Morgunblaðið - 16.03.1988, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. MARZ 1988
53
Minning:
Sigurjón Jakobsson
frá Sogni
Fæddur 27.júlí 1914
Dáinn 9. mars 1988
Hann Siggi frændi er dáinn.
Engill Guðs kom og sótti hann
að kvöldi níunda mars síðastliðins.
Siguijón hét hann og fæddist 27.
júlí 1914 á Sogni í Kjós.
Hann var næstelstur 5 systkina
sem upp komust. Foreldrar hans
voru Jakob Guðlaugsson bóndi á
Sogni og kona hans Þorbjörg Jóns-
dóttir. Sigurjón var aðeins þriggja
ára þegar hann veiktist illa og hlaut
af lömun, sem háði honum alla
ævi. A unglingsárunum átti hann
aftur við sjúkleika að stríða sem
ekki sást fyrir endann á fyrr en að
lokinni aðgerð sem setti- á hann
mark sitt æ síðan. Framan af
ævinni bjó Siggi og starfaði í Kjós-
inni, ýmist í heimahúsum eða á
öðrum bæjum.
1948 fluttist hann til Reykjavíkur
og hóf störf á jámsmíðaverkstæði
Rafmagnsveitu Reykjavíkur. Þar
starfaði hann til æviloka og eignað-
ist marga góða samstarfsmenn sem
reyndust honum ætíð vel. Eiíínig
var það honum styrk.ur að hjá Raf-
magnsveitunni hafði hann gott
samband við bræður sína sem hafa
eytt þar stærstum hluta starfsæv-
innar. Ætíð var gott að hitta Sigga
og rabba við hann þegar ég átti
erindi á verkstæðið.
Fyrstu árin í Reykjavík bjó Siggi
á háaloftinu í húsinu okkar en þar
man ég fyrst eftir honum. Hann
fluttist með okkur í Laugarnes-
hverfið og þaðan svo í eigið hús-
næði í Ljósheimum 6. Þar eignaðist
Siggi elskulega nágranna, hjónin
Harald Jónasson og Dóru Ottesen
sem voru honum mikil stoð í gegn-
um árin og eiga þau bestu þakkir
skildar fyrir umhyggjuna.
Tvennt er mér hugstæðast úr lífi
Sigga. Fýrst skal telja umhyggju
hans fyrir systkinum sínum, börn-
um þeirra og barnabörnum. Hann
var okkur öllum elskulegur frændi
og dætur mínar horfa á bak ástkær-
um afabróður, þótt kynnin hefðu
mátt vera meiri. Hitt sem tengist
minningu Sigga hvað sterkast er
ást hans á hestum.
í hestunum sínum átti hann
ómetanlega vini, sem hann hafði
ómælda ánægju af.
Frá því að ég man fyrst eftir
Sigga átti hann hross. I allmörg
ár hjálpuðust þeir að við hrossa-
haldið Siggi og Kristján heitinn afi
minn. Á sumrin voru hrossin á
Sogni. Þar nutu þau hagans með
hrossum Sognsbænda og Siggi naut
þess að sækja heim ástkæra systur
sína Kristínu og mann hennar, Olaf
heitinn Andrésson, sem var honum
einstakur mágur. Hjá þeim dvaldi
Siggi helst allar helgar og oft einn-
ig í sumarleyfum. Gaman var að
fá að fara með Sigga í rútunni og
dvelja yfir helgi á Sogni. Seinni
árin leigði Siggi aðstöðu fyrir hest-
ana hjá Fáki ásamt Hannesi Ragn-
arssyni bróðursyni sínum sem deildi
áhuga hans á hestamennsku. Sam-
an áttu þeir ótal góða útreiðartúra
og ánægjustundir með hrossunum.
Þeir Hannes tengdust sérstökum
böndum og er missir hans á góðum
frænda því mikill. Síðustu árin
höfðu þeir Hannes sumaraðstöðu
fyrir hrossin íð Leirvogstungu. Þar
naut Siggi sérstakrar góðvildar
þeirra hjóna Selmu Bjarnadóttur
og Guðmundar Magnússonar. Þær
urðu því margar ferðirnar hans
Sigga í Mosfellssveitina, en þar
heimsótti hann einnig oft systur
sína.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég hann frænda minn og
þakka honum samveruna hér á jörð.
Hann var hress og heilsuhraustur
þrátt fyrir bæklun sína allt þar til
kallið kom, hljóðlega í svefni, eins
og við vildum öll helst verða kölluð.
í Guðs friði.
Guðmundur Guðlaugsson
Siguijón Jakobsson var einn af
okkar tryggu og góðu félögum, sem
ávallt var hestamönnum fyrirmynd.
Ég kynntist Siguijóni, sem ungl-
ingur, í Neðri-Fák, þau kynni mást
ekki úr huga mér. Hann var ákveð-
inn og sterkur, uppfullur af góðvild
og hlýju, sem vermir manni enn um
hjartarætur. Margar voru þær
stundir, sem við yngra fólkið riðum
í samfylgd hans og spjölluðum sam-
an. Hann kunni að gleðja ung hjörtu
með því að benda á jákvæðu hlið-
amar á reiðskjótum okkar, og
byggja upp sjálfstraust okkar um
leið. Það var hið jákvæða í lífinu
sem hann sá og talaði um og ætíð
Kveðja:
Leifur Gísli Ragnars-
son frá Hundadal
Ég vil þakka Gísla allar okkar góðu
stundir saman heima í Hundadal
og mun ávallt minnast hans sem
góðs frænda og vinar.
„Sem gull í öslqum góðir eru vinir
þeir geymast þótt ei stöðugt lítum þá,
og ávallt verða öðru öðruvísi en hinir
sem aðeins muna, dveljum við þeim hjá.
Það fellur ei á gullið þó að gleymist,
þó „goð“ má aldrei verða neinni sál.
Og sannur vinur geymist, en ei gleymist
því göfgin sanna reynist aldrei tál“.
(Ó.Á. „í birtu daganna")
Linda Dögg
„Svanir fljúga hratt til heiðá,
huga minn til fjalla seiða.
Vill mér nokkur götu greiða?
Glóir sól um höf og lönd.
Viitu ekki löngun leiða
litla bamið þér við hönd?
Nú finn ég vorsins heiði í hjarta.
Horfin dáin nóttín svarta.
Ótal drauma blíða, bjarta
barstu, vorsól, inn til mín.
Það er engin þörf að kvarta,
þegar blessuð sólin skin“
(Stefán frá Hvítadal.)
Við þökkum samfylgdina og biðjum
góðan Guð að geyma hann.
Málfríður Einarsdóttir
og börn.
Mistök urðu við vinnslu þessara
kveðjuorða hér í blaðinu sl. laugar-
dag. Beðist er velvirðingar á því.
brosmildur og einlægur. Sjálfur var
Siguijón ávallt vel ríðandi og eign-
aðist margan góðan hestinn. Hann
fór oft hratt yfir grund. Það var
aðalsmerki í þá daga, að eiga hesta,
sem dygðu á ferðalögum, en ekki
einhveija monttýpur, sem rétt skila
sér hlaðvarpann og uppeftir, en leka
síðan niður ef á þá reynir. Siguijón
vissi hvaða hestar dygðu. Hann
reið um héruð með Þorláki Ottesen,
og öðrum kempum félagsins, sem
kölluðu ekki allt ömmu sína. Það
þýddi lítið að etja kappi við þessa
garpa, því þeir kunnu að velja hests-
efnin sem dugðu.
Ef allir Fáksmenn væru gæddir
heiðarleika og skilvísi Siguijóns, þá
væri betur komið hjá félaginu.
Hann var einn af gamla skólan-
um, hafði alltaf sitt á hreinu. Hann
var með hesta sína á fóðrum hjá
félaginu svo lengi sem ég man.
Það eru ekki margir dagar síðan
ég mætti Siguijóni á baki og spjöll-
uðum við saman að vanda. Þægi-
legt viðmót hans og einlægni til
staðar sem endranær. Strax minnt-
ist hann á hversu vel ríðandi ég
væri. Ætíð samur við sig; að gleðja
aðra og vera jákvæður. Siguijón
var tryggur sínum. Hannes frændi
hans fór ekki varhluta af því. Enn
eitt dæmið um drenginn góða, Sig-
uijón Jakobsson. Hann var ætíð til-
búinn að hjálpa þeim sem minna
máttu sín. Siguijón kaus ætíð að
láta lítið á sér bera og gerði sér
eflaust ekki grein fyrir hversu
mörgum hann færði gleði með já-
kvæðu hugarfari og velvild í garð
náungans.
Með þessum orðum senda Fáks-
félagar kærum vini hinstu kveðju
og votta aðstandendum samúð sína.
Hestamannafélagið Fák-
ur
Sigurbjörn Bárðarson
Siguijón Jakobsson frá Sogni í
Kjós varð bráðkvaddur á heimili
sínu í Ljósheimum 6 í Reykjavík
þann 9. mars sl.
Hann var fæddur á Sogni í Kjós
27. júlí 1914, sonur hjónanna Jak-
obs Guðlaugssonar og þorbjargar
Jónsdóttur sem þar bjuggu. Hann
bjó þar á föðurleifð sinni en hún
var frá Vindási á Rangárvöjlum.
Þorbjörg var áður gift Jóni Árna-
syni frá Staðarhóli í Andakíl, skip-
stjóra í Reykjavík, en missti hann
eftir skamma sambúð, sonur þeirra
er Guðmundur Ámi fæddur 30.
september 1907, starfaði lengst af
hjá Rafmagnsveitu Reykjavíkur.
Kona hans er Anna Andrésdóttir
frá Neðra-Hálsi.
Börn Þorbjargar og Jakobs eru
auk Siguijóns sem hér er kvaddur,
Guðlaugur fæddur 24. september
1916, verkstjóri hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur. Kona hans er Katrín
Kristjánsdóttir frá Blönduholti.
Kristín fædd 17. febrúar 1918.
Maður hennar var Ólafur Andrés-
son bóndi og oddviti á Sogni, en
hann er látinn fyrir 9 árum. Ólafur
Ragnar fæddur 22. júní 1922, verk-
stjóri hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur. Kona hans er Guð-
björg Hannesdóttir frá Vestmanna-
eyjum. •
Siguijón Jakobsson ólst upp við
almenn sveitastörf eins og þau
gerðust á þeim tíma, þar sem þarf-
asti þjónninn var í aðalhlutverki
ásamt stjórnanda sínum. Á unga
aldri veiktist Siguijón af lömunar-
veiki og lamaðist vemlega og var
oft veikur af og til árum samán.
Ekki bætti úr skák að fyrir um það
bil 37 árum fældist með hann hest-
ur með þeim aflefðingum ,að hann
féll af baki og slasaðist mikið. Þess-
ara áfalla bar hann merki ævi-
langt. Siguijón hefur lengst af búið
í Reykjavík og unnið hjá Raf-
magnsveitu Reykjavíkur. Hann
kvæntist ekki en átti víst athvarf
og styrk hjá systkinum sínum og
þeirra fólki sem hefur að ég best
veit verið samhent um það.
Hestar voru þrátt fyrir allt vinir
hans og tómstundagaman. Lengi
framan af hafði hann hross sín hjá
mági sínum á Sogni og fór þá gjarn-
an á milli með Júlíusi Jónssyni sem
hélt uppi áætlunarferðum í Kjósina
á þeim árum. Seinna meir hafði
hann hesta sína í Reykjavík á vetr-
um hjá Hestamannafélaginu Fáki
og á Sogni á sumrin og nú undan-
farin ár hér í Leirvogstungu.
Fyrir um það bil 30 árum keypti
hann íbúð í Ljósheimum 6 sem gerði
honum kleift í góðu veðri að ganga
til vinnustaðar síns á horni Suður-
landsbrautar og Grensásvegar og
til hesthúsanna við' Elliðaár. Þegar.
Siguijón var með hesta sína í Leir-
vogstungu fór hann yfirleitt einn í
reiðtúra um helgar þangað til bróð-
ursonur hans, Hannes, fékk áhuga
á og eignaðist hesta og fór í reið-
túra með frænda sínum. Voru þeir
lengst af með fimm og sex hesta.
Fyrir mann sem hefur bæklast eins
og Sigutjón er það mikilsvert að
geta fengið vinnu við sitt hæfi og
tómstundagaman að sama skapi.
Hann var mjög þakklátur öllum
þeim sem hjálpuðu honum á ein-
hvem hátt. Hann var þakklátur
ráðamönnum Rafmagnsveitu
Reykjavíkur fyrir þá vinnuaðstöðu
sem hann hafði þar svo nærri heim-
ili sínu og ekki síst að fá að vinna
hálfan daginn nú seinni árin þegar
þrekið dvínaði og aldurinn færðist
yfir.
Ég sem þessar línur rita var í
sumardvöl á Sogni í tíu sumur frá
sjö ára aldri og hófust kynni okkar
Siguijóns þá.
Ég og Guðmundur færum honum
alúðarþakkir fyrir samferðina og
vonum að hann leggi fljótlega á
fyrir handan, það hljóta að bíða
hans góðir reiðvegir þar.
Selma
I dag, verður til grafar borinn
föðurbróðir minn og góður frændi,
Siguijón Jakobsson frá Sogni í Kjós.
Fæddur var hann þann 27. júlí
1914, sonur hjónanna Þorbjargar
Jónsdóttur og Jakobs Guðlaugsson-
ar, sem allan sinn búskap bjuggu
í Sogni, föðurleifð Jakobs.
Siguijón var elstur fimm barna
þeirra hjóna, þijú lifa bróður sinn,
auk þess hálfbróðir, sonur Þor-
bjargar frá fyrra hjónabandi henn-
ar.
I frumbemsku varð Siguijón fyr-
ir áfalli, sem hann bar menjar um
til dauðadags, fötlun, sem olli því,
að hann átti erfitt með að vinna
erfiðisvinnu, eins og fullfrískur
maður. Þó vann hann á heimili for-
eldra sinna, og víðar í sveitinni,
hvert það starf, sem vinna þurfti,
og lét aldrei sinn hlut eftir liggja,
þó oft kostaði það hann miklu meira
erfiði og áreynslu en aðra, sem
unnu sambærileg störf.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavik og á
skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akureyri.
í Sogni átti Siggi frændi, einsog
okkur systkinabörnum hans var
tamast að kalla hann, athvarf og
skjól, fyrst í foreldrahúsum, síðar
hjá systur sinni, Kristínu, og henn-
ar ágæta manni, Ólafi Andréssyni,
eftir að þau tóku við búsforráðum
þar.
Siguijón fluttist til Reykjavíkur
árið 1948 og hóf þá þegar störf hjá
Rafmagnsveitu Reykjavíkur, í
Smiðjunni eins og vinnustaðurinn
er oftast nefndur, þar sem Guðlaug-
ur, bróðir hans, er verkstjóri. Þakk-
ir vilja vandamenn hans færa „körl-
•unum“ í Smiðjunni" fyrir áratuga
samstarf, hlýju og umburðarlyndi,
sem þeir sýndu honum ævinlega.
Eftir að Siguijón fluttist til
Reykjavíkur keypti hann sér litla
íbúð í Ljósheimum, þar sem hannc
bjó til síðasta dags. Á heimili systk-
ina sinna var hann ævinlega vel-
kominn. Þó má með sanni segja,
að heimili Ragnars, bróður hans,
og Guðbjargar Hannesdóttur, konu
hans, hafi verið sem hans eigið.
Sonur þeirra, Hannes, saknar nú
vinar í stað, en þeir áttu margt
sameiginlegt, frændumir, báðir
fatlaðir og báðir miklir áhugamenn
um hestamennsku.
Siguijón, frændi minn, var mikill
hestamaður. Alla tið hefur hann átt
hesta, oft gæðinga. Fyrstu minn-
ingar mínar um hann em tengdar
hrossum. Ég hef líklega verið fjög-
urra ára, við emm stödd á hlaðinu
í Hamrahlíð, sumarbústað foreldra
minna, og emm að leggja af stað
í útreiðartúr. Þeir urðu síðar marg-
ir, útreiðartúramir, sem við fómm
í, fyrst í Kjósinni og síðar frá Leir-
vogstungu, en þar hafði hann að-
stöðu fyrir hesta sína sumar eftir
sumar.
Hjónin í Leirvogstungu, Selma
Bjarnadóttir og Guðmundur Magn-
ússon, reyndust honum ákaflegá
góð og hjálpleg, fyrr og síðar.
Á hestbairi naut Siggi frændi til-
vemnnar. Með hestunum átti hann
sínar bestu stundir. Hann hugsaði
um þá af slíkri natni og elju að
leitun mun vera á öðm eins. Hvort
heldur var í skemmtiferðum á sum-
ardegi eða bara að hirða um þá,
kemba þeim og gefa á bás í hesthús-
inu að vetrinum var honum nautn.
Fullyrða má, að þrátt fyrir marga
góða vini og kunningja, vom hest-
arnir honum bestu og tryggustu
vinirnir.
Auk yndislegra stunda, sem við
áttum með hróssunum okkar, var
oft rabbað saman í hominu hans
inni á rafveitu. Oftast var þó um-
ræðuefnið hrossin okkar og það sem
þeim við kom.
Nokkur sumur vann ég hjá RR,'
með útivinnuflokki, oft vildu verk-
færin bila og var þá jafnan viðkvæð-
ið; „Skrepptu til hans Sigga í Smiðj-
unni, hann getur ömgglega reddað
okkur." Það vom orð að sönnu, þvi
gæti hann ekki bjargað málinu gat
það enginn. Hann var alltaf boðinn
og búinn að hjálpa væm nokkur tök
á því. Honum var ljúfara að gefa
en þiggja:
Siggi frændi er farinn. Fari hann
í friði. Umskiptin urðu snögg og
fyrirvaralaus. Én ég samfagna hon-
um. Hann hefði átt erfitt með að
sætta sig við veraldleg vistaskipti,
frá því að vera sjálfum sér nógur
og til þess að þurfa annarra forsjá
í einu og öllu, eins og margur má
sætta sig við á efri ámm.
1 Hvfli hann í Guðs friði og forsjá.
Tobba.
Blóma- og
skreytingaþjónusta w
hvert sem tilefnid er.
GLÆSIBLOMIÐ
GLÆSIBÆ,
Állheimum 74. sími 84200