Morgunblaðið - 09.09.1988, Side 43

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 9. SEPTEMBER 1988
43
Minning:
Gréta Pálsdóttir
kenndi mér þegar ég var lítil eins
og hann.
Nú er ég klæddur og kominn á ról,
Kristur Jesús veri mitt skjól,
í guðsóttanum gefðu mér
að ganga í dag, svo líki þér.
Pjölskylda mín og ég biðjum Guð
að styrkja Rabba og Karenu, Villa
Rabba, systkini og aðra ættingja
og vini í þéssari þungu sorg.
Að lokum viljum við þakka Öldu
fyrir alltof stutta samveru hér á
jörð. Veri hún kært kvödd og Guði
á hendur falin.
Jónína Björnsdóttír
Verið þið sæl þið sólarböm,
þið sofið til vorsins rótt
Þið hurfuð mér öll í einum svip
á einni kaldri nótt
(Bjami Jónsson)
Elsku Öldu, móðursystur minni,
þakka ég alla þá ást og umhyggju
sem hún veitti mér á minni stuttu
æfí. Megi lífsorka mín fylgja Öldu
á hennar braut.
Kári Páll Sveinsson
Það skilur enginn augnablikið
fyrr en það er farið, það skilur eng-
inn nýja sköpun fyiT en henni er
lokið og enginn þekkir stund ham-
ingjunnar fyrr en hún er liðin.
(Úr Kastið ekki steinunum,
Gunnar Dal)
Dáin, horfín, harmafregn.
Hvað skeði? Af hveiju varð allt
í einu myrkur um hábjartan dag?
Af hveiju Alda frænka og af hveiju
svona?
Margar eru spumingamar en fá
eru svörin.
Héma sitjum við harmi þrungin
og reynum að skilja hvað hefur
gerst, en það er óskiljanlegt.
Hún Alda okkar er horfín. Við
sem nánast ólumst upp saman á
Dílum ásamt Önnu Ósk, Hafna Má
og Gylfa. Margt var brallað og
margar eru minningamar sem eru
okkur ógleymanlegar.
Elsku Rabbi og Karen frænka,
Villi Rabbi og systkinin tjögur, þið
sem hafíð misst mest. Orðin hljóma
svo fátæklega en við viljum með
orðum Spámannsins, Kahlil Gibran,
votta ykkur öllum okkar dýpstu
samúð. „Þegar þú ert sorgmæddur
skoðaðu þá aftur huga þinn og þú
munt sjá að þú grætur vegna þess
sem var gleði þín.“
Við héma í Ósló vorum búin að
hlakka svo mikið til að taka á móti
henni og Villa Rabba og sýna þeim
Ósló.
Við kveðjum að sinni Öldu
frænku með söknuð í hjarta og biðj-
um góðan Guð að geyma hana og
styðja okkur öll í þessari miklu sorg.
„Lífíð er ekki dagamir sem
hafa liðið, heldur dagamir sem
við minnumst."
(Paulenko)
Lilla, Ingi, Jónas, Anna
Björg, Oskar og Fanney.
Hvers vegna fæðumst við, til
hvers deyjum við? Þessar spuming-
ar hafa gerst áleitnar í huga mínum
frá því að mér var sagt frá dauða
frænku minnar, hennar Öldu.
Hvílíkt reiðarslag, ung kona hrifin
frá sjö ára bami og fjölskyldu sinni
aðeins 25 ára gömul.
Hún sem alltaf frá okkar fyrstu
kynnum ætlaði sér allt svo stórt og
mikið og svo margt var eftir.
Elsku Villi Rabbi, Karen og
Rabbi, við Jói vonum að góður Guð
gefí ykkur kraft og styrk til að
standast þessa hræðilegu raun sem
á ykkur er lögð.
Blessuð sé minning Öldu.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og’svala sálu nú,
kom, sól, og þerra tárin
kom, hjaitans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, ljós, og lýstu mér,
kom, líf, er ævin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
(V. Briem.)
Maja Vala, Jóhannes
ívar og böm.
Síminn hringdi. Mér var tilkynnt
sú sorgarfrétt að Alda frænka mín
væri látin. Mig setti hljóðan. Hvem-
ig getur það verið, að stúlka full
af lífsorku sé hrifin brott frá 7 ára
gömlum syni sínum og fjölskyldu?
Alda var full af fjöri og aldrei
var nein lognmolla kring um hana.
Við kynntumst mjög vel á þeim fjöl-
mörgu stundum sem við áttum í
Lyngheiði 14. — Hennar er sárt
saknað og er söknuður sonarins
mikill. Við Inga, ívar og Óli Páll
óskum Öldu alls hins besta í hennar
nýju heimkynnum. Við vitúm að þar
verður tekið vel á móti henni.
Elsku Villi Rabbi, Karen, Rabbi
og fjölskylda. Guð styrki ykkur í
ykkar miklu sorg. Blessuð sé minn-
ing Öldu Rafnsdóttur.
Ómar, Inga og strákarnir
í dag kveðjum við Öldu. Fregnin
um dauða hennar kom eins og reið-
arslag yfír okkur öll. Hún sem var
í_ blóma lífsins og alltaf svo hress.
Á föstudaginn kvaddi hún okkur
hressilega að vanda. Hún var þá
að fara að undirbúa afmæli Villa
Rabba sonar síns. Hann varð 7 ára
daginn sem hún lést.
Við kynntumst Öldu fyrir tveim-
ur og hálfu ári, þegar hún kom að
vinna á 12-A. Hún samlagaðist
hópnum vel og létti oft skap okkar
með fyndnum sögum og hnyttnum
tilsvörum.
Hún sparaði okkur mörg sporin
með því að sendast út um allan
spítala, hvort sem það var í þágu
sjúklinganna eða til þess að fara í
„sjoppuna". Alda hafði mikinn
áhuga á öllu sem viðkom stjörnu-
speki. Hún hafði gaman af því að
reyna að fínna út í hvaða stjörnu-
merki vinnufélagamir voru og
reyndi einnig að vekja áhuga okkar
á spekinni með misjöfnum árangri.
Það er höggvið stórt skarð í hópinn
á 12-A, sem erfitt verður að fylla.
Við kveðjum Öldu með söknuð í
huga og biðjum Guð að styrkja
Villa Rabba, foreldra hennar, systk-
ini og vini í sorg þeirra.
Hví var þessi beður búinn
bamið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt
Það er kveðjam „Kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með ljóssins öndum.
(B. Halld.)
Starfsfólk deUd 12-A
Fædd 9. janúar 1943
Dáin 1. september 1988
í dag fer fram útför Grétu Páls-
dóttur, Lambastekk 9, Reykjavík,
en hún lést í svefni að morgni 1.
september sl. Leiðir okkar Grétu
lágu saman er við unnum við ræst-
ingu í Laugamesskólanum, en þar
vann hún í mörg ár.
Við konumar sem þama unnum
áttum það allar sameiginlegt að vera
húsmæður og mættum þangað
seinni part dagsins til vinnu. Hún
setti svo sannarlega svip sinn á
þennan hóp, hún Gréta, þessi glæsi-
lega og prúða kona, okkur fannst
hún aldrei þurfa að flýta sér, svo
mikil ró var yfir henni, en henni
vannst vel. Það var gott að eiga
hana að vini og félaga og minnumst
við því margra góðra stunda er leið-
ir skilja um sinn og söknum vinar í
stað.
Gréta var innfæddur Reykvíking-
ur og alin upp í Efstasundinu, elst
þriggja systkina. Hún var gift Þóri
Bjamasyni, vélstjóra, og bjuggu þau
í Lambastekk 9, Reykjavík. Böm
þeirra eru Þóra, fædd 1969, og Páll,
fæddur 1977.
Þau vom samhent í að skapa sér
fallegt heimili, þessi hjón, þar sem
reglusemi og snyrtimennska var í
hávegum höfð. Það undraði okkur
oft hvað Gréta gat komið miklu í
verk, t.d. öll handavinnan sem hún
hafði unnið og prýddi heimili þeirra,
því við vissum að hún hafði unnið
mikið utan heimilis og lét sér einnig
annt um fólkið sitt og var tilbúin
að rétta því hjáiparhönd ef með
þurfti.
Það var fyrir tæpum tveim ámm
að þessi litla fjölskylda varð fyrir
þeirri miklu raun, að Páll, einkason-
ur þeirra hjóna, lenti í bifreiðaslysi
og slasaðist lífshættulega. Þau biðu
og vonuðu í margar vikur, að hann
mætti lífí halda. Ekki kom hann
heill úr þessum raunum. Gréta hætti
þá að vinna og þau reyndu að styðja
hann sem mest þau máttu, allt var
lagt í sölumar.
Gréta var sterk og það sýndi sig
best í þessu hvað í henni bjó. Það
er því sárt að kveðja hana nú, mitt
í önn dagsins. Við emm þakklátar
fyrir þær góðu minningar sem við
eigum um hana og ekki verða frá
okkur teknar.
Við sendum öllum þeim sem henni
vom kærir innilegar samúðarkveðjur
og biðjum Guð að vaka yfir þeim.
Af eilífðar ljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir. (E.B.)
Fyrir hönd vinnufélaga,
Maja og Jóna.
Gréta frænka, vinur og vemdari,
er nú farin frá okkur inn í eilífðina,
tekin burt í blóma lífsins.
Það er með öllu óskiljanlegt að
akkurat hún skuli hafa verið kölluð
burt svona snögglega. Hún sýndi
þess svo sannarlega ekki merki.
Gréta var alltaf til taks, reiðubúin
að rétta hjálparhönd. Hún gaf enda-
laust af sjálfri sér, stóð sem klettur
við hlið okkar í gegnum súrt og sætt.
Mér reyndist hún sem besta móð-
ir, var alltaf tilbúin að hlusta og
gefa ráð og var ein af örfáum sem
tók mér eins og ég er og reyndi
ekki að breyta því. Ég gat alltaf
leitað til hennar. Meðan þær mæðg-
ur bjuggu hjá okkur ömmu og afa
gerði hún aldrei upp á milli okkar
stelpnanna. Alltaf hafði hún mig
með í myndinni. Þegar Þóra hennar
þurfti jólaskó eða nýjan kjól var iðu-
lega að hún kom heim með tvöfaldan
skammt. Henni þótti ekkert sjálf-
sagðara en að gleðja litlu frænku
sína og naut ég þess alltaf, kom
geislandi glöð og ánægð heim eftir
ferð með Grétu. Þegar hún lofaði
mér einhveiju stóð það eins og staf-
ur á bók.
Mín fyrstu kynni af leikhúsi fékk
ég t.d. í gegnum hana þegar hún
fór með okkur frænkumar í „stóra
leikhúsið". Hún passaði ávallt upp á
að sælgætinu væri skipt á milli okk-
ar og við nytum okkar sem best.
Jafnvel þegar ég sótti í mig veðrið
og ráðskaðist með ,þá stuttu þá
hvessti _hún aldrei tóninn eða varð
önug. Ég man bara ekki eftir því
að hún skipti um skap. Dæmin um
það eru svo mörg.
Nú nýlega vorum við að rifja upp
bemskubrek okkar frænknanna kom
hún þá hlæjandi með mynd af okkur
þar sem ég hafði útbúið drultuköku
og sagt við Þóm: „Smakkaðu". Hún
þorði ekki að segja nei við stóra
frænku og smakkaði. í stað þess að
hlaupa til og stoppa leikinn tók hún
þátt í honum og festi á fílmu. Svona
var Gréta.
Eins varð ég þeirra forréttinda
aðnjótandi að ferðast með henni og
fóram við nokkram sinnum saman
til útlanda. Þá virkilega fékk ég að
kynnast henni betur og við náðum
góðu sambandi. Þá komst ég endan-
lega að því hvers konar gull að
manni hún var. Við töluðum um
framtíðaráform mín, hvað mig lang-
aði til að gera og hafði hún mikinn
áhuga á. Hún sagði alltaf: „Breyttu
eins og þín samviska segir og láttu
ekki aðra hafa áhrfí þar á.“ Hún
var alltaf sú sem varði mig og mín
áform. Og það besta var að í þessum
ferðum okkar sagði hún mér oft frá»-
sínum hugsunum og löngunum en
venjulega var hún fremur lokuð á
sjálfa sig. Hún bar aldrei tilfinningar
sínar og vandamál undir aðra', held-
ur fann alltaf leið útúr þeim sjálf.
Dugnaður hennar og kraftur var
með ólíkindum. Þegar litli strákurinn
þeirra Þóris varð fyrir slysinu horfði
maður upp á hana beijast af miklum
mætti. Hún vék varla frá honum
eina einustu mínútu. Spilaði fyrir
hann og sagði honum sögur í þeirri
von að það kæmist inn í vitund hans,
því hún trúði ekki á annað en að
honum færi fram. Það var aðdáunar-
vert að sjá þau mæðginin þegar
hann fór að braggast. Hún sat
tímunum saman og kenndi honum
orðin uppá nýtt. Hún lét hann alltaf
hafa eitthvað til að hlakka til og
fékk hann til að tala og sýna við-
brögð. Og framfarimar létu ekki á
sér standa. Þær vora svo miklar að
læknar áttu varla til orð. Hann
hleypur nú um og er iðinn við að
segja manni frá sínum hugsunum
og gjörðum.
Gréta sáði í jarðveginn og vann
ötullega að uppvextinum en ávaxt-
anna naut hún því miður ekki. Henn-
ar brottför er mikið áfall fyrir okkur
öll og ekki síst fyrir Palla litla og
megi okkur hlotnast í sameiningu
að halda hennar verki áfram.
Hennar verður sárt saknað af
okkur sem eftir eram og guð gefi
Þóri, Þóra og Palla styrk í sorginni
því þeirra missir er mestur.
Hvfl í friði.
Ingibjörg Gréta
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
fósturmóöur minnar, tengdamóður og ömmu,
MARGRÉTAR MAGNÚSDÓTTUR,
Hrafnlstu, Hafnarflrðl,
áðurtil helmllla á Herjólfsgötu 12,
Hafnarfirðl.
Sérstakar þakkirtil starfsfólks sjúkradeildar 4B, Hrafnistu, Hafnar-
firði.
Guðmundur Guðmundsson,
Matthlldur Þ. Matthíasdóttir,
Guðlaugur Guðmundsson.
t
Eiginmaöur minn,
SIGURÐUR ÞÓRÐARSON
bóndl,
Tannastöðum,
verður jarösunginn frá Kotstrandarkirkju laugardaginn 10. sept-
ember kl. 14.00.
Blóm og kransar afbeönir en þeim sem vildu minnast hans er
bent að láta Sjúkrahús Suðurlands njóta þess.
Fyrir hönd aðstandenda,
Halldóra Hinriksdóttir.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
SIGURÐUR SIGURSTEINSSON
bifreiðastjóri frá Akureyri,
tll heimllis á Vallarbraut 6, Seltjarnarnesi,
er lóst 31. ágúst verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn
9. september kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu minnast hans er
bent á Flugbjörgunarsveitina.
Anna G. Árnadóttir,
Árni G. Sigurðsson,
Krlstinn Slgurðsson,
Anton Sigurðsson.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við fráfall og útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
BJÖRNS JÓNSSONAR,
Þlngeyri.
Jónfna Guðmundsdóttlr,
Bima Björnsdóttir, Júlfus Bjarnason,
Páll Björnsson, Jóhanna Ström.
Kolbrún Bjömsdóttlr, Bjami Jónsson,
og barnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð, vináttu og hlýhug viö andlát og útför
eiginmanns mfns, föður okkar, tengdaföður og afa,
GUÐJÓNS Þ. GÍSLASONAR
sklpstjóra,
Suðurgötu 31, Sandgerði.
Mikkalína Flnnbjörnsdóttlr,
Ólaffa Kristfn Guðjónsdóttir, Jón Norðfjörð,
Finnbjörn Helgi Guðjónsson, Sigurlaug Markúsdóttir,
Einar Sigurður Guðjónsson, Sigurbjörg Ólafsdóttir,
Oddný Bergþóra Guðjónsdóttir, Richard H. Eckard,
Helga Herborg Guðjónsdóttlr, Bolli Thor Valdimarsson,
Gfsli Guðjón Guðjónsson, Helga Leona Friðjónsdóttir,
Benóný Guðjónsson, fna Dóra Hjálmarsdóttir,"
Kristján Jóhann Guðjónsson, Inglbjörg Hjördfs Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.