Morgunblaðið - 08.11.1987, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. NÓVEMBER 1987
51
við að sjá bjartari hliðar tilverunnar
og sagði skemmtilega frá. Hann var
yfirleitt glaður og reifur og hafði
hressilegan og smitandi hlátur.
Kímnigáfuna varðveitti hann alveg
fram á síðustu daga — þó hann
ætti orðið erfítt með að tjá sig,
leyndu þessir einstæðu hæfileikar
sér ekki.
Mér er minnisstæð frásögn hans
úr Kaupmannahafnarferð. Hann fór
í búð og vildi kaupa eldspýtur, en
mundi ekki danska orðið. Eitthvað
vafðist fyrir kaupmanninum að
skilja táknmálið hjá honum, svo að
Guðmundur snaraði orðinu yfir á
„skandinavísku" og bað um
„ildspider". Þetta dugði og hann
fékk eldspýtumar sínar.
Fyrir bamaafmæli var haft sam-
band við Guðmund frænda og hann
beðinn að koma og sýna „bíó“. Allt-
af tók hann þeirri beiðni vel og það
var hátíðleg stund hjá bömunum
að taka á móti honum með tækin
sín. Hann var óþreytandi við að
skemmta þeim með hnyttnum at-
hugasemdum, meðan á sýningu
stóð. Þá tók hann myndir í af-
mælinu, sem vom sýndar næst.
Hann var einstaklega elskur að
bömum og þau töluðu með aðdáun
um Guðmund frænda.
Guðmundi vom gefnar miklar
gáfur á tónlistarsviðinu. Hann hafði
einstakt tóneyra, var góður söng-
maður, gat leikið sér að því að
syngja hvort heldur var bassa eða
tenór. í áratugi var hann félagi í
Karlakór Reykjavíkur. í þeirra hópi
sem annars staðar var hann hrókur
alls fagnaðar. Hann var og dans-
maður góður.
Guðmundur samdi sjálfur lög og
texta. Ungur að áram lærði hann
fiðluleik. Fiðlan — þetta stórkost-
lega hljóðfæri — höfðaði til hæfi-
leika hans. Með henni gat hann
túlkað tilfinningar sínar, gleði eða
sorg. A hafinu hafði hann fiðluna
hjá sér og lék þá gjaman fyrir fé-
laga sína.
í síðustu heimsókn minni til Guð-
mundar — ijómm dögum fyrir lát
hans — bað hann mig bónar. Hann
vissi að ég var á föram til útlanda.
Af veikum mætti lýsti hann fyrir
mér gerð fiðluboga, sem hann þráði
að eignast. Hann sagðist vita, að
hann væri of máttfarinn til að lyfta
honum að vanga sér, en hann ósk-
aði þess eins að fá að snerta
fíngerða strengina.
A ferð minni bað eg þess, að
mér mætti auðnast að leggja bog-
ann undir hönd hans. En ég kom
tveimur dögum of seint. Fiðlubog-
ann mun ég varðveita til minningar
um einstakan mann.
Með þakklæti og virðingu kveð
ég elskulegan föðurbróður minn og
votta bömum hans og fjölskyldu
allri samúð mína.
Maja
GuðbjörgUlja Áma-
dóttir - Minning
Fædd 4. september 1909
Dáin 2. nóvember 1987
Fínleg grönn, hafði aldrei hátt,
var alltaf glöð og hlý í viðmóti, því
elskuð og virt af okkur systkinum
öllum.
Lilja og Jóhannes föðurbróðir
okkar vora alla tíð aufúsugestir á
heimili okkar, og þær svilkonur
einnig mjög góðar vinkonur, því
munum við hana Lilju frá því við
eram ung að áram.
Það var alltaf gaman að fá hana
í heimsókn, því hún sýndi áhuga á
því sem við krakkamir voram að
gera og hafði tíma til að ræða
málin. Það var líka gaman að sækja
Lilju heim því alltaf hafði hún eitt-
hvað skemmtilegt að sýna okkur.
Eftir því sem árin liðu varð
stjama Lilju enn skærari, því við
hana var gott að ræða um alla
hluti, og fá svör og hlutlaust mat
um menn og málefni, þar sem hún
var svo raunsæ, jákvæð og gef-
andi, og alltaf fóram við ríkari af
hennar fundi. Og svo ung var hún
í anda að aldursmunur varð enginn,
þótt árin segðu annað.
Alla tíð hafði Lilja eitthvað að
sýna okkur því hún var listræn og
hugmyndarík svo öll hennar handa-
vinna er sérlega falleg, enda vann
hún til verðlauna fyrir verk sín. Og
einnig fékk hún viðurkenningu fyr-
ir garðinn sinn, sem var í raun svo
lítill en samt svo stór því öllu var
svo haglega komið fyrir og blóm
og annar gróður svo fjölbreyttur
og vel hirtur.
Far þú í friði
friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald.Briem)
Elsku Jóhannes, Ingi og Benný,
við sendum ykkur innilegar samúð-
arkveðjur.
Birna og Magga
Guðbjörg Lilja var dóttir hjón-
anna Ama Jónssonar húsgagna-
smíðameistara og Guðbjargar
Sigurðardóttur. Hún giftist eftirlif-
andi manni sínum, Jóhannesi
Bjömssyni veggfóðrarameistara, 1.
des. 1928, sonur þeirra Ingólfur er
kvæntur Þóranni Benný Finn-
bogadóttur frá Bolungarvík.
Þó að við vitum það öll að gang-
ur lífsins sé sá að eitt sinn skuli
hver maður deyja, þá er það samt
svo að þegar dauðinn heimsækir
náinn ættingja eða vin, þá er mönn-
um bragðið og jafnvel svo að menn
trúa því ekki að viðkomandi mann-
eskja sé í raun horfín af sjónarsvið-
inu og eftir standi ófyllanlegt skarð
í vinahóp.
Þetta era þær tilfinningar sem
ég fylltist þegar mér var tilkynnt
um að Lilja, eins og allir kölluðu
hana, væri dáin.
Lilja var ömmusystir mín, en við
voram óvenju náin, þó skyldleikinn
hafi ekki verið meiri. Hún gekk
mér í ömmu stað þegar ég 7—8 ára
missti báðar ömmur mínar með
stuttu millibili.
Það var alltaf gott að heimsækja
Lilju og Jóa og gerði ég það næstum
daglega á mínum yngri áram. Þá
var það viss passi að ef maður fór
í sund eða niður í bæ, þá var stopp-
að hjá Lilju á Skarphéðinsgötunni
á leiðinni heim, og hún gaf manni
að drekka og spjallaði við mann um
heima og geima. í gríni kölluðum
við Skarphéðinsgötuna sæluhúsið
mitt, því þar var alltaf hægt að
koma við og finna hlýju og kærleika
hjá þeim hjónunum, en oftar var
það þó aðeins Lilja sem var heima
við, því Jói vann af sinni alkunnu
eljusemi fullan vinnudag, allt til 78
ára aldurs.
Það var með ólíkindum sú þolin-
mæði og ósérhlífni sem Lilja frænka
mín sýndi alla tíð, þ'/í ekki var ég
I
alltaf einn á þessum ferðum mínum,
heldur komu þar vinir mínir með
mér og nutu með mér samvista við
þessa stórkostlega góðu konu, sem
lét öllum líða vel eins og þeir ættu
hvergi annars staðar heima. Ekki
hvað síst fann unnusta mín, Anna
María, fyrir þessari hlýju, en eftir
að hún kynntist Lilju urðum við
bæði tíðir gestir hjá henni, og Lilja
var óþreytandi að aðstoða Önnu
með alla handavinnu, en Lilja var
sannkallaður þúsund þjala smiður
á því sviði.
Lilja hafði sérstakt lag á því að
tala við fólk á hvaða aldri sem er.
Alltaf fundum við umræðuefni sem
við gátum bæði gleymt okkur í. Ég
lærði ótrúlega margt af henni,
t
Móöir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÍÐUR ÞORKELSDÓTTIR,
Snorrabraut 73,
Reykjavik,
verður jarðsungin 11. nóvember kl. 13.30 frá Hallgrímskirkju.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Hallgrímskirkju í
Reykjavík.
Elín Ellertsdóttir,
Guðrún Ellertsdóttir,
Ásgeir B. Ellertsson,
Þorkell Steinar Ellertsson,
Magný G. Ellertsdóttir,
Paul Jóhannsson,
Guðjón Guðmundsson,
Erika Urbancic,
Guðrún Bjartmarsdóttir,
Jóhann Gíslason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SÆMUNDUR FRIÐJÓNSSON,
*• Gullteig 29,
verður jarðsunginn mánudaginn 9. nóv. kl. 13.30 frá Laugarnes-
kirkju.
Blóm og kransar afþakkaöir en þeimsem vildu minnast hins látna
er vinsamlegast bent á Sjálfsbjörg eða Hjartavernd.
Ólöf Guðmundsdóttir,
Heiður Sœmundsdóttir, Sixten Holmberg,
Friður Sæmundsdóttir, Hávarður Emilsson,
Friðjón Sæmundsson, Kristín Benediktsdóttir
og barnabörn.
bæði um Qölskyldu mína og hvem-"
ig lífíð gekk fyrír sig hér um slóðir
á hennar yngri áram. Oft hefur það
gerst í gegnum skólagöngu mína
að fjallað hefur verið um hluti sem
gerðust hér fyrr á áram, sem ég
hef getað sótt meiri fróðleik til Lilju
um, því hún upplifði hlutina sem
almennur borgari og mundi allt
þetta ótrúlega vel. Þegar hún sagði''
síðan frá varð þetta allt svo raun-
veralegt.
Það er ekki ofsagt að ef telja
ætti upp alla kostina hennar Lilju,
þá væri það efni í þykka bók, og
ýmislegt er það sem fólk gat lært
af henni í mannlegum samskiptum.
Ég get þó ekki látið hjá liða að
nefna hversu jávæð hún ailtaf var
og bjartsýn. Það var alveg sama
hvaða vandamál maður bar upp við
Lilju, eða hvaða vandamál komu
upp yfirleitt, alltaf tókst henni með
bjartsýni og jákvæðu hugarfari að
gera þau auðveld að yfirstíga. Ekki
er vafi á að þetta hefur verið sá
kostur sem kom henni að hvað
mestum notum í veikindum hennar.
Allt frá því hún var lögð inn á
spítala fyrir nokkram vikum og til
síðasta dags, var hún svo bjartsýn
og jákvæð að maður áttaði sig ekki
á því hvað hún var í raun orðin
veik. Dugnaðurinn var slíkur að
undran sætti, og mættu menn
þakka fyrir hefðu þeir hluta af þeim
krafti.
Við kveöjum Lilju að sinni. Við
sem voram svo heppin að kjmnast
henni varðveitum minninguna um
stórkostlega manneskju og reynum
að tileinka okkur alla kostina sem
hún hafði til að bera.
Jóa mínum, Ingólfí og Benný
votta ég mína dýpstu samúð. Bles-
suð sé minning hennar Lilju.
Helgi Jóhannesson
Blómastofa
fíiðfinns
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
til kl. 22,- einnig um heigar.
Skreytingar við öli tilefni.
Gjafavörur.

LENGI BÝR AÐ FYRSTU GERÐ.
Dagvist barna í Reykjavík rekur 61 dagvistarheimili
víðs vegar um borgina fyrir um 4000 börn á aldrinum
6 mán — 10 ára.
Megin viðfangsefni Dagvista er að búa hinum ungu
Reykvíkingum þroskavænleg uppeldisskilyrði í öruggu
og ástríku umhverfi í leik og starfi með jafnokum.
Við erum nú þegar um 600 manns sem önnumst þessa
yngstu borgara, en til að ná ofangreindum markmiðum
þurfum við liðstyrk áhugasamra einstaklinga.
Við óskum eftir: Fóstrum, þroskaþjálfum, uppeldis
fræðingum (BA — próf eða sambærilegt), einstaklingum
sem hafa öðlast reynslu við uppeldi eigin barna,
einstaklingum sem vilja öðlast reynslu í dagvistaruppeldi
fyrir væntanlegt nám.
Allar nánari upplýsingar um störfin gefur Fanny Jónsdóttir, deildarstióri í síma 2 72 77 alla virka daga
frá kl. 9.00 — 16.00 og í síma 2 14 96 laugardag og sunnudag frá kl. 11.00 — 15.00