Morgunblaðið - 30.04.1988, Blaðsíða 21

Morgunblaðið - 30.04.1988, Blaðsíða 21
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. APRÍL 1988 21 Það fer mikill tími í að skapa sinn eigin tón SPJALLAÐ VIÐ FJÓRA UNGA TÓNLISTARMENN SEM HALDA BROTTFARARPRÓFSTÓNLEIKA í DAG Morgunblaðið/Bjami Þau ljúka brottfararprófi frá Tónlistarskóianum í Reykjavík í dag: Sitjandi frá vinstri: Hallfríður Ólafsdóttir, flautuleikari, Anders Josephsson, baritónsöngvari og Marta Halldórsdóttir, sópransöng- kona. Að baki þeim stendur Pétur Eiríksson, sem leikur á bassabásúnu. Að sögn Péturs er hann fyrsti íslendingurinn, sem lýkur einleikaraprófi á bassabásúnu hérlendis. í DAG klukkan 14.30 halda fjögur ungmenni brottfarar- prófstónleika sina frá Tónlist- arskólanum í Reykjavík í Há- skólabiói. Þau eru Anders Jos- ephsson, baritónsöngvari, sem syngur óperuaríur eftir Verdi, Rossini og Gounoud, Marta Halldórsdóttir, sópransöng- kona, sem syngur „Sieben Frii- he lieder“ eftir Alban Berg, Pétur Eiriksson, sem leikur á bassabásúnu konsert fyrir túbu og hijómsveit eftir Vaughan Williams, og Hallfríður Olafs- dóttir, flautuleikari, sem leikur konsert fyrir flautu og hljóm- sveit eftir Carl Nielsen. Blaða- maður Morgunblaðsins settist niður með fjórmenningunum í kaffistofunni undir sviðinu i Háskólabíói og spurði nok- kurra spurninga um tónlist- amámið og framtiðaráformin. Pétur þurfti þvi miður að yfir- gefa hópinn áður en viðtalinu var lokið, hann þurfti að mæta á æfingu fyrir tónleikana. Fjórmenningamir hafa allir verið við tónlistamám um nok- kurra ára skeið, fyrst samhliða öðru námi en síðustu árin ein- göngu. 011 luku þau stúdents- prófi, en að því loknu vom þau í ýmsum tónlistarskólum áður en þau hófu nám við Tónlistarskól- ann í Reykjavík. Anders er auk þess prestlærður. Útheimtir tónlistamám ekki mikinn tíma og einbeitingu? „Maður notar auðvitað allan tíma, sem maður hefur,“ sagði Pétur. Hin skutu því inn, að áhugaleysi á böllum og öðrum skemmtunum af því taginu hjálp- aði heilmikið, í staðinn færu þau á tónleika vikulega, sem væri hin besta skemmtan og nýttist auk þess sem hluti af náminu. „Maður þarf auðvitað að læra að aga sjálf- an sig þessa tíma, sem maður æfir sig á dag,“ sagði Hallfríður. Sjálfsafneitunin þarf auðvitað að vera einhver, en þó kannski ekki eins mikil og fólk heldur, því að þetta er það sem við viljum gera.“ Ef maður æfir sig af kappi líður manni vel „Ef maður æfir sig vel, líður manni sjálfum vel,“ sagði Marta. „Maður hugsar alltaf um það hvað maður muni gera þegar maður er allt í einu kominn upp á svið fyrir framan fjölda áhorfenda, og verður að vera svo ofsalega pott- þéttur á öllu. Maður veit að það getur maður ekki nema vera vel undirbúinn." Anders og Marta voru sammála um að söngnámið væri þó ftá- brugðið því að læra á hljóðfæri að því leyti að ekki væri hægt að eyða jafnlöngum tíma í söngæf- ingar og hljóðfæraleikari við hljóðfærið. „Röddin þreytist fljótt, og þá er betra að fara yfir text- ann, lesa nótur eða hlusta á plöt- ur og reyna að taka eftir því hvað aðrir gera,“ sagði Anders. „Mér finnst best að reyna að fínna eitt- hvað sjálf út úr nótunum og text- anum,“ sagði Marta. „Við höfum það fram yfir hljóðfæraleikarana að við getum komið texta til skila, og í söng er textinn yfirleitt kveikjan að tónverkinu. Þess vegna eru mörg músíkölsk atriði fólgin í textanum. Maður þarf að greina persónur og tilfinningar og beita allt öðruvísi vinnu en ég kynntist til dæmis í píanónámi." Að skapa sinn eigin tón „í hljóðfæranámi fer mikill tími bara í það að hita upp með fingra- æfinum," sagði Hallfríður. Þegar maður lærir á blásturshljóðfæri fer mikill tími í að skapa sinn eig- in tón, það eru engir tveir með sama tón, allir með sinn persónu- lega stíl. Hljóðfæraleikarar geta verið jafnólíkir og söngvarar, það byggist meðál annars á því hvem- ig maður andar, hvemig tónninn hljómar. Það er alls ekki við því að búast að sams konar tónn komi alltaf úr sama hljóðfærinu; það fer allt eftir því hver spilar “ Fjórmenningunum kom saman um að oft hefði verið erfitt að samræma tónlistamámið öðru, sérstaklega í gagnfræða- og menntaskóla. „Maður var alltaf að reyna að sérhæfa sig og oft fannst manni að maður virkaði bara leiðinlegur og vitlaus," sagði Marta. „Svo þegar ég kom í Tón- listarskólann í Reylqavík hitti ég fjölda af krökkum, sem voru að gera það sama. Þetta er auðvitað mikil uppörvun, maður finnur að maður er ekki einn í þessu leng- ur. Okkar veiki hlekkur er eigin- lega sá, hvað við hittumst seint og erum dreifð út um skólakerfíð fyrstu árin í tónlistamáminu." Hver eru framtíðaráformin? „Líklega bara að æfa og æfa og vona að maður hafi þá eitthvað að segja, að einhver vilji hlusta á mann,“ sagði Hallfriður og hin tóku í sama streng. „Ég býst við að fara út í prestskapinn, en ég ætla sannarlega að halda áfram að syngja," sagði Anders. „Ef ég fer til Svíþjóðar, þaðan sem ég er upprunninn, gæti verið að ég fengi eitthvert hlutastarf, sem sameinaði þetta tvennt. Helst vil ég geta haldið áfram hjá góðum kennara, en ég hef notið leiðsagn- ar Elísabetar Erlingsdóttur.“ Anders sagði að það væri þó ýmislegt í prestsnáminu og söngn- áminu, sem nýttist vel á báðum sviðum, til dæmis raddbeiting og framkoma. „Svo er líka til svo mikið af skemmtilegri kirkjutón- list, sem ég hefði gaman af að syngja í auknum mæli,“ sagði hann. Anders hefur áður sungið með hljómsveit, hann söng gesta- hlutverk í óperunni Carmen fyrir nokkrum árum og hann hefur einnig sungið með Islensku hljóm- sveitinni. „Það er mikilvægt að fá svona tækifæri," sagði hann. Prófið gott veganesti „Maður býr alltaf vel að svona stóru prófí eins og hér,“ sagði Marta. „Það koma blaðamenn, þetta er auglýst í blöðunum og þetta er allt saman mikil upplifun og maður lærir mikið af því. í útlöndum er maður hins vegar kannski í tvöþúsund manna skóla og svona próf þykir ekkert tiltöku- mál, það er ekkert tekið eftir manni. Fólk, sem við þekkjum, hefur búið að því alla tíð að ljúka svona prófi héma heima og von- andi reynist það okkur vel ? framt- fðinni líka.“ „Tónlistin nýtur meiri athygli hér en heima í Svíþjóð," sagði Anders. Öll kynning á listvið- burðum í fjölmiðlum er miklu ýt- arlegri og tónlistin er mikilvægari þáttur í þjóðlífinu. Það má eigin- lega segja að hér skipi tónlistin svipaðan sess í fjölmiðlum og íþróttimar í Svíþjóð." Hver er þá staða sígildrar tón- listar á íslandi að ykkar mati, til dæmis í útvarpinu? Þyrfti kannski klass?ska útvarpsstöð? Skortur á tónlistarhefð „Vandamálið er kannski það að það er ekki til tónlistarhefð á Islandi ennþá, þessi tónlistaráhugi er svo ungur," sagði Marta. „Fólk gleypir við einhveiju, sem er fá- nýtt og skilur ekkert eftir. Það þarf að kenna fólki að hlusta." Anders sagðist telja að það þyrfti dálítið óhefðbundnar aðferðir til þess að fá fólk til þess að opna fyrir útvarpið. Það þyrfti kynn- ingu á því, hvað klassísk tónlist væri í raun skemmtileg. Þau voru líka sammála um að útvarpsstöðvar, sem leggðu sig eftir klass?skri tónlist, þyrftu að 'sýna meira frumkvæði og taka upp tónleika með nýju efni í stað þess að leika alla tónlist af göml- um plötum. „Það er margt fólk, bæði eldra og yngra, sem hefur mikla for- dóma gagnvart klassísku tónlist- inni,“ sögðu þau. „Það er af því að það gefur sér ekki tíma til að hlusta. Fólk virðist heldur ekki vilja neina tónlist nema hún sé byggð upp á takti. Það er engu líkara en að vestræn tónlist sé að týna helsta séreinkenni sínu, sem er hljómagangur, spenna og slök- un ? hljómum, sem fólk heyrir ekki lengur, af því að í popp- músíkinni eru ekki notaðir nema þrír eða Qórir hljómar, svo bygg- ist allt á taktfestunni." Kvíðið þið fyrir próftónleikun- um? „Já, það á að vera svoleiðis," svöruðu þau hlæjandi. „Á meðan stressið verður ekki svo mikið að maður fari að skjálfa og svitna, þá hjálpar það manni bara að gera betur og þetta verður allt miklu skemmtilegra." „Mannskepnan er lfka alltaf að koma sér í alls konar áhættu bara fyrir §örið,“ sagði Marta. „Menn taka þátt í kappakstri eða fjall- göngum - þetta er alveg það sama, maður stendur þama með fullt af fólki fyrir framan sig, og það þýðir ekkert annað en að standa sig, maður fer ekki heim að skæla." „Svo er maður auðvitað alltaf að skapa eitthvað," sögðu þau. „Maður er ekki að gera eitt- hvað, sem aðrir hafa gert áður, jafnvel þótt tónverkið hafí verið flutt hundrað sinnum. Þetta er okkar eigið - maður gefur alltaf eitthvað af sjálfum sér.“ Viðtal: ÓÞS Fjölbreytt fram- leiðsla Víkurvagua Víkurvagnar I Vík í Mýrdal hafa, náð upp talsverðri fjölbreytni I framleidslu að undanfömu. A ár- unum eftir 1977 framleiddi fyrir- tækið aðallega sturtuvagna fyrir Iandbúnaðinn og byggingariðnað- inn og síðan ýmsar gerðir af smærri kerrum, en nú smiða Víkur- vagnar að auki bátaflutningavagna og bílflutningavagna, tjaldvagna og hjólhýsi. Víkurvagnar h.f. hófu rekstur árið 1977 þegar Loran-stöðin í Vík í Mýrd- al var lögð niður, en þá var ekki leng- ur rekstrargrundvöllur fyrir annað bílaverkstæðið í Vík og voru Víkur- vagnar stofnaðir þá til þess að nýta húsnæði bflaverkstæðisins. Fyrstu árin voru nær eingöngu framleiddir sturtuvagnar fyrir land- búnaðinn og byggingariðnaðinn, fólksbflakerrur, jeppakerrur, vélsleða- kerrur og hestakerrur. Arið 1984 var gerður samningur við Camp-let í Danmörku um samvinnu á smíði tjald- vagna sem hafa verið vinsælir. Víkur- vagnar smíða öflugri undirvagn en gert er annars staðar og setja á þá 13 tommu dekk, en vagnamir eru útbúnir með eldunaraðstöðu og áföstu fortjaldi, sem auðveldar mjög upp- setningu. Arið 1986 gerði fyrirtækið samning við C.I. Caravan Intematio- nal í Cambridge í Englandi um sam- vinnu í smíði hjólhýsa. Tveir menn frá Víkurvögnum dvöldu af því tilefni við nám í Bretlandi um tíma og smíði hjólhýsanna á Islandi hófst sfðan vo- rið 1977 og vora framleidd og seld 10 slík hjólhýsi í fyrra. A þessu ári er ráðgert. að tvöfalda framleiðsluna. Aform era uppi um að bjóða út smíði á ýmsum hlutum hjólhýsa og tjaldvagna og markmiðið er að gera þau alíslensk í framleiðslu. Hjólin þykja henta vel hér á landi sem færan- legir sumarbústaðir. Þau era smíðuð í þremur stærðum, 12, 14, og 16, fetum og þau kosta frá tæplega 400 þúsund krónur með fsskáp, tvöföldu gleri, hita, einangrun og fleiru. Það er Gísli Jónsson & Co h.f. sem hafa söluumboð fyrir Vfkurvagna og einnig Sölutjaldið f Borgartúni. Söluaðilar bjóða einnig upp á geymslu tækja yfir veturinn. Hjólhýsi eins og Víkurvagnar smíða nú. Ein tegundin af sturtuvögnunum sem Víkurvagnar smiða.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.