Morgunblaðið - 21.12.1990, Síða 61

6*
• MÖRÓUNB'LÁÐIÐ FÖSTUDAGUR 21
. D'ÉákMBER 1990
Minning:
Hrönn Jónsdóttir
Fædd 17. desember 1961
Dáin 10. desember 1990
Sæktu, minn Guð, hvað sjálfs þín er,
sálina þá, sem gafstu mér,
skildu hana nú hægt við hold,
hvílast lát það í jarðarmold.
Svo láttu mína sálu nú
sjá þig í einni réttri trú,
vertu sjálfur ljósmóðir mín,
mín sál fæðist í hendur þín.
Eg styð mig nú við orðið þitt,
erfíði léttu, Drottinn mitt,
■ sálin mín er af þunga þjáð,
þyrst og sárhungruð eftir náð.
Á náð legg ég mig lausnarans
lífið mitt er á valdi hans,
gæskan þín hefur grát minn stillt
Guð, far þú með mig sem þú vilt.
(H. Pétursson)
Elsku litla systir okkar er dáin.
Og eftir sitjum við og spyrjum
af hverju?
Hún svo ung, falleg og hraust
og átti framtíðina fyrir sér en eitt-
hvað innra með brast. Mannshugur-
inn er svo margþættur. Hrönn
fæddist í þennan heim 17. desem-
ber 1961 ásarnt bróður sínum Krist-
jáni. Foreldrar þeirra eru móðir
okkar, Anna Sigurðardóttir, sem
er látin fyrir 10 árum, og Jón Krist-
jánsson.
Hrönn flutti til Svíþjóðar fyrir
11 árum og fór þá sem bamfóstra,
síðan í hjúkrunamám. Þar kynntist
hún yndislegum dreng, Thomas
Erikson, sem vafði hana örmum
sínum þegar móðir okkar lést.
Hrönn og Thomas komu til ís-
lands eins oft og þau sáu sér fært.
Þau opinberuðu trúlofun sína á
Þingvölllum sumarið 1982 en fyrir
3 ámm slitu þau samvistir, en vom
eftir sem áður mjög góðir vinir.
Fráfall Hrannar var Thomasi mikill
harmur.
Sár er harmur föður hennar og
sár er harmur okkar systra og
frændsystkina, en sárastur er
harmur Kristjáns tvíburabróður
hennar, þau vom svo samrýnd og
miklir vinir.
Þung vom hans spor á afmælis-
degi þeirra systkina, þá staddur í
Svíþjóð þeirra erinda að flytja jarð-
neskar leifar ástkærrar systur
sinnar heim til íslands.
Elsku Kristján bróðir, megi
minningin um yndislega systur vera
ljós í lífi okkar allra.
Hvíli hún í friði við hlið móður
okkar.
Anna, Gunna, Hansína Habba,
Tóta, Bára og frændsystkini.
Okkur langar að kveðja hana
Hrönn Jónsdóttur, frænku, sem var
okkur svo kær. Hún var búin að
búa úti í Svíþjóð í 11 ár og var að
læra þar hjúkrunarfræði.
Þar kynntist hún honum Thom-
asi sem var henni svo góður og hún
átti líka tvo hunda sem henni þótti
vænt um.
Þegar Hrönn kom til íslands, þá
bauð hún okkur frænkunum stund-
um með sér í ferðalag.
Svo kom hún okktlr líka stundum
á óvart, eins og þegar hún birtist
í fyrra öllum að óvömm á afmælis-
degi hennar og Kristjáns tvíbura-
bróður hennar. Þegar Hrönn var
19 ára missti hún móður sína og
var missir hennar mikill.
Nú hefur amma tekið á móti
yngstu dóttur sinni og minning
þeirra mun ávallt lifa í hugum okk-
ar.
Nú ertu leidd, raín ljúfa,
lystigarða Drottins í,
þar áttu hvfld að hafa
hörmunga og rauna ftí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla-
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært,
þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Sb.l945-H.Pétursson)
Elsku afi, Kristján, og svo syst-
umar sex. Guð gefi ykkur styrk í
ykkar miklu sorg.
Hvíli Hrönn Jónsdóttir í friði.
Anna Margrét, Svava, Rann-
veig Hrönn, Guðrún Eva.
Ég sat við að skrifa jólakortin
til útlanda um þarsíðustu helgi til
að koma þeim frá mér svo þau
bæmst til vina minna og ættingja
fyrir jól.
Eitt af kortunum verður ekki
opnað. Það er kortið hennar Hrann-
ar. Það var hringt í mig og mér
sagt frá láti minnar góðu vinkonu.
Allan þann dag fæddi hugur
minn af sér minningar um Hrönn.
Við kynntumst fyrir um 12 árum
og héldum alltaf sambandi þótt hún
færi seinna af landi brott til Svíþjóð-
ar.
Ég minnist hennar sem þenkj-
andi stúlku sem hugsaði mikið og
þurfti mikið að tjá sig um lífið og
tilveruna.
Ég minnist einnig brosins hennar
og glettninnar sem var aldrei langt
undan í augum hennar. Hrönn var
ein af þeim manneskjum sem við
verðum samferða á lífsleiðinni, sem
marka djúp spor í hjarta manns.
Hún var um tíma tíður gestur á
heimili okkar hjónanna ásamt
Kristjáni bróður sínum og fleirum
úr vinahópi okkar og var þá oft
glatt á hjalla.
Við hjónin viljum votta ættingj-
um Hrannar okkar dýpstu samúð
við fráfall hennar og biðjum Guð
að blessa ykkur öll og styrkja í
ástvinamissi.
Þú skalt ekki framar hafa sólina til að lýsa
þér um daga og tunglið skal ekki skína til
að gefa þér birtu heldur skal Drottinn vera
þér eilíft ljós og Guð vera þér geislandi röð-
ull.
(Jesaja, 60:19.)
Haukur og Þórunn
Það er erfitt að kveðja tvíbura-
systur sína. Ég talaði við hana fyr-
ir nokkrum dögum. Við töluðum
um lífið og tilveruna og ég sagðist
ætla að skrifa henni bréf fyrir af-
mælið okkar og þá átti ég ekki von
á því að það yrði bréf til minningar
um hana.
Allar mínar minningar um elsku
systur mína eru svo góðar og falleg-
ar. Hún var falleg sem engill, blíð
og góð. Ég sakna hennar og elska
hana. Við munum standa saman
eins og við höfum alltaf gert. Hún
er mitt ljós í dag og ég kem til að
hugsa mjög mikið hana. Ég hef þá
trú að þótt við séum á sitt hvoru
tilverustiginu verðum við alltaf
saman og það er mikil birta fram-
undan. Eg á eftir að kenna syni
mínum svo margt sem að hún boð-
aði í þessu lífi. Guð geymi elsku
systur mína og hlúi að henni.
Kristján.
Jón V, Sigurhans-
son - Kveðjuorð
Fæddur 16. september 1990
Dáinn 15. desember 1990
Hinsta kveðja frá pabba og
mömmu. Við kveðjum elsku litla
drenginn okkar sem gaf okkur svo
mikið, þó stoppið væri stutt. Látum
skáldin segja tilfinningar okkar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast
margs er að sakna
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Svo yndislega æskan
úr augum þínum skein.
Svo saklaus var þinn svipur
og sálin björt og hrein.
(Tómas Guðmundsson.)
En nú er þessi góði drengur genginn
ó guðs sins fund og allt er orðið hljótt.
Og allir taka eins í sama strenginn,
að allt of snemma kæmi þessi n ótt.
Því döggvast brár og hjörtun myrkvast
harmi
og hart er það, að ganga þessi spor.
Vér hneygjum döpur höfuðið vor að barmi
í heitri samúð, það er kveðja vor.
(Jens Hannesson)
Minning þín er mér ei gleymd,
mína sál þú gladdir.
Innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Höf. óþekktur.)
Mamma og pabbi
Gleðin er léttfleyg og lánið er valt.
Lífíð er spuming, sem enginn má svara.
Vinirnir koma, kynnast og fara.
Kvaðning til brottfarar lífíð er allt.
(FG)
Nokkur fátækleg kveðjuorð til
litla sólargeisians okkar sem færði
með sér ómælda gleði og hlýju.
Stansinn var stuttur, en við þökkum
hann því meir. Við vitum að hann
er í góðum höndum.
Góður Guð styrki foreldrana,
systkini og alla ástvini í þeirra djúpu
sorg.
Því er visnuð vangarós
og viðkvæm stimuð mund?
Því er nú brostið brúna ljós
er blikaði skært um stund?
Því er nú sofínn svipur hreinn
og saklaust hjartað kalt?
Ég veit það ei! Þú veist það einn
sem veist (heimi ailt. ,v T T
Því fölnar jurtin fríða
og fellir blöð svo skjótt?
Því sveipar barnið blíða
svo brátt hin dimma nótt?
Því verður von og yndi
svo varpað niður í gröf?
Því berst svo burt í skyndi
hin besta lífsins gjöf?
(Bjöm Halldórsson frá Laufási.)
Afi og amma í
Blönduhlíð 21.
Kveðjuorð:
Gestur Geirsson
Við kynntumst honum á hrað-
fleygri gleðistund þriggja vikna
paradísar sem stofnað var til á
jörðu. Hvert andlit var bros, hvert
orð var léttleiki tvíræðra eða
þríræðra spaugsyrða, samtöl urðu
að orðaskylmingum, íþrótt. Á
slíkuni stundum kynnast menn
furðu náið. Stundum takast kynni,
sem vara ævi manna á enda.
Einmitt það: Ævi manna á enda.
Nema hvað við höfðum með þeim
orðum ímyndað okkur eitthvað, sem
þýddi lengd hálfrar mannsævi, frá
miðjum aldri til gamals. í staðinn
var hann burtkallaður rétt eftir að
við kynntumst honum. Og kynnin
góðu, brosið, alúðin og spaugið að-
eins hlíf yfir földu meini. Léttleik-
ann bar hann með sér allt fram
undir dauðastundina, því að kross
sinn bar hann eiris og þær hetjur
hversdagslífsins, sem minnst ber á
eðli málsins samkvæmt. í því ein-
mitt felst hetjuskapurinn: Að láta
glaðast þegar harðast er að sótt.
Eitt skammvinnt sólblik á vind-
gáru fram undan lífsfleyi okkar er
horfið rétt í þann mund sem það
var eygt. Til stóð að hún kallaði
saman hópinn, þann sama sem
kynntist á hraðfleygu gleðistund-
inni góðu, en ekkert varð af því.
Svo snögglega bar þetta að.
Hafi Gestur Geirsson þakkir fyr-
ir viðkynninguna, þó að þær þakkir
berist séint.
Auðbjörg Pétursdóttir
Egill Egilsson
Guðfinna Eydal
Gunnar Kristjánsson
t
Einlægar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför
STEINDÓRS KR. STEINDÓRSSONAR
verkstjóra,
Hólmagrund 7,
Sauðárkróki.
Sólrún Steindórsdóttir,
Kári Steindórsson,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og samúð við andlát og útför
KJARTANS JÓNSSONAR
lögfræðings.
Pétur Kjartansson,
Jón Kjartansson,
Magnús Kjartansson,
Guðmundur Kjartansson,
Sigrún Kjartansdóttir,
Margrét Kjartansdóttir,
Kristján Kjartansson,
Þorbjörg Pétursdóttir,
Elín Helga Guðmundsdóttir,
Regula Bren,
Gerður Sigtryggsdóttir,
Hildur Waltersdóttir,
Guðmundur Jónsson,
Þórir Ólafsson,
Brynhildur Óladóttir
og barnabörn.
Okkar innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför sonar míns, föður okkar, afa og langafa,
GUÐMUNDAR HALLDÓRSSONAR (BÓBÓ)
bifreiðastjóra,
Hábergi 3.
Halldór Jónsson,
Rósa Guðmundsdóttir, Guðlaugur Níelsen,
Guðmundur Guðmundsson, Guðrún Óskarsdóttir,
Valdimar Guðmundsson, Þórunn Kristjánsdóttir,
Dóra K. Guðmunsdóttir, Þórhallur Bjarnhéðinsson,
Jón E. Guðmundsson,
Halldór Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
INGVELDAR FJELDSTED
ÓLAFSDÓTTUR,
Hjallabraut 33,
Hafnarfirði.
Guð gefi ykkur öllum gleðileg jól og
gæfuríkt komandi ár.
Elisabet Hannesdóttir, Sveinn Skaftason,
Sigurjón Þ. Hannesson, Guðrún Hallvarðsdóttir,
Eggert Ó. F. Hannesson, Þórey Valgeirsdóttir,
Auðbjörg Hannesdóttir, Gabríel Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.