Morgunblaðið - 13.02.1988, Qupperneq 33

Morgunblaðið - 13.02.1988, Qupperneq 33
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 1988 33 Morgunblaðið/ól.K.M. Carrington lávarðurframkvœmdastjóri NATO í viðtali við Morgunblaðið opna if hinu góða meðaldrægu flaugamar og hugsan- lega fækkað langdrægum kjam- orkuvopnum emm við á réttri leið að því marki að koma á betra og skynsamlegra ástandi í heiminum öllum. „Þríðja uulllausnin" í Vestur-Þýskalandi hafa menn áhyggjur af þeim kjamorkuvopnum sem eftir munu standa eftir að ákvæði Washington-samningsins hafa verið uppfyllt. Nýverið hafa Sovétmenn kynnt tillögur um út- rýmingu vopna, sem beitt yrði á vígvellinum eða í návígi og skjóta má skemmri vegalengd en 500 kíló- metra og hafa slíkar vangaveltur verið nefndar „þriðja núlllausnin". Sáttmálinn sem risaveldin gerðu með sér í Washington hefur verið nefndur „tvöfalda núlllausnin" í Ijósi þess að hann kveður á um al- gera upprætingu meðal- og skamm- drægra eldflauga sem draga 500 til 5.000 kílómetra. Carrington lá- varður var spurður um útrýmingu allra ícjamorkuvopna í Vestur- Þýskalandi, en þar em vígvallar- vopn NATO og um 300.000 manna bandarískt herlið. Ýmsir áhrifa- miklir Vestur-Þjóðverjar vilja losna við lqamorkuvopnin af Iandi sínu. Heimut Kohl kanslari leggst gegn slíkum hugmyndum og nýlega gaf Frank Carlucci vamarmálaráðherra Bandaríkjanna til kynna, að banda- ríska herliðið yrði kallað heim frá V-Þýskalandi ,ef það yrði svipt kjamorkuverndinni. „Vestur-þýska ríkisstjórnin hefur lýst sig andvíga þessari hugmynd og það er Ijóst að hún myndi mæta mikilli andstöðu innan bandalags- ins. Aðildarríkin telja óveijandi með öllu að kjamorkuvopn verði íjar- lægð úr Vestur-Evrópu þar sem slíkt hefði okki í för með sér aukinn stöðugleika lieldur hið gagnstæða. Eftir því sem fleiri kjarnorkuvopn em fjárlægð úr Vestur-Evrópu verða rnenn háðari kjarnorkuherafl- anum í Bandaríkjunum og að vissu marki myndi uppræting allra kjam- orkuvopna í Evrópu grafa undan fælingarstefnunni," sagði Carring- ton. Hann kvaðst telja að Vestur- Þjóðveijar hefðu einkum áhyggjur af yfirburðum Sovétmanna á sviði skammdrægra kjamorkuflug- skeyta, en þeir em taldir ráða yfir að minnsta kosti tíu sinnum fleiri slíkum vopnum en NATO-ríkin. „Vestur-Þjóðveijar em þeirrar skoðunar að ráðlegt sé að reyna að ná jöfnuði á sviði skammdræg- ustu kjamorkuvopnanna eftir að meðaldrægu flaugamar hafa verið fjarlægðar," sagði hann og bætti við að ákveðin aðildarríki óttuðust að slíkar viðræður leiddu að lokum til „þriðju núlllausnarinnar". Af þessum sökum sagðist hann telja að ekki væri ráðlegt að hefja við- ræður um fækkun þessara1 vopna fyrr en einhver árangur hefði náðst í umræðum um samdrátt hefð- bundins herafla og fækkun efna- vopna. „Hins vegar hefur NATO ekki þvertekið fyrir viðræður um skammdræg kjamorkuvopn, spum- ingin er miklu frekar sú hvemig standa ber að slíkum viðræðum og hvemig má tengja þær viðræðum um afvopnun á öðrum sviðum í stað þess að fjalla um þennan hluta 1 jamorkuheraflans einan og sér,“ bætti hann við. Samkvæmt ákvörð- un varnarmálaráðherra NATO-ríkj- anna 1983 á að endumýja þessi kjamorkuvopn á næstu árum. Áukið varnarsamstarf í V-Evrópu Á undanfömum mánuðum hafa ákveðin ríki í Vestur-Evrópu afráð- ið að auka samstarf sitt á sviði utanríkis- og vamarmála. Frakkar og Vestur-Þjóðveijar hafa ákveðið að setja á stofn sameiginlegt varn- armálaráð, samæfingar herafla ríkjanna hafa færst í vöxt, auk þess sem ákveðið hefur verið að koma á fót sameiginlegri herdeild. Hugsanlegt er talið að Spánveijar komi til með að taka þátt í þessu samstarfi í framtíðinni. Frakkar og Bretar hafa einnig rætt um að sam- hæfa viðbúnað sinn. Hefur verið rætt um að samræma ferðir kaf- báta ríkjanna og þau hafa þegar hafið samstarf á sviði vopnasmíði. Því hefur verið haldið fram að hér sé um að ræða viðbrögð stjómvalda i ríkjum þessum við samningnum um Evrópuflaugarnar, en á það ber að benda' að langt er um liðið frá því hugmyndir þessar voru fyrst kynntar og lengi hefur verið rætt um nauðsyn þess að Evrópuríkin auki eigin viðbúnað. Þá hefur og heyrst að Frakkar vilji með þessu treysta stöðu sína sem stórveldi í Vestur-Evrópu, en þeir taka ekki þátt í sameiginlegum viðbúnaði herafla NATO-ríkja þó svo þeir eigi aðild að bandalaginu. Carrington lávarður var spurður hvort hann væri hlynntur aukinni samvinnu ríkja þessara á sviði öryggis- og vamarmála. „Ég tel að fagna beri þessari þróun, vitaskuld að því tilskyldu að þetta starf fari fram innan ramma Atlantshafsbandalagsins. Menn hafa lengi rætt um mikilvægi þess að ríki Vestur-Evrópu taki á sig auknar skuldbindingar í þágu eigin vama,“ sagði Carrington og kvaðst telja það af hinu góða ef Evrópurík- in hygðust í auknum mæli móta eigin vamir og stefnu í öryggismál- tim og minntist á starfsemi Vestur- Evrópusambandsins, sem hefur ver- ið endurlífgað eftir að hafa legið niðri um langa hríð. „Ég er hlynnt- ur hugmyndinni um samvinnu Frakka og Vestur-Þjóðveija svo framarlega sem hún er í samræmi við sameiginlegan viðbúnað NATO-ríkjanna. Þegar litið er til sögunnar hefur fjandskapur Frakka og Þjóðveija oft leitt til styijalda og margra þeirra vandamála sem Evrópa hefur þurft að glíma við. Er því ekki rétt að við gemm hvað við getum til að treysta vináttu þessara ríkja?“ Samband Evrópu og Bandaríkjanna Framkvæmdastjórirtn var spurð- ur hvort einhver breyting hefði orð- ið á samskiptum aðildarríkjanna í Vestur-Evrópu og Bandaríkjanna á vettvangi Atlantshafsbandalagsins á þeim fjórum árum sem hann hefði gegnt þessu embætti. Þær raddir heyrðust í Bandaríkjunum að Evr- ópa gerði ekki nóg í eigin málum og var í þvf samhengi vitnað til deilna ákveðinna ríkja og Banda- ríkjamanna um skiptingu kostnaðar vegna hefðbundinna vama í Evr- ópu. A stundum virtist svo sem Evrópuríkin væru orðin þreytt á samstarflnu við Bandaríkjamenn og öfugt. Þá hefðu menn einnig af því áhyggjur að Bandaríkjamenn myndu kalla vamarlið sitt í Evrópu heim færi svo að öll kjamorkuvopn í Evrópu yrðu upprætt. „Ég hóf fyrst afskipti af NATO árið 1953 eða var það 1954 og ég minnist þess að þá heyrðust ná- kvæmlega þessar sömu raddir. Sífellt var verið að ræða vandann; að Bandaríkjamenn hygðust fyrr eða síðar kalla heim vamarliðið frá Evrópu, framlag Evrópuríkjanna væri ekki nægjanlegt og þar fram eftir götunum. Vissulega á það sjónarmið fylgi að fagna í Banda- ríkjunum að framlag i-íkja Vestur- Evrópu sé ekki nægjanlegt og þeg- ar litið er til fjárlagahallans í Bandaríkjunum þykir mér sýnt að einhver spamaður sé óhjákvæmi- legur. Þess vegna tel ég að Evrópu- ríkin verði að taka þetta mál til rækilegrar skoðunar en ég fæ ekki séð nein merki þess að Bandaríkja- menn hyggist kalla heim herlið sitt í Evrópu. Þetta kemur ekki til vegna ástúðar þeirra í garð Evrópubúa heldur vegna þess að þeir telja að viðbúnaðurinn í Evrópu þjóni ör- yggishagsmunum Bandaríkjanna og myndi nauðsynlega framvam- arlínu." Carrington kvaðst telja mikil- vægt að NATO-ríkin í Evrópu gerðu sér ljóst að ekki væri unnt að starf- rækja bandalag 16 þjóða án þess að ríkin tækju öll á sig þá ábyrgð* og áhættu sem því væri samfara. „Ef eitthvert tiltekið ríki telur það þjóna öryggishagsmunum þess að tilheyra bandalagi 16 þjóða, sem allar hafa skuldbundið sig til að koma hver annarri til hjálpar verði á þær ráðist, þá leiðir af þessu að viðkomandi ríki þarf að vera reiðu- búið til að taka á sig ákveðinn hluta þeirrar áhættu sem fylgir slíku varnarbandalagi." Bætti hann við að þetta sjónarmið réði afstöðu Bandaríkjamanna til frekari fækk- unar kjamorkuvopna í Vestur- Þýskalandi. Vestur-Þjóðvetjar gætu ekki ætlast til þess að Banda- ríkjamenn héldu úti herafla í Evr- ópu sem ekki nyti verndar kjam- orkufælingar. „Mér virðist þetta vera bæði sanngjamt og rökrétt sjónarmið af hálfu Bandaríkja- manna.“ Breytingar i Sov- étríkjunum Vikið var að þeim breytingum sem átt hafa sér stað í Sovétríkjun- um á undanfömum ámm. Fyrsti afvopnunarsáttmálinn var undirrit- aður, Gorbatsjov hratt hluta um- bótaáætlana sinna í framkvæmd og hefur meðal annars boðað brott- flutning sovéska innrásarliðsins frá Afganistan. Carrington lávarður var spurður hvaða augum hann liti þessar breytingar og hvort hann hefði átt von á þeim er hann tók við embætti framkvæmdastjóra fyr- ir fjórum áram. „Nei, ég bjóst svo sannarlega ekki við þessu því á þessum tíma áttu engar viðræður sér stað á milli austurs og vesturs. Ég tel að Gorb- atsjov hafí sjálfur komið þessu í kring en einnig stefnufesta Atlants- hafsbandalagsins. Staðreyndin er sú að uppsetning bandarísku kjam- orkuflauganna í Evrópu dugði til að fá Sovétmenn aftur að samn- ingaborðinu. Mér finnst það ákaf- lega einkennilegt að þeir sem beij- ast fyrir afvopnun undir merkjum svonefndra friðarhreyfínga telja að þeim beri að þakka að samningur- inn um meðaldrægu flaugamar hefur verið undirritaður. Því eitt er algjörlega öraggt; hefðum við fylgt stefnu þeirra og ekki sett upp Pershing- og stýriflaugamar væri SS-20-flaugunum í Sovétríkjunum enn beint gegn okkur. Styrkur Atl- antshafsbandalagsins gerði það að verkum að samningurinn varð að veraleika," sagði Carrington. Kvað hann stöðuna hafa breyst og hugs- anlegt væri að frekari afvopnunar- sáttmálar yrðu undirritaðir. Hins vegar kvaðst hann telja nauðsyn- legt að raunsæisleg viðhorf réðu ferðinni þar sem afvopnunarsátt- málinn væri aðeins blábyrjunin og mikilvægt væri að aukið traust ríkti í samskiptum austurs og vesturs. „Menn verða að hafa í huga að samningurinn um meðal- og skammdrægu flaugamai- tekur að- eins til lítils hluta kjamorkuherafl- ans. Því er ekki ráðlegt að geta sér til um stefnu ráðamanna í Sov- étríkjunum þar sem ástandið getur breyst á augabragði. Þess vegna er nauðsynlegt að huga sérstaklega vel að mætti heraflans sem eftir stendur og reyna stig af stigi að ná fram samdrætti á öllum sviðum vígbúnaðar með marghliða viðræð- um. Ef .við högum okkur skynsam- lega, afvopnumst ekki einhliða og tökum ekki að gæla við rang- hugmyndir um hið yndislega ástand heimsmála vegna þess að okkur hefur tekist að ná fram einum af- vopnunarsámningi, tel ég hugsan- Iegt að frekari viðræður skili árangri." Kvaðst hann ekki vilja segja til um hvort leiðtogar risaveld- anna næðu samkomulagi um helm- ingsfækkun langdrægra kjarnorku- vopna á fundi þeirra S Moskvu síðar á þessu ári, en sagði ljóst að eftir- SJÁ NÆSTU SÍÐU UiXKeesmMfi
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.