Morgunblaðið - 29.10.1987, Blaðsíða 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. OKTÓBER 1987
Afmæliskveðja:
Gísli Sigurbjörns-
son forsljóri
Afmæliskveðja frá skrif-
stofu dómprófasts
Til er meistaraverk eftir Einar
Jónsson, Samvizkubit heitir það.
Kannski skrýtið, en alltaf kemur
mér þetta listaverk í hug, þá ég
heyri í eða sé, les eftir eða minnist
Gísla forstjóra á Grund. Manns-
höfuð verður þjóðin mín öll, er
verumar tvaer, sú sem augun rífur
upp og sú sem í eyrað hrópar, fá
mynd Gísla í huga mér. Enginn sem
hann hefír rejmt að velg'a þjóðina
til umhugsunar um skyldur okkar
við þá sem inn í hausthúmið halda.
Ekki aðeins með orðum, heldur líka
verkum. Hann átti djörfímg og dug,
til þess að gera Elli- og hjúkrunar-
heimilið á Grund að líknarstofnun,
sem hver þjóð má vera stolt af —
og umsvif hans austur í Hvera-
gerði, að Asi, snyrtimennskan,
hugkvæmnin eru slík,' að stolt sýn-
um við erlendum gestum og látum
sem þar hafi þjóðin öll verið að
verki. Ár eftir ár hefir hann hróp-
að: Vakna þú þjóð mín, brett upp
ermar og 'ónn! Þú getur, ef þú vilt!
En hversu stöð höfum við ekki
verið, svefnrof okkar silalegt og
þungt? Því veit ég líka, að áhuga-
manni hefír oft liðið illa. Hann hefir
gefið kirkjum stórgjafir, hann hefir
stutt kvenfélög og söfnuði til líknar-
starfa fyrir aldraða — og í vörzlu
dómprófastsembættisins bíður gild-
ur sjóður þess safnaðar, hér á
svæðinu, sem hefir afl til þess að
reisa sitt eigið Skjól. Víst mun sú
stund koma, þjóðin er að vakna,
Gísli, og hafðu þökk og hjartans
virðing fyrir þinn þátt með morgun-
kalli eldhugans.
Guð blessi þig á merkum degi,
verkfæri sitt við að gera betri dag
á jörðu.
H.
í ritunum íslenskir samtíðar-
menn og Æfiskrár samtíðarmanna
er ekki miklar upplýsingar að finna
um Gísla Sigurbjömsson. Það eitt
lýsir manninum betur en þeir munu
ætla, sem ekki þekkja til. Upplýs-
ingar þær, sem þessi rit hafa inni
að halda, eru gefnar af hlutaðeig-
andi sjálfum og verður að segjast
að stundum hlýtur lesanda að
finnast nóg um hvað sumum hefur
heppnast að tína til.
Gísli Sigurbjömsson hefur ekki
mörg orð eða langan lista yfír starf-
semi þar sem hann hefur verið
þátttakandi. Þess er aðeins getið
að hann sé forstjóri Elli- og hjúkr-
unarheimilisins Grundar í
Reykjavík og Elli- og dvalarheimil-
isins í Hveragerði, en það er eins
og honum hafi ekki þótt taka því
að láta þess getið að hann hefur
skapað og mótað þá starfsemi, sem
fer fram á þessum stofnunum.
Sannleikurinn er hinsvegar sá að
þessi eini maður hefur með dugnaði
sínum, ráðdeild og framsýni skapað
og mótað það mannkærleikans
verk, sem þessar stofnanir eru.
Hann hefur skapað stórverk, sem
bjargað hefur flölda fólks frá von-
leysi og einmanaleika, sem sækja
vill á þegar starfsþrek er að þrotum
komið. Vandséð er hvemig málum
aldraðra væri nú komið á landi hér
hefði þessa manns ekki notið við.
í málefhum þeirra er aðstoðar
þurfa að loknu dagsverki, hefur hið
svokallaða „opinbera“ löngum
reynst svifaseint og sinnulítið og
sú kynslóð, sem öðmm fremur hef-
ur lagt grunninn að núverandi
velmegun hefur viljað gleymast.
Féleysi er jafnan borið við, en hver
sá sem vill sjá hlýtur að gera sér
grein fyrir að féleysi einkennir ekki
íslenskt þjóðfélag í dag. Einstakl-
ingar og félagasamtök margskonar
hafa unnið stórkostleg störf til að-
stoðar hijáðu fólki víðs vegar um
heim, en þið sem það gerið og gef-
ið með glöðu geði og góðu hjarta
hugið öðru hvoru að því að í „einu
hjarta við Laugaveginn" getur
brunnið „eluur með ógn og kvöl"
vonleysis og einmanaleika og að
þetta fólk á inni hjá því opinbera,
sem sýnir takmarkaðan áhuga fyrir
að greiða því skuld sína. Þessu fólki
hefur Gísli Sigurbjömsson komið
til hjálpar, skilið aðstæður þess og
þarfir. Með ráðdeild og stjómsemi
samfara frábærum dugnaði og
þrautseigju hefur honum tekist að
tryggja fjölda fólks áhyggjulaust
ævikvöld og á þeirri braut heldur
hann enn ótrauður áfram. Til eru
þeir, sem virðist í blóð borin þörf
að „narta í orðstír náunganna" og
ekki hefur Gísli farið varhluta af
skeytum slíkra, en það eru örlög
þeirra er frammúr skara að hljóta
aðkast smámenna. Ekki hefur Gísli
látið slíkt hindra sig í starfi, en
hversu oft geta ekki rætnikenndar
ásakanir valdið sárindum, sem engi
fær séð.
í áðumefndum ritum er þess
getið að Gísli hafi „unnið að íþrótta-
málum og búnaðarmálum svo og
ferðamálum" en þessi yfírlætislausu
orð segja lítið um þá aðstoð, sem
hann hefur veitt þessum og fjöl-
mörgum öðram málum. Þess sést
ósjaldan getið í blöðum að Gísli
Sigurbjömsson hafi gefíð álitlegar
ijárhæðir til ýmissa menningar-
mála, en ekki er því slegið upp með
stóram stöfum og ekki minnist ég
þess að hafa heyrt þess getið í þeim
Qölmiðlum, sem nú era mest áber-
andi, útvarpi eða sjónvarpi. Hitt er
mér fullkunnugt um að hann hefur
styrkt ýmsa, bæði einstaklinga og
félagasamtök, án þess að þess sé
nokkurs staðar getið og að hann
hefur rétt hjálparhönd mörgum
þeim er illa vora staddir. Mörgum
sinnum hef ég undrast hvað
víðtæka þekkingu Gísli hefur á
ýmsum mjög fjarskyldum málum
og getur lagt á þau mat af raun-
sæi. Hann getur verið ákveðinn í
sfnum dómum, en reyndan hef ég
hann að réttdæmi og sleggjudómar
era honum fjarri. Gísli Sigurbjöms-
son er hugsjónamaður en jafnframt
raunsær og framsýnn athaftiamað-
ur, en slflcir eiginleikar fara sjaldan
saman. Áhugi hans á vísindalegum
rannsóknum og skilningur á nauð-
syn þess að efla þær á sem flestum
sviðum er takmarkalaus. Um þenn-
an áhuga vitnar m.a. Rannsókna-
stofnunin Neðri Ás í Hveragerði,
en ófáir era þeir vísindamenn, er-
lendir og innlendir, sem þar hafa
fengið aðstöðu og notið hafa fyrir-
greiðslu. Snyrtimennska Gísla er
einstök og bera stofnanir hans þess
ljósast vitni.
Persónulega á ég Gísla meira að
þakka heldur en ég fái hér talið.
Ég þakka honum skilning hans á
mínum störfum og áhuga fyrir
þeim, en jafnframt fyrir þolinmæði
og það traust, sem hann hefur sýnt
mér að næsta tilefnislitlu. Ég þakka
honum traustu einlægu orðin:
„Þetta geram við,“ sem hann hefur
staðfest með traustu handtaki.
Aranum okkar fjölgar, þau renna
sitt óijúfanlega skeið og tíminn
gefur engum grið. Sjálfur er maður-
inn það verk sem hann skapar. Það
verk, sem Gísli Sigurbjömsson nú
getur af áttræðishæðum litið yfir,
er mikið og gildi þess fær tíminn
ekki haggað. Ég óska honum til
hamingju með það verk og það sem
framundan er og bið honum bless-
unar um ókomin ár.
Jón Jónsson
Skólabáturinn Mímir.
Hrútafjörður:
Hagnýtt nám í notkun einkatölva og
algengustu notendaforrita á PC tölvur
PC tölvurnar hafa farið mikla sigurför um heiminn og nú er tala PC tölva^á íslenska
markaðinum farín að nálgast 1 2.000. V
Míkil þörf er nú á vönduðu og hagnýtu námi á þessar tölvur og algengan not-
endahugbúnað.
\ /
Tölvufræðslan býður upp á 80 klst. hagnýtt nám í notkun PC tölva. Þátttakendur
geta valið um að taka námið sem dagnám á einum mánuði eða sem kvöldnám
"á tveimur mánuðum. Að loknu námi verða þátttakendur færir um að leysa öll
algeng verkefni á PC tölvur.
Dagskrá:
★ Grundvallaratriði í tölvutækni
★ Stýrikerfið MS-DOS
★ Ritvinnslukerfið WordPerfect
★ Töflureiknirinn MULTIPLAN
★ Gagnasafnskerfið dBase lll-t-
★ Fjarskipti með tölvum
.
Fjárfestið í tölvuþekkingu, það borgar sig.
VR og BSRB styðja sína félaga til þátttöku á námskeiðinu.
IMánari upplýsingar eru veittar í símum 687590 og 686790.
Tölvufræðslan
Borgartúni 28
Nemendur Reylga-
skóla á veiðum
Stað í Hrútafirði.
SKIPVERJAR á skólabátnum
Mími lögðu net sín og krabba-
gildrur sunnudaginn 11. október
í Hrútafjörð. Nemendur á
Reykjaskóla voru teknir um borð
og þeim veitt tilsögn í veiðum
og sjómennsku.
Siglingafræði er valgrein í
níunda bekk í Reykjaskóla. Skóla-
báturinn Mímir hefur komið inn á
Hrútafjörð haust og vor til að veita
nemendum verklega kennslu í veið-
um og meðferð siglingatækja og
meðhöndlun björgunartækja.
Veiðin úr Hrútafirðinum var lítil
þennan dag, ein hnísa og nokkrir
krabbar. Fréttaritari átti stutt sam-
tal við tvö ungmennanna sem fóra
í sjóferðina, þau Svövu Friðgeirs-
dóttur frá Drangsnesi og Reyni
Vilmundarson frá Bolungarvík. Þau
sögðu áhuga nemenda sem væra
með siglingafræði sem valgrein
mikinn. Þau hefðu haft mikið gagn
af þessum degi um borð í skólabátn-
um og sögðust bíða með óþreyju
þess að báturinn birtist aftur á
Hrútafírði.
— m.g.
Morgunblaðið/Magnús Gislason
Reynir Vilmundarson frá Bolungarvík og Svava Friðgeirsdóttir frá
Drangsnesi.