Morgunblaðið - 04.10.1987, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. OKTÓBER 1987
49
Skotlands og vöktu mikia athygli
fyrir fimi sína. Ingvar var sæmdur
gullmerki KR í viðurkenningarskyni
fyrir íþrótt sína og verðlaunagripir
hans eru ótalmargir, sem hann vann
til um ævina. Skák var mikið
áhugamál hjá honum og tefldi hann
talsvert.
Ingvar hóf nám í jámsmíði hjá
Kristjáni Kristjánssyni, járnsmíða-
meistara, sem hafði verkstæði sitt
á Lindargötu nr. 28, nú nr. 50, en
breytti síðan um og hóf nám í mál-
araiðn hjá Jóni Hjaltalín Kristins-
syni, málarameistara, þá á
sextánda ári. Að loknu námi í 4 ár
hjá honum vann hann hjá honum
um skeið og sveinspróf fékk hann
23. apríl 1932. Síðan vann Ingvar
með Hákoni syni Jóns í mörg ár og
á þeim árum fékk hann meistara-
réttindi í iðn sinni eða 29. nóvember
1946. Hafði hann þá menn í vinnu
hjá sér og nema í námi. Seinna
stofnaði hann ásamt Einari Gunn-
arssyni, sem lært hafði hjá þeim
Ingvari og Hákoni fyrirtækið Ingv-
ar og Einar 1953 og ráku það
saman í nokkur ár. Mörg seinustu
starfsár sín var Ingvar einn við störf
og það líkaði honum bezt, því þá
nutu sín svo vel hæfileikar hans,
er hann gat einbeitt sér af alhug
að störfum sínum og unnið þau eins
vel og nokkur kostur var, því vand-
virkni og snyrtimennska hans var
einstök. Ingvar var því mjög eftir-
sóttur í vinnu og vildu viðskiptavinir
hans bíða í marga mánuði, unz
þeir gátu fengið hann til að mála
fyrir sig. Slíkt orð fór af Ingvari
sem snilldarmálara, sem alltaf mátti
reiða sig á. Meðal annars vann
hann alla málaravinnu fyrir Hamp-
iðjuna, Lýsi og fleiri fyrirtæki og
kom ekki til greina að kalla á ann-
an málara til þeirra starfa en hann.
Stundum gerði Ingvar sér til til-
breytingar að mála í skipum og fór
hann m.a. nokkrar ferðir með Gull-
fossi til Kaupmannahafnar sem
málari um borð í nokkur sumur, svo
og með Tröllafossi, sem sigldi á
margar hafnir.
Gengið var í hjónaband 1. sept-
ember 1934 austur í Hruna og flutt
í leiguhúsnæði í Reykjavík og
nokkru seinna í nýbyggt glæsilegt
hús við Hávallagötu. Þtjú mann-
vænleg böm fæddust með nokkurra
ára millibili. Þau vom Gréta, sem
var elst, María og Árni. Gréta lézt
á sl. ári á bezta aldri af slysförum
og var harmdauði öllum, sem hana
þekktu. Hún átti fjögur börn með
sambýlismanni sínum, Axel Claus-
en, sem einnig er látinn. Dætur
hennar em tvær og tveir synir. Sú
eldri, Ása, vinnur hjá Reykjavíkur-
borg og veitti ásamt sambýlismanni
sínum, bræðmm sínum heimili, við
lát móðurinnar. Annast þau þá af
miklum myndarskap, en þeir bræð-
ur em báðir undir tvítugu. Sú yngri
er búsett á Ítalíu. Yngri dóttirin
María er tvígift og er seinni maður
hennar Þráinn Ingimarsson, pípu-
lagningarmeistari, ættaður úr
Reykjavík. Eiga þau 2 dætur en
sonur Maríu af fyrra hjónabandi er
búsettur í Svíþjóð við nám og starf.
Ámi er prentari og kvæntur Þór-
unni Lýðsdóttur, ættaðri frá
Keldum á Rangárvöllum. Ejga þau
4 syni. Bæði María og Ámi og
þeirra fjölskyldur em búsettar í
Reykjavík.
Fljótlega eftir að foreldrar mínir
fluttu til höfuðborgarinnar um
1940, kynntist ég hinum glæsilega
og traustvekjandi frænda mínum,
sem alltaf var kallað á, ef þurfti
að mála. Reyndar hafði ég þó
kynnst honum fyrr á fínum mynd-
um í kaffipökkum O.Johnson og
Kaaber, en Ingvari þótti kaffi gott
alla tíð og féllst þannig á að aug-
lýsa fyrirtækið. Á myndinni var
Ingvar í bol þakinn heiðursmerkjum
fyrir íþróttaafrek. Þótti okkur
systmnum ekki lítið varið í að eiga
móðurbróður, sem var svona fal-
legur og duglegur, enda þá litlar
telpur austur í Hmna í Amessýslu.
Er flutt var á Ægissíðuna og
seinna á Hagamelinn, var fljótlega
kallað í Ingvar til starfa og leysti
hann öll slík verkefni á tiltölulega
stuttum tíma, þótt verkefnið væri
stórt, á sama ljúfa háttinn, sem
einkenndi öll störf hans. Ef ég má —
orða það svo, þá vom hraði og vand-
virkni sérgreinar hans. í fjölskyldu-
boðum var oft tekið lagið, en Bjarni
bróðir hans lék þá undir á píanó,
en Ingvar, pabbi og afí sungu ásamt
þeim úr fjölskyldunni, sem söng-
elskir vom. Er mér mjög minnis-
stæður söngur þessara glaðvæm
félaga, svo og sögur hlaðnar dulúð,
þjóðsögur og munnmæli, sem oft
bar á góma á þessum ámm. Þá var
glatt á hjalla og menn ungir og
hraustir. Ingvar var ávallt heilsu-
hraustur, grannur og léttur á fæti,
enda mjög matnettur. Dulur var
hann en glaðvær, hár og samsvar-
aði sér vel með reglulega andlits-
drætti og falleg blá augu. Er ég
eitt sinn hafði orð á því, hve lítið
hann borðaði yfirleitt, svaraði hann
glettnislega: „Hvernig ætti ég að
komast feitur upp á húsþök, ég
kæmist alls ekki í gegnum þak-
gluggann." Við slíku svari vom
engin orð.
Ingvar vann að iðn sinni til sjöt-
ugs, er hann fór að kenna lasleika
og þá einkum höfuðverkjar. Hætti
hann að mestu að vinna og hugðist
njóta ellinnar við tafl, lestur góðrar
bóka, en tungumálum hafði hann
haldið við og aflaði sér lærdóms í
nýjum, ásamt því að ferðast um
landið, en af því hafði hann alltaf
hina mestu ánægju og kunni vel
að meta fegurð hinnar íslenzku
náttúm. En þá kom að því, sem
engan hafði órað fyrir. Hinn 8.
nóvember 1985 hugðist hann setja
vetrardekk undir bíl sinn heima við
en hné þá niður og iamaðist öðru
megin og var fluttur á spítala. í
tæpt ár dvaldist hann á spítölum
borgarinnar við misjafnan aðbúnað,
þar til hann lézt á Grensásdeild
Borgarspítalans. Vil ég sérstaklega
þakka Jóhanni Gunnari Þorbergs-
syni lækni fyrir það, sem hann gerði
fyrir hann og starfsfólki, sem reyndi
að veita góða þjónustu. Á þessum
erfiða tíma, lézt Bjarni bróður hans,
sem var rafvirki, eftir langvarandi
veikindi, í byrjun árs 1986, um
miðjan febrúar sama ár missir hann
Grétu dóttir sína í bílslysi og seinna
í febrúar deyr mágur hans, sr. Jón
Thoraarensen, faðir minn, sem varð
bráðkvaddur. Vom þessi dauðsföll
enn til að auka á hinn þungbæra
tíma, sem hann gekk í gegnum á
sl. ári.
Eg veit, að nú líður honum vel
og gleðst yfir, að sjúkrahúsvistin
varð ekki lengri. Ingvar var einn
af þeim mönnum, sem mátti ekki
vamm sitt vita. Hjartahreinni og
flekklausari mann hef ég varla
þekkt, né vom sorgir hans bomar
á torg. Hlýju hans, skilning og
umhyggju fyrir mér og fjölskyld-
unni fæ ég seint fullþakkað, né
heldur málarastörf, sem veitt vom
mér persónulega. En eitt er víst, að
í þakklátum huga mínum geymi ég
ávallt hæfíleika og glæsileika þessa
vel gerða frænda míns.
Blessuð sé minning hans.
Elín Karitas Thorarensen.
POTT-
ÞETTAR
PERUR
AGOÐU
VERÐI
Allar RING bílaperur
bera merkið <f)
sem þýðir að þær
uppfylla ýtrustu
gæðakröfur E.B.E.