Morgunblaðið - 04.10.1987, Blaðsíða 50
50
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. OKTÓBER 1987
+
• + Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og amma, HALLDÓRA GUÐMUNDSDÓTTIR, Drápuhlfð 23, Reykjavík, lést á Droplaugarstöðum aðfaranótt 2. október. Pótur Jónasson, Guðríður J. Pótursdóttir, Matthías Guðmundur Péturssor Halldóra Gyða Matthíasdóttir, Jóhannes Friðrik Matthíasson.
t Eiginkona mín, UNA THORARENSEN, Stigahlfð 4, lést á heimili sínu 2. október sl. Þorsteinn S. Thorarensen.
+ Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi, SIGGEIR ÓLAFSSON, Digranesvegi 121, verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju miðvikudaginn 7. október kl. 13.30. FanneyTómasdóttir, Jóhannes Kr. Siggeirsson, Dfana F. Arthúrsdóttir, Kristfn Hanna Siggeirsdóttir, Brynjólfur Jónsson, Hafsteinn Már, Guðrún ingólfsdóttir og barnabörn.
+ Þökkum innilega hlýhug og vináttu við andlát og útför eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og ömmu, HALLDÓRU P. HALLDÓRSDÓTTUR, Asparfelli 4, Reykjavfk. Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar A-5 Borgarspítala. ísleifur Magnússon, Elfn H. ísleifsdóttir, Kristfn ísleifsdóttir, Stefán Ingólfsson, Gunnhildur, Sólveig, Stefán Orri, Steinar Örn.
+ Hjartkær sonur minn, bróðir og mágur, REYNIR VIGGÓSSON, tsern lést í New York 25. september 1987, áður til heimilis í Barmahlíð 35, Reykjavík, verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn 6. október kl. 10.30. Fyrir hönd aðstandenda, Margrét Símonardóttir.
+ Móðir okkar og dóttir, HALLDÓRA KRISTJÁNSDÓTTIR BRIEM, Dalvfk, er látin. Gunnlaugur Þór Briem, Birnir Kristján Briem, Eggert Briem, Hrund Briem, Margrét Haildórsdóttir, Kristján Ottó Þorsteinsson og aðrir aðstandendur.
+ Eiginmaður minn, Börge Hillers mjókurfræðingur, Heiðmörk 3, Selfossi, varð bráðkvaddur föstudaginn 2. október. Fyrir mína hönd og annarra vandamanna, Ingibjörg Þorvaldsdóttir.
Birting a fmælis- og
minningargveina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit-
stjóm blaðsins á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
Magnús Vilhjálms-
son — Minnmgarorð
Fæddur 9. desember 1927
Dáinn 27. september 1987
Komið er haust með sölnuð lauf
og napra vinda. Bjartar nætur hlýs
sumars eru að baki og framundan
er skammdegið með sígandi myrk-
ur,
„í bijósti mánnsins haustar einnig að,
upp af hrelldu hjarta gieðin flýgur,"
(Grímur Thomsen.)
Slíkar tilfínningar drunga og
söknuðar gagntóku huga minn og
hjarta við fráfall vinar míns og
tengdaföður, Magnúsar, sem mig
langar að minnast hér með nokkr-
um orðum.
Kveðja sem þessi hlýtur að verða
fátækleg samanborin við allar þær
minningar sem eftir standa og aldr-
ei verða festar á blað. Samt langar
mig til að segja frá kynnum mínum
af Magnúsi, þó það væri ekki nema
til þess að vekja upp minningar um
liðna ánægjutíma sem ef til vill
gætu létt okkur ástvinum hans þá
byrði söknuðar og trega sem íþyng-
ir okkur nú.
Okkur finnst alltaf erfitt að sætta
okkur við dauðann, hversu langur
sem aðdragandi hans kann að vera
og hversu kærkominn hann kann
að vera sjúku og þreyttu fólki. Ef
til vill er það vegna eigingimi okk-
ar sem svo er: Við vitum hvað við
missum, ástríkan eiginmann, föður,
afa og vin, en við vitum ekki með
vissu hvað bíður handan við móðuna
miklu.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn, og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess, sem var gleði þín.“
(Kahlil Gibran.)
Magnús var fæddur á Stóm-
Heiði í Mýrdal, 9. desember 1927.
Foreldrar hans vom hjónin Vil-
hjálmur Á. Magnússon bóndi og
Amdís Kristjánsdóttir.
Magnús fluttist til Akureyrar og
kvæntist eftirlifandi konu sinni,
Kristínu Hólmgrímsdóttur, og
bjuggu þau þar æ síðan. Þeim varð
þriggja dætra auðið. Elst þeirra er
Margrét, kona mín, síðan kemur
Anrdís Heiða og er unnusti hennar
Ingólfur Bragason. Yngst er svo
Þórey Bergljót og unnusti hennar
er Magnús Þór Haraldsson. Áður
átti Magnús Gísla Halldór sem
kvæntur er Ástu Sverrisdóttur.
Lengst af ævi sinnar, í 29 ár,
starfaði Magnús í Mjólkursamlagi
KEA á Akureyri. Hann var alla tíð
duglegur til vinnu og eljusamur og
minnist ég með þakklæti þess tíma
er við hjónin stóðum í húsbyggingu
á Akureyri en þá kom Magnús iðu-
lega kátur og hress, að loknum eigin
vinnudegi, á kvöldin og um helgar,
til þess að aðstoða okkur fyrstu
skrefín í lífsgæðakapphlaupinu þeg-
ar hann sjálfur var kominn vel á
veg í sínu.
Minning:
Anna Margrét
Jóhannesdóttir
Fædd 22. júli 1910
Dáin 27. september 1987
Á morgun, mánudaginn 5. októ-
ber kl. 13.30, verður til moldar
borin hin ágætasta kona, skilnings-
ríka móðir og indæla amma og
langamma. Hún fæddist í Kirkju-
hvammi, ólst þar upp hjá foreldrum
sínum, þeim Ingibjörgu Sigurðar-
dóttur og Jóhannesi Eggertssyni
og 9 systkinum. Snemma á hennar
ævi flytjast þau til Hvammstanga.
Ung að árum flyst hún til
Reykjavíkur til að læra fatasaum.
Þá iðn stundaði hún alla tíð meðan
þrek entist. Á þessum árum eignað-
ist hún son, Jóhannes Heiðar, giftur
Kristrúnu Guðjónsdóttur. Árið 1942
kynntist hún manni sínum, Óskari
Snorrasyni, ganga þau í hjónaband
6. júní 1943. Bjuggu þau á
Hvammstanga til ársins 1964 er
þau flytjast til Reykjavíkur, þaðan
flytjast þau til Þorlákshafnar 1976.
Óskar lést í janúar 1980. Varð þeim
hjónum fjögurra barna auðiðj elst
er Matthildur, gift Árna V. Árna-
syni, Snorri, látinn, lét eftir sig
eiginkonu, Sigríði, og tvo syni, Jó-
hanna, gift Kára Böðvars, og yngst
er Björk Lind, gift Pálma B. Aðal-
bergssyni. Eru ömmubörnin orðin
11 og langömmubarn eitt.
Þar sem aðalstarf Óskars var
sjómennska varð það hlutverk
Möggu að að vera allt í senn, hús-
móðir, móðir, kennari og aðaluppal-
andi barna þeirra. Öll þessi störf
fórust henni vel úr hendi. Þó oft
væri þröngt í búi á stríðs- og eftir-
stríðsárunum lét hún aldrei bugast,
aldrei gleymdi hún hlutverki sínu í
lífinu, aldrei heyrðust frá henni
mögiunarorð eða hnútukast í aðra.
Það er erfítt að minnast konu sem
Möggu, hún vildi aldrei hól eða
þakklæti fyrir það sem hún gerði.
Ekki má þó gleymast, að í ömmu-
hlutverki sínu sýndi hún einstaka
hlýju og fylgdist vel með framgangi
bamabama sinria, bæði í skóla og
vinnu. Seint mun það gleymast
þeim, er fylgdust með, er hún fár-
sjúk á Vífílsstaðaspítala leit í fyrsta
sinn og hélt á fyrsta langömmu
barni sínu. Ekki verður þessari
grein lokið án þess að færa þeim
hjónum Jóhönnu og Kára þakklæti
fyrir alja þá umhyggju er þau sýndu
þeim Óskari og Möggu í hartnær
15 ár er þau bjuggu á heimili þeirra.
Hjúkmnarliði hjúkrunardeildar
Vífílsstaðaspítala færi ég mínar
alúðarþakkir fyrir allt sem þau
gerðu henni til hjálpar.
I þeirri vissu að það er ekkert líf
án dauða, og í þeirri trú að það er
enginn dauði án lífs, bið ég Guð
að blessa og taka á móti hinni látnu
og veita þeim styrk sem lifa.
Árni V.
Þau hjónin byggðu sjálf hús við
Hamragerði 7 á Akureyri. Hús sem
ég stundum, í gamni og alvöru,
nefndi „Hótel Hamragerði". Þar
stóðu alltaf allar dyr opnar vinum
og ættingjum. í því húsi réðu ríkjum
gestrisni og höfðingskapur og gleð-
in var heldur aldrei langt undan.
Magnús var ákaflega heilsteypt-
ur maður og traustur. Hjá honum
var gott að leita ráða því fyrir varð
bjartsýni og skilningur.
Hann var mér í senn tengdafaðir
og vinur sem ég gat alltaf treyst.
Afahlutverkið átti vel við Magnús
og dætrum mínum tveimur var
hann ætíð sérlega góður. Alltaf var
afí boðinn og búinn til alls; að keyra
þær og sækja í skólann, í sund og
út á leikvöll, að fara með þeim á
skíði og yfirleitt allt sem þær
nefndu. Viðkvæðið hjá afa var allt-
af það sama: „Hvað viljið þið,
elskumar mínar.“
Fyrir nokkrum mánuðum varð
vart við þann sjúkdóm hjá Magnúsi
sem síðar varð honum að aldurtila.
Hann var, þrátt fyrir þennan vá-
gest, áfram sterkur, lífsvilji hans
var mikill en í tilvikum sem þessum
verður okkur mönnum Ijóst hve litlu
við ráðum og oftast finnast okkur
endalokin ósanngjörn og þungbær,
en
„Ein er huggun, ei fær grandað
ólgusjór, né fær á skeri
dauðans hann í dimmu strandað;
Drottinn sjálfur stýrir knerri.“
(Grímur Thomsen.)
Ég vil þakka Magnúsi fyrir allar
góðu stundimar sem við áttum sam-
an, þær verða mér ætíð minnisstæð-
ar og kærar.
Elsku Stínu, Margréti, Dísu, Æju
og Gísla sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Gunnar Blöndal
Arétting
vegna ræðu
Gorbachev
I FRÉTT Morgunblaðsins í gær,
um ræðu Mikhails Gorbachev,
Ieiðtoga Sovétríkjanna, í Mur-
mansk á fimmtudag, var setning
sem leitt gæti til misskilnings.
Þar sagði að leiðtoginn hefði lát-
ið í ljós velþóknun sína á því að
Noregur og Danmörk, sem bæði eru
í Atlantshafsbandalaginu, hefðu
ekki leyft að erlendar herstöðvar
eða kjarnorkuvopn væru á land-
svæði þeirra á friðartímum, en fram
tekið að hann hefði ekki getið ís-
lands í sömu andrá.
Þó svo að Gorbachev hafi ekki
getið íslands í þessari setningu vék
hann að því síðar og skipaði landinu
á bekk með hinum Norðurlöndunum
að því leyti að þar væru ekki kjam-
orkuvopn. íslendingar voru á þann
hátt ekki slitnir úr samhengi við
frændþjóðir sínar í Danmörku, Nor-
egi, Finnlandi og Svíþjóð.
i
J