Morgunblaðið - 21.12.1990, Síða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. DESEMBER 1990
STEINAR WAAGE
SKÓVERSLUN

Heilsuskór
í úrvali
Verð: 3.495,-
Stærðir: 36-46
Litir: Hvítur, svartur, brúnn

Domus Medica,
sími 18519
TOPg
U VEL
21212
—SKORIMN
'A' VELTUSUNDI 1
Kringlunni 8-12,
sími 689212
NÝJAR HÚSGAGNASENDINGAR
□□□□□□
HÚSGAGNAVERSLUN
REYKJAVÍKURVECil 66 HAFNARHRÐI SÍMI54I00
Mikið úrval af norskum og ítölskum sófaborðum
Petraborð + 6 stólar 35.370,-stgr.
EINNIG HVÍLDARSTÓLAR,
HORNSÓFAR, JÁRNRÚM O.M.FL.
Visa - Euro raðgreiðslur
Opið í kvöld til kl. 22.00
Sjónvarpsborðfrá kr. 9.900,-stgr.
MYNDIR ÚR LÍFI
PÉTURS EGGERZ
SKUGGSJÁ hefur gefið út bók-
ina „Myndir úr lífi Péturs Eg-
gerz fyrrverandi sendiherra —
Gaman og alvara“. I bókinni
rekur Pétur minningar sínar frá
því hann var lítill drengur og
fram á sendiherraár sín.
Pétur Eggerz hefur áður rit-
að fimm bækur, þar sem fjallað
er um menn og málefni, sem
tengjast störfum hans í utanrík-
isþjónustunni. Ein þeirra, Létta
leiðin ljúfa, sem út kom 1972,
var mjög umdeild og hér á eftir
eru birtir tveir kaflar, sem fjalla
um viðbrögð við henni:
Ekki tala um bókina, Pétur
Ég hef oft verið sendur á fundi
í París. Ég hafði þá jafnan haft
samband við Henrik, bekkjarbróð-
ur minn, þegar hann hafði verið í
borginni. En hann var sendiherra
í París í mörg ár. Gígja Jónsdóttir,
kona Henriks, hafði veitt honum
mikla aðstoð í starfi. Hún var já-
kvæð, elskuleg og hlýleg í viðmóti.
Allir gestir, sem komið höfðu á
heimili Henriks og Gígju, höfðu
tekið eftir þeim kærleikum, sem
voru með þeim, og þetta hefur
skapað ánægjulegt andrúmsloft á
heimili þeirra. Eitt kvöld í París
er mér minnisstæðara en önnur.
Ég var boðinn í kvöldverð til Hen-
riks og Gígju ásamt fleiri Islend-
ingum. Eftir kvöldmat fóru fram
Ijörugar viðræður um allt milli
himins og jarðar og var mikið hleg-
ið.
Allt í einu sér Gígja hættumerki
á lofti. Hún kemur til mín og
hvíslar í eyra mér:
„Ég ætla að biðja þig að minn-
ast ekki á „bókina". Eg ætla að
biðja þig að gera það fyrir mig,
því ef hún berst í tal fer allt í bál
og brand.“
Það var örvinglun í svip hennar.
Og bókin, sem hún minntist á, var
svo ægileg í augum sumra að þeir
nefndu hana aldrei með réttu
nafni, þeir kölluðu hana aðeins
„bókina“. Ég lofaði Gígju að minn-
ast ekki á hana og þá tók hún
gleði sína aftur. En hvaða bók var
þetta, sem var svo ægileg, að hún
var aldrei nefnd með r&ttu nafni
og gat hleypt upp heilu selskapi.
Já, það var bókin Létta leiðin ljúfa,
sem ég hafði skrifað og gefin var
út árið 1972.
Henrik var yfirieitt rólegur mað-
ur, en gat skyndilega brugðið
skapi, ef minnst var á eitthvað sem
honum var heilagt á þann hátt, sem
honum fannst ekki viðeigandi.
Hann var gramur við mig fyrir að
hafa skrifað bókina Létta leiðin
ljúfa. í huga hans var utanríkis-
þjónustan hafin yfir alla gagnrýni.
Þetta vissi Gígja og þetta vissi ég.
En mér var ekki ljóst, hversu djúp-
stæð reiði hans var, fyrr en þetta
kvöld. Ef til vill var mér þetta
ekki ljóst, vegna þess að í fórum
mínum á ég bréf frá Henriki, sem
hann skrifaði mér eftir að fyrsta
bók mín koin út, Minningar ríkis-
stjóraritara. í þessu bréfi þakkar
hann mér bókina og alveg sérstak-
lega fyrir það, hversu fallega ég
skrifi um móður hans. En svo
lengi, sem Henrik lifði, þá minntist
hann aldrei á „bókina", og tók
hann þá afstöðu að þegja „bókina“
í hel.
Meira um bókina
Þegar ég vaknaði á hóteli mínu
í París, fór ég að hugsa um boðið,
sem ég hafði tekið þátt í kvöldið
áður á heimili sendiherrahjónanna.
Þetta hafði verið mjög skemmtilegt
boð, og margt hafði verið gert að
gamni sínu. Mér var einnig hugsað
til ótta Gígju um að það myndi
spiila samkvæminu, ef minnst yrði
á „bókina" (Léttu leiðina Ijúfu).
Og þetta varð til þess að ég fór
að hugsa um önnur kynleg við-
brögð, sem ég hafði orðið var við
í sambandi við „bókina“. Ég hef
haft það fyrir vana að skrifa í
dagbók mína samtöl, sem mér
hafa fundist skipta máli. Hér verð-
ur sagt frá sennu, sem ég átti við
áhrifamann í utanríkisráðuneytinu
út af „bókinni" hinn 12. janúar
1973. Ég vil ekki segja frá því,
hvaða maður það var — og mun
því kalla hann Grím.
Við áttum það sameiginlegt að
vilja vinna að því að utanríkisþjón-
ustunni vegnaði vel, en okkur
greindi á um aðferðir. Grímur vildi
engar brejdingar, en ég taldi þær
nauðsynlegar.
Það er upphaf þessa máls, að
starfsmaður ríkisútvarpsins, sem
ég þekki, hafði verið í kvöldverðar-
boði með Grími og fleirum. Hann
náði tali af Grími seint um kvöldið
og spurði hann þá, hvernig honum
fyndist bókin Létta leiðin ljúfa.
Grímur sagðist ekkert geta um
það sagt, þar sem hann hefði aldr-
ei litið í bókina og hefði ekki áhuga
á að gera það. Þetta boð átti sér
stað nokkru áður en við Grímur
töluðum saman, og frétti ég um
þetta samtal í kvöldverðarboðinu
daginn eftir að það fór fram. Svo
var það 12. janúar 1973 að Grímur
bað mig að koma og tala við sig.
Hann var í vondu skapi, þegar
ég kom inn á skrifstofu hans.
Hafði verið lagt fyrir hann að svara
lesendabréfi, sem Morgunblaðinu
hafði borist varðandi eitthvað, sem
greint var frá í „bókinni". Hann
rétti mér ljósrit af lesendabréfinu.
Ég las það og stakk því svo í vas-
ann og hélt að erindið hefði ekki
verið annað en að láta mig sjá
þetta bréf. Hann var lengi búinn
að bögglast við að svara þessu
bréfi og reyndist það érfitt. En
þegar hann sá að ég gerði mig
líkiegan til að fara, þá skullu á
mér skammirnar. Grímur byijaði á
því að úthúða „bókinni“, sagði að
ég réðist á utanríkisþjónustuna.
Hann sagðist eiginlega ekki vita,
hvað ætti að gera við mig, fengi
hann því ráðið myndi hann láta
reka mig úr utanríkisþjónustunni.
Sólris eftir
Bjarna M.
Þorsteinsson
Bjarni Marinó Þorsteinsson,
sextíu og sex ára Siglfirðingur,
hefur sent frá sér bókina Sólris,
ljóð og sögur, sem er frumsmíð
höfundar
Bjarni Marinó er fæddur á Akur-
eyri, fluttizt ungur í Fljót í Skaga-
firði en hefur búið í Siglufirði í fjóra
áratugi. Hann hefur starfað þar sem
verkamaður, verkstjóri og fiskverk-
andi og verið virkur í margs konar
félagsstarfi. Aður hafa birzt eftir
hann ljóð og sögur í blöðum, en
þetta er fyrsta bókin frá hans hendi.
Hún er 77 bls. og geymir rúmlega
20 ljóð og 3 smásögur. Höfundur
gefur bókin út en hún er unnin í
prentstofu G. Ben. Kápumynd:
Kristinn Kristfinsson, Siglufirði.
(Fréttatilkynning).
jr----------------------------------------|
% 5duk TftKARIEIKAWS,
'XttrlttliurltiH tr lornjl), iwlur. Iui»»«’
. tfundar ikla.
3{<trUtknriiw <reUkt raupmintr,
hrfylwi; W fklö itfft.
'Mami hti&ar ftr ekkí cyrtHitLíjA, líitnr
tUu ýhí eitfUu . V-
luuttt niííyt íUUt, ffjtkkílnnyrrtUtnit,
Jiattn eUUiyftr trftirtfitm. en
■ sttinylfty )annleiktitum.
JHnim brti)iryfiralJt tmráHr,
teiiaf nllt umbtr nllt.
Verð kr. 1.490,- m/smelluramma 28 x 35 cm.
Falleg gjöf til þeirra, sem okkur þykir vænt um.
Við höfum til sölu vers úr Biblíunni, skrifuð á „pergament", í smellu-
eða álrömmum. Eftirfarandi textar eru til á lager, en einnig sérvinnum
við pantanir fyrir viðskiptavini:
Faðir vor, Matt. 6. 9-13. Drottinn er minn hirðir, 23. Davíðssálmur.
Tvöfalda kærleiksboðorðið, Matt 22. 36-40. Gleðin, sálmur 100. Óður
til kærleikans, 1. kor. 13. 4.-8. Einnig sjóferðabæn, bæn hjóna o.fl.
Bænavers t.d. i barnaherbergið.
Sendum heim á höfuðborgarsvæðinu. Sendum í póstkröfu
VINNUSTOFA ÞÓRUy
Austurgötu 47, Hafnarfirði, sími 91-650447. Heildsala - smásala