Morgunblaðið - 27.04.1990, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. APRÍL 1990
33
spor því að Sigríður var sérstaklega
farsæl í sínu starfi. Hún var mjög
fær ljósmóðir og átti traust sængur-
kvenna og lækna og bar ætíð mikla
umhyggju fyrir öllum sínum ljósu-
börnum. Það kom því af sjálfu sér
að Sigga var kjörin til þess að skrá
allar fæðingar í ættinni. í dag eru
afkomendur Böðvars og Ingunnar
hátt á þriðja hundrað.
Hér er aðeins í stórum dráttum
minnst á lífshlaup Sigríðar en
margs er að minnast frá heimsókn-
um á hennar fallega heimili. Sigríð-
ur var sérstaklega músíkölsk og
unnandi fagurrar listar og má það
raunar segja um þau bæði. Þeir eru
margir sem hafa notið gestrisni og
vináttu þeirra hjóna, bæði í sveit-
inni og hér í Reykjavík.
Sigríður og Valtýr eignuðust 5
börn en misstu eitt nýfætt, öll
mannvænleg og vel af guði gerð.
Þau eru öll gift og eiga marga af-
komendur. Valtýr og Sigríður hafa
alltaf borið sérstaka umhyggju fyr-
ir börnum sínum og barnabörnum
pg eiga ást og virðingu þeirra allra.
í veikindum sínum fann Sigríður
glöggt hlýhug þeirra og hjálpsemi.
Við systurnar og makar okkar
þökkum allar ánægjustundirnar á
heimili þeirra og kveðjum Sigríði
með söknuði. Valtý og fjölskyldunni
allri vottum við okkar dýpstu sam-
úð.
Ingunn og Olöf Stefánsdætur.
Kveðja frá Ameríku
Eins og blóm án blaða
söngur án raddar
skyggir dökkur fugl heiðríkjuna.
Vorið, sem kom í gær,
er aftur orðið að vetri.
(Magnús Jóhannsson frá Hafnarnesi)
Nú þegar amma er dáin viljum
við í fáeinum orðum þakka fyrir
allt sem hún gerði fyrir okkur.
Þakka fyrir hvað hún var yndislega
góð amma.
Að eiga minningar um slíka
ömmu er eins og að eiga gullkistu
sem aldrei tæmist, jafnvel þó sífellt
sé tekið úr henni.
Amma hefur verið okkur til fyrir-
myndar í óendanlega mörgu. Hún
var óþreytandi við að segja okkur
sögur af uppvexti sínum á Laugar-
vatni og síðar búskap þeirra afa í
Laugardalnum, þegar mamma og
bræður hennar voru að alast upp.
Fyrir bragðið fannst manni afskap-
lega merkilegt að glast upp á Laug-
arvatni, þar sem ættaróðalið var
fyrrum. Af ömmu lærðum við betur
að meta náttúruna og fegurð henn-
ar.
Síðari árin hafa tengslin við
Laugarvatn haldist með sumarbú-
staðaferðum, sem eru margar
hverjar ógleymanlegar. Þrátt fyrir
nýbyggingar var einhvern veginn
alltaf skemmtiiegast að fara upp í
gamla sumó, sérstaklega ef afi og
amma voru þar. Það var í raun ólýs-
anlega notalegt að dvelja þar með
þeim. Oftast rigningarsuddi eins og
gengur og gerist á Suðurlandi en
það var bara þægilegra. Afi stúss-
andi úti í lóðinni og amma segjandi
sögur á milli þess sem hún var á
þönum í eldhúsinu. Yfir öllu ríkti
stóísk ró. Hamingjusamt hjónaband
afa og ömmu verður afkomendum
þeirra enn ein fyrirmyndin úr lífi
þeirra.
Þegar Þórir fæddist var amma
starx boðin og búin til þess að
passa. hann var ekki nema 7 vikna
þegar langamma.tók við barnapíu-
starfinu. Þetta var ómetanlegt og
ekki hægt að hugsa sér barnið í
betri höndum.
Næstu tvo vetur passaði amma
svo Þóri og fyrir það erum við óend-
anlega þakklát. Þórir litli kemur til
með að búa að þessu alla tíð. Þó
langt sé síðan, a.m.k. mælt í ævi
lítils drengs, er víst að hann man
ýmislegt sem gerðist, sumt kannski
eftir frásögnum, en það er jafn
skemmtilegt fyrir það. Ekkert
fínnst honum skemmtilegra en að
rifja upp þegar hann var að dansa
við langömmu sína eða afa við und-
irleik sinfóníuhljómsveitarinnar eða
hvað langamma varð hrædd þegar
botninn pompaði úr rúmi litla karls-
ins, sem lét sér þó hvergi bregða,
heldur hélt bara áfram að sofa.
Allír sem þekktu ömmu koma til
með að sakna hennar, missir afa
er þó að sjálfsögðu mestur og við
vottum honum innilega samúð okk-
ar. Víst er að mikið hefðum við
viljað fá að njóta návista við hana
lengur. Þannig verður það því mið-
ur ekki.
Við verðum að hugga okkur við
að hún fékk að lifa mjög hamingju-
sömu lífi. Sé hamingjan í því fólgin
að eignast góða fjölskyldu og sjá
hana þroskast og dafna vel, sem
víst er að henni fannst, vóru fáir
sem hamingjan lék meira við.
Kristín, Gunnar, Þórir
og Gestur.
í dag er kvödd í hinsta sinn mín
elskulega Sigga frænka, sem ég
kveð með miklum söknuði í huga.
Það huggar mig að ég á margar
og góðar minningar um þessa góðu
frænku, sem alltaf sýndi mér mikla
væntumþykju og vináttu. Þessar
minningar hafa búið sér eilíft líf í
hjarta mínu og ég kveð hana með
kærri þökk fyrir allar þær samveru-
stundir sem við áttum saman. Hvað
það var alltaf gaman að koma í
heimsókn í Álftamýrina um jólaleyt-
ið og smakka á hennar rómuðu
málsháttakökum, sem henni þótti
svo gaman að búa til fyrir krakk-
ana. Eða að sækja þau hjónin heim
í sumarbústaðinn í Laugardal, þar
sem alltaf var tekið á móti okkur
opnum örmum.
Mér þykir það miður að geta
ekki verið hjá fjölskyldu minni, en
hugur minn er hjá ykkur og ég bið
Guð að veita Valtý og fjölskyldu
styrk á þessari sorgarstundu.
Blessuð sé minning kærrar
frænku.
Sevilla, 24. apríi,
Nanna Hlíf.
Kveðja frá dótturbörnum
Nú þegar amma er látin er okkur
efst í huga þakklæti fyrir góðvild
hennar, hjálpsemi og hið hlýja þel
sem hún alla tíð veitti okkur. Það
er hægt að rita langt mál um ævi
hennar sem var svo viðburðarík en
það er ekki ætlunin hér. Hún fylgd-
ist ávallt af áhuga með námi okkar.
og störfum og hvatningarorð henn-
ar í gegnum tíðina hafa verið okkur
mikill styrkur.
Við minnumst þess öll hvað það
var gaman að fá bréfin hennar þeg-
ar við vorum yngri og áttum heima
á Laugarvatni og nú í seinni tíð
þegar við höfum dvalist langdvölum
erlendis. Þar bar hún okkur meðal
annars fréttir af fjölskyldunni sem
var henni svo hugleikin og er ekki
síst henni að þakka að tengsl okkar
við frændsystkinin, _ barnabörn
hennar, eru svo góð. I sumarbú-
staðalandi afa og ömmu að Hlé-
skógum er trjálundur helgaður okk-
ur barnabörnunum og barnabarna-
börnum. Þar hafa þau gróðursett
grenitré í hvert skipti sem afkom-
andi hefur fæðst í ljölskyldunni.
Amma fór alltaf með okkur þangað
þegar við komum í heimsókn og
vorum við spennt að sjá hvað við
hefðum stækkað mikið.
Ekki eigum við síður góðar minn-
ingar frá jólaboðum, afmælisboðum
og öðrum heimsóknum okkar í
Álftamýrina. Umræðuefnin voru
næg því ekkert var ömmu óviðkom-
andi. Hún unni tónlist, las mikið
og lét þjóðmálin sig varða. Hún var
líka mikil hannyrðakona sem við
nutum góðs af. Margt höfum við
lært af henni sem kemur okkur að
góðu gagni í lífinu.
Við söknum hennar öll og missir
afa er mikill. Þau voru ávallt svo
samtaka og studdu hvort annað sem
kom best í ljós í veikindum þeirra
beggja síðustu tvö árin. Við þökkum
samfylgdina og biðjum Guð að
styrkja afa á sorgarstundu.
Sigríður, Böðvar og Valtýr.
Sumardagurinn fyrsti, Esjan
böðuð í sól og fyrsta lóa sumarsins
á vappi fyrir utan gluggann. Á þess-
um degi kvaddi mín elskulega
tengdamóðir, Sigríður Böðvarsdótt-
ir, þennan heim. Náttúran var að
vakna af sínum vetrarsvefni þegar
Sigríður, sem var barn náttúrunn-
ar, sofnaði svefninum Ianga. Hetju-
lega hafði hún barist veturlangt
fyrir lífi sínu og hugurinn hafði leit-
að í Laugardalinn þár sem hún var
fædd og uppalin og búið með manni
sínum og fjórum börnum þar til þau
fluttu til Reykjavíkur fyrir 28 árum.
Eftir að þau fluttu til Reykjavíkur
reistu þau sér sumarhús i Laugar-
dalnum. Þar dvöldu þau ætíð mikið
á sumrin. Þeim tókst að skapa þar
unaðsreit. Skógrækt og blómarækt
var þeirra hugðarefni. Barna- og
barnabarnabörnin þeirra eru 20
talsins og árið sem hvert þeirra
fæddist var nýtt tré gróðursett í
sumarbústaðalandinu. Eitt af þess-
um tijám dafnaði ekki sem skyldi
og þá var það tekið upp aftur,
greitt úr rótunum og gefið góðan
áburð. Næsta vor hafði það rétt úr
sér og tekið góðan vaxtarkipp. Á
sama hátt hlúði hún að mannlífinu.
Hún sýndi öðrum ætíð áhuga og
var ávallt reiðubúin að rétta hjálp-
arhönd eða gefa góð ráð. Hún var
sérstaklega barngóð og löðuðust
börn að henni. Ekki voru það aðeins
hennar nánustu sem áttu hug henn-
ar, heldur líka þau börn sem hún
hafði hjálpað í þennan heim sem
ljóðmóðir en með þeim fylgdist hún
úr íjarlægð. Skrá hélt hún yfir alla
afkomendur foreldra sinna sem
fæddust og var hún náma hvað
varðaði ættfræði. Barnabörnin
eyddu ógleymanlegum stundum
með ömmu og afa á heimili þeirra
í Reykjavík og í sumarbústaðnum.
Góði baksturinn og maturinn henn-
ar ömmu sem beið þeirra ætíð.
Gönguferðir um sumarbústaða-
landið og umhverfi, beijaferðir og
fjörug spilamennska á kvöldin.
Áldrei mælti hún styggðaryrði til
barnanna, heldur hafði sérstakt lag
á að vinna þau á sitt band.
Sigríður upplifði ekki ellina, hún
var síung bæði í hugsun og fasi og
náði vel að ræða jafnt við unga sem
aldna. Hún hafði gaman af að ræða
málefni dagsins og sagði sínar skoð-
anir skorinort.
Faðir hennar var hvatamaður að
skólasetrinu á Laugarvatni. Á viss-
an hátt fetaði hún í fótspor hans
hvað varðaði áhuga á menntamál-
um. Hún hafði sjálf numið ljósmóð-
urfræði og starfaði sem ljósmóðir
við góðan orðstír á þriðja áratug.
Aðra hvatti hún óspart til menntun-
ar. Ég á henni að þakka að ég
hélt áfram námi þar sem hún tók
að sér að hugsa um son minn á
meðan ég var í skólanum. Heimilið
hjá afa og ömmu var hans annað
heimili enda ekki löng vegalengd
að fara. Mynd af þeim tveimur hef-
ur grópast í huga minn. Lftill, ljós-
hærður hnokki í fanginu á ömmu
stígandi léttan vais um stofugólfið.
Tónlistin var henni ætíð kær. Besta
afmælisgjöfin til hennar var vel æft
lag á píanóið. Hver sá sem kynntist
Sigríði varð betri maður. Hún lifir
áfram í minningasjóði þeirra sem
elskuðu hana.
Sólveig Þorsteinsdóttir
ÚTSALA -
E R H R U N
Allt á að seljast
Vegna breytinga höldum við meiriháttar vorrýmingarsölu á
íþrótta- og sportvörum. Líttu við. Það borgar sig örugglega,
því verðið er ótrúlega lágt.
Sundfatnaður - Verð frá kr. Jt CÉ
Sundbolir-sundskýlur
iþróttagallar - Allar stærðir
Apaskinnsgallar - stuttbuxur - töskur
SeacUtm ífráAtán&fct
SPORTBÚÐIN
Laugavegi 97 (á móti Stjörnubíói) Sími 17015