Morgunblaðið - 19.12.1987, Blaðsíða 63

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1987
63
þetta ljóð Guðmundar Böðvarssonan
Úr djúpum geimsins
er dagurinn risinn og slær
dýrlegum roða
á óttuhimininn bláan
- og lof sé þér, blessaða líf,
og þér himneska sól,
og lof sé þér, elskaða jörð,
að ég fékk að sjá hann.
Kristbjörgu og bömunum sendi
ég mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Ingibjörg Hallbjömsdóttir
Foreldrar Páis voru hjónin Júlíus
Jónsson frá Einifelli í Stafholts-
tungum og Kristín Stefánsdóttir í
Hítamesi, en þar er ætt Kristínar
búin að vera í hart nær heila öld.
Þau bjuggu rausnar búi f Hítamesi
um 50 ára skeið og áttu 11 böm,
sem öll urðu uppkomin, nema eitt,
sem lést í bemsku.
Tveir bræðumir eru látnir, Stefán
og Aðalsteinn, en Aðalsteinn fórst
með togaranum Júlí frá Hafnárfirði
1959.
Páll var yngstur af sínum systkin-
um og var alltaf í foreldrahúsum og
varð fljótt stoð og stytta foreldra
sinna við búskapinn. Er móðir hans
lést 1958 tók hann við forsjá heimilis-
ins að mestu. í apríl 1960 réðst til
hans ung kona úr Reykjavík, Krist-
björg Þórarinsdóttir. Kristbjörg var
orðin ekkja fyrir rúmu ári, en maður
hennar, Skúli Lárus Benediktsson
fórst með sama togaranum og Aðal-
steinn bróðir Páls. Kristbjörg var þá
orðin móðir 6 bama. Hún flytur að
Hítamesi með Qögur elstu bömin,
það elsta 7 ára, en tveim yngstu
bræðrunum kemur hún í fóstur.
Þetta var upphaf á hamingju Páls
og Kristbjargar með sinn stóra
bamahóp. Þau Páll og Kristbjörg
gengu í hjónaband og eignuðust 5
böm. Er tvíburabræðumir voru 11
ára, fluttu þeir einnig að Hítamesi,
þá höfðu þeir misst fósturmóður sína.
Svo bamahópurinn var stór, sem ólst
upp í Hítamesi. Páll gegndi þar miklu
föðurhlutverki, sem hann leysti af
hendi með prýði.
Páll réðst fljótt í að rækta og end-
urbyggja á jörðinni, svo Hítames er
höfuðból, eins og það hefur verið f
gegnum tíðina.
Böm Kristbjargar og Skúla eru
öll flutt að heiman, en þau eru: Þór-
unn Katrín, Þórður Kristján, Guð-
varður Jósep, Kristbjörg, Skúli Lárus
og Ingi Þór. En böm Kristbjargar
og Páls eru: Kristfn Júlfa, gift í Vest-
mannaeyjum, Aðalheiður, heima,
Halldór, við búfræðinám, Stefán
Helgi, heima og Júlíus yngstur,
ófermdur.
Þetta er í stuttu máli lífshlaup
bóndans, sem nú er fallinn frá fyrir
aldur fram, með því ívafi sem við sem
kunnug emm þekkjum nokkuð til.
Páll var með afbrigðum góður
nágranni og greiðamaður, sem og
verið höfðu foreldrar hans. Að kveldi
30. júnf sl. hafði ég sfmasamband
við Pál og spurði hvort hann járaaði
fyrir mig hest ef ég kæmi með hann
til hans. Jú, hann bjóst við því, en
segir síðan: „Á ég ekki heldur að
koma til þín?“ Þannig var Páll, það
var svo sjálfsagt að greiðinn væri
sem best af hendi leystur. Eftir
hálftfma var Páll kominn. Það togn-
aði úr viðstöðunni og það var komið
. fram jrfir miðnætti er við kvöddumst
hér á hlaðinu. Júnfnóttin var svo björt
og hlý sem hún frekast getur orðið.
Túnin biðu þess að vera slegin, bónd-
inn gladdist yfir góðum grasvexti,
því aldrei er hann eins nátengdur
gróðurmoldinni og um hásumarið,
ilmurinn úr mold og grasi orkar
sterkt á vitund hans, sem á allt sitt
undir tíðinni. Ekki hvarflaði að mér
þá, að þetta væri í sfðasta sinn sem
Páll yrði gestur minn. Fáum dögum
seinna fréttum við að hann hefði
farið lil læknisskoðunar og fljótlega
gekk hann undir aðgerð og var bund-
inn við sjúkrabeðinn framundir
miðjan ágúst, er hann kom heim
aftur, óg var að mestu heima úr
því, en mátti tíðum leita til sjúkra-
húsanna til skemmri dvalar.
Ég hitti hann tvívegis í haust,
hann virtist nokkuð hress og brá
fyrir sig sfnum létta „humor", sem
honum var svo eiginlegur, en það fór
ekki leynt að það var farið að hausta
í hans ævi, þó aldur væri aðeins yfir
það að vera á hásumri.
Einhver spekingur á að hafa sagt
að bókmenntimar væru sál aldanna.
Þetta er vafalaust rétt, svo langt sem
það nær. En ætli einstaklingurinn —
maðurinn — og þau áhrif sem hann
hefur á samtíðina, sé ekki sál ald-
anna og ef þau áhrif eru af hinu
jákvæða, þá geta þau orkað til góðs
á framvindu lífsins.
Páll var einn af þeim mönnum sem
aldrei var krefjandi en oftast veitand-
inn. Það var þessi sami hugsunar-
háttur, sem talið er að hafi einkennt
aldamótakynslóðina, sem aldrei
spurði um hvað samtiðin gæti gert
fyrir sig, heldur hvað hún gæti gert
fyrir samtíðina og framtíðina. Það
voru ófáar ferðimar sem Páll fylgdi
ferðafólki um Löngufjörur og suður
á Mýrar, var gjaman pantaður á
móti, því hann sat nokkuð miðsvæð-
is á þeim fiöruleiðum. Munu margir
minnast hans nú með þakklæti. Hann
var hestamaður, sem verið hafði fað-
ir hans, en barst ekki á í því frekar
en öðru. En þó kom fyrir að hann
lagði „gangvarann" á hestamótum
og vann til sigurs. Vel hagmæltur
var hann og fljótur að kasta fram
vísu en fór dult með, og það er ekki
langt síðan ég vissi að hann fengist
viðslíkt.
Ég minnist þess að eitt sinn í skila-
rétt í hans heimasveit að handsama
þurfti baldið trippi. Ungir menn í
réttinni hugðust taka hrossið, en það
fór allt í handaskolum hjá þeim, en
Páll stóð hjá og hafðist ekki að, þá
segir réttaréfjórinn með hægð: „Vilt
þú ekki handsama hrossið Páll?“ Það
liðu ekki margar mínútur þar til
Páll hafði tekið hrossið.
Hann var í héraðslögreglunni um
tíma. Þar var réttur maður á réttum
stað, vel að manni og með þessa ein-
staklega þjálu skapgerð, að fara
aldrei úr jafnvægi, en sjálfsagt hefur
starfið ekki verið að hans skapi,
hann var of mikill friðsemdarmaður
til þess. .
Þegar ég nú við leiðarlok kveð vin
minn Pál í Hítamesi, þá er mér vel
ljóst að við hlið hans stóð mikilhæf
kona, sem mætt hefur mótlæti og
afkastað óvenju miklu dagsverki, það
eru sumir þannig gerðir að þeir koma
stærri og sterkari út úr sorgum og
mótlæti. Ætli það sé ekki það sem
kallað er að vinna sigur yfir sjálfum
sér.
Kristbjöig mín. Við systkinin
sendum þér og bömunum og öðrum
nákomnum ættingjum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum þann
Guð sem gaf okkur sýn að hjálpa
ykkur að axla þá byrði sem á ykkur
er lögð því hann:
... stýrir vorsins veldi og vemdar hveija rós
frá þínum ástar eldi fá allir heimar ljós.
(D.St)
Jón Guðmundsson
Miðvikudaginn 9. desember sl.
lést á Sjúkrahúsi Akraness, langt
um aldur fram, nágranni minn og
vinur, Páll Júlíusson, bóndi, Hítar-
nesi Kolbeinsstaðahreppi. Páll var
fæddur í Hítamesi 20. desember
1934 og var því aðeins tæpra 53
ára er hann lést. Hann var sonur
hjónanna Júlíusar Jónssonar og
Kristínar Stefánsdóttur, konu hans.
Þau bjuggu allan sinn búskap í
Hítamesi og eignuðust 11 böm. Tíu
þeirra komust til fullorðinsára og
var Páll yngstur. Hann ólst því upp
f stóram og glaðlyndum systkina-
hópi og vandist snemma á að taka
til hendinni við öll almenn bústörf.
Páll tók við búi af föður sfnum
árið 1966 og bjó í Hítamesi æ síðan.
Hann var duglegur bóndi og sá hag
sfnum vel borgið. í sinni búskap-
artíð bætti Páll jörðina bæði með
byggingum og ræktun. Hann hafði
ákveðnar skoðanir á þeim málum
er hann lét sig nokkra varða og var
fastur fyrir. Páll var bóngóður og
gott til hans 4ð leita. Hann var og
vel látinn af öllum er honum kynnt-
ust, enda maður kátur og spaug-
samur. Gott átti Páll með að koma
fyrir sig orði og lét þá stundum
flúka í kviðlingum, því hann var
ágætur hagyrðingur eins og Júlíus,
faðir hans. Söngmaður var Páll
góður, fljótur að læra bæði lög og
ljóð og kunni ógrynni vísna. Páll
var höfðingi heim að sækja og
marga ánægjustund áttum við sam-
an við eldhúsborðið í Hítamesi eða
á útreiðum, því margt góðra hesta
átti Páll jafnan og kunni vel með
þá að fara. Einn reiðhesta hans,
Skeggi, stóð eitt sinn efstur í flokki
alhliða gæðinga á hestamóti Snæ-
fellings á Kaldármelum. Ég naut
þeirrar ánægju að verða Páli sam-
ferða þegar farið var á hestamót,
í leitir og fleiri slíkar ferðir og hef
ekki í annan tíma skemmt mér bet-
ur. Alltaf vildi Páll leggja tímanlega
af stað og ávallt var hann vel út-
búinn, kátur og glaður.
Gæfa Páls í lífínu var er hann
kvæntist eftirlifandi konu sinni,
Kristbjörgu Þórarinsdóttur, enda
margt líkt með þeim hjónum svo
sem hlýlegt viðmót, létt lund og
reglusemi. Þau eignuðust 5 böm:
Kristínu Júlíu f. 1962, Aðalheiði f.
1966, Halldór Jón f. 1969, Stefán
Helga f. 1970 og Júlíus f. 1977.
Auk þess gekk Páll 6 bömum Krist-
bjargar af fyrra hjónabandi í
föðurstað og kunnu þau vel að
meta slíkt ljúfmenni.
Um mitt þetta ár kenndi Páll sér
þess meins er lagði hann að velli.
Hann tók sjúkdómi sínum af því
æðraleysi og karlmennsku sem
hans var von og vísa, og var heima
við fram undir það síðasta þótt
flestir hefðu þá verið komnir á
sjúkrahús fyrir all nokkra.
Ég og heimilisfólkið á Jörfa
þökkum vini okkar og nágranna,
sem nú liðkar hesta sína á öðrum
völlum, samvistimar að sinni.
Kristbjörgu og bömum vottum
við samúð okkar.
Jónas Jóhannesson
Drangalegur dagur í desember
varð enn drangalegri þegar sú frétt
barst okkur að hann Palli væri dá-
inn. Maðurinn með ljáinn hafði
hoggið stórt skarð í frændgarð okk-
ar. Hrifið burt góðan dreng í blóma
lífsins.
Palli frændi okkar var fæddur og
uppalinn ( Hítamesi í Kolbeinsstaða-
hreppi. Hann tók við búi foreldra
sinna og átti búskapurinn hug hans
allan.
Við systkinin fóram að koma í
Hítames strax í bamæsku ásamt
foreldrum okkar og kom þá fljótt í
ljós hve mikið aðdráttarafl Palli
hafði. ósjálfrátt hændi hann að sér
böm og unglinga með góðmennsku
sinni og glaðværð. Því varð það okk-
ur mikils virði að hann kæmi alltaf
við á Borgarbrautinni er hann kom
í kaupstaðinn.
Alltaf var jafn vel tekið á móti
okkar í Hítamesi og rannu veitingar
hennar Kristbjargar ávallt ljúft nið-
ur.
Okkar bestu minningar um Palla
tengjast hestamennsku og era þá
efstir í huga reiðtúramir frá Borg-
amesi í Hítames. Þá kom Palli
ríðandi á móti okkur með bamahóp-
inn sinn. Var þetta ávallt stór stund
hjá okkur öllum og átti Palli einna
stærstan hlut í að gera þessar stund-
ir ógleymanlegar.
Við systkimn voram öll tengd Palla
sterkum böndum, en elsti bróðir okk-
ar var svo lánsamur að kynnast
honum mest.
Elsku Kristbjörg, böm tengdaböm
og bamaböm. Við sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Guð veiti ykkur styrk á sorgar-
stundu.
„Deyrfé
deyja frændr,
deyr sjálfr it sama.
En orðstírr
deyr aldregi
heims sér góðan getr.“
(Hávamál)
Systkinin af Borgarbrautinni
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
MARKÚSÍNU ASLAUGAR MARKÚSDÓTTUR
frá Patreksfirði.
Arnheiður Guðfinnsdóttlr, Jón Pedersen,
Páll Guðfinnsson, Nanna Sörladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Konan mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÞÓRLAUG MARSIBIL SIGURÐARDÓTTIR,
Hátúni 10a,
Reykjavík,
sem andaðist 14. desember verður jarösungin frá Fossvogskirkju
mánudaginn 21. desember kl. 15.00.
Þráinn Sigurbjörnsson,
Kjartan Kristófersson, Hafdfs Guðmundsdóttir,
Þóra Ósk Kristófersdóttlr, Kristófer Óskar Baldursson,
Auður Kristófersdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR GUÐMUNDSSON,
forstjóri, Víðivöllum,
sem andaðist 13. desember, verður jarösunginn frá Dómkirkjunni
mánudaginn 21. desember kl. 15.00.
Ólaffa Ólafsdóttir,
Ólafur Kr. Guðmundsson, Sigrún Konráðsdóttir,
Gfsli Guðmundsson,
Björn I. Guðmundsson,
Sigurður V. Guðmundsson,
Guðmundur V. Guðmundsson
og barnabörn.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, dóttir og systir,
SIGRÍÐUR ERLA EIRfKSDÓTTIR,
sem andaðist þann 14. desember verður jarðsungin frá Árbæjar-
kirkju þriöjudaginn 22. desember kl. 13.30.
Blóm eru vinsamlega afþökkuö en þeir sem vilja minnast hinnar
látnu láti Krabbameinsfélag fslands njóta þess.
Hlöðver Örn Ólason,
Óli Örn Hlöðversson, Eirfkur Kristinn Hlöðversson,
Ásbjörg Teitsdóttir, Eiríkur Eyvindsson,
Teitur Eirfksson, Eyvindur Elrfksson.
t
Útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og ömmu,
GUÐRfÐAR TÓMASDÓTTUR,
Torfufelli 1, Reykjavfk,
áður til heimilfs f Skipholti 55,
ferfram frá Fossvogskirkju mánudaginn 21. desember kl. 10.30.
Þeir sem vilja minnast hennar vinsamlegast láti Krabbameinsfélag
íslands njóta þess.
ValgeirÁ. Einarsson,
Jóhanna Valgeirsdóttir, Benedlkt Axelsson,
Guðrún Jóna Valgeirsdóttir, Hjörtur Guðnason
og barnabörn.
t
• Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SNORRI ÞÓR ÞORSTEINSSON
bifreiðarstjóri,
Tryggvagötu 32,
Selfossi,
andaðist í Landakotsspítala 7. desember. Útförin hefur farið fram.
Við þökkum öllum þeim sem sýndu okkur samúö og vináttu.
Ólöf Benediktsdóttir,
Ólafur B. Snorrason, Matthildur Einarsdóttir,
Helga Snorradóttir, Guðmundur Baldursson,
Snorri Þór Snorrason, Guðný Ólafsdóttir,
Hulda Snorradóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúö og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdafööur og afa,
HANS KR. MATTHÍASSONAR,
Orrahóll, Dalasýslu.
Slgrfður Halldórsdóttlr,
Matthfas Hansson, Börkur Hansson,
Lára Hansdóttir, Trausti Bjarnason,
Inga Hansdóttir, Ssevar Straumland,
Sigurður B. Hansson, Bára Sigurðardóttir
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúö og hlýhug viö andlát og útför
eiginkonu minnar, móöur, tengdamóöur og ömmu,
LAUFEYJAR EYVINDSDÓTTUR,
Helgafellsbraut 21,
Vestmannaeyjum.
Guðlaugur Stefánsson,
Inga og Ólafur M. Kristlnsson,
Guðflnna Guðlaugsdóttir
og barnabörn.