Morgunblaðið - 12.07.1989, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 12. JÚLÍ 1989
35
Halldóra Guðmunda
Þorvaldsdóttir frá
Svalvogum - Minning
Fædd 18. apríl 1913
Dáin 4. júlí 1989
í dag þegar við kveðjum eina af
eftirlætisfrænkum okkar, hana
Doddu, þá rifjast upp margar minn-
ingar frá því að við vorum yngri
og heimsóttum hana í iitlu fallegu
íbúðina hennar á Bjargarstíg 6 í
Reykjavík.
Hún Dodda var afasystir okkar
og hana var alltaf einstaklega gam-
an að heimsækja.
Dodda, eða Guðmunda eins og
hún hét, fæddist í Svalvogum við
Dýrafjörð 18. apríl 1913 og voru
foreldrar hennar Sólborg Matthías-
dóttir og Þorvaldur Jón Kristjáns-
son.
Systkinin í Svalvogum voru níu
og oft var þar þröng á þingi, en
alltaf nóg að bíta og brenna, því
að allt var fólkið duglegt við að
bjarga sér.
Snemma fluttist Dodda til Hafn-
arfjarðar og var þar í vinnu. Seinna
eftir að hún giftist Jóni Guðmunds-
syni settust þau þar að og þar stóð
heimili þeirra lengi. Hafnarfjörður
var henni alltaf mjög kær og þar
fannst henni fallegt og Ijúft að vera.
Dodda og Jón eignuðust einn
son, Ingibjart Valdimar. Hann dó
ungur maður af slysförum og varð
þeim báðum harmdauði og oft
minntist Dodda á hann við okkur.
Ekki varð langt á milli þeirra feðg-
anna, því að stuttur tími leið frá
andláti Ingibjarts Valdimars þar til
Jón lést. Þrátt fyrir þessi erfiðu
áföll á stuttum tíma lét Dodda ekki
bugast og hélt reisn sinni.
Við frænkurnar heimsóttum
Doddu eins oft og við gátum, þegar
við vorum yngri og fannst alltaf
jafngaman og gott að koma til
hennar. Hún var einstaklega barn-
góð og gestrisin. Þegar við komum
í litlu íbúðina við Bjargarstíginn,
tók Dodda okkur eins og við værum
drottningar. Hun stjanaði við okkur
á allan máta. Síðan var skrafað og
spjallað í langan tíma. Við erum
líka vissar um, að Dodda hafði eins
gaman af þessum heimsóknum og
við.
Eitt er víst, að Dodda mun ekki
gleymast. Hún mun alltaf geymast
í hugum okkar sem elskuleg frænka
í lítilli, fallegri íbúð í Reykjavík.
Frænka sem gaman var að heim-
sækja og sem kenndi okkur svo
margt fallegt um lífið og tilveruna.
Hún kenndi okkur meðal annars
það, að kærleikur, vinsemd og gest-
risni þarf ekki víða sali og glæstar
hallir, heldur gott hjartaleg.
Kannski blómstra þessir eiginleikar
best í litlum, fallegum og heimilis-
legum húsakynnum eins og á Bjarg-
arstígnum.
Þar fengum við gott veganesti
sem mun endast okkur vel á lífsleið-
inni. Fyrir það viljum við þakka
með þessum fátæklegu orðum.
Heiðrún Ingvarsdóttir
Kristín Sigurðardóttir
Hún Dodda frænka er dáin. Þeg-
ar mamma sagði okkur þetta, varð
Hreiðari, 7 ára bróður okkar, að
orði: „Þá förum við ekki til hennar
oftar.“ Við eigum eftir að sakna
hennar mikið, svo oft heimsóttum
við bræðurnir hana. Mamma vissi
ekki um allar okkar ferðir til Doddu
frænku en hún bjó í miðbæ
Reykjavíkur og stutt að skreppa til
hennar þegar við vorum í bænum.
Alltaf tók hún vel á móti okkur
strákunum sem henni var svo annt
um, allt frá því að við Iitum dagsins
ljós. Okkur þótti mjög vænt um
Doddu frænku. Við þökkum henni
fyrir allt, sem hún hefur að okkur
rétt. Við eigum svo margt í minn-
ingu okkar, sem við geymum í
hjarta. í einni bæjarferðinni vorum
við að selja harðfisk fyrir íþróttafé-
lagið okkar.
Þetta var í síðasta sinn sem við
sáum Doddu frænku þegar hún
keypti af okkur harðfiskpakka og
sagði: „Og svo ætla ég að fá annan
handa Onnu.“ Steinberg spurði
mömmu þegar heim kom: „Af
hverju var hún að hugsa um að
kaupa líka fyrir hana?“ Anna er
móðursystir 'Okkar og bróðurdóttir
Doddu frænku. Alltaf stóð heimili
Önnu opið fyrir Doddu frænku. Ef
éitthvað var að, hringdi hún eða
kom til Önnu, sem greiddi götu
hennar og fylgdist jafnan með
henni. Einn daginn hringdi hún til
Önnu og sagði að sér liði illa. Sú
góða kona brá skjótt við og kom
henni til hjálpar og yfirgaf hana
ekki fyrr en hún var búin að koma
henni á sjúkrahús. Þar andaðist
Dodda frænka fáum dögum síðar.
Anna, og fjölskylda hennar, á
niiklar þakkir skilið fyrir hve góð
°g t^ygg hún var Doddu frænku
til dauðadags.
Við vottum öllum samúð sem
eiga um sárt að binda.
Við kveðjum Doddu frænku með
söknuði og biðjum Guð að blessa
minningu hennar.
Myrkrið svarta láttu ljós
lýsa af augum þinum
og í bjarta breyttu rós
broti af þyrnum mínum.
(Kristján Jónsson)
Ingibjartur, Steinberg og
Hreiðar Antonssynir.
í dag fer fram í Dómkirkjunni
jarðarför systur minnar, Halldóru
Guðmundu Þoi-valdsdóttur. Hún var
ein af 9 börnum þeirra hjóna Sól-
borgar Matthíasdóttur og Þorvaldar
Kristjánssonar, sem lengi bjuggu í
Svalvogum. Þar ólst hún upp hjá
foreldrum sínum ásamt sínum stóra
systkinahópi. Þá var lífið annað en
leikur. Þá voru börnin ekki stór
þegar þau fóru að hjálpa til við
bústörfin og það gerði Dodda
Munda eins og við kölluðum hana
heima. Hún vann hjá foreldrum
sínum heima til 18 ára aldurs eins
og við öll gerðum. Þá fór hún suður
á land eins og fleiri að leita sér
vinnu, en kom svo heim að Þing-
eyri aftur og þar kynntist hún
sínum lífsförunaut, Jóni Guðmunds-
syni, sjómanni, ættuðum frá
Halldór Kristmunds-
son - Minningarorð
Fæddur 29. júní 1933
Dáinn 2. júlí 1989
í dag kveðjum við bróður minn,
mág og frænda.
Dóri bróðir fæddist í Reykjavík
29. júní 1933. Foreldrar hans Krist-
mundur Kristmundsson, vörubif-
reiðastjóri, d. 26. apríl 1962, og
kona hans, Guðrún Árnadóttir, sem
lifir son sinn. Margs er að minnast
þegar hugurinn reikar aftur til allra
góðu stundanna sem við bræðurnir
áttum saman á uppvaxtarárum
okkar, við leik og störf. Senn tók
alvara lífsins við. Árið 1952 hóf
hann akstur á Vörubílastöðinni
Þrótti á eigin vörubíl, sem hann og
pabbi okkar gerðu upp á auðri lóð
rétt við æskuheimili okkar. Árið
1968 stofnuðum við verktakafyrii'-
tækið Ástvaldur og Halldór sf. og
síðar einnig Jarðefni sf. Aðalstarfs-
svið þessara fyrirtækja var gatna-
gerð og ýmis önnur jarðvinna. Að-
dragandi að stofnun fyrirtækjanna
var sú að við bræðurnir pöntuðum
sinn bílinn hvor árið 1967. Þá verða
miklar sviptingar í gengismálum
þannig að bílarnir hækkuðu um allt
að helming og nú voru góð ráð
dýr. Sú ákvörðun var tekin að við
keyptum saman einn bíl og stofnuð-
um fyrirtækið Ástvaldur og Halldór
sf.
Samstarf okkar var einstaklega
gott alla tíð og í veikindum sínum
sýndi hann mér mikið traust til allr-
ar ákvarðanatöku í fyrirtækinu.
Fyrir rúmum ellefu árum veiktist
Dóri og var hann frá vinnu í þijú
ár. Síðan komst hann til vinnu aft-
ur í þijú ár, eða þar til hann veikt-
ist í annað sinn í maí 1984. Síðan
þá hefur hann barist hetjulega,
stundum gekk vel, stundum ver, en
alltaf var barist. Hann var ekki einn
í þessari baráttu, við hlið hans stóð
eiginkonan, ljósgeislinn hans og
börnin þeirra fimm. ÖIl sem einn
maður stóðu þau saman í barátt-
unni. Það var alveg sérstakt að
fylgjast með þrautseigju þeirra og
dugnaði.
Dóri giftist 18. apríl 1959 eftirlif-
andi eiginkonu sinni, Svanhildi Jó-
hannesdóttir Guðmundssonar guil-
smiðs og konu hans, Ingibjargar
Sveinsdóttur, sem lézt 2. jan. 1983.
Börn þeirra Dóra og Hiidu eru Jó-
hannes fæddur 1959, Halldóra
fædd 1960, Kristmundur fæddur
1963, Hafsteinn fæddur 1971 og
Ingibjörg fædd 1973.
Við fjölskyldan viljum votta þér
elsku Hilda, börnunum og móður
minni, Guðrúnu, innilega samúðar.
Megi góður Guð gefa ykkur styrk
í sorg ykkar og söknuði.
Löng þá sjúkdómsleiðin verður,
lífið hvergi vægir þér,
þrautir magnast, þijóta kraftar,
þungt og sárt hvert sporið er,
honum treystu, hjálpin kemur,
hann af raunum sigur ber.
Drottinn elskar, — Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér. (S.Kr. Pétursson)
Valli, Ellen, Sveinn,
Rúna og Kristrún.
ísafirði. Þau bjuggu nokkur ár á
Þingeyri og eignuðust þar sinn eina
son. Frá Þingeyri fluttu þau svo til
Patreksfjarðar og síðar til Hafnar-
fjarðar, en síðast áttu. þau heima á
Bjargarstíg 6' í Reykjavík.
Halldóra Guðmunda var góð og
hjálpsöm kona, búin að missa sinn
eina son af slysförum og svo eigin-
mann sinn og tók því með ró og
skynsemi. Hún var búin að búa ein
í 10 ár og oft lasburða, en kvartaði
sjaldan.
Halldóra Guðmunda veiktist
snögglega og var á gjörgæsludeild
Landakotsspítala nokkra daga. Ég
heimsótti hana á sjöunda degi og
virtist hún vel hress þegar ég kvaddi
hana. Tveimur tímum seinna kom
Anna dóttir mín til að segja mér
að Halldóra Guðmunda væri búin
að kveðja þennan heim og komin
yfir í eilífðina. Það var mér bæði
huggun og hryggð. Ég bjóst ekki
við að hún næði heilsu aftur og
efast ekki um að þar sem hún er
nú á hún góð heimkynni.
Ég á henni margt að þakka frá
fyrri tímum þegar ég var einn með
minn barnahóp í Svalvogum og
konan mín veik inn á Þingeyri. Þá
kom hún gangandi úteftir mér til
aðstoðar. Þessi kona átti það í eðli
sínu að hún var gjöful og hjálpsöm
og fann til með þeim sem misstu
sína og erfiðast áttu. Ég efast ekki
um að sá maður sem kynntist henni
mun taka undir þetta. Hún gat
ekkert aumt séð án þess að rétta
hjálparhönd meðan hún gat eitt-
hvað. Henni var ljúft að gefa. Hún
gaf fram á síðustu stund og hún
bað mig fyrir gjöf þegar ég kvaddi
hana á dánarbeðinu. Eflaust á hún
góðan hug margra, bæði ættingja
og vina, sem munu veita henni
blessunarríkar stundir í nýjum
heimkynnum. Þótt hún sé horfin
af sjónarsviðinu þá mun minning
hennar lengi lifa okkar á milli.
Guðmunda var bókhneigð og las
ætíð mikið og virti það sem virð-
andi var. Guðs blessun fylgi Doddu
systur minni og hafi hún þökk fyr-
ir allt.
Ottó Þorvaldsson
t
MINNINGARKORT
Kransar, krossar
og kistuskreytingœr.
Sendum um allt land.
GLÆSIBLÓMIÐ
GLÆSIBÆ,
Álíhcimum 74. sími 84200
Höfðar til
.fólks í öllum
starfsgreinum!
Síðasta tala
númersins segir
til um
skoðunarmánuðinn.
Láttu skoða í tíma
- öryggisins vegna!
CT>
CO s>
CT)
3»
BIFREIÐASKOÐUN
ÍSLANDS HF.
Hægt er að panta skoöunartíma,
pöntunarsími í Revkjavík
er 672811'
YDDA V8. 17/Sl'A