Morgunblaðið - 03.11.1987, Blaðsíða 25

smiðju, yfírstjóm á ijárhag fyrir-
tækisins, svo og bókhaldið. Allt
fórst honum þetta vel úr hendi því
að hann var útsjónarsamur og
skjótráður til athafna og lét hlutina
sjaldan vefjast fyrir sér. Nú þegar
hann fellur frá svo skyndilega, langt
um aldur fram, er skarð höggvið í
Bókaútgáfu Menningarsjóðs, sem
vandfyllt er. Fráfall hans er okkur,
sem með honum störfuðu, mikið
harmsefni.
Þó að ég hætti sem formaður
Menntamálaráðs haustið 1983, en
átti þar enn sæti, hélt samstarf
okkar Hrólfs áfram, eins og ekkert
hefði ískorizt; hann sýndi mér
fyllsta trúnað og bar undir mig
málin sem áður, og mér var sönn
ánægja að styðja hann og styrkja
í starfí fyrir Menningarsjóð eftir
því sem í mínu valdi stóð. Þessi
áratugs samvinna leiddi til persónu-
legrar vináttu okkar í milli, svo að
þar skyggði ekkert á, þótt við vær-
um í aðra röndina menn ólíkra
sjónarmiða. En við áttum fleira,
sem var sameiginlegt, en það sem
skildi; a.m.k. átti Hrólfur þann eig-
inleika til að bera í talsvert ríkum
mæli, sem hlýtur að vera gulls ígildi,
en það er manneskjulegt viðhorf til
hlutanna, græskulaust og án allrar
illkvittni. Hann var maður góðvilja,
hlýju ogjafnaðargeðs, sem gott var
að blanda geði við og eiga að vini.
Margs er að minnast frá liðnum
dögum, og ekki sízt kemur mér
Hrólfur í hug sem góður félagi á
ferðum um landið, þegar við léttum
af okkur amstri daganna og leituð-
um á vit lands og sögu, ásamt
vinum okkar, skáldunum Hannesi
Péturssyni og Helga Sæmundssyni.
Ég veit að ég mæli fyrir munn okk-
ar ferðafélaganna er ég tjái þakkl-
átan hug í garðs Hrólfs fyrir
ógleymanlega samfylgd á slíkum
leiðum.
Á skilnaðarstundu er ég Hrólfí
Halldórssyni þakklátur fyrir
ánægjulegt samstarf, svo og per-
sónulega vináttu, sem ég mat
mikils. Ég mun sakna hans og ein-
lægt minnast hans, er ég heyri
góðs drengs getið. Ég sendi konu
hans, Halldóru, og dætrum þeirra
þremur innilegar samúðarkveðjur
frá mér og mínum.
Einar Laxness
Góður frændi okkar og vinur,
Hrólfur Halldórsson, er látinn langt
um aldur fram, og munum við
systkinin sakna hans mikið.
Við vorum ekki há í loftinu þeg-
ar við vorum farin að hlakka til að
heimsækja Hrólf og Halldóru, að
ógleymdri Þóru frænku, á Hring-
braut 106. Oft er að bömum fínnst
þau afskipt í fullorðinna hópi, en
sú tilfínning var ijarri okkur þegar
Hrólfur var nálægur. Hann sýndi
okkur einlægan áhuga, spurðist
fyrir um hagi okkar og vina okkar,
og var í engu að fínna að hann
teldi sig hafa ómerkari félagsskap
hjá okkur krökkunum en þeim full-
orðnu sem viðstaddir voru.
Seinna, þegar við vomm orðin
fullorðin, kom það svo í ljós að þessi
áhugi hafði aldrei verið nein upp-
gerð, því oft hefur Hrólfur komið
okkur á óvart með því að minnast
atburða úr bemsku okkar af ná-
kvæmni. Það reyndar einkenndi
frábæra frásagnargáfu Hrólfs, hve
minnugur hann var á tíma- og dag-
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. NÓVEMBER 1987
25
setningar atburða hvort sem þeir
töldust merkilegir eða ekki.
í seinni tíð þegar við höfðum
búið erlendis, upplifðum við hinn
skemmtilega frásagnarstíl Hrólfs á
nýjan hátt. í líflegum bréfum rakti
hann gang mála heima á íslandi
og skýrði þá gjaman hreinskilnis-
lega frá skoðunum sínum á
mönnum og málefnum. Hann fylgd-
ist vel með öilum þjóðmálum og var
áhugasamur um stjómmál. Þegar
kosningar vom í nánd rifjaði hann
upp í bréfum sínum löngu liðna
kosningadaga þegar hann bauð
okkur í ökuferðir ásamt Þóru
frænku, og þau kepptust við að
greina gangandi vegfarendur eftir
stjómmálaflokkum. Þá trúðum við
að Hrólfur þekkti ekki bara alla í
bænum, heldur vissi hann líka flest
um ættir þeirra. Kannski var það
ekki fjarri sanni.
Hrólfur var einstaklega bamgóð-
ur maður og okkur er minnisstæð
gleði hans þegar hann nýlega upp-
lýsti að nú væri fyrsta bamabamið
væntanlegt. Fáir hefðu borið afa-
nafnbótina betur, en nú munu
bamabömin ekki kynnast afa
sínum nema af frásögn. Vonandi
munu þau þó njóta fordæmis hans
þegar fjölskyldan mun eiga sam-
verustundir í framtíðinni.
Okkur í fjölskyldunni fínnst miss-
ir okkar mikill en hann er léttvægur
miðað við missi þeirra Halldóru og
dætranna Þóm, Siggu og Dóm litlu,
sem sér nú á eftir pabba sínum
aðeins tíu ára gömul. Við vottum
þeim einlæga samúð okkar.
Erna Einarsdóttir,
Sigurður Einarsson.
Þegar vinur minn Hrólfur Hall-
dórsson er allur er mér orða vant
að tjá söknuð minn, og ekki veit
ég heldur hvemig lýsa mætti þeirri
dýrmætu gjöf sem vinátta er.
Þótt ekki sé nema áratugur síðan
við kynntumst þá varð hann mér
tryggur vinur, sem ætíð var hægt
að leita ráða hjá og ræða hvaðeina
sem á hugann sótti. Frá fyrstu
stundu kynna okkar fannst mér ég
hafa þekkt hann lengi. Oft er sagt,
að sterkustu vináttuböndum tengist
menn á unga aldri, en ég hefí feng-
ið að reyna að á miðjum aldri getur
slíkt einnig gerst. Þegar á reyndi
og „flestir vom hvergi" rejmdist
Hrólfur mér best.
Oft gerði ég mér ferð í Næpuna,
þetta höfðinglega hús, þar sem
Hrólfur starfaði sem framkvæmda-
stjóri Menningarsjóðs og Mennta-
málaráðs. í því húsi lifír enn
andblær landshöfðingjatímabilsins
og það er eins og tíminn hægi þar
örlítið á sér af því að fortíðin er svo
nálæg. Ætíð vom móttökumar hin-
Framhald á bls. 50-51.
• Bláberja- • Aprikósu-
• Brómberja- • Ananas-
• Appelsínu- • Rifsberja-
Heildsölubirgdir:
!■ Þ.Marelsson
Hjallavegi 27, 104 Reykjavik
H" 91-37390 - 985-20676
Zl MIS VOKLK l'ilillí Y.WDLAI \
gefur þér tilefni til að breyta skammdeginu.
Þú málar bara yfir það!
HÖRPUSKIN ný
innanhússmálning ^
með 10% gljástigi
sem gerir hana
áferðarfallega og
auðvelda í þrifum.
HÖRPUSKIN skaltu
nota á herbergin og
stofurnar. Hún er afar
einföld í notkun og
þekur mjög vel.
HÖRPUSKIN fæst í
10 björtum staðallitum
en litamöguleikarnir
eru mun fleiri.
Skiptu um lit á
skammdeginu - með
HÖRPUSKINI.
HARPA lífinu lit.