Morgunblaðið - 29.10.1987, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. OKTÓBER 1987
57
á síðasta dag. Tók hress og bros-
andi á móti vinum sínum, sem komu
í heimsókn og það var hún, sem
gladdi þá og uppörvaði á alla lund,
er þeir voru hnuggnir og vandræða-
legir vegna veikinda hennar og
vissu naumast hvað þeir áttu að
segja.
Kæru vinir: Ásbjöm, Kolla, Lilly
og Lena. Við Sverrir vottum ykkur
innilega samúð og þökkum ykkur
og Hörpu ógleymanlegar stundir á
heimili ykkar. Og ég þakka Hörpu
allar stundir er við áttum saman.
Blessuð sé minning hennar.
Inga Björnsdóttir
Það var fyrir rúmum sautján
árum, vorið 1970, að lifna tók yfír
hálfbyggðu húsi á Sunnubraut 24
í Kópavogi, andspænis húsinu, þar
sem ég og fjölskylda mín höfðum
búið um nokkurra ára skeið. Þetta
hús hafði staðið ófullgert og lífvana
um alllangt skeið, dimmt og
drungalegt með plastglugga lamda
fyrir vindi. Það var gleðiefni að sjá
fólk flytjast þar inn og umbreyta
húsi og lóð á skömmum tíma.
Við vissum ekki mikil deili á þess-
um nýju nágrönnum, er svo rösk-
lega tóku til hendi, nema þá helzt,
að þeir ættu rætur á Akureyri og
hefðu orð fyrir dugnað og ráðdeild.
Þetta voru hjónin Asbjöm Magnús-
son og Harpa Bjömsdóttir. Þeir sem
bjuggu við austurhluta Sunnu-
brautar komust þó fljótt á snoðir
um, að þeir hefðu eignast góða
granna. Útlit húss og garðs bar
fljótt vott myndarskapar og snyrti-
mennsku. Ekki skipti það minna
máli, að menn fundu brátt þá alúð
og hlýju er bjó að baki hlédrægni
og hæversku þessa fólks. Við skild-
um því von bráðar, að við höfðum
ekki aðeins eignast góða granna
heldur einnig góða vini.
En skjótt skipast veður í lofti.
Pyrir rúmum tveimur ámm fengum
við nágrannamir að vita, að Harpa
gengi ekki heil til skógar, og við
gátum fylgzt með baráttu hennar
við sjúkdóminn, sem háð var af ein-
stæðu þreki og vongleði. Húsið við
Sunnubrautina reyndist of erfítt við
þessar aðstæður og þau hjón fluttu
til Garðabæjar. Þeirra var þá sakn-
að úr nágrenninu og þeim fylgdu
góðar óskir. Svo verður ekki síður
nú. Það em góðar minningar um
Hörpu, sem geymast hjá nágrönn-
unum við Sunnubrautina og
hugheilar kveðjur, sem þeir senda
Ásbimi og íjölskyldu hans á þessum
degi.
Jónas H. Haralz
þegar hún kynntist manni sínum,
Herði. Þeirra hjónaband hefur alla
tíð verið sérlega gott. Hulda var líka
mikil húsmóðir í sér. Hún afsakaði
sig venjulega ef gesti bar að garði
með að hún ætti ekkert með kaff-
inu. Aldrei brást þó að kaffíborð
hennar var hlaðið kökum sem sýndi
best myndarskap húsmóðurinnar.
Elsku Hörður og synir, við biðjum
góðan guð að styrkja ykkur á þess-
ari erfiðu stundu. Við vitum að þið
hafíð misst góðan vin og það skarð
verður aldrei hægt að fylla. Það eina
sem hægt er að segja á slíkri stundu
er að betra er að hvfla í friði en þjást.
Systur og svilkona,
Laufey, Nanna, Gulla og Marta.
Fyrir rúmum 70 ámm (þ.e. 29.9.
1917) gengu í hjónaband á Akur-
eyri Vilborg Soffía Lilliendahl og
Bjöm Grímsson. Björn (15.5.
1891—26.3. 1986) var fæddur að
Möðmvöllum f Héðinsfírði, sonur
hjónanna Ástu Gísladóttur frá
Hrauni í Tungusveit og Gríms
Bjömssonar frá Stórholti í Fljótum.
Vilborg Soffía (15.1. 1888-13.9.
1974), eða Soffía eins og hún var
ávallt kölluð, fæddist í Vopnafírði,
dóttir Þóm Jakobínu Beck frá
Svínaskálastekk við Reyðarfjörð og
Karls Péturs Lilliendahl frá Aust-
ur-Skálanesi í Vopnafírði. Böm
Þóm og Karls vom: Karl Jóhann
(Vopnafírði og Akureyri), Jakobína
(Danmörku), Amalía Friðrikka (dó
ung), Stefanía Elísabet (Reyðar-
fírði), Lórenz Þorvaldur (dó ungur),
yilborg Soffía (Akureyri), Oktavía
Ágústa (dó ung), Oddný Hansína
(Kanada) og Jakob (Akureyri), en
öll em þau látin.
Soffía Lilliendahl og Bjöm
Grímsson eignuðust átta böm:
Ástu, Þóm (dó á fyrsta ári), Gerði,
Matthías, Hörpu Maríu (nýlátin og
hér er minnst), Grím Mikael, Jakob-
ínu Elísabet og Karl Hans.
Harpa María fæddist 29. nóvem-
ber 1922 og ólst upp í foreldrahús-
um í Aðalstræti 17, Akureyri. Á
uppvaxtarámm hennar vom um-
brotatímar í þjóðfélaginu og mikil
átök á milli atvinnurekenda og erf-
iðismanna. Á eftir fylgdi heims-
styrjöldin síðari og setti ugg í brjóst
margra. Pollurinn á Akureyri hélt
þó áfram að vera spegilfagur í sum-
arsólskini og kveikja rómantískra
væntinga við kvakandi undirspil
æðurs. Á þeim ámm kynntist Haipa
eftirlifandi eiginmanni sínum, Ás-
bimi Magnússyni frá Árgerði inni
í Eyjafírði, en foreldrar hans vom
Magnús Stefánsson bóndi þar og
Magdalena Ásbjamardóttir. Harpa
og Asi giftu sig 15. maí árið 1946
og bjuggu til að byija með á Akur-
eyri, en fluttu til höfuðborgarinnar
fýrir rúmum tuttugu ámm.
Kynni mín af Hörpu og Ása hóf-
ust fyrir mörgum ámm þegar ég í
fyrsta skipti kom í heimsókn til
Bjöms og Soffíu_ ömmusystur. Þar
tóku Harpa og Ási á móti mér og
umvöfðu mig í upphafí þeirri hlýju
og umhyggju sem sérhver einstakl-
ingur er aðnjótandi verður geymir
innra með sér, sem helgan dóm,
um aldur og ævi. Og fyrstu ávarps-
orð þessarar ungu frænku minnar:
„Elsku drengurinn minn ...“, em
táknræn fyrir þann kærleik sem
hún á sínum lífsferli sýndi mér og
mínum.
Harpa hafði yfír að ráða einstök-
um persónutöfrum og fólk laðaðist
að henni. Gestakoma var því mikil
í dag kveðjum við eiskulega mág-
konu, Huldu Tryggvadóttur, sem
lést þann 22. október sl. eftir hetju-
lega baráttu við vágestinn mikla
sem svo alltof margir falla fyrir á
besta aldri.
Hulda fæddist að Miðengi í
Garðahverfi 8. febrúar 1924, dóttir
hjónanna Lovísu Guðmundsdóttur
og Tryggva Gunnarssonar í Gijóta
í Garðahverfi. Hún gekk í Flens-
borgarskólann í Hafnarfírði og hélt
að námi loknu til starfa í Reylqavík,
eins og alltítt var.
Hún kynntist Herði bróður meðan
hann var enn við nám í iæknisfræði
og gengu þau í hjónaband þann 31.
desember 1951.
Síðan lá leiðin norður á Hvamms-
tanga, þar sem Hörður var héraðs-
læknir á 6. ár. Þar hefur Hulda
skilið eftir glæsilegan minnisvarða,
en það er tijágarðurinn við sjúkra-
húsið. Hún var aðaldriffjöðrin að
þeirri ræktun, ásamt nokkmm vin-
um á Hvammstanga.
Blóma- og trjáræktun áttu stóran
hlut í lífi Huldu og vildi hún hafa
sem flest og stærst blóm í kringum
sig.
Einnig áttu ferðalög ríkan þátt í
huga hennar, og hafa þau hjónin
átt þess kost að ferðast mikið bæði
innanlands og utan og notið þess vel.
Eftir vemna á Hvammstanga
„sigldu þau utan“ og bjuggu fyrst
í Englandi, síðan I Svíþjóð. Dvöldu
þau erlendis í 4 ár, þar sem Hörður
stundaði nám í augnlækningum. Á
á heimilinu. Naut sín þá oft vel
glaðbeitt kímni og frásagnarsnilli
húsmóðurinnar er sinnti gestum
jafnan af umhyggju og rausnar-
skap. Hjálpsemi og samúð með
lítilmagnanum vom ríkjandi í fari
Hörpu og var henni eðlislægt að
líta til með þeim sem bágt áttu.
Frændsemi ræktaði hún og má
segja að heimili þeirra hjóna hafí
verið miðpunktur ættarinnar, enda
ekki ábyrgðarlaust að vera Lilli-
endahl, Long og Beck eins og hún
sagði oft í meiningarlausu gamni.
Við systkinin og móðir okkar
söknum þess að fínna ekki Hörpu
framar, en með þessum fátæklegu
orðum þökkum við henni allar
ánægjulegu samvemstundimar og
vottum um leið Ásbimi, dóttur og
fósturdætmm okkar innilegustu
samúð.
Jón Benjamínsson
Hún Harpa frænka okkar er dáin!
Okkur langar að skrifa fáeinar
línur um frænku' okkar og þakka
henni fyrir yndisleg kynni. Hún var
alltaf uppáhaldsfrænka og við mun-
um sárt sakna alls sem henni fylgdi.
Það er svo margs að minnast,
en glaðværð og elskuleg framkoma
hennar er okkur efst í huga. Við
minnumst þess sem krakkar að
þegar við vissum að Harpa var á
leiðinni í heimsókn, var tilhlökkunin
mjög mikil. Og alltaf var hlaupið
út á tröppur til að fagna komu
Hörpu og fjölskyldu. Hún hafði allt-
af tíma fyrir okkur krakkana, hún
fór með okkur í sunnudagaskóla,
hún bæði teiknaði og spilaði við
okkur og margt fleira.
Eftir að við stofnuðum okkar eig-
in fjölskyldur hringdi hún oft í
okkur, til að grennslast um hagi
okkar, og lýsir það Hörpu vel hve
áhugasöm hún var um frændfólk
sitt.
Þegar farið var til Reykjavíkur,
þá v_ar oftast haldið til hjá Hörpu
og Ása, og var það alveg sama
hversu mörg við vorum, alltaf var
það jafn sjálfsagt og voru móttök-
urnar alveg einstakar.
Áhugamál Hörpu voru mörg, hún
var mikið í félagsmálum, m.a. rit-
ari Eyfírðingafélagsins í mörg ár,
garð- og blómarækt var ofarlega í
huga hennar, einnig var hún mjög
listfeng í sér, teiknaði og málaði
heilu málverkin og prýða sum heim-
ili þeirra.
Með þessum orðum viljum við
þakka Hörpu fyrir öll þau kynni og
samverustundir sem við höfum átt
saman.
Blessuð sé minning hennar.
Sidda og Hulda
þessum árum notuðu þau tímann
vel og ferðuðust um þvera og endi-
langa Evrópu. Er okkur minnis-
stætt, hversu gaman var að fá löngu
bréfín með öllum ferðasögunum, og
ferðast þannig með þeim í huganum,
en þau voru ólöt að skrifa heim og
leyfa fjölskyldunni að fylgjast með.
Eftir heimkomuna settust þau að
hér í Reykjavík og hefur Huida alla
tíð staðið við hlið manns síns í hans
mikilvægu störfum. Við þökkum
henni af alhug allt „kvabbið" sem
hún hefur tekið á móti frá okkur í
gegnum árin.
Fyrir rúmlega tveim árum dró ský
fyrir sólu, þegar í ljós kom að Hulda
hafði tekið þann sjúkdóm sem nú
hefur sigrað. Allan þennan tíma
hefur hún sýnt stórkostlegan dugn-
að og viljaþrek, og vorum við jafnvei
farið að vona að hún myndi sigra,
en staðreyndin blasir við og barát-
tunni er lokið.
Hulda og Hörður eignuðust 3
syni, sem allir eru verkfræðingar.
Þeir eru: Hjalti, ókvæntur, Egill
kvæntur Karitas Jensdóttur og
Kjartan kvæntur Svanhvíti Guð-
mundsdóttur. Bamabömin em
fjögur. Tryggvi faðir Huldu lifír
dóttur sína í hárri elli. Hulda átti
einn bróður, Skúla, kvæntan Björgu
Pálmadóttur.
Við vottum þeim öllum okkar
dýpstu samúð, og vitum að minning-
in um góða eiginkonu, móður, dóttur
og systur styrkir þau í sorginni.
Þóra Þorleifsdóttir
Jakkar - úlpur
Ný sending af loðfóðruðum úlpum með
hettu. Verd kr. 4500.-
Jakkar í fjölbreyttu úrvali á kr. 4.500.-
Kvöldkjólar. Nýsending.
Verð frá kr. 2.800.- til 4.000.-
DALAKOFINN
LINNETSSTÍG 1, SÍMI 54295.
AUSTURBÆR
Lindargata 39-63 o.fl.
Hörgshlíð
Háahlíð
Hamrahlíð
Grænahlíð
Laugavegur1-33o.fl.
UTHVERFI
Austurgerði o.fl.
SKERJAFJ.
Einarsnes
o.fl.
GRAFARVOGUR
Frostafold

’C