Morgunblaðið - 31.05.1990, Qupperneq 48

48
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. MAÍ 1990
t
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
ESTER ÁSMUNDSDÓTTIR,
Strandgötu 69,
Hafnarfirði,
lést á Vífilstaðaspítala að morgni 29. maí.
Asrún Sigurbjartsdóttir,
Sigurbjörg E. Guðmundsdóttir,
Sigurbjartur Á. Guðmundsson,
Guðjón Guðmundsson,
Aldfs Guðmundsdóttir,
Hanna A. Guðmundsdóttir,
Hannes Guðmundsson,
Guðmundur Guðjónsson,
Hörður V. Vilhjálmsson,
Katrín Baldvinsdóttir,
Anna M. Guðmundsdóttir,
Benedikt Sveinsson
og barnabarnabörn.
t
Elskuleg systir okkar og.móðursystir,
HÓLMFRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Skagnesi,
Norðurbrún 1,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu föstudaginn 1. júní kl.
15.00. Jarðsett verður í Fossvogskirkjugarði.
Ólöf Jónsdóttir,
Aðalheiður Jónsdóttir,
Sigríður Jóna Clausen.
t
KRISTÍN GUNNARSDÓTTIR
frá Ketilsstöðum
i Mýrdal,
verður jarðsungin frá Skeiðflatarkirkju laugardaginn 2. júní
kl. 14.00.
Guðrfður Salómonsdóttir,
Þórhildur Salómonsdóttir,
Sæmundur Salómonsson,
Svandís Salómonsdóttir,
Gunnar Salómonsson,
Björgvin Salómonsson.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
HELGA KRISTÍN BJARNADÓTTIR,
Vesturgötu 141,
Akranesi,
sem andaðist aðfaranótt 27. maí, verður jarðsett frá Akranes-
kirkju föstudaginn 1. júní kl. 11.00 fyrir hádegi.
Snorri Hjartarsson
Ásthildur Bjarney Snorradóttir,Þorsteinn Sigurjónsson,
Hjörtur Snorrason, Ingibjörg Jóhannsdóttir,
Margrét Snorradóttir, Ármann Hauksson
og barnabörn.
t
Faðir okkar, stjúpfaðir, tengdafaðir og afi,
HERMANN GÍSLASON,
Skúlaskeiði 16,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði föstudaginn
1. júní kl. 13.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Gísli Hermansson,
Guðfinna Hermannsdóttir,
Jón Þ. Brynjólfsson,
Ægir Hafsteinsson,
Brynja Gunnarsdóttir,
og barnabörn.
Guðrún Hanna Scheving,
Dagbjört Guðnadóttir,
Anna Hauksdóttir,
Bragi Antonsson
t
Ástkær eigínkona mín, dóttir, móðir, tengdamóðir og amma,
ELÍN ÓLAFSDÓTTIR,
Akurgerði 35,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju föstudaginn 1. júníkl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, skal bent á líknarstofnanir.
Guðbjartur Guðmundsson,
Jónfna Pétursdóttir,
Linda Guðbjartsdóttir, Magnús Ársælsson,
Steinunn H. Guðbjartsdóttir, Erlendur Magnússon,
Pétur Guðbjartsson, Svanfríður Hjaltadóttir,
Jónína Guðbjartsdóttir, Kolbeinn Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minning:
Jóhann Hjálmars-
son frá Ljósalandi
Fæddur 27. nóvember 1919
Dáinn 22. maí 1990
Oft höfum við talað um að heim-
sækja Maríu og Jóhann, vini okkar
frá Ljósalandi í Skagafirði, en hálft
annað ár var liðið frá því við höfðum
síðast hitt þau, enda þótt þau væru
búin að eiga heima lengi í Reykjavík
— og skyndilega er Jóhann farinn
yfir fljótið mikla. Við höfðum af
þeim báðum góð og mikil kynni,
ég og konan mín, þegar við störfuð-
um að kennslu og stjórn í Steins-
staðaskóla í Lýtingsstaðahreppi,
þar sem Jóhann var formaður skóla-
nefndar, maður á fimmtugsaldri,
hægur í fasi, ákveðinn og traustur,
en glettinn vel að skagfirskum
hætti.
Fimm árum áður höfðum við
fyrst kynnst þeim hjónum, Jóhanni
Hjálmarssyni, sem var á ættarslóð-
um sínum, og Maríu Benediktsdótt-
ur, sem ættuð var úr Strandasýslu.
Við fengum þá að dveljast í skóla-
húsinu um sumartíma, og þurftum
við þá að hafa' samband við for-
mann skólanefndar sem hafði lykla-
völdin að skólanum, en að sjálf-
sögðu var það með samþykki nefnd-
arinnar að við fengum að vera í
húsinu. Er ekki að orðlengja það
að á Ljósalandi var okkur tekið af
einstakri gestrisni, sjálfsagt að láta
okkur bláókunnug setjast þar að
borðum og þiggja veitingar sem
María bar fram af þokka og mynd-
arskap. Þar voru þá litlir tvíburar
á ungum aldri og eldri tvíburar (10
eða 11 ára), sem hjálpuðu til við
gæslu á yngri bræðrum sínum. Að
auki áttu þau hjón fleiri syni sem
sumir voru farnir að heiman.
Jóhann og María höfðu ung að
árum byggt sér hús þar sem heitt
vatn var í jörðu, en heyja varð-Jó-
hann uppi á Efribyggð, þar sem
túnið á Ljósalandi var of lítið til
að það nægði til fóðurs skepnunum.
Á Efribyggð átti Jóhann jörðina
Brekkukot, þar sem þau hjón höfðu
byijað búskap, en þeim þótti hent-
ara að búa á stað þar sem jarð-
varmi var. Fyrir bragðið þurfti
margar ferðir að fara á milli á drátt-
arvél eða jeppa, og gefur augaleið
að ekki tjóaði að draga af sér við
búskapinn. Samt var enginn asi á
Jóhanni sem var sannur Skagfirð-
ingur til orðs og æðis, rabbaði við
okkur í ró og næði, ef því var að
skipta, sagði okkur fljótlega af
Skagfirðingum í sveitinni óviðjafn-
anlegar sögur, geislandi af glettni
meðan á frásögninni stóð, þannig
að snemma vissum við deili á flest-
um Lýtingum og þekktum kosti
þeirra og galla og höfðum hugmynd
um skyldleikabönd fólksins allt til
fremstu bæja Skagafjarðardala.
Legsteinar
Framleiðum allar
stærðir og gerðir
af legsteinum.
Veitum fúslega
upplýsingar og
ráðgjöf um gerð
og val fegsteina.
S.HELGASON HF
STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI48. SIMI76677
Fyrrnefnt sumar er minnisstætt
ekki hvað síst vegna hjónanna á
Ljósalandi sem sýndu okkur svo
mikla vinsemd, þessu aðskotafólki
úr höfuðstaðnum, buðu okkur jafn-
vel í mat til sín á miðjum slætti og
settu undir okkur hesta, svo við
gætum riðið um sveitina eins og
höfðingjar, og viti menn: Ef við
komum við á bæjum í þeirri ferð,
var okkur hvarvetna tekið eins og
við værum einhveijir sérstakir
aufúsugestir.
Þegar við fimm árum síðar tók-
um að okkur heimavistarskólann
einn vetur, en þar blönduðust sam-
an börn og unglingar, var Jóhann
okkar helsta stoð, maður sem alltaf
hélt ró sinni, þó einhver ágreinings-
mál kæmu upp, maður sem vildi
umfram allt að skólahaldið yrði
sómasamlegt og virti mikils viðleitni
okkar í því skyni, lét þó ekki hjá
líða að koma fram viðhorfum sveit-
unga sinna sem ekki fóru alltaf
saman við sjónarmið okkar, og
leystist svo hvert mál að skólinn
hélt reisn sinni. María og Jóhann
bjuggu í skólahúsinu um veturinn,
þar sem María var matráðskona,
og veit ég ekki hvemig við hefðum
getað ráðið við verkefni okkar svo
áfallalaust sem raun bar vitni, ef
stuðnings þeirra hjóna hefði ekki
notið við.
Jóhann Hjálmarsson, sem hafði
verið uppfóstraður hjá Jóhanni
Magnússyni og Lovísu Steinsdóttur
á Mælifellsá, var öllum hnútum
kunnugur í sveitinni, en sá engan
hlut verri en efni stóðu til, harð-
greindur og íhugull, en þó gleðimað-
ur að hætti Skagfirðinga, hafði
gaman af að fara með smellnar
vísur og segja kímilegar sögur af
mönnum, og glömpuðu þá dökk
augun af kátínu, en skyndilega
kunni svipurinn að breytast í virðu-
leika sem hæfði alvöru lífsins. Hann
átti góðar bækur og eitt sinn sýndi
hann mér fagra bók með kvæði
Matthíasar Jochumssonar um
Skagafjörð, en það þótti honum
mikið listakvæði:
Skín við sólu Skagafjörður
skrauti búinn, fagurgjörður.
Og ég sé þau fyrir mér, Maríu
og Jóhann, horfa ung á þessa
glæstu fegurð. Þá mynd af þeim
er gott að geyma í huga sér.
Jón Óskar
Látinn er í Reykjavík Jóhann
Hjálmarsson, fyrrverandi húsvörður
í Menntaskólanum við Hamrahlíð.
Jóhann fæddist á Grímsstöðum í
Svartárdal í Skagafirði 27. nóvem-
ber 1919. Tæpra fjögurra ára missti
hann föður sinn, Hjálmar Jóhannes-
son frá Ölduhrygg í Lýtingsstaða-
hreppi, en Jóhann var hið níunda
af tólf börnum Hjálmars og konu
hans, Guðrúnar Jónsdóttur frá
Hömrum í Lýtingsstaðahreppi.
Eftir lát föður síns ólst Jóhann
upp hjá Lovísu Sveinsdóttur og Jó-
hanni Magnússyni á Mælifellsá.
Árið 1939 réðst ung námsmær
úr Kvennaskólanum á Blönduósi,
María Benediktsdóttir, kaupakona
að Mælifellsá. Þau Jóhann felldu
hugi saman og opinberuðu trúlofun
sína fyrir jól sama ár „eftir eitt-
hvert fegursta og besta sumar sem
komið hafði um áraraðir“, svo að
vitnað sé í orð Jóhanns Hjálmars-
sonar.
María, sem lifir mann sinn, fædd-
ist 12. maí 1919 í Skálholtsvík í
Strandasýslu, dóttir hjónanna Lilju
Magnúsdóttur og Benedikts Ingi-
mundarsonar. Vorið 1940 tóku þau
María og Jóhann hluta jarðarinnar
að Mælifellsá á leigu af fósturfor-
eldrum Jóhanns og bjuggu þar fram
á vor 1942. Þar fæddist frumburður
þeirra 27. október 1940. Hann var
skírður Sigurgeir Jens í brúðkaupi
foreldr^ sinna 12. janúar 1941.
Vorið 1942 fluttust þau að Hvít-
eyrum og bjuggu þar eitt ár. Þau
keyptu síðan Brekkukot í Efribyggð
og áttu þá jörð í 35 ár.
í Brekkukoti bjuggu þau þó að-
eins í þrjú ár, því vorið 1946 reistu
þau nýbýli, Ljósaland, í landi Skíða-
staða, en höfðu áfram fé og hross
í Brekkukoti.
Jóhann segir svo frá: „Vorið sem
við fluttum í Brekkukot, 1943, er
eitthvert það kaldasta sem ég man
eftir. Þá var frost á hverri nóttu,
og sást, varla grænt strá á jörð fyrr
en í júníbyijun."
Jóhanni og Maríu varð átta sona
auðið. Þeir eru: Sigurgeir Jens, f.
27. október 1940, bifreiðarstjóri,
kvæntur Fríði Sigurðardóttur; Jó-
hann Pétur, f. 27. nóvember 1943,
bifreiðarstjóri, kvæntur Ingiríði
Valdísi Þórðardóttur (skildu);
Snorri, f. 17. janúar 1945, húsvörð-
ur, kvæntur Stefaníu Sigfúsdóttur;
Ingimar, f. 9. október 1949, tré-
smiður, kvæntur Kristínu Helga-
dóttur; Frosti Fífill, f. 27. apríl
1952, þjóðháttafræðingur, kvæntur
Steinunni Guðnýju Jónsdóttur; Jök-
ull Smári, f. 27. apríl 1952, trésmið-
ur, kvæntur Guðnýju Jóhönnu
Sveinsdóttur; Hjálmar Rúnar, f. 19.
nóvember 1959, trésmiður, kvænt-
ur Erlu Dagnýju Stefánsdóttur; og
Benedikt Emil, f. 19. nóvember
1959, trésmiður, kvæntur Valgerði
Mörtu Gunnarsdóttur.
Barnabörnin eru orðin 21 og
bamabarnabömin 6.
Árið 1973 fluttust þau Jóhann
og María frá Lýtingsstaðahreppi til
Reykjavíkur þegar Jóhann réðst
húsvörður að Menntaskólanum við
Hamrahlíð. Því starfi gegndi hann
þar til árið 1988, að hann lét af
störfum sakir vanheilsu.
Kynni okkar Jóhanns hófust þeg-
ar hann tók við starfi húsvarðar í
skólanum þar sem ég var kennari.
Eftir að ég tók þar við skólastjórn
urðu samskipti okkar talsvert nán-
ari.
Ef spurðir hefðu verið, að Jó-
hanni lifandi, allir starfsmenn og
nemendur Menntaskólans við
Hamrahlíð, sem einhver samskipti
áttu við Jóhann húsvörð, álits á
skapgerð hans, hygg ég að einhuga
dómur þeirra hefði verið að leitun
væri að slíkum geðspektarmanni.
Starf húsvarðar við stærsta
menntaskóla landsins er oft eril-
samt. Mörgum erindum varð Jó-
hann að sinna, virka daga sem
helga og jafnt á nóttu sem degi.
Aldrei minnist ég þess samt að
hann hafi borið sig upp við mig af
þeim sökum.
Sem kennari og síðan skólastjóri
átti ég oft erindi í íbúð þeirra Jó-
hanns og Maríu á jarðhæð Mennta-
skólans við Hamrahlíð. Alltaf var
mér tekið með sömu vináttunni og
gestrisninni.
Blessuð sé minning Jóhanns
Hjálmarssonar.
Ornólíur Thorlacius