Morgunblaðið - 13.02.1988, Síða 34

34
HRAFN SVEINBJARNARSON III STRANDAÐI VIÐ HOPSNES
Utrýming...
litsákvæði þess háttar samnings
yrðu að vera mjög skýr ætti hann
að hljóta staðfestingu öldungadeild-
ar Bandaríkjaþings. Sagði hann
mikilvægt að viðræðunum væri
haldið áfram þó svo enn væri ekki
ljóst hvort eftirlitsákvæði Wash-
ington-samningsins skiluðu tilætl-
uðum árangri. Hann sagði að til
leiðtogafundar NATO-ríkjanna í
byijun mars væri ekki boðað til að
ganga frá samningaumboði fyrir
Bandaríkjamenn í START-viðræð-
unum, þ.e. um langdræga kjarn-
orkuheraflann, heldur til að líta al-
mé'nnt fram á veg með tilliti til
meginstefnunnar í alþjóða- og af-
vopnunarmálum.
Gorbatsjov ekki fijáls-
hyggjumaður í felum
Carrington kvað ógerlegt að
segja til um hvort boðaður brott-
flutningur innrásarliðsins frá Afg-
anistan væri áróðursbragð af hálfu
Sovétmanna. „Mér sýnist að breyt-
ingarnar séu margar hveijar fyrst
og fremst á sviði efnahagsmáia.
Gorbatsjov telur að forysta ríkja
Vesturlanda, einkum Banda-
ríkjanna og Japan, fari sífellt vax-
andi. Við þessu vill hann bregðast
því haldi þessi þróun áfram verða
Sovétríkin eingöngu stórveldi á
sviði kjamorkuvígbúnaðar. Ég tel
að hann sé að reyna að koma á
þeirri skipan mála sem gerir honum
• kleift að beina fjármagni, sem runn-
ið hefur til vamarmála, til aðkall-
andi verkefna heima fyrir. Hins
vegar er það fásinna að telja sökum
þessa að Gorbatsjov sé ékki komm-
únisti heldur einhvers konar fijáls-
hyggjumaður í felum sem ætli sér
að umbylta allri stefnu Sovétríkj-
anna.“
Mikilvægi Islands
Carrington var spurður um hem-
aðarlegt mikilvægi íslands með til-
liti til aukinnar vígvæðingar bæði
flughers og flota Sovétmanna á
Kóla-skaga og hvort hann teldi sig
geta merkt einhverjar breytingar á
hlutverki vamarstöðvarinnar í
Keflavík í framtíðinni.
„Þú átt þá við hvort ég telji að
mikilvægi landsins komi til með að
aukast. Eg hef ævinlega litið svo á
að ísland sé algjörlega lífsnauðsyn-
legft fyrir vamir NATO, þannig að
ég fæ ekki séð hvemig mikilvægi
þess getur í rauninni farið vaxandi!
Vígvæðing Sovétmanna á Kóla:
skaga sýnir ljóslega hvaða vanda
við er að etja hér á norðurslóðum
og það er brýnt að við tökum hann
til rækilegrar skoðunar. Mér sýnist
íslendingar og Norðmenn hafa af
þessu vaxandi áhyggjur, en ég tel
að ekki beri að taka á þessu sem
svæðisbundnum vanda heldur verði
að skoða þetta mál í ljósi þess sem
er að gerast nú um stundif á sviði
afvopnunarmála. En ég tel að við
þurfum að fylgjast vel með þróun
mála í þessum heimshluta og eink-
um og sér í lagi með breytingunum
á Yankee-kafbátunum, sem þið
minntust á í upphafi.“
Að lokum var vikið að því að
Iávarðurinn hygðist nú söðla um
og láta til sin taka á vettvangi al-
þjóðlegrar listaverkasölu. Hann var
jafnframt spurður hvort hann hygð-
ist hætta afskiptum af stjórnmál-
um.
„Já, ég hef nú undanfarin fimm
eða sex ár verið formaður fulltrúa-
ráðs Victoriu- og Alberts-safnsins
í Bretlandi. Mér þótti starfið hjá
Christie’s áhugavert verkefni og
kem til með að stjórna rekstrinum
frá degi til dags. Ég veit raunar
ekki hvort ég verð þess umkominn
að stjóma daglegum rekstri fyrir-
tækisins, en ég verð þá að læra það!
Þú spyrð um politík. Hvaða er-
indi á maður á mínum aldri í pólitík?
Jú, rétt er það, ég held sæti mínu
í bresku lávarðadeildinni og get því
alitaf farið þangað og látið gamm-
inn geisa á þingi, ef mér þykir mik-
ið liggja viðl“
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 1988
Morgunblaðið/ Bjami Eiríksson
Á strandstað í gær. Varðskipið Óðinn úti fyrir og þyrla frá varnarliðinu á Keflavíkurflugvelli setur
mann um borð í Hrafn Sveinbjarnarson.
Morgunblaðið/Kr. Ben.
Pétur Guðjónsson skipstjóri á
Hrafni Sveinbjamarsyni III.
læti til björgunarmanna, sérstak-
lega þyrluáhafnarinnar. Hann
sagði að þeir hefðu verið hífðir
upp í þyrluna og selfluttir í land,
hann og vélstjórinn síðastir, og
hefði björgunin gengið mjög vel.
Báturinn strandaði rétt fyrir
klukkan tvö í fyrrinótt en Pétur
taldi að allir skipveijar hefðu verið
komnir í land um klukkan 3.45.
Pétur sagðist ekki hafa lært að
vinna með þyrlumönnum, en séð
þá á æfingum.
Félagar úr björgunarsveitinni
Þorbimi í Grindavík voru kallaðir
út um klukkan tvö um nóttina,
að sögn Sigmars Eðvarðssonar
formanns sveitarinnar. Hann sagði
að þeir hefðu strax gert fluglínu-
tæki sveitarinnar klár og farið
með þau að slysstað. En þannig
hefði staðið á að betra hefði verið
að nota þyrluna og því hefði hún
flutt mennina í land. Sagði Sigmar
að um 30 menn úr björgunarsveit-
inni hefðu verið ræstir út.
- segir Pétur Guðjónsson skipstjóri
VIÐ vorum ekki í beinni hættu. Það var ákjósanlegt veður en
þetta hefði verið ógurlegt hjá okkur ef veðrið hefði verið verra,“
sagði Pétur Guðjónsson skipstjóri á Hrafni Sveinbjarnarsyni III
GK 11 í samtali við Morgunblaðið í fyrrinótt eftir að skipverjar
voru komnir í verbúð útgerðarinnar í Grindavík.
Hrafn Sveinbjamarson III var
á leið til Grindavíkur úr róðri þeg-
ar hann strandaði við Hópsnesið,
utarlega í Jámgerðarstaðavík,
talsvert austan við innsiglinguna,
rétt fyrir klukkan tvö í fyrrinótt.
Hann var með talsvert af ufsa úr
netum sem hann er með á Reykja-
nestá. Hann virðist hafa siglt á
fullu yfir sker og boða og stöðvað-
ist að lokum uppi á rifi. A fjörunni
í gærmorgun var hann nánast á
þurru. Ekki var í gærdag ljóst
með skemmdir á skipinu en unnið
var að björgun þess. Samkvæmt
heimildum Morgunblaðsins voru
flestir skipveijar við vinnu á milli-
dekkinu þegar óhappið varð. Vakt
var í stýrishúsinu en skipstjórinn
og vélstjórinn sofandi í klefum
sínum.
Ellefu menn voru um borð: Pét-
ur Guðjónsson skipstjóri, Skúli
Óskarsson vélstjóri, Styrmir Jó-
hannsson, Páll Jóhannsson, Reynir
Gestsson, Gunnar Finnbogi Gunn-
arsson, Valur Ólafsson, Sigfús
Traustason, Eyþór Bjömsson, Ól-
afur Rafn Jónsson og Halldór
Björgvinsson.
Skipveijamir fengu sér hress-
ingu í verbúðinni þegar þeir komu
til Grindavíkur. Þeir höfðu það
allir gott og Pétur skipstjóri sagð-
ist vilja koma á framfæri þakk-
Morgunblaðið/Kr. Ben.
Áhöfn Hrafns Sveinbjarnarsonar III, fyrir utan skipstjórann og vélstjórann, komin í kaffi í verbúð
útgerðarinnar í fyrrinótt. í fremstu röð sitja frá vinstri: Eyþór Björnsson, Ólafur Rafn Jónsson og
Halldór Björgvinsson. í annarri röð: Valur Ólafsson og Sigfús Traustason, í þriðju röð: Reynir Gestsson
og Gunnar Finnbogi Gunnarsson og öftustu röð f.v.: Styrmir Jóhannsson og Páll Jóhannsson.
Hefði veríð ógnríegt
hjá okkur í veira veðri