Morgunblaðið - 09.09.1988, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 9. SEPTEMBER 1988
HANDKNATTLEIKUR
Alfreð Gíslason:
Þeim finnst ég
ógurlegur
lestrarhestur
Fimmtán ár eru nú liðin frá
því að Alfreð Gíslason landsliðs-
maður í handknattleik kastaði
fyrsta boltanum. Síðan þá hefur
ýmislegt drifið á daga hans.
Síðastliðin fimm ár hefur hann
leikið með handknattleiksliðinu
Tusem-Essen í samnefndri borg
og jafnframt lagt stund á kerfis-
fræði. í sumar flutti hann heim
frá Þýskalandi til að æfa fyrir
Ólympíuleikana. Hann kveðst
kominn til að vera.
„Það voru viðbrigði að koma aft-
ur heim þó ég sé fullkomlega sáttur
við það,“ segir Alfreð. „Það má þó
finna að ýmsu hér eins og annars
staðar. Mér finnst ótrúlegt hvað
fólk þarf að leggja hart að sér til
að geta haft það gott hér heima.
Verðlag er hrikalegt og stressið
mikið. Svo er nú umferðarmenning-
in ævintýri útaf fyrir sig. Menn
gefa ekki stefnuljós nema þegar
þeim hentar og ökulag sumra er
afar varhugavert. En hér er líka
margt annað sem ekkert í útlöndum
getur komið í staðinn fyrir, s.s.
náttúran sem ég ann mjög. Svo eru
Islendingar mun skemmtilegri en
Þjóðveijar svo ég er meira en sátt-
ur við að vera kominn aftur heim.“
Alfreð sótti tíma í kerfisfræði
ásamt handknattleiknum í Essen
og lauk þaðan prófi, enda þótt það
væri fremur illa séð meðal yfir-
manna handknattleiksliðsins að
menn gerðu annað en einbeita sér
að boltanum. „Auk þess vann ég í
þrjú ár hjá tölvufyrirtæki með hand-
boltanum og það var fremur illa séð
þar sem álitið var að eg væri að
leggja of hart að mér. Ég gat bara
ekki hugsað mér að sitja aðgerðar-
laus og bíða þess að næsta æfíng
hæfíst. Frekar vildi ég vinna þó að
stundum hefði ég mikið að gera og
væri oft þreyttur."
— Hvað með áhugamál?
„Þau eru nú ekki svo ýkja mörg.
Ég tók sagnfræði hér heima áður
en ég fór út og á aðeins eftir að
taka aukagreinina til að fá BA-
gráðuna. Eg hef enn mikinn áhuga
á sögu og les hvenær sem tækifæri
gefst. Strákamir í landsliðinu
kvarta undan því að það sé óspenn-
andi að vera með mér á hótelher-
bergi í keppnisferðum því ég sé
alltaf lesandi. Þeim finnst ég ógur-
legur lestrarhestur! Einnig hef ég
áhuga á tónlist, helst léttum djassi.
Svo reyni ég að veija öllum þeim
tíma sem ég get með konu minni,
Köru Guðrúnu Melstað, og fimm
ára syni okkar, Elvari Alfreð. Und-
anfarið hefur tíminn reyndar verið
lítill en það er nú ekki alltaf þann-
ig, sem betur fer.“
— Framtíðaráform?
„Ég hef nýhafið störf sem kerfis-
fræðingur hjá Tryggingamiðstöð-
inni og ætla að einbeita mér að því
að komast þar vel inn í hlutina. Það
blundar alltaf í mér að fara meira
út í sagnfræði en ég held að ég
verði að reyna að vera raunsær.
Hvað fengi ég annars að gera hér
sem sagnfræðingur? Allir þeir kenn-
arar sem ég þekki hafa ráðið mér
frá því að fara út í kennslu þar sem
lítið sé upp úr henni að hafa. Því
held ég að ég geri sagnfræðina að
áhugamáli og einbeiti mér að kerfis-
fræði, enda er hún áhugaverð og
nýja starfið spennandi. Annars get
ég nú stundum sameinað það og
söguáhugann og lesið bækur um
kerfisfræði auk annarra ritverka.
Síðustu ár hef ég lesið minna vegna
anna en ég er staðráðinn í að bæta
úr þvi.
Svo er ég farinn að hlakka til
að taka almennilegt sumarfrí sem
ég hef ekki gert ansi lengi. Við fjöl-
skyldan erum ákveðin í að fara til
Kúbu næsta sumar og þó að enn
Morgunblaðið/Logi Bergmann.
Dæmigerð mynd af Alfreð Gíslasyni innan um töskurnar, en stóran
hluta þessa árs hafa landsliðsmennimir i handknattleik verið á far-
aldsfæti.
sé nú dálítið í það get ég varla
beðið eftir að komast þangað og
slappa af. Við völdum Kúbu í von
um að losna að mestu við ferða-
menn og einnig höfum við heyrt
að þar sé margt markvert að sjá.
Ég vona a.m.k. að svo sé því ég
get ekki hugsað mér að liggja
stjarfur og löðrandi í olíu á sólar-
strönd allt fn'ið.
Hvað handboltann varðar er ég
alltaf að hugsa um að hætta og
reyndar er nú smávegis þrýstingur
frá konunni minni sem er skiljan-
legt eftir öll þessi ár í handboltan-
um. En það er svo skrítið að það
er alltaf eitthvað sem togar á móti
og aftrar mér frá því að hætta. Þó
er alveg öruggt að ég ætla ekki að
vera í þessu fram á elliárin. En ég
verð eitthvað í þessu áfram. Tek
svo fímm til sex ár í að hætta
keppni með því að minnka hægt
og rólega við mig, en öllu keppnis-
fólki er ráðlagt að hafa þann hátt-
inn á í stað þess að hætta snögg-
lega í íþróttum eftir að hafa kannski
æft í mörg ár. í vetur byija ég að
þjálfa yngri flokka í KR og líkleg-
ast mun ég vinna eitthvað við þjálf-
un í framtíðinni. Ég lít eiginlega á
það sem skyldu mína að miðla
reynslu minni í handboltanum. Ann-
ars fyndist mér einhvem veginn
eins og ég hefði verið að þessu öllu
til einskis."
- BF
A
LEIÐ
TIL
SEOUL
KULUVARP
Pétur Guðmundsson:
Kemur sér oft
vel að hafa
krafta í kögglum
Pétur Guðmundsson kúluvarp-
ari er trésmiður að mennt og
hefur lengst af starfað sem
slikur. Fyrir tveimur árum söðl-
aði hann þó um og hóf störf sem
einn af vörðum laganna. Hann
tekur sig vel út í einkennisbún-
ingnum, stór og stæðilegur og
greinilega við öllu búinn. Eflaust
eru þó einhverjir sem kunna bet-
ur við hann i æfingabúningnum
með kúlu í hendi.
„Ég hef nú æft hinar og þessar
íþróttir í gegnum árin en leiddist út
í kúluvarp fyrir um tíu árum,“ seg-
ir Pétur. „Síðustu þijú árin hef ég
svo æft stíft og náð ágætum
árangri. Þegar mér varð ijóst fyrir
um ári að ég gæti átt möguleika á
að komast á Ólympíuleikana þá
færðist mikið kapp í mig og ég lagði
enn harðar að mér við æfingamar."
Pétur segir trésmíðastarfið hafa
stangast mjög á við æfíngarnar og
því hafi hann ákveðið að gerast
lögregluþjónn þar sem hann taldi
að vaktavinna myndi henta sér bet-
ur. Það hafí þó ekki orðið raunin.
Eftir því sem nær dró Ólympíuleik-
unum hafi æfingamar skiljanlega
aukist og því hafí hann fengið
tveggja mánaða frí frá störfum
framyfir leikana. „Það tók mig dá-
góðan tíma að venjast því að vinna
ekkert og hugsa eingöngu um æf-
ingamar. Æfi nú sex daga í viku
og fimm þeirra tvisvar á dag. Þann-
ig að ég hef svo sem nóg að gera
og veitir reyndar ekki af tímanum."
— Á lögreglustarfið vel við þig?
„Mér líkar ljómandi vel í lögregl-
unni, þetta er viðburðaríkt og
þroskandi starf. Og það kemur sér
oft ansi vel að hafa krafta í köggl-
um, þá eru menn aldrei með neitt
múður. Reyndar mætti vera meira
um sterka menn innan lögreglunn-
ar, þá væri kannski minna um vand-
ræði!“
Hann segir ýmsar góðar hliðar á
Morgunblaðið/Sverrir
Pétur Guðmundsson ásamt börnunum sínum tveimur, Karenu Ósk, þriggja ára og Pálma, tveggja ára.
starfinu en það hafi þó vissulega
sínar vondu eins og flest annað.
„Þæð er oft ömurleg aðkoman þeg-
ar átök hafa átt sér stað á heimili
eða þegar koma þarf dauðadrukknu
fólki í hús. Og það er stundum nið-
urdrepandi að þurfa að hlusta á það
sí og æ frá þeim, sem lögreglan
þarf að hafa afskipti af, hve mikil
dusilmenni við í lögreglunni séum.“
Hann kímir.
„Og að sjálfsögðu finnst þeim
við alltaf vera að gera þeim rangt
til. En það þýðir ekkert að vera að
velta sér upp úr þessu, þetta er
leiðinlega hliðin á annars fjölbreyttu
og skemmtilegu starfí og maður
tekur þessu þegjandi og hljóða-
laust. Það er ekki hægt annað.“
Pétur er fjölskyldumaður, kvænt-
ur Elísabetu Helgu Pálmadóttur,
og eiga þau tvö böm, tveggja og
þriggja ára að aldri. „Við hjónin
erum að byggja og stöndum því í
miklum fjárútlátum. Ég neyðist til
að snúa mér aftur að trésmíðinni
fljótlega því upp úr henni er miklu