Morgunblaðið - 03.05.1990, Page 48

48
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. MAÍ 1990
H
t Ástkær eiginmaður minn,
JÓN GUÐBJARTUR GÍSLASON,
Alftamýri 32,
lést í Landspítalanum 30. apríl. Jarðarförin verður auglýst síðar. Arndís Hannesdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÞORVALDUR REYNIR GUNNARSSON
frá Þorfinnsstöðum,
lést í Borgarspítalanum 1. maí.
Sólveig Gísladóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Móðir mín og fóstursystir,
KRISTJANA HILARI'USDÓTTIR,
Míðtúni 1,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu föstudaginn 4. maí kl.
13.30.
Hrafnhildur Björnsdóttir,
Vigdís Hansen.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
LÁRA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Tjarnargötu 18,
Reykjavík,
áður Haðarstrg 4,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju fimmtudaginn 3. maí kl.
15.00. Þeir sem vildu minnast hennar láti Styrktarfélag van-
gefinna njóta þess.
Hreiðar Guðjónsson,
Róbert Árni Hreiðarsson, Áslaug M. G. Blöndal,
Árni Hreiðar Róbertsson, Róbert Árni Róbertsson,
Tómas Kristófer Róbertsson, Ríkharður Róbertsson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ODDNÝ INGILEIF GUÐMUNDSDÓTTIR,
Stigahlíð 12,
andaðist í hjúkrunarheimilinu Skjóli að kvöldi 24.apríl. Hún verður
jarðsungin frá Langholtskirkju mánudaginn 7. maí kl. 15.00.
Þeir sem vildu minnast hennar láti hjúkrunarheimilið Skjól njóta
þess.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ólafur Jónsson,
Halldóra Malensky
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og afi,
ÓLAFUR GUÐJÓNSSON
frá ísafirði,
til heimilis að Foldahrauni 39b,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsungin frá Landakirkju í Vestmannaeyjum laugardaginn
5. maí kl. 14.00.
Svava Guðmundsdóttir,
Sonja Huld Ólafsdóttir, Már Jónsson,
Gunnlaugur Ólafsson, Kristin Gísladóttir,
Martha Arnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, afi, tengdafaðir og sonur,
ÞORSTEINN GUÐNASON,
Skaftahlíð 26,
verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju föstudagínn 4. maí nk. kl.
15.00. Jarðsett verður í Fossvogskirkjugarði.
Hrefna Kristmundsdóttir,
Gyða Traustadóttir, Gunnar Gíslason,
Kristmundur Þorsteinsson, Sigurlaug Ragnarsdóttir,
Július Þorsteinsson, Helga Guðmundsdóttir,
Elí Þorsteinsson,
Erna Kristmundsdóttir,
Guðni Guðjónsson.
Gísli Oddsson frá
Hofí - Minning
Fæddur 18. apríl 1896
Dáinn 15. apríl 1990
Kvaddur er kunningi og vinur,
Gísli Oddsson frá Hofi í Vopna-
fírði. Með honum er fallinn einn af
þeim aldamótamönnum sem ekki
gleymist þeim sem honum kynnt-
ust.
Ég ætla ekki að rekja ævisögu
Gísla, aðeins stikla á stóru. Miklu
fremur þakka honum þau góðu
kynni sem með okkur tókust.
Gísli fæddist á Hallormsstað 18.
apríl 1896, sonur hjónanna Þor-
gerðar Bjarnadóttur, ættaðri úr
Fljótsdal og Odds Guðmundssonar,
ættuðum af Suðurlandi, en þau
voru í vinnumennsku á Hallorms-
stað.
Síðan liggur leið þeirra sitt á
hvað austur í Fljótsdal út um allt
Hérað og úpp á Jökuldal. Fátæktin
fylgdi þeim alla tíð. Þau voru ýmist
í vinnumennsku eða húsmennsku
sem kallað var. Böm þeirra hjóna
urðu níu, fímm dóu í bemsku. Þau
sem upp komust vom Gísli, Páll,
Björgvin og Guðrún.
Snemma fór Gísli úr föðurhúsum
og hafði því lítið af systkinum sínum
að segja. Gísli dvaldi á mörgum
bæjum á Jökuldal, mismunandi
lengi á hverjum bæ. Á Hákonar-
stöðum féll honum best af þeim
bæjum sem hann hafði dvalið á þá,
því þar fékk hann nóg að borða en
það var númer eitt. Þaðan flytur
hann á Skjöldólfsstaði og ætlaði að
setjast þar að fyrir fullt og allt því
þar kunni hann vel við sig og líkaði
vel í alla staði, en' enginn veit sín
örlög fyrir. Atvik varð því valdandi
að Gísli yfírgaf Skjöldólfsstaði eftir
aðeins eitt ár. Þá má segja að Gísli
hafi yfirgefið Jökuldal fyrir fullt og
allt, þó hann dveldi á heiðarbýlinu
Ármótaseli síðasta árið. Áður en
ég yfírgef þennan þátt æviferils
Gísla skal þess getið að móðir hans
deyr úr mislingum á Skjöldólfsstöð-
um á Jökuldal, aðeins 45 ára, og
faðir hans deyr úr lungabólgu í
Klausturseli, 62 ára gamall.
Nú verða þáttaskil hjá Gísla.
Vorið 1932 flytur hann norður í
Vopnafjörð, fyrst í Burstafell, er
þar í tvö ár, síðan í Ytra-Nýp, er
þar í tvö ár, þá í Einarsstaði og er
þar í fjögur eða fimm ár og býr
þar tvö síðustu árin.
Um 1940 flytur svo Gísli í Hof
til séra Jakobs Einarssonar, prests
og prófasts, og er þar samfleytt í
27 eða 28 ár, eða þar til staðurinn
fór í eyði 1968, og við Hof var
Gísli kenndur síðan.
Gísli fór ekki langt, flutti á næsta
bæ, Deildarfell, til Júlíu Guðbjörns-
dóttur og Friðjóns Gunnlaugssonar,
sem þar bjuggu. Þar dvaldi Gísli
fram á árið 1975 er hann flutti í
Vopnafjarðarkauptún og dvaldi þar
á annað ár. Sumarið 1977 flytur
Gísli norður í Eyjafjörð á Dvalar-
heimilið Skjaldarvík þar sem hann
átti eftir að dvelja tæp 10 ár. Gísli
endaði sem æviferil sinn í Vopna-
fírði því þar dvaldi hann síðustu
árin og andaðist þar.
Gísla tók sárt að þurfa að yfír-
gefa Vopnafjörð sem vonlegt var,
eins frískur og hress sem hann var
þá. Elliheimili var í byggingu á
staðnum og hefi ég aldrei botnað í
því hversu svo þurfti að fara.
Ég gleymi því aldrei þegar ég
sá Gísla í fyrsta skipti. Þá var hann
að reka í kaupstað sláturlömb frá
Hofi, ásamt Magnúsi ráðsmanni
staðarins. Við pabbi hittum þá rétt
þegar þeir voru að koma í kauptún-
ið, Gísli heilsar mér með kossi og
tók upp tóbaksdósina. Þetta bjarta
og broshýra andlit. Það leyndi sér
ekki að þar var góður drengur á
ferð, enda sagði ég við pabba, en
þeir þekktust frá gamalli tíð: „Þetta
hlýtur að vera góður maður.“ En
skrautlegur þótti mér hópurinn sem
þeir ráku, enda lömb Gísla öll mis-
lit og ég held ég megi fullyrða að
fáar hvítar kindur hafi hann átt
eftir að hann kom í Vopnafjörð,
a.m.k. var hann meira gefínn fyrir
að hafa þær fallegar á litinn heldur
en að kynbæta og ekki hikaði Gísli
við að láta vænsta hrútinn sinn í
skiptum fyrir skrautlega gimbrar-
tusku. Eftir að Gísli flutti í Deildar-
fell fóðraði Friðjón fyrir hann marg-
ar kindur og þar átti hann kindur,
eftir að hann fór þaðan. Gísli gaf
mér kindur sem Friðjón fóðraði fyr-
ir mig meðan hann bjó.
Þó Gísli hefði gaman af kindum
þá hygg ég að hann hafi verið
meira gefínn fyrir hesta og það
hafa kunnugir sagt mér að honum
hafi farist vel við þá.
Á Deildarfelli átti Gísli góða
daga, þó hann gæti ekki unnið sök-
um mæði. Þá var hann lifandi í
öllu sem gerðist. Fólkið var honum
sérlega gott og eiga þau hjónin
þakkir skildar fyrir það.
En þó að Gísli væri góður dreng-
ur, var hann ekki gallalaus frekar
en aðrir. Hann var ákaflega við-
kvæmur, þoldi illa hið minnsta
mótlæti, svo jafnvel smáatvik gat
orðið þess valdandi að honum sárn-
aði illa og sat það þá í honum lengi
og jafnvel alltaf. Gísli var gjöfull
maður svo ég taki nú ekki sterkara
til orða, enda safnaði hann ekki
peningum. Hann sagði mér að ef
hann hefði sest að á Skjöldólfsstöð-
um, hefði hann orðið stórríkur, en
ég held að Gísli hefði aldrei orðið
ríkur á veraldlega vísu, en hann var
Grétar Þór Sig-
urðsson -
Fæddur 25. ágúst 1978
Dáinn 5. apríl 1990
Páskahelgin var í nánd með til-
hlökkun um góðar stundir, þar á
meðal var fyrirhugað að fara að
Minning
Nesjavöllum til að heimsækja bræð-
urna Jón og Grétar og Guðbjörgu,
ömmu þeirra. Skyndilega er allt
breytt, litli broshýri vinurinn er
ekki lengur á meðal okkar heldur
í faðmi Guðs. Hvemig má vera að
t
Útför ástkærrar móður okkar, tengdamóður og ömmu,
sem lést í Landspítalanum 21. apríl sl.,
UNNAR VALDÍSAR KRISTJÁNSDÓTTUR,
Heiðmörk 69,
Hveragerði,
áður til heimilis á Laufásvegi 58,
Reykjavík,
fer fram frá Háteigskirkju næstkomandi föstudag, 4. maí kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er vinsamlega bent á að láta
orgelsjóð Hallgrímskirkju njóta þess.
Kristín Kristinsdóttir,
Kristján Kristinsson, Nína Hafstein,
Guðmundur S. Kristinsson,
Ása Ásgeirsdóttir
og barnabörn.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJARNI JÓNSSON,
Haga, Þingi,
verður jarðsunginn frá Þingeyrarkirkju laugardaginn 5. maí kl.
14.00. Þeir, sem vilja minnast hans, láti Krabbameinsfélagið njóta
þess.
Jófrfður Kristjánsdóttir,
Björg Bjarnadóttir, Árni Jónsson,
Jón Bjarnason, Sigurbjörg Guðmundsdóttir,
Sigri'ður Kristín Bjarnadóttir,
Ragnar P. Bjarnason, Sonja G. Wúfum,
Sigurlaug Bjarnadóttir, Kristinn Jónsson,
Lárus H. Bjarnason, Særún Albertsdóttir,
Lára Ragnhildur Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
......
svona lífsglatt og hraust barn sé
tekið frá okkur. Því getur enginn
svarað.
Við minnumst Grétars Þórs ætíð
sem glaðværa og kraftmikla
’drengsins sem við hittum í ferðum
okkar að Nesjavöllum. Alltaf vildi
hann vera með í verki og þá helst
sem fulltíða maður, hvort sem verið
var að smala, staðið í heyskap eða
við önnur verk.
Grétar var einstaklega harður af
sér. Minnisstætt er þegar hann
óvart tók um tunnu sem nýlega
hafði verið brennt í rusl. Við það
fékk hann brunasár á lófum. Þá
var ekki grátið heldur hendur hrist-
ar og blásið á sárin.
Þeir sem áttu samverustundir
með Grétari fundu best hversu ein-
lægur og Ijúfur hann var þótt hon-
um gæti hlaupið kapp í kinn, bæði
í leik og starfí. Þær samverustund-
ir eiga mestar foreldrar, systkini
og amma Grétars. Mér er minnis-
stætt er við vorum einir saman
nokkra haustdaga á Nesjavöllum.
Þær minningar er ég þakklátur að
eiga.
Grétar undi sér best við útiveru.
Það var afar sjaldan er við komum
að Nesjavöllum að hann væri ekki
úti við leik eða við störf með full-
orðnum. Ætíð þegar við hringdum
til Nesjavalla svaraði Grétar. Alltaf
var sama ljúfa svarið: „Ég segi allt
fínt“ og oft fylgdi á eftir: „Eruð
þið að koma?“ Hann hafði gaman
af að hafa margt fólk í kringum
sig og var þá óspar á að bjóða gest-
um í kaffi og pönnukökur hjá ömmu
sinni.
Bræðurnir Jón og Grétar voru
mjög samrýndir þrátt fyrir aldurs-
mun og aðdáunarvert hversu hjálp-
legur og umhyggjusamur Jón var
Grétari sem hann leit svo upp til
og dáði. Áhugi þeirra bræðra beind-
ist að skepnuhaldi, ekki hvað síst
kindum, þótt þeir gætu ekki sinnt
því eins og hugur stefndi vegna
framkvæmda á jörðinni.
Minningarnar um elsku frænda
okkar eru márgar og ekki er hægt
að setja þær á blað í nokkrum orð-
um. Orð verða smá. og máttvana á