Morgunblaðið - 18.11.1988, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 18. NÓVEMBER 1988
Af fjölmiðlum og ferðamálum
eftir Ámunda H.
*
Olafsson
Sökum starfa minna og veru
öðru hvoru í Bandaríkjunum und-
anfarið hafði ég nokkur tök á að
fylgjast með forsetakosningunum
þar í landi. Það sem mér er minnis-
stæðast eru þær sjónvarpsauglýs-
ingar sem birtust til ófrægingar
M. Dukakis. Þær voru alltaf að
birtast sem innskot milli frétta,
sem er langdýrasti auglýsingatím-
inn. Þær voru frábærlega vel unn-
ar og komu mjög trúverðuglega
fram. Efni þeirra var helst það,
að frambjóðandinn væri sérlega
hallur undir svarta glæpamenn,
m.a. þá sem hefðu nauðgað hvítum
konum. Einnig væri hann á móti
framlögum til hervama Banda-
ríkjanna. Og fleiri útgáfur voru,
allai- óþverri og lygi. En þær hrifu.
Varán seldist. Mikil völd hrepptust
með lítilsigldum meðölum.
Við flugmenn höfum lítt stundað
framboðsmál, en mátt þó þola fúk-
yrði í ekki minna mæli en oft dyn-
ur á stjómmálamönnum.
Sl. vor, þegar samningar flug-
manna voru enn lausir, var Sigfús
Jónsson, bæjarstjóri á Akureyri,
sérstaklega iðinn við að úthrópa
flugmenn í fjölmiðlum. Það hefur
engan tilgang að rökræða við slíka.
Þeir trúa því sem þeir fullyrða, og
svo gerir almenningur.
Til dæmis um slíkt vil ég segja
frá atviki sem henti mig í júní sl.
Ferð var heitið til' Lúxemborgar.
Þennan morgun var Sigurður
Helgason forstjóri meðal farþega.
Við emm vel kunnugir. Hann hef-
ur oft flogið með mér, og alltaf
heimsótt okkur í stjómklefa og
spjallað við áhöfnina. Að þessu
sinni bauð ég honum að sitja með
okkur í stjómklefa í flugtakinu,
sem hann þáði. í miðju flugtaki,
að hálfnaðri braut, gerist svo það,
að kviknar á rauðu aðvörunarljósi.
Við flugtak var hætt og flugvélin
stöðvuð, en síðan ekið til baka í
flugtaksstöðu á nýjan leik. Orsökin
var tæpt stilltur lokunarrofi á einni
lestarhurð, sem gaf til kynna að
hurðin hefði opnast. Flugvirkjar
óku út að flugvélinni, staðfestu að
allar fjórar hurðimar væm lokaðar
og læstar, og ljósið hvarf. Fyrir
seinna flugtak útskýrði ég fyrir
farþegum það sem gerst hafði.
í sjálfu sér var þetta atvik hvers-
dagslegt, þó ekki sé það algengt.
Meðal farþega var fjögurra manna
íslensk fjölskylda. Á leiðinni til
Lúxemborgar sagði flugfreyja
mér, að þessi hjón teldu mig hafa
framkvæmt þetta atvik af ásetn-
ingi. Ég hefði verið að tefja flugið
og valda farþegum vandræðum.
Þrátt fyrir rök flugfreyju um hið
gagnstæða, þá bilaði ekki þeirra
trú. Þau trúðu Sigfúsi og fjölmiðl-
um_ betur.
Ég hélt að Sigfúsi Jónssyni hefði
nægt að senda flugmönnum tóninn
sl. vor, en því rifja ég þetta upp,
að 10. nóvember sl. birtist frásögn
í Morgunblaðinu frá ferðamálaráð-
stefnu á Akureyri. Þar birtist Sig-
fús sem sérfræðingur í ferðamál-
um, svo og til að senda flugmönn-
um tóninn enn á ný. Flugmenn,
sem undanfarin ár hafa flutt um
milljón farþega á ári, eru hinn
veiki hlekkur ferðaþjónustunnar
að mati Sigfúsar. Flugmenn skapa
verkfallsáhrif með seinagangi við
störf. Að lokum tekur hann núver-
andi og fyrrverandi ráðherra á kné
sér og kennir þeim tökin á flug-
mönnum. „Samgönguráðherrar
síðustu áratuga hafa aldrei fengist
til að setja flugmönnum úrslita-
kosti. Til þess hafa þeir ráð, ef
þeir bara þora.“ Ekki þorir þó
Sigfús að benda á þau ráð sem
duga, enda er hans persónulega
þor ekki meira en svo, að hann
þorir t.d. ekki að opinbera sín
launakjör, þrátt fyrir áskoranir.
En eitt þeirra ráða hlýtur þó að
vera hið síðasta, og áhrifaríkasta:
Reka þá. Ég er í engum vafa um
hver örlög mín hefðu orðið, ef
maður með skapferli og gáfnafar
Sigfúsar Jónssonar hefði setið í
stóli ráðherra eða forstjóra, og
engin utanaðkomandi vitni verið
að atviki mínu. í hinni sígildu sögu
Lewis Carroll, Lísu í Undralandi,
átti drottningin aðeins eitt ráð við
þeim sem henni mislíkaði við:
„Hálshöggvið þá.“ Og svo var gert.
Slíku myndi hver starfsstétt mega
sæta, sem vogaði sér að skapa
verkfallsáhrif. Hvað yrði t.d. um
lækna, ef svo kvisaðist, að þeir
færu sér hægt í starfi og „sköpuðu
verkfallsáhrif“?
Sl. vetur steðjuðu miklir erfið-
leikar að Flugleiðum hf. vegna
seinkana, sem orsökuðust m.a
vegna naums tíma sem ætlaður
var til afgreiðslu DC-8 flugvéla í
millilendingum í USA, ásamt töiu-
verðri bilanatíðni. Áætlun fór
langtímum saman úr skorðum, far-
þegar biðu á hótelum báðum meg-
in hafsins, allt annað en ánægðir.
Þá lenti það á hinum „veiku hlekkj-
um“ ferðaþjónustunnar að afsaka
tafír og róa farþega, sem oftast
tókst með góðri aðstoð og frammi-
stöðu flugfreyja og þjóna. Það tóku
engir utan, farþega eftir þessum
seinkunum, enda flugmenn ekki
með lausa samninga. En afleiðing-
amar hafa blasað við ferðamála-
frömuðum í marga mánuði, hóte-
leigendum og veitingamönnum.
Farþegum vestur og að vestan mun
fækka um helming. í engum heyrð-
ist þó til þess að styðja og hvetja
Flugleiðir í baráttu þeirra, félagið,
sem var að draga björg í bú þeirra.
Ekki orð þar um á ferðamálaráð-
stefnu í nóvember sl. Aðeins
þröngsýn naflaskoðun, sem varla
nær út fyrir eigin hreppamörk,
meðhöndlun flugmanna og ákall
um meira fé frá hinu opinbera.
Að tregt sé þaðan um fé kemur
Ámundi H. Ólafsson
„í engnm heyrðist þó
til þess að styðja og
hvetja Flugleiðir í bar-
áttu þeirra, félagið,
sem var að draga björg
í bú þeirra. Ekki orð
þar um á ferðamálaráð-
stefinu í nóvember sl.“
varla á óvart, ekki meðan ferða-
málaráð sýnir svo ótrúlegt skiln-
ingsleysi á þeim grunávelli, sem
ferðamál byggjast á.
Höfundur erOugstjórí hjá Flug-
leiðum & DC-8-OugvéIum.
—
Við höfum opnað nýjan bílasal fyrir notaða
bíla að Brautarholti 33, undir nafninu:
Af því tilefni vekjum við athygli á eftirfarandi:
Stærsti bílasalur hérlendis
— tekur yfir 100 bíla
•••
■ / ■■
Tölvuvædd birgðaskrá og söluskráning
•••
Allir bílar inni - í björtu og hlýju húsnæði
•••
Prufuakstur beint úr bílastæði í salnum
• ••
Aöeins bílar í góðu ástandi
• •• .
Þjálfaðir sölumenn
— hröð og örugg þjónusta
•••
Verið velkomin á Bílaþing
að Brautarholti 33
HEKLA hf.
Athugasemd
1 tilefni af Gárum Elínar Pálma-
dóttur í Morgunblaðinu sunnudag-
inn 13. nóvember leyfi ég mér að
gera eftirfarandi athugasemd:
Á fundum þingflokksmanna með
forsetum Alþingis í haust hafa tíðar
innkomur varaþingmanna, sér í lagi
á síðasta þingi, verið mjög til um-
ræðu. Til þess að fá glöggt yfirlit
yfír hvemig þeim málum hefur ver-
ið háttað fór undirrituð fram á það
við skrifstofu Alþingis í vikunni
eftir þingsetningu að gerð yrði sam-
antekt á þessum málum eftir þing-
flokkum.
Landsfundur Kvennalistans á
Lýsuhóli, þar sem við hnykktum á
starfsaðferðum okkar, gaf fjölmiðl-
um tilefni til að taka þessi mál til
enn frekari umræðu. Kom þá m.a.
í ljós að þingflokkur Kvennalistans
er þingflokka hófsamastur við að
kalla inn varamenn.
I Gámm kemur fram að það
hafi verið Guðrún Helgadóttir for-
seti sameinaðs þings sem „lét snar-
lega taka saman skýrslu" eins og
segir orðrétt í Gárum. Ég vil aðeins
árétta að skýrsla þessi var gerð
fyrir frumkvæði og að beiðni þing-
flokks Kvennalistans strax í fyrstu
starfsviku þingsins. Ég sem núver-
andi þingflokksformaður Kvenna-
listans gerði að sjálfsögðu enga
athugasemd við þá tillögu deildar-
stjóra á skrifstofu Alþingis að yfír-
lit þetta yrði sent öllum þingflokk-
um til upplýsingar.
Reykjavík 15. nóvember 1988.
Danfríður Skarphéðinsdóttir.
Þrjár spurningar
til Krabbameins-
félags Islands
— Frá Skúla
Bjarnasyni
Mig undirritaðan langar til að fá
opinberlega svar frá Krabbameins-
félagi íslands við þremur spuming-
um:
1. Hvað hefur Krabbameinsfélag
íslands fyrir sér í því, að gagn
sé að bijóstaröntgenmynda-
töku, sem kembirannsókn á
konum yngri en 50 ára?
2. Hvað eru margar konur á Is-
landi í aldurshópnum 35 ára
og 40—49 ára?
3. Hvað kostar hver brjósta-
myndataka og hvemig skiptist
kostnaðurinn?
Ástæðan fyrir því að ég ber þess-
ar spumingar upp í dagblaði er sú,
að ég tel að þessár upplýsingar eigi
fullt erindi til almennings.
Höfundur er heilsugæslulæknir í
Borgurnesi.
p t^lJí
| Meim en þú geturímyndað þér!