Morgunblaðið - 16.03.1988, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. MARZ 1988
0 *
m
Bubbi í
Sjallanum
Hljómsveitin Rauðir fletir var
áberandi f tónleikahaldi á Stór-
Reykjavíkursvœðinu á síðasta
ári og kom frá sveitinni plata
stuttu fyrir síðustu jól. Platan
seldist þokkalega, en hljóm-
sveitin hélst ekki saman eftir
útkomu hennar og hætti stuttu
síðar.
Hljómsveitarmenn fóru hver í
sína áttina og fyrir stuttu stofn-
aði Davíð Traustason, fyrrum
söngvari Rauðra flata, nýja sveit
með þeim Gunnari Hilmarssyni
bassaleikara, Einari Scheving
trommuleikara og Braga Einars-
syni gítarleikara. Hljómsveitina
nefna þeir félagar Eftirlitið og
næsta mánudag, 21. mars, held-
ur Eftirlitið sína fyrstu tónleika í
Stapa. Rokksíðan náði tali af
sveitarmönnum.
Hver var aðdragandinn að
stofnun Eftirlitsins?
Þegar Rauðir fletir leystust
upp ákvað Davíð að stofna nýja
hljómsveit. Til að byrja með var
það með allt öðrum mönnum en
eru í sveitinni núna og það gekk
hálf erfiölega. Eftir tveggja mán-
aða þæfing kom Gunni til sög-
unnar og úr því varð Eftirlitið til.
Það gekk illa að setja saman
sveitina því ætlunin var að ná
saman mönnum sem væru ekki
að þessu bara til að komast í
blöðin, heldur mönnum með
metnað fyrir því sem þeir væru
að gera og sem væru til í að
spila mikið til að ná að gera eitt-
hvað meiriháttar gott.
Af hverju Eftirlitið?
Það er bara nafn, eða merki-
miði. Það er ekkert á bak við það.
Rauðir fletir voru komnir í
tónlistarsjálfheldu. Hvernig
hljómsveit er Eftirlitið?
Eftirlitið er mjög áhugaverð
sveit að okkar mati. Við leikum
harðari tónlist en Fletirnir, reggí-
blandað rokk, og það er meiri
breidd í tónlistinni, hún spannar
fleiri svið. Þá finnst okkur sem
við höfum náð að móta eigin stíl.
Hver er framtíð sveitarinnar?
Framtíðin er björt að okkar
mati og við ætlum að byrja sam-
starfið á að spila mjög grimmt.
Fyrstu tónleikarnir verða í Stap-
anum núna 21. og síðan ætlum
við að spila hvar sem tækifæri
gefsttil. lapríl liggur leiðin íhljóð-
ver að taka upp prufur sem
leggja grunninn að plötu síðar á
árinu. Eins og er er einn útgef-
andi líklegri en aðrir, en þó er
ekkert ákveðið.
Reggíblandað rokk, segið
þið. Eruð þið þá á einhverri
Clashlínu?
Nei, ekki er hægt að segja
það. Tónlistin er frekar nýrri, viss
framúrstefna. Okkur finnst
reyndar ekki að hægt sé að líkja
okkur frekar við einn eða annan.
Þetta er bara okkar tónlist, þetta
er ekki hermitónlist. Það eru viss
áhrif frá pönkinu og líka frá því
sem er að gerast í dag, en við
eigum lokaorðið.
Er einhver leiðtogi í hljóm-
sveitinni; einhver einn sem
ræður, sem er frekari en hinir?
Við erum allir frekir, en við
höfum lært það að ef það eru
einhverjir foringjar þá fer allt í
bál og brand. Menn verða að
ræða vandamálin um leið og þau
koma upp og það verður að reka
hljómsveitina á lýðræðislegum
grunni ef það á að vera eitthvað
vit í samstarfinu.
Eruð þið með mikið af frum-
sömdu efni í farteskinu?
Við höfum æft daglega undan-
farið og eins og er höfum við
æft upp um klukkutíma dagskrá.
Ljósmynd/BS
er á förum til Svíþjóðar fyrir mán-
aðamót og þar tekur hann upp
Svíþjóðarplötuna sem hefur verið
í burðarliðnum í a.m.k. þrjú eða
fjögur ár. Platan sú kemur síðan
út ytra í sumar.
Bubbi Morth-
ens hélt tónleika
í Sjallanum á Ak-
ureyri á föstudag
og laugardag.
Rokksíðuútsend-
ari var á staðnum
vegna tónleika í
Borgarbíói sama
dag og brá sér í
Sjallann til að
hlýða á Bubba og
—•yheyra eitthvað
þeirra laga sem
væntanleg eru á
plötu sem kemur
út í haust.
Veitingahús er
kannski ekki besti
staðurinn til að
halda trúbadúr-
tónleika, enda
alltaf eitthvað af
fólki sem kemur
til að drekka en
.ekki hlusta og
skemmir þannig
fyrir hinum.
Bubba tókst þó að halda í horfinu
og fékk fólk til að klappa takt og
taka undir á réttum stöðum. Lögin
sem leikin voru voru mörg hver
ný en einnig gaf að heyra lög eins
og Silfraður bogi, Aldrei fór ég
suður og Bak við veggi martraðar
af Dögun, auk eldri laga eins og
Stál og hnnífur, (sbjarnarblús og
Rómeó og Júlía, sem aldrei er í
sömu útsetningu. Leadbellylögin
voru á sínum stað og gaman var
að heyra spariklædda áheyrendur
taka undir og syngja um baömull-
artínslu í lagi sem að stofninum
til er komið á sjöunda tuginn ef
það er ekki eldra. Nýju lögin lofuðu
góðu og það verður gaman að
heyra hvað þeir Hilmar gera við
grunnana í sameiningu.
Því má bæta við hér að Bubbi
Morgunblaðið/BS
Geiri Sæm og Hunangstunglið
Fimm stjörnur!!
í sætum. Að baki býr þó alvar-
legri undirtónn og það þarf að
hlusta næsta grannt á lögin til
þess að kunna að meta þau til
fulls. Ekki svo að skilja að þau
séu óaðgengileg, heldur er bara
svo mikið að gérast.
Hljóðfærasláttur
til fyrirmyndar
Flutningurinn var til mikillar fyr-
irmyndar, þó svo að hljómburður
hafi verið misjafn. Bjarna mixer-
manni er þó vart kennandi um það
— öllu heldur innanhúsarkítektn-
um, en Casablanca getur stund-
um verið hreinasta martröð hvað
hljómburð áhrærir. Þó má drepa á
það, að hljómsveitin hefði að
ósekju mátt vera líflegri á sviðinu
í byrjun. Að vísu má á móti segja
að áheyrendur hafi verið þumbara-
legir, en við slíku er ekkert að gera
nema að sýna táp og fjör.
Þrátt fyrir að gagnrýnanda leið-
ist að stunda samanburðarfræði
af gríð og erg, verður að segjast
eins og er að trommuleikarinn
Þorsteinn Gunnarsson var maður
kvöldsins. Það sakaði vitaskuld
ekki að trommusettið hljómaði af-
burðavel í kerfinu, en það sem
mestu um réð var færni Þorsteins
og smekkvísi. Maðurinn er hiklaust
einn af fimm bestu trommuleikur-
um íslands.
Aðrir hljómsveitarmeðlimir
stóðu sig einnig af mikilli prýði:
Kristján Edelstein fór á kostum á
gítarinn (minnti stundum á Alex
Lifeson í Rush) og Styrmir sá um
að hljómborðspakkinn væri á
sínum stað. Þá verður að geta
Kristins sem lék á undrahljóðfærið
„ Stick" í bassa stað. Því miður
heyrðist fulllítið í honum, en það
sem heyrðist, var upp á 9,5 (á
þessum síðum er helst ekki gefið
10). Hljóðfæri þetta kemur fyllilega
í staðinn fyrir bassa, en hefur mjög
sérstakan hljóm — framandlegan
og geðþekkan í senn.
Síðast en ekki síst var Geiri
Sæm. Sjálfur foringinn. Þótt und-
arlegt megi virðast, þá eiga einu
athugasemdirnar, sem gagnrýn-
andi gerir við tónleikana, við um
hann. Og það er, að undirrituðum
finnst Geiri syngja full tilgerðar-
lega.
Ég hef heyrt Geira syngja „full-
um hálsi" og hann hefur hreint
prýðilega rödd, sem nyti sín til
fulls. En þegar einu athugasemd-
irnar snúast um það, að söngvar-
inn hugsi of mikið um sönginn, er
smámunacemin auðsjáanlega að
drepa gagnrýnanda og full ástæða
til þess að gefa fimm stjörnur.
Andrés Magnússon.
Geiri Sæm og Hunangstunglið hófu nýverið tónleikahald og síðastlið-
ið fimmtudagskvöld léku þeir í Casablanca við flautandi undirtektir
áheyrenda. Sama kvöld var E-X reyndar að spila í Lækjartungli og sú
staðreynd, að bæði böndin trekkja jafnvei og raun bar vitni, stað-
festir enn betur þá sannfæringu umsjónarmanna Rokksíðunnar, að
lifandi tónlist eigi sivaxandi fylgi að fagna. Hvað sem því líður þá
voru tónleikar Geira Sæm og Hunangstunglsins þræimagnaðir. Hljóm-
sveitin sýndi vel hvað í henni bjó og þar er ekki komið að tómum
kofunum. Sást það reyndar best á því hversu margir tónlistarmenn
voru komnir til þess að hlýða á hljóðfærasláttinn.
Það fyrsta sem maður tekur
eftir hjá GS&H er hversu feyki-
þéttur og faglegur allur hljóð-
færaleikur er. Hljómsveitin hélt
uppi prýðilegri keyrslu allan
tímann og jók þungann eða
minnkaði af stakri smekkvísi.
Dagskráin byggðist að mestu
leyti á plötunni, sem Geiri sendi
frá sér fyrir jól, en einnig mátti
heyra ný lög og þau gáfu hinum
gömlu ekkert eftir nema síður
væri.
Lagasmíðunum er nokkuð erf-
itt að lýsa. Þær eru velflestar til-
tölulega grípandi og fyllilega
danshæfar — jafnvel þannig
gerðar að menn iða sér ósjálfrátt
Þetta er bara okkar tónlist