Morgunblaðið - 18.11.1988, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 18. NÓVEMBER 1988
RÝMINGARSALA
tekið til í kjallaranunri
30-70% AFSLÁTTUR
ÚTUTSGALLAÐ EÐA HÆTT í FRAMLEIÐSLU
borð, stólar
Ijós, lampar,
blómapottar
leirvara,
bútar-gluggatjöld
bútar-áklæði
værðarvoðir
16.-19. NOVEMBER
epol
FAXAFENI7-sími 687733
STERKUR,
MJUKUR QG
EKKERTUM
Viö bjóðum gólfdúk í þykktum frá 1,5 mm til 3,5 mm í
mörgum breiddum meö mikla slitþolni. Litir og mynstur í
úrvali, jafnt sígild sem róttæk og allt þar á milii. Sérstök
yfirborðsáferð gerir þrifin auðveldari. Og að sjálfsögðu í
öllum verðflokkum - og hver sagði að þá þyrfti að líma
eða bóna?
SENDUM SÝNISHORN.
Dúkalar
(m
Grensásvegi 13,105 Rvík, símar 83577 og 83430
Reuter
Þröstur Guðbjartsson í hlutverki Fyrirbrig’ðisins. Myndin er tekin á æfíngu.

ORÐ ÁNINNIHALDS
Leiklist
Jóhanna Kristjónsdóttir
Leikhúsið í Djúpinu sýnir
Óvininn efltir Hörð Torfason
Leikari: Þröstur Guðbjartsson .
Búningur: Gerla
Lýsing: Lárus Björnsson
Leikstjóri: Hörður Torfason
Flestir eru haldnir sköpunar-
þörf á einn eða annan hátt, fínna
sig knúna til að tjá sig í rituðu
máli, í myndverki, tónlist eða í
túlkun. Þessi þörf er í senn holl
og góð hverjum og einum.
En þar með er ekki endilega
sagt, að þessi sköpunarverk eigi
erindi við fleiri en þann sem skap-
ar. Leikverk þarf að uppfylla
kröfur eins og önnur hugverk,
hverrar gerðar þau eru. Þau
þurfa að segja áhorfanda eitt-
hvað sem máli skiptir og
skírskota hvort sem heldur er til
tilfínninga, skynsemi, nautna svo
að fátt sé nefnt. Þau þurfa að
vera leikræn og það er varla á
nema snillinga færi að skrifa ein-
leik, tilsvörin, innihaldið verður
að vera í meira lagi hnitmiðað
og vitlegt til að það gerist innan
í áhorfandanum, að hann njóti
þess sem í boði er.
Sagt er að leikurinn snúist um
sjálfsuppgjör einhvers sem kallað
er Fyrirbrigðið. í fyrstu er Fyrir-
brigðið töff og hranalegt, en þeg-
ar á líður fer sálarangist þess
að koma í gegn og ástæðan mun
vera vangeta þess að horfast í
augu við veruleikann. Fyrirbrigð-
ið á sér óskilgreindan höfund,
sem það reynir að leita til, en fær
ekki svörun hjá. Því verður hann
að taka ábyrgðina í eigin hendur
og sigrast á Ovininum.
Það mætti túlka lokaatriðið
sem sigurdans Fyrirbrigðisins
yfír sjálfum sér og höfundinum,
er hann bregður sér i kven-
mannslíki — var Fyrirbrigðið
annars eitthvað fremur karlmað-
ur — og stígur dans.
Textinn er rýr, þótt hann eigi
að vera uppfullur af „spaklegum"
orðum, en afskaplega hvers-
dagslegum og lítt til þess fallinn
að vekja áhuga. Sálarangistar-
baráttan fer fyrir ofan garð og
neðan hjá áhorfanda og er eigin-
lega út í hött. Það má taka und-
ir með Fyrirbrigðinu öðru hveiju,
þegar hann kvartar undan kjaft-
æðinu í sjálfu sér.
Þröstur Guðbjartsson leikur
af miklum móði, en hann hefur
flest gegn sér, kúnstuga og lítt
markvissa leikstjóm og texta,
sem vekur ekki áhuga.
Fyrir leik og í lokaatriði flytur
Hörður Torfason eigin lög. Þau
voru áheyrileg í betra lagi.
TOSHIBA
OG
TATUNG
sjónvarpstæki
14-15-20-21-22
25 og 28“ skermar.
Taeknilega fullkomin
tæki í öllum
verðflokkum.
Góð greiðslukjör.
Einar Farestveít & Co.hf.
BORQARTÚNI28, SÍM116995.
LelA 4 stoppar við dymar
Trompetleikur
Tónlist
Jón Ásgeirsson
Trompetleikaramir Eiríkur Öm
Pálsson, Ásgeir Hermann Stein-
grímsson og Lárus Sveinsson léku
á lúðra sína á háskólatónleikunum
sl. miðvikudag. Á efnisskránni vom
verk eftir Britten, Tömasi, Schein,
East og Dubois og eitt lag eftir
óþekktan höfund.
Fanfare eftir Britten er ekki
ólaglega gerð tónsmíð og var hún
skemmtilega uppfærð af þeim fé-
lögum. Annað viðfangsefnið var
Keflavík:
Sjúkrastofii-
anirtílsýnis
STJÓRN og starfsmenn Heilsu-
gæslustöðvar Sjuðurnesja og
Sjúkrahúss Keflavíkurlæknis-
héraðs bjóða íbúum á Suðumesj-
um að koma og skoða Sjúkrahús-
ið og Heilsugæslustöðina í
Keflavík sunnudaginn 20. nóv-
ember kl. 14.00—17.00.
Húsnæði beggja stofnananna
verður til sýnis, auk þess sem sýnd-
ar verða og veittar ýmsar upplýs-
ingar um starfsemina. Til viðbótar
gefst gestum kostur á að láta
mæla blóðþrýsting o.fl.
svíta eftir Henri Tomasi (1901—
1971). Hann var franskt tónskáld
og vann „Rómarverðlaunin" 1927.
Eftir hann liggja alls konar tónverk
en hann starfaði og sem hljómsveit-
arstjóri við Franska útvarpið og
ópemna í Monte Carlo. Svítan, sem
er létt og leikandi í gerð, er í þrem-
ur þáttum og tveir byggðir á döns-
um.
Næstu þijú lögin em barokkverk,
það fyrsta Intrada eftir J.H. Schein
(1586—1630), er var kantor við
Tómasarskólann í Leipzig frá 1616
og hafði meðal annars mikil áhrif
á stöðlun þýsku danssvítunnar.
Annað lagið er eftir Michael East
(1580—1648) er var enskur orgel-
leikari, starfaði m.a. við dómkirkj-
una í Lichfield. Eftir hann liggja
ýmis kirkjuleg verk og sex bækur
af madrigölum.
Síðasta verkið eru fímm bagatell-
ur eftir Pierre Max Dubois (1930).
Ekki veit undirritaður hvort hann
er skyldur Théodore Dubois, sem
var mikilvirkur franskur tónhöfund-
ur, en þessi fimm smástykki em
laglega smíðuð, frönsk og leikandi
létt.
Leikur þeirra félaga var góður
og þó þeir væm vel samstilltir var
gaman að heyra hversu þeir í raun
em ólíkir. Láms með mjúkan syngj-
andi tón, Ásgeif hvass og tónskýr
og Eiríkur með breiðasta tóninn.
Þrátt fyrir þessi persónueinkenni
var samstilling þeirra mjög góð og
tónleikamir í heild skemmtilegir,
ekki síst vegna þess að húsfyllir var.