Morgunblaðið - 05.05.1988, Síða 53

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 5. MAÍ 1988
53
Kristínn Hállvarðs-
son - Minning
Fæddur 5. ágúst 1971
Dáinn 26. apríl 1988
í dag, 5. maí, verður jarðsunginn
frá Neskirkju Kristinn Hallvarðsson,
tæpra sautján ára að aldri.
Frá því hann var 7 ára átti Krist-
inn við alvarlegan sjúkdóm að etja.
Varð hann oft að vera innan dyra
og gat því ekki alltaf tekið þátt í
leikjum með félögum sínum. En svo
komu langir góðir kaflar inn á milli
þar sem allt virtist vera í lagi og
glæddust þá vonir um að tekist hefði
að komast fyrir sjúkdóminn. Andlát
hans nú kom okkur því á óvart.
Kristinn var tveggja ára er hann
flutti með fjölskyldu sinni í Vestur-
berg 98, en þar, eins og svo víða
þegar ungt fólk er að koma sér þaki
yfír höfuðið, myndaðist náin vinátta
íbúanna í stigaganginum, ekki síst
bamanna. Þannig urðu jafnaldramir
Kristinn og Denni, sonur okkar,
strax hinir mestu mátar og voru
inni á heimili hvor annars. Gekk þá
á ýmsu, eins og eðlilegt telst, mikið
hlegið, stundum skælt, en allt gert
upp að loknum áhyggjulausum leik.
Þótt við flyttum úr landi slitnuðu
aldrei þessi vinabönd og vart var
Denni kominn heim í sumarleyfum
en hann hringdi í Kristin og þeir
mæltu sér mót. Þannig fóm þeir t.d.
í Vatnaskóg, í veiðitúra með Halla
og brölluðu margt saman.
Eftir mikla þrautseigju lækna hér
heima var ákveðið að senda Kristin
til Svíþjóðar sumarið 1984 í aðgerð.
Oft haifði verið rætt um að hann
fengi að koma einhvem tíma í heim-
sókn til Denna, en þá bjuggum við
f Stokkhólmi. Ekki hafði orðið af þvf
vegna veikindanna. Þótt ástæða
Svíþjóðarferðar Kristins, Sísíar og
Ágústs sumarið 1984 væri læknis-
fræðileg, var hún um leið vinaheim-
sókn og líkt og örlögin hefðu ákveð-
ið þessa endurfundi fyrirfram. Þessi
stutti tími er okkur öllum ógleyman-
legur og oft var hann rifjaður upp
eftir að við vomm öll komin heim
til íslands á ný, enda víða farið um
Stokkhólm og nágrenni og skemmt
sér vel. Hin erfíða aðgerð á Hudd-
inge-sjúkrahúsinu tókst vel og vakti
þær vonir að tekist hefði að vinna
bug á sjúkdómnum, enda vpm fram-
farir stöðugar í heilt ár á eftir. En
því miður fór að bera á einkennum
á ný og í desember 1985 var því
önnur Svíþjóðarferð farin, sem leiddi
enn til bjartsýni því við tók gott tíma-
bil bata.
Þrátt fyrir sjúkdóm sinn var Krist-
inn áfram glaðvær, ræðinn og glett-
inn. Hann fermdist vorið 1985 og
lauk samræmdu níundabekkjarprófí
með sóma þrátt fyrir fjarvistir.
Síðastliðið haust hóf hann nám í
Fjölbrautaskólanum f Breiðholti og
ætlaði sér að verða matreiðslumað-
ur. Hann varð að hverfa frá því
námi fyrir rúmu hálfu ári.
Undanfama mánuði ræddu þeir
vinimir mikið um bíla, enda var til-
hlökkunin að fá bflpróf mikil, eins
og gerist hjá ungu fólki á þessum
aldri. í Kristni var ekki til neinn
uppgjafartónn, alltaf litið fram á við
með bjartsýni.
Að leiðarlokum leita margar
áleitnar spumingar á hugann um
tilgang lífsins og hverfulleika. Fátt
verður um svör þegar stórt er
spurt, því eins og fom spekingur
sagði: „Vér höfum ekki enn lært
að þekkja lífíð, hvemig ættum við
þá að þekkja dauðann?" Öll erum
við þakklát fyrir að hafa fengið að
njóta ótal ánægjustunda með
Kristni þó þetta lengi og minningin
um góðan dreng og tryggan vin
mun ætíð lifa.
Elsku Sfsí, Halli, Ágúst og Hild-
ur. Guð gefí ykkur áfram þann
mikla styrk, sem þið hafíð búið yfír
hingað til, styrk, sem byggir á
þeirri trúarvissu, að hinir dánu séu
ekki horfnir að fullu, heldur aðeins
komnir til áfangastaðar á undan.
Þá vissu hafði Kristinn.
Anna og Hjálmar
Við systkinin vissum bæði að
Kristinn færi bráðum frá okkur en
að það yrði svona fljótt gmnaði okk-
ur ekki. Seinni part þriðjudagsins
26. apríl sagði amma okkur að Krist-
inn væri dáinn. Þó svo að við ættum
von á þessum tíðindum brá okkur
mjög.
Það má segja að við höfum þekkst
frá fæðingu þar sem mæður okkar
hafa verið vinkonur frá bamæsku.
Við tengdumst þó mest síðustu árin.
í rauninni er ekki hægt að lýsa með
orðum hvemig Kristinn var því hann
var svo sérstakur. Hann kenndi okk-
ur svo margt án þess að hann vissi
það sjálfur. Þrátt fyrir veikindin sem
htjáðu hann var hann bjartsýnn og
talaði við okkur um framtíðina eins
og allt væri í lagi en þó sérstaklega
um draumabílinn sem hann ætlaði
að fá sér í haust og var búinn að
vera að safna sér fyrir lengi.
Kristinn var lítið sem ekkert í
gagnfræðaskóla en var samt með
góðar einkunnir úr samræmdum
prófum 9. bekkjar. Síðastliðið haust
byijaði hann í Fjölbrautaskólanum í
Breiðholti á matvælasviði og stefndi
að því að verða kokkur. Honum gekk
vel þar, en varð að hætta námi í lok
sfðasta árs.
Kristinn sýndi öllu sem í kringum
hann var mikla umhyggju og hafði
alltaf mikinn áhuga á öllu því sem
hann og við tókum okkur fyrir hend-
ur. Hann var traustur og sannur
vinur.
Kristinn var alltaf að grínast.
Jafnvel síðustu dagana sem hann
lifði var hann að reyna að fá fólkið
sem f kringum hann var til að hlæja
enda var mikið hlegið þegar við hitt-
umst og alls staðar þar sem hann
kom. Hann lifði með veikindunum
mest alla ævi en var samt alltaf
hress og kátur sem er meira en
hægt er að segja um marga þá sem
heilbrigðir eru.
í sfðustu sfmtölunum talaði Krist-
inn við okkur um dauðann og það
að nú myndi hann sjálfur bráðum
deyja. Við okkur sagði hann að við
ættum ekki að gráta hann því honum
myndi bara líða vel þegar hann dæi
sem eflaust er rétt hjá honum.
Það er erfítt að reyna að ímjmda
sér hvemig allt verður án hans og
að hann sé farinn fyrir fullt og allt.
Yngsta meðlim fíölskyldu okkar,
Kristínu Ölmu, sem hann sýndi mik-
inn áhuga, fékk hann aðeins einu
sinni að sjá.
Við sendum vinum okkar, fíöl-
skyldu Kristins, innilegar samúðar-
kveðjur.
Óskar og Soffía.
Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna
sem horfðu eftir þér í sárum trega.
Þá blómgast enn og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
(Tómas Guðmundsson)
Því verður ekki á móti mælt að
dauðinn er blindur sláttumaður, sem
fær ekki séð þann gróður sem hann
fellir. Að minnsta kosti fannst okkur
það sem Kristin Hallvarðsson þekkt-
um. En hann var aðeins tæplega 17
ára er hann lést úr þeim sjúkdómi
er hann hafði svo hetjulega barist
við en varð nú að lúta í lægra haldi
fyrir.
Kristinn var sonur hjónanna Sess-
elju Jónsdóttur og Hallvarðar Ferd-
inandssonar, Kleifarseli 10,
Reykjavík. Þau eiga tvö böm, Ágúst
fæddan 1967 og Hildi Guðlaugu
fædda 1977.
Við vorum svo lánsöm að eiga
þessa flölskyldu sem nágranna um
árabil er við bjuggum við Vestur-
berg. Bömin okkar urðu leikfélagar
og vinir. Frá þeim tíma eigum við
góðar minningar.
Þessi flölskylda var einstaklega
samhent hvort sem um var að ræða
uppbyggingu heimilisins, fjölskyld-
una, ferðalög eða annað sem þau
tóku sér fyrir hendur. Og mikið
reyndi á fjölskylduna þegar þessi
ógurlegi sjúkdómur barði að dymm.
Þá var allt gert sem í mannlegu
valdi var til að létta Kristni erfíða
tíma. Hetjuleg barátta bams við hinn
illskeytta sjúkdóm var öllum erfið.
En tækninni fleygir fram, læknar
í Svfþjóð höfðu reynt aðferð til lækn-
inga sem prófa átti á Kristni, svo
margar ferðir vom famar til Hudd-
inge sjúkrahússins. í fómm mínum
á ég bréf frá Kristni er hann sendi
mér haustið 1984 frá Huddinge
sjúkrahúsinu. Þetta bréf mun ég
geyma vel — bréf frá ungum vini
sem þá var aðeins 13 ára. Hann
átti eftir að fara fleiri ferðir og
ævinlega stóð móðir hans með hon-
um sem hetja. Ágúst bróðir Kristins
lagði sitt af mörkum svo aðgerðin
mætti takast, en allt kom fyrir ekki.
Við kveðjum nú vin okkar og fé-
laga með sámm trega og sendum
foreldmm hans og systkinum okkar
einlægustu samúðarkveðjur. Megi
Guð styrlqa þau og styðja í sárri
raun.
Sísí, Jón og synir.
Margrét Þorsteins-
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 6. janúar 1904
Dáin 14. apríl 1988
Okkur hjónin langar að minnast
stuttlega Margrétar Þorsteinsdóttur
frá Vík f Mýrdal. Hún var dóttir
hinna merku hjóna Þorsteins Þor-
steinssonar og Helgu Ólafsdóttur,
kaupmannshjónanna, sem störfuðu
í Vík í Mýrdal á sínum tíma.
Það var bjart yfír Möggu og henn-
ar högum, en svo var hún kölluð í
daglegu tali. Hlýjuna bar hún með
sér jafnt í orði sem verki. Gáska
átti Magga til, er hljómaði vel í eyr-
um. Líkaði henni allvel er tilsvörin
vom svipuð. Hún var glögg á hið
spaugilega í hveiju umræðuefni.
Hún var ágætlega fróð kona og af
þeim fróðleiksbmnni hafði hún miklu
að miðla okkur hinum og minnumst
við hjónin þess með mikilli ánægju.
Ólafí bróður hennar og mág-
konum, Fjólu og Kristine, vottum
við innilega samúð okkar og biðjum
Guð að blessa minningu Margrétar.
Ágústa Baldursdóttir,
Kristinn Gfslason.
ELDHÚSKRÓKURINN
Þrjár góðar frá 3 löndum
í dag ætia ég að gefa ykkur
uppskriftir af þremur kökum,
Vínarköku frá Austurríki,
möndlutertu frá ítaliu og
mandarfnuköku frá Englandi.
Vínarkaka, 2 stk.:
Deig:
300 gr. hveiti,
1 tesk. lyftiduft,
300 gr. sykur,
300 gr. smjör eða smjörlíki,
3-4 egg,
100 gr. rifínn appelsínubörkur,
100 gr. brætt suðusúkkulaði.
Skreyting:
125 gr. flórsykur,
2 matsk. kakó,
1 tesk. smjör,
2 matsk. sjóðandi vatn.
Smjörið, eða smjörlíkið, látið
mýkjast í hlýju og þvi hrært sam-
an við sykurinn þar til hræran er
létt og ljós. Eggjarauðunum bætt
út í einni i einu.
Blandið appelsínuberkinum
saman við smáskammt af hveiti
svo hann leggist ekki á botn kö-
kunnar. Hveiti og lyftiduft er sigt-
að saman og svo bætt út í. Setjið
appelsínubörkinn og súkkulaðið
út í, og hrærið að lokum stífþeytt-
um eggjahvítunum saman við.
Setjið deigið í tvö smurð og
hveiti stráð kökuform, um 24 sm.
í þvermál, og bakið neðst í ofni
við vægan hita, um 175 gráður,
í um 30 mínútur.
Á meðan kakan er að bakast
er gott að laga skreytinguna.
Smjörið er brætt og flórsykri og
kakó bætt út í áður en sjóðandi
vatninu er hrært saman við.
Eftir að kökumar hafa verið
teknar úr ofninum eru þær látnar
standa f formunum í um 10 mínút-
ur áður en þær em settar á bökun- •
arrist. Skreytingin borin á eftir
að kökumar hafa kólnað. Geyma
má Vínarkökuna í frysti, en þá
er skreytingin ekki sett á fyrr en
kakan hefur verið þídd upp.
Möndluterta:
Deig:
200 gr. hveiti,
200 gr. sykur,
200 gr. smjör eða smjörlíki,
3-4 egg,
Vs tesk. lyftiduft,
V2 tesk. möndludropar.
Skreyting:
50 gr. smjör eða smjörlíki,
50 gr. sykur,
50 gr. hakkaðar möndlur,
1 matsk. ijómi,
1 matsk. hveiti.
Mýktu smjörinu hrært saman
við sykurinn. Möndludropum bætt
út í og síðan eggjunum, einu í
einu. Lyftiduft og hveiti sigtað
saman og bætt út í, og deigið
hrært þar til það er vel blandað.
Þá er það sett í smurt og hveiti
stráð hringlaga kökuform, um 24
sm. í þvermál, og bakað neðst í
ofni við 175 gráðu hita í um 30
mínútur.
Á meðan er öllum efnum
skreytingarinnar blandað saman,
sett í pott og hitað þar til suðan
kemur upp. Þegar kakan hefur
verið bökuð er skreytingunni
smurt varlega yfir hana og kakan
svo sett á ný inn í ofninn í um 8
mínútur.
Kakan geymist vel í frysti.
Mandarínukaka:
Deig:
200 gr. hveiti,
200 gr. sykur,
200 gr. smjör eða smjörlíki,
3-4 egg,
V2 tesk. lyftiduft,
100 gr. appelsínumarmilaði.
Fylling:
50 gr. smjör,
50 gr. sykur,
2 mandarínur, skrældar og
rifnar í báta.
Fyllingin er löguð fyrst. Smjö-
rið er brætt og þvf hellt jafnt í
botninn á smurðu og hveiti stráðu
kökuformi, um 24 sm. í þvermál.
Sykrinum stráð yfír og mand-
arínubátunum jafnað yfír.
Þá er það deigið. Smjörið er
mýkt þar til það er álfka þétt og
majónes. Sykrinum hrært saman
við þar til hræran er létt og ljós,
°g eggjunum bætt út í, einu í einu.
Hveiti og lyftiduft sigtað saman
og bætt út í ásamt marmilaðinu.
Deigið hrært þar til vel blandað.
Deiginu bætt út á kökuformið,
sett neðst í ofn og bakað við 175
gráðu hita í um 35 mínútur. 5-10
mínútum eftir að kakan hefur
verið tekin úr ofninum er henni
hvolft úr forminu á bökunarrist.
Kakan hentar vel til geymslu f
frysti.