Morgunblaðið - 06.12.1987, Blaðsíða 38

Morgunblaðið - 06.12.1987, Blaðsíða 38
38 C MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. DESEMBER 1987 Séra Krístján Valur Ingólfsson Doktorsritgerð um gnístran tanna María Lára Eby-Yannakis er doktor í tannlæknafræðum og hefur tannlæknastofu í Mundols- heim í Alsace í Frakklandi. Hún hefur oft dvalizt hér á íslandi, unnið á tannlæknastofu við Laugaveginn og kennt fólki í Kerlingarfjöllum að renna sér á skíðum. Hún talar góða Islenzku, sem hún hefur fyrst og fremst lært hjá mömmu sinni, Valborgu Þorvaldsdóttur fíðluleikara, sem sjálf hefur nú búið í Frakklandi í áratugi. María Lára er gift grískum manni, Dimitri, sem selur íslenzkar ullarvörur í FYakklandi. Þau eiga tvö börn, sem bæði voru skírð hér í íslenzku þjóðkirkjunni með íslenzka Qölskyldu sína sem skímarvotta. María Lára skrifaði doktorsritgerð sína um gnístran tanna. Ég bað hana að segja mér svolítið um þetta mikla mál, sem hún hefur skrifað þykka og lærða bók um. Og María Lára leit á mig með þeirri hlýju og velvild, sem alltaf fylgir henni og er mik- il lækning við þeim óróa, sem við ræðum um í dag, og fór að segja mér frá þessu. — Það er algengt að fólk gnísti tönnum. Krakkar gnísta tönnum og sumt fullorðið fólk gnístir tönn- um að staðaldri ef það er mjög taugaóstyrkt. Það getur eytt tönnunum alveg. Margt fólk hefur gjöreyðilagt í sér tennumar með þessu en fæst af því veit hvað er að gerast. Sumir hafa slitið tönn- María Lára unum í sér næstum upp að gómi svo það em bara eins og 2 milli- metrar eftir og tennumar em alveg sléttar. Vöðvamir í kinninni em þá alltaf að vinna og þegar við mætum fólki á götu sést að sumt af því er alltaf að hreyfa vöðvana í kinnunum. Það er af því að það nýr í sífellu saman tönnunum. Ef við spyijum það hvers vegna það geri þetta kemur í ljós að það hefur ekki hugmynd um það sjálft að það er sífellt að gnísta tönnum. Margir hafa sterkt hökubein og sterkar tennur og þessi sífelldi núningur getur skemmt kjálkaliðina. Sumir gnísta aðeins tönnum á nóttunni. Þá em þau að reyna að laga það, sem hvílir á þeim og veldur þeim taugaspennu. Sumir geta ekki sofíð vegna þessa og vakna upp á nóttunni af kvölum. En þau, sem gnísta tönnum á nóttunni, valda mökum sínum oft meiri kvölum en sjálfum sér. Það heyrist ekki þótt fólk gnísti tönn- um á daginn. En það heyrist á nóttunni og getur haldið vöku fyrir mökunum og heyrzt langar leiðir. Það er margt í daglegu lífi, sem getur valdið því, sem brýzt út í þessu að fólk gnístir óafvitandi tönnum. Það var t.d. bflstjóri, sem hafði eytt tönnunum í sér alveg upp í góm. Það kom í Ijós að þeg- ar hann hafði verið að setja bflinn í gang og það gekk illa néri hann í sífellu saman tönnunum. Þangað til þær voru búnar. Það er hægt að smíða nýjar tennur fyrir fólkið. Það er líka hægt að búa til góma úr plasti til að setja yfir tennum- ar á nóttunni. Það er Hka hægt að gefa fólki róandi lyf. Þau mega samt ekki vera of mikil svo að fólk verði ekki ávananeytendur. En fólkið þarf fyrst og fremst að gera sér grein fýrir því, sem hvflir á því, og læra að ráða við það. Við höfum feng- ið fyrirgefningu Ragnheiður Sverrisdóttir er djákni í söfnuðunum í Fella- og Hólakirkjum. Ég bað hana að taka þátt í þessum vangaveltum okkar í dag og spjalla ofurlítið við okkur um sektarkenndina. Hún sagði: Mér fínnst þetta frekar flókið mál. Ég velti því stundum fyrir mér hvort ég beri kannski með mér ýmiss konar sektarkennd frá kristnu uppeldi mínu. Ég held þá að það uppeldi hafí ég líklega fyrst og fremst fengið hjá jafnöld- rum mínum í kristilegu skóla- hreyfíngunni af því að við höfum ekki verið orðin nógu vaxin í trúnni til að sjá hinar mörgu hlið- ar hennar og hyllzt þess vegna til alltof mikilla alhæfínga og ein- faldana. Þess vegna held ég að sú kristna boðun, sem við hlýdd- um á hvert hjá öðru hafí í rauninni gefið okkur sektarkennd með þvi að segja okkur að við værum völd að. einhvetju röngu og hefðum orðið á ýmsan hátt til ills. Kristin trú segir okkur vissu- lega mjög alvarlega að við séum syndarar. Hún segir okkur að við séum syndarar vegna þess að við erum í andstöðu við Guð. Og það gefur okkur neikvæða mynd af sjálfum okkur. En uppruni okkar er sá að við erum sköpun Guðs. Og það gefur okkur jákvæða mynd af sjálfum okkur. Við meg- um þess vegna ekki leggja byrðar hvert á annað í nafni trúarinnar. Við eigum að létta byrðum hvert af öðru með kristinni boðun okk- ar. Það er rétt að við erum syndarar. En við höfum fengið Biblíulestur vikunnar Sunnudagur: Jóh. 14.1, Skelfíst ekki. Mánudagur: Jóh. 14.27, Éggef frið. Þriðjudagur: Jóh. 15.1-3, Þið eruð hrein. Miðvikudagur: Jóh. 15.7-10, Venð stöðug. Fimmtudagur: Jóh. 15.14, Vinir Jesú. Föstudagur: Jóh. 15.15-17, Þið berið ávöxt. Laugardagur: Jóh. 1.14-15, Grundvöllur friðarins. fyrirgefningu syndanna. Þess vegna erum við góð. Við eigum þess vegna að gefa fólki jákvæða mynd af sjálfu sér. Ef við höfum neikvæða mynd af sjálfum okkur gerum við vonda hluti. Ef við er- um jákvæð gagnvart sjálfum okkur gerum við góða hluti. Ragnheiður Sverrisdóttir Kyrr ðar stund- ir við orð- ið og bænina Séra Guðmundur Óskar Ólafs- son sóknarprestur í Neskirkju ræddi við mig um streituna. Hann sagði: — Streita, eða allt þetta, sem við köllum streitu, er eðlilegur hluti af lífi okkar. Þetta er annars einkennilegt nafn. Vitum við al- veg hvað við eigum við? Þýðir orðið streita það að við séum að streitast á móti einhveiju? En hvað um það, ég held að það, sem við köllum streitu, sé eðlileg við- brögð við álagi, sem verkar bæði á líkama og sál. Hún kemur fram í ýmsum kvillum, bæði andlegum og líkamlegum. Ég á ekkert betra ráð við streitunni en það að við eigum okkur kyrrðarstundir og fáum okkur þar af þeim nægta- brunni, sem við eigum í kristinni trú til hvfldar og endumýjunar. 'Það er í tízku núna að vera í líkamlegum og andlegum leik- fímisæfíngum. Fyrirmyndir eru stundum sóttar til annarra trúar- bragða og fólki er kennd hug- Ieiðsla. Elsta fyrirmynd hugleiðsl- unnar, sem við höfum átt í kirkju okkar um allar kristnar aldir, er hugleiðsla orðsins og bænin. Það er þess vegna að hlaupa yfír bæ- jarlækinn til að sækja vatn þegar við leitum uppbyggingar eitthvað annað. Við þurfiim læknandi við- brögð við streitunni. Kristið fólk Séra Guðmundur Óskar þarf að þekkja vel þær kristnu trúariðkanir, orðið og bænina, sem gefa andlegan og líkamlegan frið. Þessir friður kristinnar trúar er ekki einhver dauðafriður heldur samræmir hann og styrkir heild- aruppbyggingu okkar. Streitan, sekt- arkenndin og* friðurinn Aðventan er tími undirbúnings- ins fyrir jólahaldið, tími innkaupa, ýmissa lagfæringa og hreingem- inga og tími andlegrar og trúar- legrar endumýjunar. Okkur er ætlað að búa sál okkar undir fagn- aðarerindi jólanna og til þess þarf margs konar lagfæringu og end- umýjun í hjarta okkar. Henni má auðvitað ekki ætla aðventuna eina frekar en öðrum hreingerningum. En aðventan, með ys sinn og stemmningu, ljós sín og hin íjöl- mörgu tækifæri til helgihalds, gefur okkur hvatningu og tæki- færi til aðgæzlu sálar okkar. Helgilitur aðventunnar er fjólu- blár, litur iðmnar og yfirbótar. AÐ UTAN Næsta heimsþing lúterskra kirkna verður í Brasilíu 1990. Áttunda heimsþing Lúterska heimssambandsins verður haldið í Curitiba í Brasilíu frá 20. janúar til 10. febrúar 1990. Séra Káte Mahn frá Vestur-Þýzkalandi hef- ur verið skipuð formaður undir- búningsnefndar þinghaldsins og hinar 104 aðildarkirkjur eru nú að íhuga yfírskrift þingsins. Austur-þýzkt kirkjuþing hvetur til sameiningar Þýzkalands Þing mótmælendakirkna, sem haldið var í september í Austur- Þýzkalandi, hvatti til sameiningar hinna tveggja þýzku ríkja og benti á að því betri sem samskipti Aust- ur-Þýzkalands yrðu við umheim- inn því meira skrímsli yrði Berlínarmúrinn. Yfirvöldum Aust- ur-Þýzkalands var send hvatning um að leyfa austur-þýzkum ríkis- Við skulum gera upp málin við sjálf okkur og fyllast nýjum kjarki. Hvað þurfum við að gera upp? Lífsstíl okkar? Streitu okkar og skort á umhyggju við eigin sál? Sektarkennd okkar, sem stundum er óljós, en angrar okkur þó? Ég dró fram úr pússi mínu viðtal, sem ég átti í sumar við fransk-íslenzk- an doktor í tannlækningum, og ræddi við sóknarprest og djákna um óróleikann, steituna og sektar- kenndina og ieiðir til að losna undan þessu og eignast innri frið. Með orðum þeirra sendum við ykkur, kæru lesendur, innilegar óskir um góða aðventu. borgurum að ferðast til Vestur- landa og stuðla að meira upplýsingaflæði milli hinna tveggja þýzku ríkja. Kirkjur land- anna voru beðnir að taka til íhugunar í söfnuðunum mál sem herþjónustu, hugmyndafræði, skólahald og tjáningarfrelsi. Afrísk börn beijast sem hetjur gegn aðskílnaðarstefnunni Kirkjufólk, lögfræðingar, sál- fræðingar og annað fólk, sem berst gegn aðskilnaði svarta og hvítra, hélt í haust þing í Zimbab- we um þátt bama í baráttunni gegn aðskilnaðarstefnunni í Suð- ur-Afríku. Fólkið kom frá 30 löndum. Það hvatti til herferðar gegn þeim misþyrmingum, sem suður-afrísk böm þola vegna hug- rekkis síns í baráttunni fyrir frelsi hinna svörtu.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.