Morgunblaðið - 07.09.1988, Qupperneq 52

52
MORGUNBLABIÐ, MIÐVIKUDAGUR 7. SEPTEMBER 1988
Kveðjuorð:
ÓskarÁ. Þorkels-
son gjaldkeri
Fæddur 23. febrúar 1906
Dáinn 22. ágúst 1988
Fjórtán ára að aldri, hinn 20.
október 1920, hóf Óskar Ástmund-
ur Þorkelsson störf hjá Slippfélag-
inu í Reykjavík hf. Alla tíð síðan
helgaði Oskar félaginu starfskrafta
sína og lét ekki af störfum fyrr en
á miðju ári 1986. Fátítt mun að
maður hafí starfað svo lengi af trú-
mennsku og dyggð, í rösk 65 ár,
hjá einu og sama félagi, líklega er
þetta met, sem seint verður slegið.
í fyrstu vann Óskar sem sendill
og við innheimtu og fljótlega
margvísleg önnur störf á skrifstof-
unni. Um árabil vann hann við bók-
hald og sem gjaldkeri. í fjörutíu ár
var hann aðalgjaldkeri félagsins.
Óskar var hamhleypa til starfa,
dagsverkinu var ekki lokið fyrr en
aðkallandi verkefni voru leyst og
oft var seint komið heim að kvöldi.
Handskrifað bókhald Slippfé-
lagsins var frá upphafí fært af mik-
illi vandvirkni og handbragðinu hef-
ur verið lýst sem snilldarverki.
Slippfélagið, sem stofnað var árið
1902, var eitt af fyrstu fyrirtækjum
hér á landi, sem tók upp tvöfalt
bókhald, og hafa bækur þess og
skjöl varðveist vel frá upphafí. Af
starfí sfnu var Óskar málefnum
félagsins gjörkunnugur. Eitt af
mörgum áhugamálum Óskars var
að bækur og skjöl Slippfélagsins
varðveittust áfram, því honum var
ljóst að hér var um að ræða fróð-
leik, sem ekki mætti fara forgörð-
um, hér væri í raun um að ræða
mikilvægan þátt í atvinnusögu
landsmanna. Eitt af síðustu verkum
Óskars var að skrá, raða og skipu-
leggja skjalasafn Slippfélagsins og
verður honum seint þakkað það
björgunarstarf.
Óskar hlaut í vöggugjöf marga
góða eiginleika, hann var hagleiks-
smiður, íþróttamaður og hljómlist-
armaður af lífí og sál og vinnuþjark-
ur til allra verka. Þessa eiginleika
ræktaði óskar með sér vel og hlaut
að launum lífsfyllingu ríka. Sumar-
ið, sem nú er að kveðja, var Oskari
gott. Hann hafði ferðast um landið
og notið ánægjulegra samvista við
ástvinina og kvöldið áður en kallið
kom var hann hrókur alls fagnaðar
í góðum vinahópi. Um leið og þakk-
að er ævistarfíð og samfylgdin, biðj-
um við Óskari brautargengis á leið-
inni, sem nú er hafín.
Eftirlifandi eiginkonu, Sigríði
Ingunni Ólafsdóttur, bömum og
ástvinum öllum færum við innilegar
samúðarkveðjur.
Gunnar H. Bjamason
Að morgni mánudagsins 22.
ágúst sl. hringdi síminn á skrifstofu
minni hjá Slippfélaginu í Reykjavík.
Ólafur, sonur Óskars, sagði mér lát
föður síns. Hann hafði látist í svefni
þá um nóttina. Ég varð hljóður við.
Það voru aðeins örfáir dagar síðan
óskar hafði komið í heimsókn í
. Slippfélagið, þá glaður og hress að
vanda.
Óskar Á. Þorkelsson var liðlega
82 ára er hann lést, fæddur í
Reykjavík 23. febrúar 1906. Eftir-
lifandi eiginkona hans er Sigríður
Ingunn Olafsdóttir frá Flatey á
Breiðafirði. Þau gengu í hjónaband
árið 1930 og frá 1954 var heimili
þeirra í Rauðagerði 65 hér í bæ.
Þau hjónin eignuðust fímm mann-
vænleg böm, níu bamaböm og einn
langafason.
Hugur minn reikar aftur í tímann
til ársins 1955, þegar ég hóf starf
hjá Slippfélaginu og kynntist fyrst
þeim mönnum, sem áttu eftir að
verða húsbændur mínir og vinir í
mörg ár.
Ég minnist Sigurðar Jónssonar
forsljóra, Magnúsar G. Kristjáns-
sonar, skrifstofustjóra, Þórarins
Sveinssonar fylltrúa, síðar forstjóra
og Óskars Á. Þorkelssonar gjald-
kera. Þetta vom mikilhæfír menn,
sem áttu það sameiginlegt að bera
hag Slippfélagsins fyrir brjósti fyrst
og síðast. Þeir trúðu á þetta gamla
og gróna fyrirtæki og trúmennska
þeirra var einstök.
Óskar átti lengstan starfsferil að
baki og hafði þá þegar unnið hjá
Slippfélaginu í 35 ár, en var þó
aðeins 49 ára gamall. Hann hafði
14 ára ráðist til starfa sem sendill,
síðan varð hann bókari liðlega
tvítugur og loks gjaldkeri. Hann lét
af störfum árið 1986 og hafði þá
unnið hjá Slippfélaginu í 65 ár. En
þó hann væri hættur tók hann að
sér heimaverkefni endurgjaldslaust
og vann við það þar til yfír lauk.
Þetta er óvenjuiegur starfsferill
og segir meira en mörg orð um
trygglyndi Óskars gjaldkera við
þetta gamla fyrirtæki.
Óskar var ákaflega vinnusamur
maður, störf hans hnitmiðuð og
allur frágangur frábær. Hann hafði
mjög góða rithönd, þróttmikla og
læsilega. Samviskusemi hans og
nákvæmni í störfum var einstök,
enda varð vinnudagurinn oft ærið
langur, en það taldi Óskar aldrei
eftir sér. Allt það sem hann taldi
að bæri að varðveita, lét hann binda
í varanlegt band og reyndi í öllum
þrengslunum að koma því svo fyrir
að aðgengilegt væri. Ef upplýsingar
vantaði, var gjaman leitað til
Óskars. Hann hafð ávailt svör við
öllu. En ef minnið brást, sem sjald-
an kom fyrir, þá var skipulagið slíkt
á öllum gögnum, að hann var
undrafljótur að fínna jafnvel
margra ára gamlar upplýsingar.
Það væri að bera í bakkafullan
lækinn að tíunda öll þau störf
t
Móðir okkar,
SNÆBORQ ÞORSTEINSDÓTTIR,
Hátúni 12,
lést í Landakotsspítafa 4. september.
Börnln.
t
Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
ELÍN HAFSTEIN,
Fjölnlsvegl 12,
Reykjavlk,
andaðist aö kvöldi sunnudagsins 4. september sl.
Sigriður Ásgeirsdóttir, Hafstelnn Baldvinsson,
Ragnheiöur G. Ásgelrsdóttir, Guömundur H. Garöarsson,
Þorsteinn A. Ásgeirsson, Vllhelmína Svelnsdóttir
og fjölskyldur.
t
Eiginkona mín, móöir okkar og amma,
RÓSA PÁLSDÓTTIR
frá Gelrlandl á Slöu,
er andaðist 21. ógúst sl. veröur jarösett fró Prestsbakkakirkju
laugardaginn 10. september kl. 14.00. Kveðjuathöfn verður I
Fossvogskirkju föstudaginn 9. september kl. 13.30.
Slgfús H. Vlgfússon,
Þóröur Slgfússon,
Dfsa Sigfúsdóttlr,
Inga Jóna Slgfúsdóttir
og barnabörn.
t
Faöir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐBJÖRN ÞÓRARINSSON,
Langeyri, Hafnarfiröi,
lést ó Hrafnistu í Hafnarfiröi 3. september sl.
Útför hans veröur gerö fró Víöistaöakirkju fimmtudaginn 8. sept-
ember kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent ó líknarstofnanir.
Engilráö Óskarsdóttir,
Sigrföur Guöbjörnsdóttir,
Anna Björk Guðbjörnsdóttir, Almar Grfmsson,
Þórunn Guöbjörnsdóttir, Einar Runólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Erla D. Magnús-
dóttir — Minning
Fædd 20. maí 1936
Dáin 25. ágúst 1988
Með fáeinum orðum langar mig
að minnast ástkærrar systur
minnar, Erlu Dórotheu Magnús-
dóttur, sem andaðist 25. ágúst
síðastliðinn. Hún var elst af okkur
fímm systkinum og er stórt skarð
komið f hópinn við fráfall hennar.
Hún var ekki einungis systir
mín, heldur einnig mikil vinkona,
stoð og stytta, sem ég gat örugg-
lega leitað til ef dimmdi yfír. Ald-
ursmunur okkar skipti ekki máli,
við nutum þess að vera saman og
áttum margar góðar stundir sem
ég mun geyma í hjarta mínu.
Veikindi hennar komu eins og
reiðarslag fyrir rúmum þremur
árum. Ég vildi ekki trúa því að stóra
systir væri svo mikið veik. Hún
fékk okkur lfka til að gleyma því,
reis hvað eftir annað upp úr veikind-
unum og reyndi að njóta lífsins með
ástvinum sínum fram á síðasta dag.
Mikið er ég stolt j’fír að hafa átt
svo sterka og duglega systur, svo
lífsglaða og góða.
Megi Guð blessa minningu henn-
ar og hugga okkur sem eftir sitjum
með söknuð í hjarta.
Ninný
t
Móöir mín, tengdamóðir og amma,
JÓHANNA BÖÐVARSDÓTTIR HÁKANSSON,
lést ó Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund fimmtudaginn 1. septem-
ber sl.
Útförin fer fram fró nýju Fossvogskapellunni fimmtudaginn 8.
september kl. 13.30.
Erik Hókansson, Margrót H. Krlstinsdóttir,
Bryndfs H. Eriksdóttlr, Kristlnn Fr. Erlksson.
Útför
EINARS VILHELMS SKÚLASONAR
bryta,
Álftamýri 18,
Raykjavfk,
fer fram fró Bústaöakirkju þann 8. september kl. 13.30.
Fyrir hönd aöstandenda,
Erla Þóröar.
Óskars, sem hann leysti af hendi á
skrifstofu Slippfélagsins. Til þess
eru þau of mörg og margvísleg.
En það sem skiptir mestu máli er
hvemig hann vann þau, af alúð og
einlægi.
Síðustu starfsár sín tók Óskar
til við það verk, sem lengi mun í
minnum haft. Hann fómaði miklum
tíma við að forða gömlum bókhalds-
gögnum Siippfélagsins frá glötun.
Þeim hafði verið komið fyrir uppi
á háalofti við ákaflega lélegar að-
stæður. Hann hafði glöggt auga
fyrir verðmætum og sá hvílíkur
feikna fróðleikur var fólginn í þess-
um gömlu bókum. Að þessu vann
hann eins og honum var svo eðlis-
lægt af frábærri snyrtimennsku og
samviskusemi. Það var draumur
Óskars, að þessu gagnmerka safni
heimilda yrði búinn varanlegur
samastaður á skrifstofunni, svo að
Slippfélaginu yrði sem mestur sómi
að. Sá draumur hans rættist ekki,
en ég treysti því að sljómendur
Slippfélagsins beri gæfu til þess að
hrinda þessum draumi Óskars í
framkvæmd hið allra fyrsta. Það
yrði fagur minnisvarði um manninn,
sem helgaði Slippfélaginu alla
starfsævi sína í meira en hálfa öld.
Óskar gjaldkeri var maður skap-
mikill og tilfinningaríkur. Ef honum
mislíkaði eitthvað, talaði hann tæpi-
tungulaust. En ekkert olli honum
meira hugarangri en það, ef hann
taldi sig hafa beitt einhvem órétti.
Þá var Óskar, þessi stórbrotni skap-
maður, fljótur að biðjast fyrirgefn-
ingar. Kannski mat ég þetta mest
i fari Óskars. Stundum hvessti milli
þeirra félaga, Magnúsar skrifstofu-
sljóra og Óskars gjaldkera, en þau
hvassviðri stóðu ekki lengi. Hvemig
átti missætti að ríkja lengi milli
þessara manna, Magnúsar, sem
aldrei erfði neitt við neinn og
Óskars með útrétta sáttahönd. Þeir
voru nánir vinir og bám virðingu
hvor fyrir öðmm og virtu hina miklu
mannkosti hvors annars. Ef eitt-
hvað angraði Óskar, gekk hann
gjaman á fund Þórarins Sveinsson-
ar forstjóra. Ávallt kom hann glað-
ari í bragði af þeirra fundi. Þórar-
inn Sveinsson var líka einstakur
mannkostamaður, vinur í raun og
drengur góður. Það var mikið áfall,
þegar hann féll frá langt fyrir aldur
fram og hans var sárt saknað af
okkur vinnufélögum hans. Hann var
ekki aðeins húsbóndi okkar, heldur
fyrst og fremst vinur okkar og fé-
lagi. Óskar, eins og allir aðrir, mat
Þórarin mikils, enda ef til vill öðram
mönnum fremur þeklct mannkosti
hans.
Óskar var maður félagslyndur.
Minnist ég þess frá mörgum ferða-
lögum starfsfólks og árshátíðum
Slippfélagsins. Hann naut þess að
skemmta sér með vinnufélögunum.
í einkalífinu var óskar hamingju-
samur maður. Sigríður, kona hans,
er sterkur persónuleiki og hefur
verið stoð hans og stytta í lífinu.
Óskar mat líka konu sína og fjöl-
skyldu umfram allt annað. Fjöl-
skylda hans var alltaf efst í huga
hans. Velferð ástvina hans var hon-
um fyrir öllu. Óskar var einstaklega
bamgóður. Það var unun á að horfa
þeg^ar eitthvert af bamabömum
hans kom í heimsókn á skrifstof-
una. Það var alveg sama hve yfír-
hlaðinn hann var störfum, hann vék
öllu frá sér til að segja eitthvað
fallegt og faðma að sér lítinn dreng,
eða litla stúlku. Litlu saklausu
bamsaugun sýndu líka trúnaðar-
traustið, sem þau bám til þessa
góða afa síns.
Minn gamli, góði húsbóndi,
Magnús G. Kristjánsson, er nú einn
eftir af þessum víkingum á skrif-
stofu Slippfélagsins í Reykjavík, 86
ára að aldri. Þetta harðduglega,
síkáta ljúfmenni hefur margs að
minnast frá löngu samstarfí við
þessa vini sína. Ég sendi honum
og konu hans, Svövu, kveðju mína
og bið hann að hafa í huga þá ör-
uggu vissu, að við eigum allir eftir
að hittast aftur og njóta samver-
unnar.
Við fráfall Óskars gjaldkera
votta ég Sigríði, konu hans, bömum
þeirra, tengdabömum og bama-
bömum einlæga samúð mína.
Blessuð sé minning hans.
Jón ölver Pétursson