Morgunblaðið - 03.02.1988, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. FEBRÚAR 1988
45
kirkjunni í Reykjavík tengdamóðir
mín. Ég minnist hennar með fáein-
um línum og þakka samfylgdina á
lífsleiðinni.
Stína, eins og hún var kölluð, var
fædd á Eskifirði. Foreldrar hennar
voru Stefán Guðmundsson frá
Borgum við Reyðarfjörð og s.k.
hans, Þórhildur Bjömsdóttir frá
Vaði í Skriðdal. Hún ólst upp á
Eskifirði og unni staðnum mjög
alla tíð. Kom hún oft austur eftir
að hún fluttist þaðan. Um átján ára
aldur fer hún til Reykjavíkur í vist.
Aftur liggur leið hennar á heima-
slóðir. Þar kynnist hún manni
sínum, Gunnari Björgvinssyni úr
Reykjavík. Foreldrar hans voru Sig-
urrós Böðvarsdóttir, fædd í Dölum
en ólst upp á Tannstaðarbakka í
Hrútafirði, ög Björgvin Hermanns-
son húsgagnasmiður, ættaður af
Fljótsdalshéraði. Hófu þau búskap
á Eskifirði, en fluttust suður 1951
og setjast að í Hveragerði. Gunnar
var heilsuveill og lést 1. desember
1958 þá aðeins 46 ára gamall. Stína
var þá ein með bamahópinn. Hún
var ekki heilsuhraust á þessum
ámm en lét ekki deigan síga og
gafst ekki upp þó oft væri erfítt.
Hún var að eðlisfari bjartsýn og
trúuð og kvartaði ekki. Böm henn-
ar sýndu snemma mikinn dugnað
og byijuðu ung að aðstoða við að
halda heimilinu gangandi. Bám þau
út póst, unnu í verslunum og hjá
símanum. Böm þeirra Gunnars pg
Stínu em: Björgvin Stefán garð-
yrkjumaður í Hveragerði, kvæntur
Helgu Bjömsdóttur. Sigurrós Guð-
munda klínikdama, Reylq'avík, gift
Sigvalda Ingimundarsyni. Guðný
Stefanía bankastarfsmaður, Þor-
lákshöfn. Guðrún Erla hjúkmnar-
fræðingur, Reykjavík, sambýlis-
maður Friðrik Olafsson, Ingibjörg
Dagmar verslunarmaður, Þorláks-
höfn, gift Dagbjarti R. Sveinssyni.
Áður átti hún dóttur með Gunnari
Sigurðssyni, Reykjavík, Þórhildi
Ingibjörgu húsmóður í Þorlákshöfn,
gift Þorvarði Vilhjálmssyni. Bama-
böm hennar em nú 18.
Tengdamóðir mín var aðlaðandi
manneskja. Hún var hlýleg í við-
móti og skapgóð. Þó var hún
skapmikil en fór vel með það. Hún
var mjög frændrækin og trygg vin-
um sínum og áttu þeir ætíð trúnað
hennar. Á meðan hún var með
bamahópinn heima var heimili
hennar opið fyrir vinum og félögum
þeirra. Tók hún þá ætíð þátt í gleði
þeirra og sorgum.
_ Ég man ætíð fyrstu jólin mín
með Qölskyldunni í Eldborg. Þá var
þröngt á þingi. En allir höfðu nóg
pláss því þama gilti máltækið
„þröngt mega sáttir sitja".
Stína var mjög söngvin og trú-
rækin. Trúin og bjartsýnin vom
hennar aðaleinkenni, ásamt léttari
lund. Fýrir þremur ámm kom í ljós
sjúkdómur sá er dró hana til dauða.
Aldrei heyrðist hún kvarta. Aldrei
hin minnsta uppgjöf. Hún trúði því
ætíð að brátt mundi allt lagast.
Alltaf var eitthvað til að trúa á.
Ég vil þakka henni fyrir hlýleg
kynni. Einnig þakka ég henni fyrir
fyrstu uppeldisár dóttur okkar hjón-
anna, Þóm Kristínar. Þar urðu
kynni sem aldrei rofnuðu. Það var
einkennilegt að heyra þessa litlu
hnátu syngja með ömmu sinni, þó
hún kynni ekki að tala.
Nú er Stína farin á annað tilvem-
stig á fund eiginmanns. En vinir
og ættingjar munu sakna hennar.
Þeir munu minnast hennar fyrir
hina léttu lund og elskulegt viðmót,
trygglyndi og staðfestu og 'trú á
að Guð láti gott á vita.
Blessuð sé minning Kristínar Stef-
ánsdóttur.
Hvíli hún í friði.
Sigvaldi Ingimundarson
Minning:
Sr. Hannes Guðmunds-
son íFellsmúla
Mig langar til að minnast séra
Hannesar nokkmm orðum. Ekki
treysti ég mér til að festa á blað
ætt hans og uppruna, það geri ein-
hveijir mér fremri.
Þegar sr. Hannes kom austur
árið 1955 þá kom hann með fóstur-
móður sína með sér og var hún
honum innan handar um margt
ásamt henni Gerðu, sem var hjá
séra Ragnari og Önnu. Séra Hann-
es kom sér vel við allt fólk sem
hann kynntist. Og þegar fósturmóð-
ir hans var orðin rúmliggjandi
sjúklingur þá hjúkraði hann henni
af mestu alúð, nærgætni og kær-
leika svo að eftir var tekið.
Það sem mest einkenndi séra
Hannes var hve mikill hæfileika-
maður hann var. Það stóð aldrei í
honum sem hann tók sér fyrir hend-
ur og það sópaði af honum hvar
sem hann var eða fór. Alltaf var
hann hreinn og beinn og kom til
dyranna eins og hann var klæddur.
Stundum þegar guðsþjónusta átti
að fara fram í Skarðskirkju og org-
anista vantaði, settist séra Hannes
við orgelið og lék undir hjá kirkju-
kómum sem hann var búinn að æfa
og stjóma af mikilli innlifun og sál.
Ég hef oft óskað þess að það
væri komin brú yfir Þjórsá, þá færi
ég oft austur í Landsveit því mér
finnst stundum langt á milli þótt
ekki væri það á milli Fellsmúla og
Króktúns forðum daga. Þá hittumst
við oft og þá var glatt á hjalla og
margt spjallað og margan kaffíboll-
ann hef ég þegið hjá séra Hannesi.
Síðast hitti ég séra Hannes þegar
Eyjólfur í Hvammi var sjötugur.
Þá var hann einn af þeim mörgu
sem fluttu ræðu honum til heiðurs
það kvöld. Það gerði hann af slíkri
snilld að kátínu vakti því gaman-
semi og að koma fyrir sig orði var
honum einum lagið. Ekki datt mér
í hug að það yrðu okkar síðustu
samfundir. En þetta vissi hann fyr-
irfram og var búinn að segja það
fyrir mörgum árum að 65 ára gam-
all yrði hann ekki. Þessi vissa
tengdist draumi sem hann dreymdi
fyrir mörgum árum þar sem honum
birtist ártal dauða hans.
Sérstakur smekkmaður var séra
Hannes eins og litla kapellan sýndi
sem hann útbjó í íbúðarhúsinu í
Fellsmúla og hann notaði við ýmis
prestsverk sín. Sóknarbömin hans
öll hafa mikið misst og Landsveit
orðið fátækari. Horfinn er maður
sem gerði gott úr öllu og vildi gera
allt fyrir alla. Hann var minnugur
þess er honum var sjálfum gerður
greiði. En minningin um mætan
mann lifír.
Það verður erfitt fyrir næsta
prest að setjast í sætið hans séra
Hannesar, það verður vandfyllt.
Ég sendi systkinum hans innileg-
ar samúðarkveðjur. Guð blessi
minningu hans.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Fyrrverandi sóknarbam,
Bjarney Guðrún Björg-
vinsdóttir, Ásbrekku.
Síðbúin kveðja:
Sigurlín Jóns-
dóttir, Akranesi
Mig setti hljóða, þegar mér barst
lát Lfnu frænku minnar, en hún
lést að kveldi hins 22. desember sl.
Það var erfítt að trúa því að
þessi síglaða og dugmikla kona,
væri horfín okkur. Þegar ég lít yfir
farinn veg, eru fjölmargar góðar
minningar tengdar þessari móður-
systur minni, það var sama hvenær
Birting af-
mælis og
minningar-
greina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í
Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnar-
stræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki eru
tekin til birtingar frumort ljóð
um hinn látna. Leyfilegt er að
birta ljóð eftir þekkt skáld, 1—3
erindi og skal þá höfundar get-
ið. Sama gildir ef sálmur er
birtur. Meginregla er sú, að
minningargreinar birtist undir
fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina
gildir sú regla, að aðeins eru
birtar greinar um fólk sem er
70 ára eða eldra. Hins vegar eru
birtar afmælisfréttir með mynd
í dagbók um fólk sem er 50 ára
eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð
að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu lfnubili.
maður hitti hana, alltaf fylgdi henni
léttleiki og ljúfmennska.
Að vera aðnjótandi þess að alast
upp og vera í návist Línu minnar
mín uppvaxtarár, finnst mér hafa
verið mér ómetanlegt.
Sigurlín Jónsdóttir var fædd
þann 4. júlí 1908 að Flankastöðum
í Sandgerði, dóttir sæmdarhjónanna
Guðfinnu Sigurðardóttur og Jóns
Pálssonar útvegsbónda þar. Lína
var alin upp í stórum systkinahóp,
en þau voru Sveinbjörg, Guðni, þá
Sigurlín, Pálína, Ólafur og Sigríður.
Aðeins eitt systkinanna er eftirlif-
andi, en það er Pálína sem býr í
Reykjavík.
Þann 23. maí 1930 giftist hún
Sigurði Bjarnasyni vélstjóra frá
Gneistavöllum á Akranesi, en þau
tóku við húshaldi að Gneistavöllum
af foreldrum Sigurðar. Síðar létu
þau rífa gamla húsið og byggðu sér
glæsilegt hús á lóðinni, sem nú er
Kirkjubraut 7 á Akranesi. hjóna-
band þeirra var farsælt og heil-
steypt alla tíð. Sigurður lést þann
8. desember 1968. Þau Sigurlín og
Sigurður eignuðust fjögur mann-
vænleg böm en þau eru Sigurlaug
starfstúlka á Grundartanga og á
Qögur böm, Benedikt lyQafræðing-
ur í Keflavík, giftur Heiðrúnu
Þorgeirsdóttur, en þau eiga þijú
böm, Jón, sem er látinn, en var
giftur Vilhelmínu Elísdóttur og þau
áttu íjögijr böm, Helgi tæknifræð-
ingur giftur Ámýju Kristjánsdóttur
en þau eiga tvö böm. Eg og fjöl-
skylda mín vottum bömum hennar,
bamabömum og öðrum aðstand-
endum innilega samúð okkar.
Minningin um IJnu mína verður
mér og fjölskyldu minni sérstakur
fjársjóður og vil ég ljúka þessum
fátæklegu orðum mínum með ljóði
eftir V. Briem:
„Enn við skulum skilja
skaparans að vilja
hver fer heim til sín.
Lát oss aftur langa,
lífsins Herra, að ganga
hingað heim til þín.
Og þótt vér ei hittumst hér
-gef oss fund á gleðistund,
Guð, í ríki þínu.“
Guðfinna Sigurðardóttir
Sigmundur Jóns-
- Kveðjuorð
son
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarö-
arföreiginmanns míns, föður, tengdaföður, bróður, afa og langafa,
INGVARS ÁRNASONAR,
Deildartúni 5,
Akranesi.
Steinunn Jósefsdóttir,
Adda Ingvarsdóttir, Viðar Karlsson,
Elsa Ingvarsdóttir, Böðvar Jóhannesson,
Ellert Ingvarsson, Svanhildur Kristjánsdóttir,
Guðjón Árnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Fæddur 2. október 1917
Dáinn 12. janúar 1988
Sigmundur var kominn af bænda-
fólki og fæddur í Húnavatnssýslu.
Svo sem títt var um menn þeirra
tíma, sem hann ólst upp á, kjmntist
hann snemma erfiðri vinnu og harð-
ræði þeirra tíma, sem hafa vafalaust
mótað líf hans þegar í æsku, en gert
hann að þeim trausta dugnaðar-
manni, sem hann ætíð var.
Sigmundur fluttist síðan hingað
suður og vann við ýmis störf og tók-
ust okkar kynni fyrir um 25 árum
er hann hóf störf hjá Garðáhreppi,
sem þá var, en þar vann hann til
þess tíma, að hann kvaddi þennan
heim.
Sigmundur var vel verki farinn og
ábyggilegur og leysti af hendi þau
verk, sem honum voru falin, af sérs-
takri trúmennsku og eljusemi. Það
tókst því með okkur góð og gagn-
kvæm vinátta, sem mér þótti mikils
um vert, enda var hann mikill vinur
vina sinna, þeirra sem hann tók, en
hann var ekki allra.
Sigmundur var giftur Álfheiði
Bjömsdóttur, sem lifir mann sinn og
eiga þau saman 4 böm, 3 stúlkur
og einn dreng, sem enn býr í foreldra-
húsum. Einnig átti hann eina dóttur
fyrir hjónaband.
Þau hjónin áttu fallegt heimili í
Hörgatúni 11 í Garðabæ, sem ber
vott um fagran smekk þeirra og
snyrtimennsku, bæði úti og inni og
hefur þar sjáanlega oft verið lagt að
hlýtt og snyrtilegt handbragð þeirra
beggja hjónanna.
og lét ekki hlut sinn fyrir öðrum, ef
réttlætiskennd hans bauð honum svo
og þoldi illa óréttlæti, en var þó bljúg-
ur í samskiptum og hann var maður
sem ekki gekk á bak orða sinna.
Sigmundur veiktist á vinnustað
og var banalegan stutt og hygg ég
að það hafi verið að hans skapi.
Nú, þegar Sigmundur vinur minn
er allur, votta ég Álfheiði og bömun-
um dýpstu samúð okkar hjónanna
og kveð þennan vin minn í síðasta
sinn, þessa lífs.
Guð blessi vin minn.
Kjartan Bjamason
Sigmundur var einn af þeim mönn-
um síns tíma, sem drukku með
móðurmjólkinni trúmennsku og
dugnað, þrátt fyrir harða og erfiða
tíma, hann stóð alltaf fastur fyrir
Blóma- og
W skreytingaþjónusta W
™ hvert sem tilefnið er.
CLÆSIBLÓMIÐ
GLÆSIBÆ,
Álfhcimum 74. sími 84200
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúð við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
SÚSÖNNU KETILSDÓTTUR
frá Sólbakka,
Hellissandi.
Börn, tengdabörn og barnabörn.