt kosið.
En sérstaklega eru mér í minni
margar og góðar stundir á heimili
þeirra hjóna og hversu húsbóndinn
var skemmtilegur og laginn að sjá
hið sniðuga við mannlífíð. Og mun
ekki af veita, meðan hægt er. „Allt
hold er sem gras,“ segir í hinni
helgu bók. Og þar er hvatt til að
gleðjast á góðum dögum, meðan
þeir ennþá eru.
Og ekki er það að þjóna Kristi,
að snúa gleðiboðskap hans upp í
sorg og sút.
En nú er að kveðja og þakka.
Ég votta Ástu og fjölskyldunni sam-
úð. Blessuð sé minning sr. Gísla
Brynjólfssonar.
Vilhjálmur EyjóLfsson.
GASIÐÍ BOTN!
Það er dagsatt aö á bensín-
stöðvum Esso er sumarlegt andrúmsloft.
Þar fæst sænskt gas á hylkjum frá.„Primus“
auk vandaðra gaslukta og gashellna.
Einnig bjóðast þar ýmsar aðrar ferðavörur
svo sem létt borð og stólar, vatnspokar,
veiðisett, grillvörur og margt fleirá.
Gasluktir frá 621 kr.
Gashellur -1428kr.
Gashylki (einnota) - 89 kr.
Gashylki (áfyllanleg) - 800kr.
Veiðisett -1190 kr.
Olíufélagið hf
Kristín Þ. Lofts-
dóttir — Minning
Fædd 3. júlí 1905
Dáin 12. júni 1987
Þegar hringt var til mín og mér
sagt að hún Kristín Þórdís Lofts-
dóttir, Stína mín, væri horfín héðan
frá okkur Ieið mér illa, já, mjög illa.
Þó vissi ég að hún hafði átt við
iangvinn veikindi að stríða og
hvfldin henni því víst kærkomin.
Samt átti ég bágt með að sætta
mig við það og fannst að ég hefði
átt að gera miklu meira fyrir hana
í hennar löngu veikindum.
En ég ætla að fara aftur í tímann
og minnast alls þess góða og
skemmtilega sem við áttum saman
á bemskuárunum. Við vomm aldar
upp á homi Stýrimannastígs og
Ránargötu þar sem æskuheimili
okkar stóðu. Já, við elsku frænka
mín áttum vissulega margar gleði-
legar stundir saman í þessu litla
hverfí sem þá var og mér er í dag
ljóst að var þá hreinasta paradís.
Stýrimannastígurinn er í dag eins
og hann var en Ránargatan náði í
þá daga aðeins vestur að Bræðra-
borgarstíg og austur að þar sem
nú er Ránargata 21. Annað vom
græn tún. Ólsenstún að austan og
Thorsteinssonstún að vestan. Mikið
var oft leikið sér á þessum friðsælu
stöðum og á vetuma var hægt að
vera þama á skautum og sleðum.
Á síðari ámm þegar við Stína
hittumst riíjuðum við oft upp stund-
imar á æskuslóðunum og ýmis
saklaus prakkarastrik frá þeim
tíma.
Við vomm eins og góðar systur
og urðum alltaf að vera eins klædd-
ar. Annars var allt ómögulegt.
Þegar bamaskólanum lauk fómm
við í Kvennaskólann. Það vom ynd-
isleg ár þegar okkur fannst allt
spennandi og skemmtilegt. Á þess-
um ámm fínnst manni ekki að neitt
leiðinlegt geti komið fyrir en elsku
frænka mín varð fyrir stórri sorg
þegar móðir hennar veiktist af
ólæknandi sjúkdómi. Það var mikið
áfall fyrir Stínu því samrýndari
mæðgur hef ég ekki þekkt.
Stína átti einn bróður, Jóhannes,
sem dáinn er fyrir allmörgum ámm.
Foreldrar Kristínar og Jóhannes-
ar vora þau Guðrún Jóhannesdóttir
og Loftur Loftsson, skipstjóri, sem
fórst í hafí í ofviðri sama ár og
Kristín fæddist.
Kristín vann í Braunsverslun í
mörg ár eða þar til hún giftist árið
1934 Áma Bimi Ámasyni, lækni.
Þau fóm síðan til Kaupmannahafn-
ar þar sem hann hóf framhaldsnám.
Þegar eftir heimkonuna gerðist
hann héraðslæknir í Grenivík. Dvöl-
in þar átti víst ekki að verða löng
en árin urðu 40. Þeim varð fjögurra
bama auðið en eitt dó í æsku.
Hin era Ámi Bjöm, vélvirki,
kvæntur Þóreyju Aðalsteinsdóttur,
leikkonu; Helga, hjúkmnarkona,
gift Valdimar Ólafssyni, yfírflug-
umferðarstjóra; og Loftur, verk-
fræðingur, kvæntur Þóm
Ásgeirsdóttur, verkfræðingi.
Böm og tengdaböm aðstoðuðu
Kristfnu af miklum kærleik til
hinstu stundar.
Kristín Þórdís var stórbrotin
kona og dugleg með afbrigðum.
Það kom sér vel því oft var erfítt
að vera læknisfrú þar sem sjúkra-
móttaka og lyfjaafgreiðsla var á
sjálfu heimilinu. En þar hjálpaði
einnig glaðlyndi og félagslund
hennar og margrómaður höfðings-
skapur þeirra hjóna.
Ámi Bjöm, læknir, lést árið
1979, og fluttist þá Kristín aftur
tjj Reykjavíkur. Hún verður jarðsett
í dag við hlið manns síns og dóttur
í Grenivík.
Friður Guðs fylgi henni.
Anna Asgeirsdóttir
Hálfdán Bjarnason
fv. aðalræðismaður
Fæddur 1. febrúar 1898
Dáinn 8. júní 1987
Tími stórútgerðar og uppgripa
sjávarafla á íslandi var genginn í
garð, þegar íslendinga vom enn að
koma útflutningsverslun sinni í sem
hagkvæmast horf og á sem farsæl-
astan hátt í innlendar hendur. Þá
var það, að ungur maður, Hálfdán
Bjamason, valdist til þess fyrstur
íslendinga að setjast að í Suður-
löndum og taka að sér að vinna þar
í þjónustu íslenskrar útflutnings-
verslunar og í umboði stærsta
útgerðarfyrirtækis á íslandi og í
einu af mikilvægustu markaðslönd-
um íslenskra fískafurða. Upp úr því
hófst langur og gifturíkur starfs-
ferill hans, fyrst á vegum Kveldúlfs
og síðan sem umboðsmaður Sölu-
sambands íslenskra fiskframleið-
enda. Ég tel mig geta fullyrt að
hann var af öllum, sem best þekktu
til, metinn og virtur fyrir dugnað
sinn óvenjulegan, hyggindi og
margs konar mannkosti.
Ep auk síns aðalstarfs átti Hálf-
dán Bjamason öðm mikilvægu
hlutverki að gegna í þágu ættjarðar
sinnar sem ólaunaður ræðismaður
íslands á Ítalíu um langt skeið. Ég
hygg ekki ofmælt, þótt fullyrt sé,
að í slíkri stöðu hafí enginn reynst
Hálfdáni Bjamasyni fremri um
hvers konar greiðasemi og hjálpfysi
né um höfðinglega gestrisni við
landa sína. Margir munu því
minnast Hálfdáns Bjamasonar með
þakklátum hug fyrir lífsverk hans
og allan drengskap.
Einn af þeim er sá, sem með
þessum línum varpar hinstu kveðju
á gröf látins vinar. Við kynntumst
fyrir meira en hálfri öld og með
okkur tókst strax vinátta sem varð
ævilöng. Leiðir ókkar lágu tíðum
saman bæði heima og erlendis og
ég var stundum dögum eða vikum
saman gestur hans á hinu fallega
heimili hans í Genúa, prýddu fom-
um og nýjum ítölskum listaverkum.
Við ræddum saman á löngum
gönguferðum á bökkum Miðjarðar-
hafs og ég varð margs vísari um
sitthvað af hinu margvíslega sem
drifíð hafði á daga vinar míns og
um það dásamlega land sem orðið
hafði heimkynni hans og við elskuð-
um báðir.
Nú er hann fallinn frá og varð
þó ekki eldri en svo, að hann var
ári yngri en ég. En eitt sinn skal
hver deyja.
Blessuð veri hans minning.
Kristján Albertsson