Morgunblaðið - 05.05.1988, Qupperneq 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, FTMMTUDAGUR 5. MAÍ 1988
Morgunblaðið/BAR
Bootlegs; Jón ö. Slgurðsson, Guðmundur Hannes Hannesson,
Krisján Ásvaldsson, Ingimundur E. Þorkelsson.
Gerum okkur
engar grillur
Hljómsveitin Bootlegs íviðtali
Rokksveitin Bootlegs vaktl
mikla athygli í slðustu Múslktil-
raunum Tónabœjar fyrir þáttan
hljóðfœraleik og kraftmlklð rokk,
ekki afst í laginu um ófreskjuna
á klósettinu. Ekki náði þó sveitin
að komast í úrslit.
Bootlegs tók einnig þátt í til-
raununum 1987, en þá með ann-
arri mannaskipan og lék að auki
á Rykkrokktónleikunum sf. sumar.
I sveitinni eru í dag þeir Jón
Ö. Sigurðsson gítarleikari og
söngvarí, Kristján Ásvaldsson
trommuleikari, Ingimundur E.
Þorkelsson bassaleikari og Guð-
mundur Hannes Hannesson
gítarleikari. Rokksíðuútsendara
lék hugur á að fá að heyra eitt-
hvað af sveitinni og mælti sér því
mót við Bootlegssveina á Hressó.
Segið mér frá hljómsveítinni
Bootlegs, hvemlg tónllst leikur
sveitln?
Þungt og hrátt rokk; gott rokk.
Þegar ég sá sveltina fyrst f
Músfktilraunum Tónabœjar
1987, sögðust þlð leika „speed
metal" tónlist og voruð með
enska texta. Nasst þegar ég sá
til ykkar var Guðmundur Hannes
komlnn f sveitina og hún lék nú
þungt rokk með töluverðum
pönkáhrifum og textarnir voru á
fslensku. Hvað breyttist?
Það helsta sem breyttist var
kannski það að Guðmundur
Hannes kom inn í sveitina og við
fórum að æfa saman af meiri al-
vöru og af meiri krafti. Guðmund-
ur hafði verið á meðal áheyrenda
í tilraunúnum og kom að máli við
okkur og vildi fá að vera með.
Sveitin varð uphaflega til í
samkrulli með gítarieikara sem
síðar fluttist til Noregs. Eftir að
hann fór úr landi vorum við linir
við að æfa og það var helst að
eitthvað gerðist þegar hann kom
í heimsóknir upp. Eins og áður
sagði varð koma Guðmundar til
þess að við fórum að taka ó hlut-
unum af meiri festu, enda höfðum
við lengi leitað að öðrum gítarleik-
ara. Það er kannski ( lagi ef við
notum tækifærið og lýsum eftir
söngvara.
Hver er munurinn á pönkinu
og ykkar tónllst?
Aðalmunurinn felst kannski í
því að við leggjum meira uppúr
hljóðfæraleik og textarnir fjalla
um allt annað. Textarnir I pönkinu
eru neikvæðir en við erum aftur
með það sem kalla mætti brand-
aratexta, texta sem einkennast
af okkar húmor. Annars er ekki
hægt að líkja okkur beint við pönk-
ið og okkur er reyndar ekkert um
að vera kallaðir pönksveit, frekar
en „speed"-metal sveit. Heist vilj-
um við bara láta kalla okkur rokk-
sveit sem leikur þungt hratt rokk.
Hvaðan koma áhrifin?
Þau koma úr öllum áttum. Fyrir
þremur árum eða svo vorum við
í venjulegri þungarokksveit og
duttum niður á eitt og eitt hratt
gott lag sem okkur fannst gaman
að spila. Þegar Kristján fór að
spila með okkur fórum við smám
saman að spila hraðara og hraö-
ara rokk með auknum pönkáhrif-
um, enda fengum við mest út úr
því að spila hratt og hrátt. Þetta
er því sjálfstæð þróun.
Nú passið þlð ekki beint Innf
það sem er að gerast í íslenska
rokkinu f dag.
Nei, það eru fáar sveitir sem
eru að leika samskonar tónlist og
við. Við höfum þó fengið ótrúlega
góðar undirtektir og það er greini-
legt að það eru æ fleiri sem átta
sig á þessari gerð tónlistar. Fólk
er ekki bara að hlusta á okkur
vegna þess að við erum að leika
þungarokk eða „speed" þunga-
rokk. Það heyrir bara að við erum
að gera eitthvað nýtt og kröftugt
og það kemur því til að hlusta.
Þátttakan í síðustu tilraunum var
ekki vel undirbúin, en undirtektirn-
ar sem við fengum þar voru svo
góðar það var sem vítamínsp-
rauta. í framhaldi af því ætlum við
að spila eins mikið og við mögu-
lega getum í sumar.
Annars erum við fyrst og
fremst að þessu til að hafa gaman
af og viö gerum okkur engar grill-
ur. Við vitum að við erum að leika
tónlist sem ekki höfðar til fjöl-
dans. Við förum t.d. seint í útvarp
með okkar tónlist. Það er ókveð-
inn hópur sem hlustar á þessa
tónlist og hann hlustar á hana
sama hvort hún er leikin í útvarpi
6Ö3 ©kki
Elgiö þlö mlkiö af lögum?
Ætli við eigum ekki lög á þrjár
til fjórar plötur.
Viðtal: Áml Matthfasson
Vlnsældir og velgegnl hljóm-
sveitarinnar „Sykurmolarnir" á
eriendrí grundu hefur tæpast far-
iö framhjá nokkrum íalendlngi
svo mjög hefur hljómsveitinni
veriö hampað f fjölmlölum hér-
lenskum aö undanförnu. Full
ástæða vlrðlst tll aö bera þá von
f brjósti aö plata hljómsveitarinn-
ar „Ufe’s Too Good“ muni hafa
jákvæö áhrif á yngrí tónlistar-
menn hér á landl þannig aö loks
sjái fyrir endann á tfmabill stöön-
unar, andleysis og leiðinda, sem
varaö hefur alltof lengi. Aö mati
þess sem þetta ritar er hljóm-
plata „Sykurmolannau tfmamóta-
verk f fslenskri rokktónlist og
uppfyllir fyllilega þær kröfur sem
gera ber til alvöru tónlistar-
manna. Lögin eru flest hver „me-
lódfsk", kraftmlkil, frumleg og
umfram allt skemmtlleg. Stærsta
synd sem listamenn drýgja, fyrlr
utan það að sjálfsögöu að vera
lélegir, er að vera lelðlnlegir.
Tvelr Molar f Duus.
Ljósmynd/BS
Sykurmolarnir: Life'sToo Good
Frumleiki, heims-
frægð og leiðindi
Óskilgreindur innri
tryllingur
Tónlist „Sykurmolanna" er
óneitanlega erfitt aö lýsa en segja
má aö hún einkennist af krafti,
dulúð og óskilgreindum innri tryll-
ingi. Mestu þykir mér þó varða að
hún er „melódfsk" (hér mega menn
setja inn orðin „lagræn", „söng-
hæf" þyki þeim henta). Eftir að
hafa hlýtt á þær hljómsveitir sem
meðlimir „Sykurmolanna" léku og
sungu með áður, sem undirritaður
var vægt til orða tekið ekki par
hrifinn af, er ég ekki frá því að
þetta sé mikilvægasta breytingin
á tónlist þessa fólks og er hún
sérlega ánægjuleg. Þótt tilteknir
tónlistarmenn nái „nirwana-
ástandi" með þvl aö framleiða
óskiljanlegan hávaða meö tilheyr-
andi stunum og öskrum er ekki
hægt aö ætlast til þess aö alþýða
manna hrífist með hvað þá að fólk
sé tilbúið til að reiða fé af hendi
til að hlusta á ósköpin.
Lögin á „Life’s Too Good" eru
11 að tölu ef með er talinn örlítill
lagstúfur rétt í lokin, „Petrol" sem
virðist hafa fengið að fljóta með
til skrauts. Þótt tónlistin sé óvenju-
leg er að finna f henni ákveðna
grunnþætti popp- eöa rokktónlist-
ar og á þetta einkum við um upp-
byggingu laganna. Flest eru þau
fremur einföld, gjarnan byggð upp
í kringum einfaldan bassagang,
sem gengur á milli tveggja grunn-
hljóma og er studdur kröftugum
trommutakti. Síðan koma ríiillikafl-
ar eða „viðlög" þar sem hjóma-
skiptingar verða örari og raddir
eða raddanir skreyta tónlistina.
Hljóðfæraleikur allur er mjög
öruggur. Þreytandi og tilgangslaus
sóló er ekki að finna á þessari
plötu. „Sykurmolunum" hefur tek-
ist mjög vel að blanda saman rödd-
um þeirra Einars Arnar Benedikts-
sonar og Bjarkar Guðmundsdóttur
og virðast hafa fundiö leið til að
samræma söng og „talkafla" Ein-
ars þannig að úr verður hin áheyri-
legasta tónlist. Á þetta ekki síst
við um lögin „Motorcrash" og
„Deus". Um textana verður fátt
eitt sagt hér. Þeir eru óneitanlega
mjög sérkennilegir og full ástæöa
er til að hlusta eftir þeim.
Life’s too Good,
hliA hin fyrri
Á fyrri hlið „Life’s Too Good"
er að finna fimm lög. Platan hefst
á „Traitor" sem má kalla dæmi-
gert lag fyrir „Sykurmolana".
Trommutakturinn er þungur og
hljómurinn í gítarnum ærandi.
Björk „flúrar" í kring um söng Ein-
ars og gefur laginu þannig dýpt
og vídd. Næsta lag, „Motorcrash"
er einfaldlega besta rokklag
íslenskt sem undirritaður hefur
heyrt. Keyrslan í laginu er með
ólíkindum, bassa- og gítargangur-
inn einfaldur og taktfastur. Söngur
og raddanir Bjarkar eru framúr-
skarandi og hornakaflinn í viðlag-
inu, sem mig grunar reyndar að
sé framleiddur með elektrónískum
aðferðum, að ógleymdum ein-
hverjum þeim furðulegust röddun-
um sem mig rekur minni til, gera
lagið óviðjafnanlegt. Textinn er
vægt til orða tekið óvenjulegur.
Næsta lag „Birthday" þekkja
líkast til flestir. Lagiö er borið uppi
af þungum trommutakti og einföld-
um bassagangi, sem tengir saman
tvo grunnhljóma. Langt fyrir ofan
og handan viö undirleikinn hljómar
rödd Bjarkar, sem syngur þessa
líka prýðilega fallegu laglínu. Lagið
er þrungið dulúð og einmanaleika
og þrátt fyrír ftrekaðar tilraunir
hefur undirrituðum ekki tekist að
fá leið á því. Fjórða iagiö á þess-
arí hlið nefnist „Deíicious Demon".
Einar bæði syngur og „talar" lagið
og ferst það vel úr hendi. Milli-
kaftinn, sem þau syngja bæöi, er
sterkur, studdur kunnuglegum
grtarhljómum. Þetta lag vinnur á
við hverja hlustun. Síöasta lagið
nefnist „Mama". Þetta er virkilega
gott lag og söngur Bjarkar er fram-
úrskarandi. Ég er þó ekki frá þvf
að lagiö heföi hljómað enn betur
ef hljóðblöndunin hefði verið önn-
ur. A þetta einkum við um millikaf-
lann þar sem mér þykir undirleikur-
inn, sérstaklega gítarinn of framar-
lega. Er ég ekki frá þvf að þetta
lag hefði orðið beinskeyttara hefðu
raddirnar fengið að njóta sín bet-
ur. Útsetningin á þessu lagi er
mjög góð.
Life’s too Good,
hlift hin síðari
Seinni hliðin hefst á kunnuglegu
lagi „Cold Sweat". ( þessu lagi er
hljóðblöndunin aftur mun betri og
aðgreiningin meiri. Fyrir bragðið
verkar bygging lagsins sterkarí
einkum þegar hljómarnir ganga
upp í millikaflanum Trommutaktur-
inn er skemmtilega „dobblaður"
og gítarhljómarnir örlftið „gamal-
dags". ( næsta iagi, „Blue Eyed
Pop" tekst aldeilis ágætlega að
blanda saman röddum þeirra Ein-
ars Arnar og Bjarkar. Þetta lag
sameinar hefðbundna grunnþætti
rokktónlistar og aðra nýja og frum-
lega og útsetningin er fyrirtak.
Þríðja lagið er „Deus" og um
þetta lag mætti hafa mörg orð. f
þessu lagi eru „Sykurmolarnir" f
sínu besta formi. Undirleikurinn er
einfaldur og smekklegur og Björk
tekst sérlega vel upp. Raddbeiting-
in er sérkennilega barnaleg og
textinn með ólfkindum einkum sá
kafli sem Einar talar/syngur. Þetta
er framúrskarandi vei samið lag í
öllu tilliti og full ástæöa er til að
vekja athygli á röddunum í lokakaf-
lanum þó hann sé stuttur. Hljóm-
sveitin er sérstaklega „þétt" f
næsta lagi, „Sick for Toys". Skipt-
ingarnar í laginu eru mjög góðar
og gítarleikurinn kröftugur. Aftur
tekst sérdeilis vel að blanda rödd-
um söngvaranna saman. Lagið
„Take R’n’B" sker sig úr öllum lög-
um plötunnar „Life’s Too Good".
Þótt róið sé á vel þekkt mið er
þetta ef til vill frumlegasta lag plöt-
unnar. Útsetningin á þessu ein-
falda lagi er vægast sagt óvenjuleg
þótt undirleikurinn sé í samræmi
viö það sem tíðkast í þessari teg-
und tónlistar. Gftarleikurinn er sér-
kennilega „út í bláinn". Síðasta
lagið er örstuttur bútur, „Petrol”,
sem getið var hér að framan.
Full ástæða er til að óska „Syk-
urmolunum" til hamingju með
þessa plötu. Þetta er í sem allra
einföldustu máli frábær gripur,
sem menn ættu ekki að láta fram-
hjá sér fara.
Þáttaskil
Ég vil f lokin iáta aftur í Ijós þá
von að plata þessi megi marka
þáttaskil í íslenskri rokktónlist.
Velgengni „Sykurmolanna" hlýtur
að verða til þess að eggja yngri
og óreyndari menn til dáða. Með
fáeinum undanteknum (Þursa-
fiokkurinn, Svart hvftur draumur,
Þorsteinn Magnússon) hafa
íslenskir tónlistarmenn ekki árætt
að róa á ný og áður óþekkt mið á
undanförnum érum án þess að
gleyma þeim einfalda sannleika að
tónlist er til þess að áheyrendur
fái notið hennar. Vonandi er að
ungir menn og konur hér á landi
eigi sér háleitari markmiö í tón-
sköpun sinni en að fá útgefna
„sumarplötu" til að tryggja sam-
keppnisstöðu þeirra ó íslenska
sveitaballamarkaðinum.
Ásgeir Sverrisson