Morgunblaðið - 19.12.1987, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1987
57
aðarsambandsins í sýslunni.
Vorið 1938 kvæntist Guðmundur
eftirlifandi konu sinni, Ingibjörgu
Hjálmarsdóttur frá Stóradal. Þá var
þrefalt systkinabrúðkaup á Stóru-
Giljá og mikill hátíðisdagur fjöl-
skyldunnar, því samtímis gengu í
hjónaband báðar systur Guðmund-
ar, Oktavía og Þorbjörg.
Guðmundur og Ingibjörg stofn-
uðu heimili sitt á Stóru-Giljá í
leiguhúsnæði hjá þeim öðlings-
mönnum Sigurði og Jóhannesi
Erlendssonum, sem þar bjuggu um
langt skeið af óvenjulegum myndar-
skap og prýði. Vissi ég aldrei annað
en það sambýli allt gengi eins og
best mætti verða. Giftingarárið sitt
keyptu þau hjónin hálfa jörðina Öxl
í Þingi og hófust þar handa um
búskap upp úr 1960. Framkvæmdir
á jörðinni hóf Guðmundur með því
að reisa íbúðarhús, sem telja má
óvenjulega mjmdarlegt. Af bæjar-
hlaði blasir við Qallahringurinn,
byggðin, vötnin og hið næsta Ey-
lendið sem fyrir fótum manns, allt
í sínum árstíðabundna brejrtileik
íslenskrar náttúru, en þegar blíðast
lætur fegurra flestu í héraðinu.
Bóndinn í Öxl lét sér annt um
bústofn sinn og ræktaði hann með
árangri, bæði fé og hross. Var hann
þó ekki það sem kallað er glöggur
á skepnur. Hann sótti ekki eftir
opinberum störfum, en gegndi þeim
þó nokkrum fyrir sveit sína, sat
m.a. í hreppsnefnd um skeið. Hann
var valinn til forystu í fasteigna-
matsnefnd í Austur-Húnavatns-
sýslu, sem endurskoðaði mat allra
fasteigna í héraðinu fýrir og um
1970 til undirbúnings fasteigna-
matinu, sem tók gildi með lögum
1976. Var það ærið starf og naut
sín þar vel þekking hans, einkum
á byggingum.
Guðmundur Bergmann var prúð-
ur maður í framgöngu og hófsamur,
vel viti borinn sem margir hans
ættmenn, traustur og fastur fyrir
í skoðunum sínum. Hann var hjálp-
samur, enda mjög til hans leitað
þegar bæta þurfti úr einhveiju sem
laut að byggingum eða jafnvel
tækjabúnaði. Hygg ég að hann
hafí ekki alltaf hirt sín daglaun að
kveldi fyrir þau verk. Margar slíkar
ferðir átti hann að AJcri, auk þess
sem hann byggði þar íbúðarhús um
1950. Föður mínum varð oft á orði
á fyrri tíð ef eitthvað skyldi lag-
færa sem útsjón þurfti við: „Við
skulum kalla á Munda." Slíkar setn-
ingar segja langa sögu.
Á heimili þeirra hjóna Guðmund-
ar og Ingibjargar vac jafnan
gestkvæmt, enda tekið á móti gest-
um af rausn og hlýju. Húsbóndinn
átti ríka kímnigáfu og gladdist með
gestum sínum og ekki var síðri hlut-
ur húsfreyjunnar, sem er bæði fróð
kona og skemmtileg. Þau eignuðust
ekki böm en ólu upp tvö fóstur-
böm, Bogeyju Jónsdóttur, sem
búsett er á Reyðarfirði og son henn-
ar Guðmund Amarson, sem búsett-
ur er í Reykjavík.
Guðmundur var hneigður til úti-
vistar, stundaði veiðiskap allmikið
og var oftast fengsæll í veiðiferðum.
Hann var heilsuhraustur lengst af,
jafnvel svo að ég vissi varla til að
honum jrrði misdægurt. Hann gekk
a.m.k. fram eftir aldri berhöfðaður
og berhentur hvemig sem viðraði
og virtist ekki verða kalt. Var ég
stundum kulvís við hlið hans er við
áttum saman í veiðisýsli f kalsa-
veðri. Geta má nærri hvílíkt áfall
það var þessum þrekmanni þegar
hann allt f einu lamaðist alvarlega
fyrir rúmum fimm ámm. Því áfalli
mætti hann þó af fágætum dugnaði
og bjartsýni, sem smám saman
færði honum nokkum styrk að nýju,
þangað til á síðari hluta þessa árs,
er sá tók að sækja að sem ekki
varð til lengdar vísað á bug. Guð-
mundur vissi að hverju fór og hafði
sín mál á hreinu við vistaskiptin.
Sú hafði löngum verið regla hans
í lífinu.
Að leiðarlokum óska ég góðum
vini velfamaðar til nýrra heim-
kynna, þakka allt það sem hann
gerði fyrir mig og mitt fólk og
þakka vináttu hans sem aldrei
haggaðist.
Við Helga sendum Ingibjörgu,
fósturbömum og venslafólki ein-
lægar samúðarkveðjur.
Pálmi Jónsson
Njósnari af lífi og sál er
af mörgum talin besta
spennusaga þessa árs.
Sagan sómir sér vel meö-
al eldri verka le Carré,
sem eru íslendingum að
góðu kunn.
Paradís skotið áfrest er
makalaus skáldsaga um
líf og brostnar vonir Breta
frá lokum seinna stríðs.
Sagan að baki hinna róm-
uðu sjónvarpsþátta, sem
sýndir verða í RUV í jan-
úar og hlotið hafa fá-
dæma lof um allan heim.
^vart á fxvítu
PARADÍS
JOHN MORIHIHER
RIGN&OOABAKUR
C/5
XI
2
o
STEFÁN JÓNSSON
Bernskuminningar Stefáns Jónssonar
fyrrverandi fréttamanns og þingmanns.
„Mér er eiður sær að bók sambærileg
þessari hefur ekki komið til þessarar þjóðar
áður.“
Jónas Árnason rithöfundur (í útvarpsviðtali).
S/mrtáhvítu 1
VIGDIS GRIMSDOTTIR
kaldaljós
„Kaldaljós er óður til fegurðar, trúnaðar,
grimmdar, óvenjulega margslungin saga, saga ást-
ar og dulúðar og þó raunsæis. Unnin af mikilli list.
Henni skal ekki líkt við neitt.“
Jóhanna Kristjónsdóttir Morgunblaðinu
„Þessi skáldsaga Vigdísar er án efa eitt athyglis-
verðasta skáldverk sem jólabókaflóðið færir okkur
í ár... hér er ósvikið listaverk á ferðinni."
Soffía Auður Birgisdóttir Helgarpóstinum.
^vort á fivítu