Morgunblaðið - 08.11.1987, Blaðsíða 48

e*
,48
v8gí HaaMavöM .8 auoAouimug .giöajhmuohom
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. NÓVEMBER 1987
Minning:
Egill Gestsson
tryggingamiðlari
Fæddur 6. apríl 1916
Dáinn 1. nóvember 1987
Frændi minn, Egill Gestsson,
tryggingamiðlari, er látinn. Kallið
kom síðastliðinn laugardag, en þá
var rétt tæpt ár síðan Amleif Hös-
kuldsdóttir, kona hans, féll frá. Með
þeim hjónum eru gengnir gamal-
grónir og elskulegir Reykvíkingar.
Egill var fæddur 6. apríl 1916,
sonur hjónanna Gests Amasonar
prentara og konu hans, Ragnheiðar
Egilsdóttur, sem bjuggu í Mið-
stræti 5 og vom vel þekkt í
bæjarlíflnu í sinni tíð. Gestur var
bróðir Magdalenu ömmu minnar og
við Egill vom því af öðmm og
þriðja. Þessi frændsemi dró til
kynna milli mín og Egils, allt frá
þeim tímum, þegar Gestur og fjöl-
skylda hans komu í heimsókn á
Stýrimannastíg 8. Gestur var glett-
inn maður með afbrigðum og það
var oft glatt á hjalla í litlu stofunni
þegar þeir Gestur og Ellert afl
skiptust á gamansögum og hlátr-
arsköllin glumdu langt út á götu.
. Gestur prentari var allra manna
skemmtilegastur og eins var það
með Egil, son hans, að spaugsemin
sat í fyrirrúmi, enda Egill lifandi
eftirmynd föður síns í útliti og at-
ferli. Fáum mönnum hef ég kjmnst
eins skemmtilegum og Agli Gests-
syni, alltaf var hann í góðu skapi,
alltaf síbrosandi og hlæjandi, alltaf
dillandi í málrómnum og þurfti
raunar ekki nema kímið augnatillit-
ið til að koma manni í gott skap,
þegar við hittumst á fömum vegi.
, Þó er ekki að efa að Egill hefur
átt sína erfíðu daga. Hann gekk
ekki heill til skógar og erfiðleikar
steðjuðu að honum ekki síður en
öðrum, þótt ekki hefði hann orð á
þeim og aldrei var að sjá að honum
væri brugðið. Egill starfaði mest
alla sína starfsævi við trygginga-
störf, lengst af hjá Almennum
tryggingum, síðar hjá Vátiygging-
arfélaginu og síðustu árin rak hann
sína eigin tryggingamiðlun. Hvar-
vetna reyndist hann farsæll og
áreiðanlegur á því sviði.
Hann var félagslegur sinnaður,
frændrækinn og trygglyndur. I
Agli mátti fínna hinn dæmigerða
góðborgara, samviskusaman, heið-
arlegan og jákvæðan, sem aldrei lét
illt orð falla um nokkum mann og
undi glaður við sitt. En utnfram
allt var Egill Gestsson léttlyndur
húmoristi, sem hafði hjartað á rétt-
um stað. Það hlýtur að vera mikil
gæfa að hafa bjartsýni, glaðværð
og góðsemi að leiðarljósi í lífínu.
Nú, þegar þessi góði og gegni
frændi minn er allur, er sem ég
heyri enn innilegan og smitandi
hlátur hans og sem ég sjái hann
enn haltra keikan og kankvisan um
götur borgarinnar. Þannig mun
minningin lifa um heiðursmanninn
Egil Gestsson.
Þau Egill og Alla eignuðust fjög-
ur böm, sem öll eru uppkomin. Þau
em Öm, Höskuldur, Ragnheiður og
Margét. Fyrir hönd okkar frænd-
systkinanna, foreldra og annarra
úr íjölskyldunni sendi ég bömum
Egils samúðarkveðjur.
Ellert B. Sehram
Egill Gestsson, tryggingamiðlari,
andaðist sunnudaginn 1. nóvember
á 72. aldursári, í Borgarspítalanum
í Reykjavík, eftir stutta en erfíða
sjúkdómslegu.
Andlát þessa vinar míns kom
mér nokkuð óvænt, þótt ég vissi
að hann gengi ekki heill til skógar,
en síðast, fyrir ekki alllöngu, er ég
sótti hann heim á skrifstofu hans
á Laugavegi 176, var hann glaður
og reifur og spaugaði óspart er við
sátum og riljuðum upp gamla, góða
daga úr lífí okkar. En enginn má
sköpum renna. Það er þó alltaf jafn
sárt að sjá á bak og þurfa að kveðja
góðan vin, ekki síst, þegar manni
finnst hann hverfa af sjónarsviðinu
fyrir aldur fram. Foreldrar Egils
vom þau hjónin Gestur Ámason
prentari og Ragnheiður Egilsdóttir,
þekkt hjón hér í bæ á ámm áður.
Þau eignuðust 3 böm, Margréti,
sem var þeirra elst, en hún andað-
ist fyrir mörgum árum, Egil, sem
var næstelztur, og Áma, er lifír
systkini sín.
Með konu sinni, Amleifu S. Hös-
kuldsdóttur (Öllu), sem lézt í
desember 1986 og varð öllum harm-
dauði er hana þekktu, eignaðist
hann 4 mannvænleg böm, þau Öm,
Höskuld, Ragnheiði og Margréti.
ÖIl em þau gift og bamabömin
orðin 12 og langafabömin 2. Með
Agli Gestssyni er horfinn sjónum
okkar glaðvær, góðviljaður dugnað-
armaður. Það var bjart yfír honum
hvar sem hann fór, vinmargur og
hrókur alls fagnaðar á mannamót-
um, mannblendinn var hann og
hnyttinn f svömm í góðra vina hópi
og ráðhollur þeim er til hans leit-
uðu, hvort heldur það var á sviði
sérþekkingar hans á tryggingamál-
um eða í einkaerindum.
Egill starfaði lengi hjá Almenn-
um tryggingum og síðan hjá
Vátryggingafélagi hf. hér • í
Reykjavík, en stofnaði síðan eigið
fyrirtæki, Tryggingamiðlun á
Laugavegi 176, sem hann starf-
rækti til dauðadags.
Þegar hljóðlega lokast dyr í
hinsta sinn, vitja minningamar
manns, hlýjar og gefandi, en einnig
á stundum áskandi og áminnandi
um að betur hefði mátt rækja og
rækta kunningsskapinn eða vinátt-
una, og betur hlúa að þessum
þáttum í mannlegum samskiptum,
meðan tími var til og menn vom
enn samferða á veginum.
Auðvitað var það ætlunin að hitt-
ast oftar og nokkur fátækleg
kveðjuorð frá okkur hjónunum geta
þar engu um breytt eða bætt nema
til þess eins að votta tilfinningar
okkar í garð Öllu og Egils með
þakklæti fyrir öll ánægjulegu árin
og marga gleðistund með þeim
hjónunum, hvort heldur var á hlý-
legu heimili þeirra eða annars
staðar. í bókinni „Spámaðurinn"
segir á einum stað: „Þú skalt ekki
hryggjast, þegar þú skilur við vin
þinn, því að það sem þér þykir
vænst um í fari hans, getur orðið
þér ljósara í fjarveru hans, einsog
Qallgöngumaðurinn sér fjallið best
af sléttunni."
Kynni okkar Egils og Öllu hófust
er við hjónin komum heim að síðari
heimsstyijöldinni lokinni. Gleymum
við seint þeim elskulegu móttökum
er við heimsóttum þau í fyrsta sinn.
Hlýjan og höfðingsskapurinn sátu
þar vissulega í fyrirrúmi. Þessi góðu
kynni okkar Egils þróuðust svo
áfram er við tókum að stunda gufu-
böð ásamt nokkrum öðrum góðum
kunningjum, sem flestir eru nú
horfnir yfír móðuna miklu. Var
fyrst verið í gufubaðinu í húsi Jóns
heitins Þorsteinssonar íþróttakenn-
ara, og þá oft glatt á hjalla á góðum
stundum. Síðar fluttum við okkur
um set suður í Nauthólsvík, í gufu-
baðstofu flugmálastjómar, þar sem
við höfum ílenzt. En nú er orðið
einum færra og því skarð fyrir
skildi, er góður félagi er horfínn.
Ég minnist með ánægju margra
skemmtilegra stunda í sumarbústað
þeirra hjóna austur á Rangárvöll-
um, sem þau áttu um tíma og höfðu
mikið yndi af, ekki síst bamanna
vegna. Því miður gátu Egill og Alla
ekki lengi notið lífsins í nýju og
glæsilegu húsi er þau höfðu byggt
sér á Klapparbergi 23, en enginn
veit sína ævina. Alla með sína stuttu
viðdvöl á heimili sínu, sem hún
undi sér svo vel, engu síður en
Egill, þótt dvölin þar yrði styttri
en til stóð. En þakka ber það sem
var og trega ekki, og þakka ber
það sem er og kvíða ekki.
Minnisstæðar eru mér líka ferðir
út á land með Agli og gufufélögun-
um og var þá jafnan glens og hent
að mörgu gaman. Þessar og marg-
ar ánægjustundir lýstu upp tilver-
una, yljaði okkur um hjartarætum-
ar og gáfu lífínu birtu og gleði.
Nú þegar leiðir skiljast að sinni,
vil ég taka undir með skáldinu er
það kveður:
Sé ég rof
á svörtu skýi
og stjömu staka
standa í rofi,
eins og dag
eilífðar sjái
glugga gegnum
grafar skína.
(B.Th.)
í gegnum rof skýsins sésí í
stjömuna sem vísar leiðina í gegn-
um þrengingamar til annarra og
bjartari tilvem, þar sem með ástúð
og kærleika er tekiðá móti vegmóð-
um jarðarbömum. í þeirri fullvissu
þökkum við hjónin Agli samfylgdina
og biðjum honum blessunar á þeim
leiðum er hann nú hefur lagt út á.
Einnig viljum við votta bömum
hans, tengdabömum svo og öðmm
ættingjum innilega samúð. En
minningin um góðan dreng og góð-
an heimilisföður mun lifa hjá öllum
þeim er þekktu hann.
Sinna verka
nýtur seggja hverr
Sæll er sá er gott gerir.
(Sólarljóð.)
Blessuð sé minning Egils Gests-
sonar. »
Friedel og Geir.
Nú stendur stóllinn auður. Vinur
okkar og félagi um þriggja áratuga
skeið hefur kvatt og leiðir skiljast
um sinn. Skarð er fyrir skildi, þeg-
ar við kveðjum góðan félaga, sem
við höfum blandað geði við yfír
kaffíbolla öli þessi ár á góðra vina
fundum og rætt þar svo til allt
milli himins og jarðar. Egill Gests-
son var aldursforseti okkar og
óumdeildur leiðtogi. Hann hafði
sérstakan persónuleika til að bera,
kom til dyranna eins og hann var
klæddur, hélt óhikað fram sínum
skoðunum og sagði þær umbúða-
laust. Egill hafði gott skopskyn,
enda var oft hlegið dátt, þegar við
félagamir hittumst.
Egill var borinn og bamfæddur
Reykvíkingur, fæddist í gamla mið-
bænum 6. apríl 1916. Hann bjó
lengi í Miðstrætinu, og þar reisti
hann bú ásamt sinni góðu konu,
Amleifí Höskuldsdóttur, sem lést
fyrir tæpu ári síðan. Með þeim hjón-
um var sérstakur kærleikur, og
samhentari hjón var vart að fínna.
Við félagar Egils urðum áþreifan-
lega varir við þetta, þegar við
heimsóttum þau hjónin í árvissum
sfldarveislum á heimili þeirra, fyrst
í Miðstrætinu og nú síðustu árin á
hinu nýja og glæsilega heimili
þeirra á Klapparbergi 23. Þau nutu
þess því miður alit of stutt að eyða
ævikvöldinu í þessum nýju heim-
kynnum sínum.
Þau Egill og Amleif eignuðust
fjögur böm, tvær dætur og tvo syni.
Égill var sérstakur heimilisfaðir og
naut þess vel að hafa bömin og
bamabömin í návist sinni. Sem
dæmi má nefna, að síðastliðið sum-
ar bauð hann bömum sínum með
sér í utanlandsreisu, sem varð hans
síðasta langferð áður en lagt var
inn í móðuna miklu.
Egill Gestsson var víðkunnur fyr-
ir sína miklu þekkingu á trygginga-
málum, enda má segja að hann
hafí unnið nær óslitið við þau mál
í fjóra áratugi. Egili hóf störf hjá
Almennum tryggingum árið 1946
og síðar hjá Vátryggingafélaginu.
í febrúar 1970 setti hann á stofn
sitt eigið fyrirtæki, Tryggingamiðl-
arann, sem hann rak til hins síðasta.
Egill var vinsæll maður í sínu starfí,
lipur og lifandi fyrir því sem hann
tók sér fyrir hendur. Hann greiddi
götu margra gegnum fmmskóga
tryggingamálanna, þar sem vand-
ratað er flestum, sem létti þekkja
til þeirra mála. Skilst mér að fyrir-
greiðslustarfsemi Egils varðandi
tryggingamál hafí stundum verið
litin homauga af sumum.
Egill Gestsson verður lagður til
hinstu hvfldar nk. mánudag 9. nóv-
ember. Við félagar hans kveðjum
nú góðan og tryggan vin, sem við
þökkum langa og ánægjulega sam-
fylgd. Stóllínn hans ér auður en
minningamar verða eftir. Bömum
hans og öllum ættingjum vottum
við okkar innilegustu samúð. Megi
okkar góði vinur hvfla í friði.
Njáll Símonarson
Egill Gestsson tryggingamiðlari
hefur kvatt þennan heim eftir nokk-
uð stutta sjúkdómslegu til þess að
gera og kemur það sjálfsagt engum
á óvart, sem til hans þekktu.
Lífsblómið fór óðum dvínandi
eftir að Alla, hans elskulega eigin-
kona, kvaddi fyrir tæpu ári.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓSKAR SIGURGEIRSSON,
Kjarrhólma 36,
Kópavogi,
sem lést 30. október, verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðju-
daginn 10. nóvember kl. 13.30.
Hrafnhildur Sveinsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
EGILL GESTSSON
tryggíngamiðlari,
Klapparbergi 23,
Reykjavfk,
verður jarðsettur frá Dómkirkjunni mónudaginn 9. nóvembar kl.
13.30.
Þeim sem vildu minnast hins látna er bent á líknarstofnanir.
Örn Egilsson, Lonni Egilsson,
Höskuldur Egilsson, Soffía Rögnvaldsdóttir,
Ragnheiður Egilsdóttir, Lárus Svansson,
Margrót Þ. Egilsdóttir, Óskar Smári Haraldsson,
barnabörn og langafabörn.
Svo samofin voru þeirra tengsl,
að eftir að hún hvarf á braut hlaut
að koma að því fyrr eða seinna að
Egill færi sömu leið yfír móðuna
miklu.
Ég hafði nokkra afspum af því
að honum þætti lítið til hlutanna
koma eftir að lífsfömnauturinn var
farinn á vit Guðs.
Kynni mín og konu minnar af
þeim Öllu og Agli upphófust með
þeim hætti að Láms bróðir konu
minnar gekk að eiga Ragnheiði
dóttur þeirra og frá þeim tíma lágu
leiðir oftsinnis saman.
Oftast var það í sambandi við
einhver tímamót svo sem afmæli,
fermingar eða brúðkaup og þess
háttar tækifæri, en þau hjónin
höfðu einstaka ánægju af slíkum
tækifæmm og vom sérstakir höfð-
ingjar heim að sækja.
En það sem fyrst og fremst ger-
ir það að verkum, að ég sting niður
penna nú, við fráífall góðs vinar, er
að í fjölmörg ár vomm við hlið við
hlið, þar sem ég rak ljósmyndastofu
og hann sitt fyrirtæki, Trygginga-
miðlarann.
Það merkilega átti sér stað, að
þegar ég hafði tekið á leigu hús-
næði á Laugavegi 178 og hafíð þar
innréttingar kom Egill svo að segja
á sömu dögum inn á sama stað og
áttum við þar nábýli í um það bil
7—8 ár.
Ég man að við áttum báðir í
sömu erfíðleikunum, sem vom
fólgnir í því að koma viðskiptavin-
um okkar í skilning um það, að við
væmm Bolholtsmegin á Laugavegi
178.
Kannske var þetta bara táknrænt
fyrir Egil, vegna þess að ámm sam-
an átti hann bústað til afslöppunar
og sumardvaiar í Bolholti, gamal-
frægum stað í Rangárvallasýslu,
og þess vegna var hann alltaf Bol-
holtsmegin.
Það sem mér er minnisstæðast
af Agli er hversu léttur hann var í
lund, hann hló svo innilega og hlát-
urinn var svo smitandi að ómögu-
legt var annað en að hrífast og
hlæja með.
Hann minnti mig óneitanlega á
pabba sinn, sem ég þó kynntist aldr-
ei, en sá og heyrði þegar Gestur
prentari var að koma í heimsókn
til Bjama og Tomma rakara í Þing-
holtsstrætinu.
Það var þegar ég var að læra á
Bergstaðastrætinu og gmnaði ekki
hið minnsta að ég ætti eftir að
kynnast Agli og fjölskyldu. Svona
er lífíð, við Egill urðum góðir vinir
og ræddum oft saman um vanda-
mál hvors annars og vomm að
sjálfsögðu ekki alltaf sammála um
alla hluti, en ég tel þó að oftar en
ekki höfum við fundið að hvor fyrir
sig hafði nokkuð til síns máls og
oft fannst mér ég þiggja góð ráð
frá Agli, enda hafði hann lífsreynslu
fram yfír mig. Fyrir þetta vil ég
þakka í dag, en mér fannst iðulega
eftir að ég hafði gengið af fundi
við Egil að mér liði betur og ætti
hægara með að leysa málin ef svo
bar undir.
Ég er ekki frá því að stundum
hafi honum þótt gott að tala við
mig, í það minnsta vona ég það.
En það var ekki bara gott að
tala við Egil, það var svo skemmti-
legt að hann hafði frá svo mörgu
að segja blandið prakkaraskap og
hann átti til að vera svolítill
hreklq'alómur, en allt var þetta svo
græskulaust og þannig að enginn
gekk sár frá garði.
Þar sem ég er Snæfjallastrend-
ingur og þekki þar vel til sagði
hann mér margar skemmtilegar
sögur af samskiptum sínum við
Helga bónda Þórarinsson í Æðey,
en þeir voru miklir mátar frá því í
Almennum tryggingum. Egill kom
þangað nokkuð, enda var dóttir
hans, Ragnheiður, sumardvalar-
bam hjá þeim hjónum Guðrúnu og
Helga.
Nú að leiðarlokum vil ég þakka
fyrir þau kynni, sem við Sonja og
ég höfðum af þeim elskulegu hjón-
um; Öllu og Agli.
Eg veit að þeirra er sárt saknað
nú þegar þau hafa kvatt með innan
við árs millibili og sendum við hjón-
in nú, þegar komið er að kveðju-
stundinni, aðstandendum öllum
hugheilar samúðarkveðjur.
Þórir H. Óskarsson