Morgunblaðið - 12.05.1989, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. MAÍ 1989
Minning:
Helga Ingibjörg Jóns-
dóttirirá Asum
Fædd 2. mars 1911
Dáin l.maí 1989
Helga Ingibjörg Jónsdóttir var
dóttir hjónanna Onnu Jonsdóttur
og Jóns Gíslasonar. Var hún frum-
burður þeirra hjóna. Þau bjuggu
þá á Syðri-Löngumýri í Austur-
Húnavatnssýslu en fluttu nokkrum
árum síðar að Ásum og bjuggu þar
sín búskaparár. Jón féll frá langt
um aldur fram en Anna dó í
Reykjavík 1947.
Helga átti einn bróður sem nú
er látinn og þijár systur og eru
tvær þeirra á lífí.
Helga var mjög vel gefin en það
varð þó ekkert af langskólanámi.
Hún fór í Kvennaskólann á Blöndu-
ósi og síðan lá leiðin til Reykjavík-
ur. Þar lærði hún kjólasaum. Síðan
vann hún mikið hjá klæðskerum við
saumaskap á einkennisfötum og
öðrum vönduðum herrafötum. Hún
var mjög vandvirk og þess vegna
eftirsóttur starfskraftur. Þegar Sig-
fús í Heklu stofnaði saumastofuna
íris um 1949 varð Helga þar verk-
stjóri.
Árið 1959 þegar Helga var kom-
in hátt á fimmtugsaldurinn giftist
hún Erlendi Jónssyni. Erlendur var
vel greindur, skemmtilegur og ein-
staklega lífsglaður og ljúfur maður.
Hann reyndist Helgu frábærlega
vel. Lif Helgu gerbreyttist. Þau
fóru saman á dansiböll og í ferða-
!ög, löng og stutt, utan lands og
innan. Það var gist í tjaldi ef veður
leyfði, annars á hótelum eða hjá
kunningjum. Erlendur var mikill
Iaxveiðimaður. Hann var fljótur að
koma veiðistöng í hendurnar á
Helgu. Hún hreifst með og reyndist
góður nemandi. Fljótlega var hún
farin að fá’ann líka.
Helga og Erlendur voru mjög
hamingjusöm. Það var skemmtilegt
að heimsækja þau enda var mjög
gestkvæmt hjá þeim. Erlendur átti
fjögur böm frá fýrra hjónabandi
og voru þau öll komin með sínar
fjölskyldur. Þegar halla tók undan
fæti og Elli kerling tók að gerast
nærgöngul seldu þau Helga og Er-
lendur húsið sitt Miðtún og tryggðu
sér litla íbúð í Hátúni lOb. Þar yrðu
þau aldrei ein þótt annað félli frá.
Það varð Helgu mikið áfall þegar
Erlendur varð bráðkvaddur fyrir
tæpum níu ámm. Heilsu hennar tók
að hraka og mátturinn að þverra.
En hún varð aldrei einmana í þessu
húsi. Þar átti hún marga vini sem
reyndust henni góðir og sannir.
Nú á síðari ámm duldist engum
að hverju stefndi. Hún fór á sjúkra-
hús oftar en einu sinni og þar kom
fram við rannsókn það mein er
varð henni að aldurtila. Þann 1.
maí kom kallið. En þá var hún ekki
ein, hjá henni var sonur Erlends,
Örn og kona hans Renata.
Við þökkum Helgu samfylgdina
í gegnum árin. Hún reyndist okkur
sannur vinur í raun.
Öllum vinum hennar og ættingj-
um sendum við okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur.
Hvíli hún í friði. Guð blessi minn-
ingu hennar.
Brynja Baldursdóttir,
Helga Pálsdóttir.
Skuggi féll á vorkomuna er frétt-
in barst um að Helga föðursystir
mín hefði orðið bráðkvödd fyrsta
maí síðastliðinn.
Þó vorið sé fyrirboði lífs í ríkum
mæli alls staðar í náttúmnni, sem
Helga tengdist svo náið á upp-
vaxtarámm sínum í sveitinni, er
dauðinn alltaf nálægur og tekur
sinn toll, oft öllum að óvömm. I
dag, 12. maí, verður Helga jarð-
sungin frá Bústaðakirkju i Reykja-
vik.
Helga Jónsdóttir fæddist á
Syðri-Langamýri í Svínavatns-
hreppi 2. mars 1911.
Faðir hennar var Jón Gíslason
sonur hjónanna Gísla Halldórssonar
og Guðrúnar Gísladóttur frá Ey-
vindarstaðagerði, nú Austurhlíð í
Blöndudal.
Móðir hennar var Anna Jóns-
huggulegt
um helgina
á Hótel Valhöll!
Frískandi göngur í stórkostlegri náttúru.
Dýrlegur matur og drykkur.
Kyrrð sveitarinnar.
Njúk rúm.
Þægileg þjónusta
og löng, dásamleg helgi framundan.
Þetta er lífiö !..
<p
HÓTEIVALHÖLL
Þinguöllum
MATUR FRAMREIDDUR TIL KL. 23:00 ÖLL KVÖLD. OPIÐ TIL KL. 01:00 FÖSTUDAGS- OG LAUGARDAGSKVÖLD
KÖKUHLAÐBORÐ MEÐ KAFFINU ALLA DAGA. UPPLÝSINGAR OG BÓKANIR I SÍMA 98-22622.
VERTU SNÖGG/UR!
dóttir frá Sauðanesi, dóttir hjón-
anna Jóns Jónssonar bónda í Sauða-
nesi og Helgu Gísladóttur frá Flata-
tungu í Skagafirði.
Helga var elst í hópi fimm systk-
ina, bróðir hennar, Gísli bóndi á
Stóra-Búrfelli, lést árið 1985.
Systir hennar, Guðrún, er var
ljósmóðir lést árið 1946. Eftirlifandi
systur hennar em Soffía og Ása,
báðar búséttar í Reykjavík.
Helga átti heima fyrstu níu ævi-
árin á Syðri-Langamýri í Svína-
vatnshreppi, en þá fluttist fjölskyld-
an að Ásum í sömu sveit, þar sem
Helga ólst upp til fuilorðinsára
ásamt foreldrum og systkinum.
Helga stundaði nám við Kvenna-
skólann á Blönduósi veturinn
1929-1930, næstu árin stundaði
hún vinnu á ýmsum stöðum, þar á
meðal á Hólum í Hjaltadal og á
Siglufirði, jafnframt því sem hún
var öðm hvom heima á Ásum.
Snemma fór Helga að leggja
stund á saumaskap, fýrst á Blöndu-
ósi og síðan í Reykjavík, en þangað
fluttist hún í kringum 1940 og
dvaldist þar æ síðan. Saumakunn-
áttan varð henni haldgott veganesti
á lífsleiðinni og vann hún við
saumaskap mestan sinn starfsaldur
eftir að til Reykjavíkur kom.
Helga var ákaflega heilsteypt
kona, heiðarleiki og samviskusemi
vom hennar æðstu dyggðir, sem
aldrei var kvikað frá.
Hún hafði ætíð brennandi áhuga
á að fræðast um menn og málefni
og kunni frá mörgu að segja.
Móður sinni reyndist hún mikil
hjálparhella síðustu misserin sem
hún Iifði, en þá var hún mikill sjúkl-
ingur og dvaldist hjá Helgu.
Árið 1959 kvæntist Helga, Er-
lendi Jónssyni frá Jarðlangsstöðum
í Borgarfirði, en hann lést árið
1980.
Þau hjón vom ákaflega samhent
og samhuga i lífi og starfi. Þau
áttu hlýlegt heimili á Miðtúni 16,
en fluttust síðan í íbúðir aldraðra í
Hátúni lOb.
Þar eignuðust þau hjón marga
trygga vini, sem reyndust Helgu
mikill styrkur síðustu æviárin eftir
fráfall Erlends.
Erlendur átti fjögur börn af fyrra
hjónabandi og reyndust þau og fjöl-
skyldur þeirra Helgu ákaflega vel.
Ég á margar góðar minningar
um heimsóknir þeirra Helgu og
Erlends allt frá barnæsku, en þau
komu á hveiju sumri á heimili for-
eldra minna og dvöldu þar nokkra
daga í senn.
Helga bar ætíð djúpar tilfinning-
ar til sinna æskuslóða, og sérstak-
lega til Ása, og lagði hún leið sína
oft þangað er hún var á ferð fýrir
norðan.
Á síðastliðnu sumri er Helga kom
að Stóra-Búrfelli í síðasta sinn ók
ég henni á æskuslóðirnar, og er
mér sérstaklega minnisstætt er hún
labbaði um gamla túnið á Ásum
og týndi puntstrá í vönd til að eiga,
er heim væri komið.
Þetta sagði mér meira en mörg
orð hversu djúpar tilfinningar Helga
bar ætíð til bernskustöðva sinna á
Ásum.
Er faðir okkar systkinanna þurfti
að leita lækninga síðustu æviárin
til Reykjavíkur, var heimili Helgu
honum sem annað heimili og erum
við henni hjartanlega þakklát fyrir
það og þann stuðning sem hún
veitti föður okkar í veikindum hans.
Ég mun ætíð minnast Helgu sem
hinnar traustu staðföstu manneskju
sem aldrei lét glaum og glys heims-
ins villa sér sýn.
Við systkinin viljum senda eftir-
lifandi systrum hennar, skyldfólki
og vinum innilegar samúðarkveðj-
ur.
Blessuð sé minning hennar, og
megi hún hvíla í friði.
Fyrir hönd okkar systkinanna,
Jón Gíslason,
Stóra-Búrfelli.
Minning:
Guðmundur Rósinkars-
son frá Snæfjöllum
Fæddur 27. janúar 1924
Dáinn 19. apríl 1989
Við norðanvert Isafjarðardjúp er
Langadalsströnd og Snæfjallaströnd,
aðskildar af stuttum fírði er nefnist
Kaldalón, enda sígur skriðjökull frá
Drangajökli niður í Lónbotninn.
Fyrir norðan Snæfjallaströnd eru
Jökulfirðir. Þeir eru eins og smækk-
uð mynd af Djúpinu sjálfu, með einn
meginflóa og þverfírði marga. Vet-
urna 1934—36 var ég farkennari á
Snæfjallaströnd. Kennt var á þremur
stöðum í sveitinni, einn þeirra var á
Snæflöllum.
Snæijöll eru landnámsjörð, prests-
setur og kirlg'ustaður langt fram á
sl. öld. Þaðan var löngum töluverð
útgerð árabáta og verstaða. Á fyrstu
áratugum 20. aldar var jafnvel að
myndast þar þéttbýli jafnframt ver-
stöðinni, en vegna hafnleysis var það
dauðadæmt er vélbátar komu til sög-
unnar. Meðal nemenda minna fyrr-
nefnda vetur voru að sjálfsögðu
skólaskyld böm Snæfjallahjónanna,
Rósinkars Kolbeinssonar og Jakob-
ínu Gísladóttur, eitt þeirra var Guð-
mundur, þá fullra tíu ára. Ég veitti
því athygli, að Guðmundur litli líktist
mjög föður sínum, sem og afa (Kol-
beini í Dal) að því er snerti góða
greind og rökhyggju, því að kjörorð
Leiðrétting
I minningargrein um Ásgeir
Helga Guðmundsson frá Bjargi eft-
ir barnabörn hans hér í blaðinu 4.
maí brenglaðist ein málsgrein. Hún
á að hljóða á þessa leið:
„Bróðir minn var það lítill þá að
hann gat ekki komið með en lét sér
nægja að spila ólsen í hvert skipti
sem hann kom í heimsókn og þá
var oft stungið nammi í lítinn munn
þegar spilið var búið og fenginn
kos_s í kaupbæti.“
Ásgeir lést 23. apríl, ekki 23.
marsr Um leið og þessi leiðrétting
birtist er beðist velvirðingar á mis-
tökunum.
þeirra allra hefðu getað verið þessi
ummæli Stephans G.:
Hugði ei sannleik hóti betri
hafðan eftir Sankti-Pétri
heldur en ef svo hending tækist,
húsgangurinn á hann rækist.
Ýmsir minna fomu nemenda
hafa stundum haft samband við
mig í gegnum öll liðnu árin, þeirra
á meðal var Guðmundur. Vera má
að þar hafi nokkru valdið kunnings-
skapur minn og Kolbeins afa hans.
Eftir Kolbeini Jakobssyni skrifaði
ég margt fróðlegt um gamla þjóð-
hætti, auk þess las hann mér fyrir
söguna um Bæjardrauginn, sem ég
lét mínum gamla kennara í té Þór-
bergi Þórðarsyni og hann birti í
Gráskinnu, sem þeir Sigurður Nor-
dal gáfu út á árunum 1928—36 og
endurútgáfu allmikið aukna 1962.
Ég sakna mjög Guðmundar úr
kunningja- og vinahópnum, en slík
eru örlög þeirra sem háum aldri ná,
að horfa með söknuði á eftir sam-
ferðamönnum á lífsins leið yfir þau
landamæri sem allra bíður.
Mínir vinir fara §öld,
feigðin þessa heimtar köld,
ég kem eftir, kannske í kvöld,
með klofinn hjálm og rifinn skjöld,
brynju slitna, sundrað sverð og syndagjöld.
(Bólu-Hjálmar)
Jóhann Hjaltason