Morgunblaðið - 18.11.1990, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR SUNNUDAGUR 18. NÓVEMBER 1990
37
Karl Vilhjálms-
son - Minning
Tengdafaðir minn, Karl Vil-
hjálmsson, lést hinn 10. nóvember
sl. Hann fæddist að Vogsósum í
Selvogi 19. september 1910 og var
því áttræður er hann andaðist eftir
rúmlega hálfs árs erfiða sjúkdóms-
legu. Allt til þess að hann véiktist
sl. vor var hann unglegur, stæltur
og spengilegur, svo athygli vakti,
hvort sem hann gekk á götu eða á
sundlaugarbakka. Því held ég að
flestum sem þekktu hann finnist eins
og hann hafi veikst og dáið langt
fyrir aldur fram, þrátt fyrir áratug-
ina átta.
Karl átti ættir að rekja um Árnes-
sýslu, sonur hjónanna Hólmfríðar
Snorradóttur og Vilhjálms Ás-
mundssonar, sem lengst af bjuggu
á Vogsósum í Selvogi. Hann var hið
þriðja yngsta af ellefu börnum
þeirra. Níu komust á iegg. Nú er
næstyngsta barnið eitt á lífi, Vil-
helmína, f. 1912. Hin systkinin voru
Guðríður, f. _ 1900, verkakona í
Reykjavík, Ásmundur, ■ f. 1902,
múrarameistari, Bjarnfríður, f.
1905, saumakona í Kópavogi,
Snorri, f. 1906, lengst af búsettur í
Njarðvík, Jakob, f. 1907, verkamað-
ur í Reykjavík, Jens, f. 1909, sjómað-
ur í Reykjavík, svo Karl, þá Vil-
helmína og loks Kristín, f. 1913, sem
tók við búi að Vogsósum með manni
sínum, er foreldrarnir fluttu burtu.
Öll giftust þessi systkini og eignuð-
ust börn og er því mikill ættbogi
kominn frá hjónunum á Vogsósum.
Á þessu stóra sveitaheimili ólst Karl
upp á öðrum og þriðja tug aldarinn-
ar. Ekki var á honum að heyra að
hefðbundin búverk hafi heillað hug
hans. Aftur á móti sagði hann af
því meiri hlýhug frá hlunnindabú-
skapnum á jörðinni, selveiði og út-
ræði, dúntekju og silungsveiði í
Hlíðarvatni, og veiðiferðum með
bræðrum sínum á fjallið. Mannlífinu
í þessari litlu byggð í kringum
Strandarkirkju lýsti hann svo ljóslif-
andi að mér fannst ég þekkja þar
bæði karla og konur. Hann tók af
þeim dæmi og hafði tilsvör þeirra á
hraðbergi. Þannig varpaði hann ljósi
á van.damál og viðfangsefni okkar
sjálfra sextíu árum síðar. Af móður
sinni lærði hann að syngja öll algeng
lög þeirra tíma og var síraulandi
fyrir munni sér alla tíð síðan. Af
móður sinni mun hann einnig hafa
lært ógrynni af tækifærisvísum, sem
hann fór gjarnan með við hvert til-
efni. Á fullorðinsárum reisti Karl sér
. lítinn sumarbústað við Hlíðarvatn.
Þar var hann sem konungur í ríki
sínu hvort sem þurfti að vitja um
net í vatninu eða gengnar voru grón-
ar götur er hann kenndi okkur að
þekkja plöntur og fugla. Hver hóll
og laut átti sér sína sögu og yfir
öllu kvað sjófuglinn sína heillandi
hljómkviðu.
Er Karl var sautján, átján ára tók
hann sig upp og flutti til Reykjavík-
ur á undan foreldrum sínum. Hann
stundaði sjó og vann ýrpiskonar
......AMigiwmm mmimr
nokkru sinni. Svo var um þau Karl
og Láru. Karl bjó sig vel undir starfs-
lok og þau fluttu í eigin íbúð fyrir
aldraða í Bólstaðarhlíð 41 fyrir fá-
einum árum. Saman lögðust þau
hjónin í ferðalög á gamals aldri og
fóru árlega til Suðurlanda. Þau tóku
virkan þátt í félagsstarfi. Samband
þeirra einkenndist af slíkri alúð að
flestum var nautn að vera í návist
þeirra.
Nú er Karl farinn og ekki í návist
okkar nema í minningunni sem lifir
fyrst og fremst sem þökk fyrir góða
samveru. Svo er vissan um að hitt-
ast síðar við eitthvert himneskt
HlíðaiTatn, þar sem krían, tjaldurinn
og kollan hljóma enn fegur en í
Selvoginum, og silungurinn vakir í
heiðríkjunni. Guð blessi minningu
hans.
Gunnar
r*r
verkamannastörf með bræðrum
sínum. Lengi vann hann hjá Ás-
mundi, múrarameistara, bróður
sínum. Árið 1946 réðst hann til
starfa hjá Reykjavíkurhöfn og var
þar til starfsloka árið 1982. Á þess-
um árum hef ég fyrir satt að ein-
hver knáasti vinnuflokkur bæjarins
hafi verið hjá Höfninni. Mun þar
hafa farið saman góð verkstjórn og
harðsnúnir verkamenn. Átti Karl
sinn hlut í því. Oft var kalsasamt
að vinna með stórviðina undir
bryggjum á veturna. Honum var því
léttir að komast í hús síðustu árin
hjá Höfninni, en þá annaðist hann
um kaffi- og matstofu vinnuflokks-
ins í Örfirisey.
Karl var gæfumaður í einkalífi.
Árið 1938 kvæntist hann eftirlifandi
eiginkonu sinni, Láru Sigurðardótt-
ur, f. 16. júní 1910, bóndadóttur frá
Skammbeinsstöðum í Holtum. Þau
eiga fjögur börn. Elstur er Sigurð-
ur, f. 1939, bankamaður í Búnaðar-
bankanum, svo Ásmundur, f. 1943,
ljósameistari í Þjóðleikhúsinu,
kvæntur Guðbjörgu Alfreðsdóttur,
lyfjafræðingi, Guðríður, f. 1948,
skrifstofumaður, gift Guðna R. Ey-
jólfssyni, stýrimanni, og yngst er
Hólmfríður Kristín, f. 1952, skrif-
stofumaður, gift Gunnari M. Sand-
holt, félagsráðgjafa. Barnabörnin
eru 6 og sakna nú góðs vinar í stað.
1945 byggði Kart á Kirkjuteigi 31
og bjuggu þau þar löngum síðan.
Karl verður mörgum minnisstæð-
ur fyrir það hve fallega hann eltist.
Þá er ég ekki að tala um glæsilegt
útlit hans, sem fyrr var getið. Þegar
fatið fyrnist, fellur það betur að líka-
manum, segir einhverstaðar í gömlu
erfiljóði. Þegar líkaminn eldist og
holdið hrörnar, sést enn betur hvað
' inni fyrir býr. Þess vegna býr ellin,
með hrukkum sínum og gráum hár-
um, yfir reisn og fegurð, svo önnur
aldursskeið blikna. Ellin færir sum-
um stöðnun, tómleika og eftirsjá.
En aðrir halda þá áfram að taka út
þroska og njóta lífsins meir en
Elskulegur 'tengdafaðir minn,
Karl Vilhjálmsson frá Vogsósum,
lést á Borgarspítalanum 10. nóv-
ember sl. eftir langa og stranga sjúk-
dómslegu. Ég get ekki kvatt hann
án þess að fara fáeinum orðum um
þennan góða mann.
Karl kvæntist Láru Sigurðardótt-
ur 15. október 1938 og eignuðust
þau 4 börn. Hjónin voru einstaklega
samhent alla tíð. Ég kom fyrst á
heimili þeirra fyrir tæpum 20 árum
og þar var vel tekið á móti mér,
eins og ávailt síðan.
Karl var höfðingi heim að sækja,
mjög gestrisinn maður. Hann hafði
yndi af ferðalögum og fóru þau
Karl og Lára fyrst út fyrir landstein-
ana fyrir 17 árum með dóttur þeirra
og tengdasyni, Hólmfríði og Gunn-
ari. Eftir það fóru þau til útlanda
næstum árlega og þegar við hjónin
bjuggum erlendis fórum við með
Karli og Láru í mjög ánægjulega
ferð um Rínarlönd. Karl minntist
þeirrar ferðar oft enda var hún í
alla staði afar ánægjuleg.
Karl var laghentur maður og féll
honum sjaldnast verk úr hendi og
var hann ávallt tilbúinn að aðstoða
börnin við ýmis verk meðan heilsan
entist. Hann var jákvæður og hvatti
okkur til allra framkvæmda. Hann
hafði létta lund, þótti afskaplega
gaman að syngja og var mikill nátt-
úruunnandi. Þau hjónin áttu margar
ánægjustundir í sumarbústað sínum
við Hlíðarvatn í landi Vogsósa.
Barnabörnin eru 6 og mikill er
þeirra söknuður enda var Kalli afi
ávallt tilbúinn að sinna þeim og gaf
þeim góðan tíma. Við hjónin ætt-
leiddum drenginn okkar frá Indó-
nesíu fyrir 9 árum. Karl og Lára
tóku honum opnum örmum með ást
og hlýju. Við vorum svo lánsöm að
hafa þau á heimili okkar í hálft ár
áður en þau fluttu í Bólstaðarhl-
íðina. Þetta var mjög ánægjulegur
og gefandi tími og aldrei féll styggð-
aryrði á milli okkar. Það var ómetan-
legt fyrir drenginn okkar að hafa
afa og ömmu svo nálægt sér þennan
tíma.
Ég vil með þessum orðum þakka
Karli fyrir samfylgdina og órofa vin-
áttu og tryggð. Minningin um þenn-
_ an góða mann á eftir að ylja okkur
um ókomin ár.
Guðbjörg
Kveðjuorð:
María Bjömsdóttir
Fædd 4. október 1912
Dáin 2. október 1990
Síðbúin kveðjuorð um Maríu
Björnsdóttur frá Gröf, Reyðarfirði.
Mæja, einsog hún var kölluð dag-
lega, var glæsileg kona og mikil
húsmóðir og gestrisin. Enginn fór
frá henni öðruvísi heldur en að
þiggja góðgerðir.
María fæddist 4. október 1912.
Hún lést 2. október 1990. Ég átti
elskulega frænku er mér þótti vænt
um. Mæja, sem var frænka mín,
gifti sig ung að árum góðum manni,
Birni að Miðbæ. Þau bjuggu við góð
efni, nefndu bæinn sinn Miðbæ á
Norðfirði. Hjónaband þeirra var
mjög hamingjusamt. Björn lést árið
1964. Þeim varð ekki barna auðið
en tóku að sér stúlku sem heitir
Sigríður Flosadóttir. Hún hefur
reynst mömmu sinni mjög góð. Ég
bið guð að styrkja Sigríði í þessari
sorg að missa sína elskulegu móð-
ur, sem er komin til Guðs sem gaf
hana. Þar líður henni vel, umvafin
englum Guðs. Árið sem Mæja varð
ekkja, fluttist hún til Reykjavíkur,
festi kaup á íbúð við Hagamel 45.
Þar bjó hún uns hún lést.
Árið 1970 giftist hún bæjarstjór-
anum í Vestmannaeyjum, Ólafi
Kristjánssyrti. Þau voru mjög sam-'
rýnd. Ólafur dó árið 1989. Á síðast-
liðnu ári eignaðist hún gamlan
æskuvin, Garðar Jónsson. Garðar
annaðist hana af mikilli umhyggju
og alúð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
liafðu þökk fyrir allt og allt.
Ég sakna Mæju mikið. Sigríði

Hestamenn
25 ára afmælisárshátíð Hestamannafélagsins
Gusts verður haldin í Félagsheimili Kápavogs
laugardaginn 24. nóvember.
Húsið opnað kl. 19.00 með fordrykk.
Glæsilegar veitingar, góð skemmtiatriði og hin
stórgóða hljómsveit, Gömlu brýnin, mun
skemmta fram eftir nóttu.
Mætum öll í fjörið og fögnum
25 ára afmæli Gusts.
Vinsamlegast staðfestið miðapantanir
í símum 642409, 33778 og 651039
fyrir fimmtudagskvöldið 22. nóvember.
TILKYNNING FRA
OSTA- OG SMJÖRSÖLUNNI sf.
í nýútkomnu jólablaði okkar,
Á JÓLARÓLI nr. 2,
átti sér stað misprentun í tveimur
uppskriftum.
Jólakaka í sérflokki:
Hér skal nota 1/2-1 tsk. af lyftidufti
en ekki 6 tsk.
Myntuábætir:
Hér eiga að vera
2 bollar af súkkulaðikexmylsnu
en ekki súkkulaðnnylsnu.
Við biðjumst hér með velvirðingar
á þessum mistökum.

og hennar aðstandendum votta ég
mínar dýpstu samúðarkveðjur.
Jóhann Þórólfsson
frá Reyðarfirði.
Opiö í kvöld
Eldhúsiö opiö frcí kl 18-24
Yfirmatreiöslumaöur
David Wallach frd New York
Dansaö til kl 01.00
Tónlistarstjóri: Árni Jónsson
Aögangseyri r:
kl 18-21.30 FRÍTT
kl 21.30 -24.15 kr. 500.-
Velkomin til Ömmu Lií

matsölu- og skemmtistaöur
Kriiiglnntii 4, shni 6S9686