Morgunblaðið - 08.11.1987, Blaðsíða 9

VBpr a'TÍTM'SVAw » VTinAfTTTVrurTIB! rTTni TRT/TTnpnM
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. NÓVEMBER 1987
£
9
HUGVEKJA
Skírn
eftir sr. HALLDÓR GUNNARSSON
21. sd. e. Trin. Jóh. 4; 34.-42.
KristniboÖsdagurinn. Mt. 28; 18.-20.
Ég minnist skímar fyrir mörg-
um árum. Það var seint um kvöld
í miðri viku að til mín kom hús-
móðir í sveitinni og bað mig að
koma heim til sín og skíra nýfætt
bam þeirra hjóna. Tildrög vom
þau að bamið var veikt, læknir
hafði verið sóttur og hann úr-
skurðaði að það yrði keyrt til
Reykjavíkur þá um kvöldið. Móð-
irin sagði mér að afi og amma
bamsins hefðu beðið þau hjónin
um að láta skíra bamið áður.
Skímin fór fram. Ári síðar vék
húsmóðirin sér að mér og sagði:
„Það var skrýtið með bamið okk-
ar. Læknamir fundu ekkert að
því." Mig setti hljóðan. Það var
eins og ég skynjaði í einni svipan,
það sem ég hafði ekki áður skilið:
Helgi skímarinnar og leyndar-
dóm.
„Farið því og gjörið allar þjóð-
imar að lærisveinum, skírið þá til
nafns föðurins og sonarins og hins
heilaga anda, og kennið þeim að
halda allt það sem ég hefi boðið
yður.Og sjá ég er með yður alla
daga allt til enda veraldarinnar."
Þannig hljóðar skímarskipunin,
sem er gmndvöllur skímarinnar
og kristniboðsins. Hvert nýfætt
bam kallar á kristniboð, umönnun
föður og móður, afa og ömmu og
ættingja. Ást og kærleikur for-
eldra fylgir baminu fyrstu árin
og skímin er hjá flestum athöfn
nafngiftar þar sem ættingjamir
koma saman og gleðjast. Það er
ánægjulegt. En skímin er meira.
Gamalt fólk segir frá siðvenjum,
t.d. að bamið eigi að sofna í
skímarkjólnum til að helgi stund-
arinnar komi inn f sál barnsins,
segir frá því að skímarvatnið sé
heilagt, þvíu megi ekki fleygja,
aðeins setja á lifandi gróður og
enn fremur að gott sé að væta
augabrýr með skímarvatninu.
Einnig er sagt frá helgi skímar-
innar, vemd og blessun. Lifuð
reynsla einstaklinga sem sagt er
frá og geymist, kynslóð eftir kyn-
slóð, en verður aldrei sönnuð á
vísindalegan hátt.
Skímarskipunin er þessi skylda
foreldra og ástvina: „Kennið þeim
að halda allt það sem ég hefi
boðið yður.“ Ég er hræddur um
að með breyttu heimilishaldi sé
þessari skyldu ekki sinnt á öllum
heimilum. Foreldrar ætli dagvist-
unarstofnunum og skólum þetta
hlutverk eða jafnvel hugsi sem
svo, að það sé barnanna sjálfra
að ákveða með aldri og þroska trú
sína eða trúleysi. Hér þurfum við
áreiðanlega að staldra við og
íhuga með hvaða hætti við sem
eldri erum urðum fyrir kristni-
boði. Var það ekki með því fyrsta
sem við lærðum hjá föður eða
móður, afa eða ömmu, að spenna
greipar, fara með bænir og sign-
ingu og skilja þannig vemd
Drottins Guðs og læra að tala við
Jesúm með opnum bamshuga.
Spyija síðan spuminga sem erfítt
var að svara, en öll svör vom þó
einföld í þessu eina, að Guð gaf
lífíð, vemdaði okkur inn í svefninn
og sá sem dó fór til Guðs og leið
þar vel.
Engin stofnun eða skóli getur
komið í stað foreldra eða afa og
ömmu við þessa boðun — þessa
sáningu. Kristniboð verður þannig
aðeins framkvæmt frá einstakl-
ingi til einstaklings þar sem
kærleikur og ást er allt í kring
og trúnaðartraustið algjört. Þama
á sáningin sé stað, en uppskeran
bíður. Við búum að sáningu
bemskutrúarinnar alla ævi. Ekk-
ert getur komið í stað þeirrar
fullvissu sem er í vitund okkar
um nálægð Drottins, að hann
heyri bænir okkar, leiðbeini og
blessi. Vegna þess að við tókum
sem böm á móti þessari trúar-
| vissu þá hafa vísindi og skilningur
l fullorðinsára ekki getað hrakið trú
okkar á braut og því síður, þegar
atvik, sem minna á tilviljanir,
styðja bemskutrú okkar og verður
að sannfæringu.
Orðið í Heilagri ritningu um
sáninguna og uppskeruna getur
vissulega höfðað til þessa kristni-
boðsstarfs: „Sjá ég segi yðun
Heijið upp augu yðar og lítið á
akrana, þeir em þegar hvítir til
uppskem. Hver sem upp sker fær
laun og safnar ávexti til eilífs lífs,
til þess að bæði sá sem sáir, og
sá sem upp sker, geti glaðst sam-
eiginlega. Því að í þessu efni er
orðið satt: Einn er sá sem sáir,
og annar sá er upp sker. Ég hefí
sent yður til þess að upp skera
það, sem þér ekki hafíð unnið að;
aðrir hafa erfíðað, en þér emð
gengnir inn í vinnu þeirra."
Kristniboðsstarf á að vera við-
fangsefni okkar alla ævi. Ekki
aðeins gagnvart bömum eða út í
heimi, heldur einnig á akrinum
sjálfum, þar sem við emm, á heim-
ili okkar og vinnustað. Það gemm
við með því að sýna umhyggju
og kærleika, vera heiðarleg og
réttsýn, fyrirgefa og umbera.
Þannig sinnum við kristniboðs-
starfí á akrinum, með því að reyna
sjálf að fylgja leiðsögn Jesú Krists
og kalla með því fram allt það
góða hjá öðmm. Kristniboð er
kennsla og síðan endalaus leið-
sögn.
„Kennið þeim að halda allt það
sem ég hefí boðið yður. Og sjá
ég er með yður alla daga, allt til
enda veraldarinnar."
Þessi skylda kristniboðsstarfs-
ins, sem jafnframt ber með sér
fyrirheiti trúarinnar og fyrirheiti
skímarinnar: „Ég er með yður
alla daga.“
Þessi er gjöf trúarinnar sem
enginn getur tekið frá okkur.
LIFANDI PENINGAMARKADUR
IKRINGLUNNI
skuldabréfamarkaður

kreditkortapjónusta
Lína G. Atladóttir
Hjá Fjárfestingarfélaginu í Kringlunni
erlifandi peningamarkaður
og persónuleg þjónusta.
Sigrún Ólafsdóttir
Margrét Hinriksdóttir
FJÁRFESTINCARFÉLAGIÐ
Kringlunni 123 Reykjavík Sími 689700
Stefán Jóhannsson
Opið mánudaga til föstudaga kll 10 — 18
og laugardaga kl. 10 — 14
Símsvari ALLAN SÓLARHRINGINN í síma 28506. Upplýsingar um daglegt gengi Kjarabréfa, Markbréfa, Fjölþjóðabréfa og Tekjubréfa
Gengi: 6. nóv. 1987: Kjarabréf 2,407 - Tekjubréf 1,265 - Markbréf 1,229 - Fjölþjóðabréf 1,060