Morgunblaðið - 09.02.1991, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. FEBRUAR 1991
17
Nú breiðast voðir hels og hljóðs
um hauður allt að sjónarhring,
og grafkyrr stendur storka flóðs,
sem stir’nuð alda horfíns ljóðs,
þar sumarfuglinn söng við lyng.
(E. Ben.)
Mig langar með örfáum og fá-
tæklegum orðum að minnast
tengdaföður míns, Kristján
Fjeldsted bónda í Ferjukoti, en hann
lést á sjúkrahúsi Akraness 30. jan-
úar sl.
Fyrstu kynni mín af Kristjáni
voru, er ég sem unglingur úr
Reykjavík kom í sveit í Feijukot.
Síðar þróuðust mál þannig að ég
giftist yngri syninum á bænum.
Fyrstu kynni mín af bústörfum voru
því undir handleiðslu.Kristjáns og
tengdamóður minnar, Þórdísar.
Sambýlið og nábýlið við Kristján
og Þórdísi hefur alla tíð verið mjög
gott, og þess hafa bömin okkar
Þorkels ekki hvað síst notið. Krist-
ján var mikill veiðimaður, og kunni
vel með að fara, hvort heldur var
net, stöng eða byssa. Hann kenndi
mér, eins og hann hafði kennt
sínum börnum — og síðar barna-
börnunum, að umgangast Hvítá og
aðrar nærliggjandi ár. Enda þótt
hann hafi gefið Hvítá mest af tíma
sínum, þá var Grímsá honum kær-
ust áa. Þar kenndi hann mér að
halda á stöng og hjálpaði mér að
landa Maríulaxinum mínum. Það
var gaman að fylgjast með Krist-
jáni við veiðar, og þá ekki síst er
hann var í Grímsá, enda þekkti
hann þá á manna best. Hafði verið
leiðsögumaður erlendra veiðimanna
sem ungur maður, og leiðbeindi
sfðar sonum sínum í því fagi. Elsti
sonur okkar Þorkels naut einnig
leiðsagnar afa síns og nafna í stang-
veiði og leiðsögn.
Kristján var vel lesinn og átti
mörg áhugamál. Þeirra stærst var
skógrækt, en hún átti stórt pláss í
huga hans. Trén sem hann gróður-
setti í garðinum við bæinn og fal-
legu, beinvöxnu aspirnar í lundinum
handan vegar bera natni hans við
þessa iðju fagurt vitni. Á hveiju ári
var nokkrum hríslum bætt við —
og ráðhollur var hann okkur, er við
hófum að gróðursetja0 við bæinn
okkar.
Síðstu árin hafa verið Kristjáni
erfið, þegar veikindin hafa lagst æ
þyngra á hann. Þennan tíma, eins
og endranær hefur tengdamóðir
mín verið honum hin trausta stoð
og stytta, og gert honum þessar
erfiðu baráttu léttari. Síðustu miss-
erin hefur hann verið rúmfastur á
sjúkrahúsinu á Akranesi, og ber að
þakka hjúkrunarfólki þar góða
umönnun hans.
Hvíli í friði minn kæri Kristján.
Heba
Hann afi okkar Feijukotsbræðra
er dáinn. Hann var lengi búinn að
vera veikur og var að síðustu á
sjúkrahúsi Akraness. Aðdáunarvert
|----------------------------------
teygja sig langt fram í bamæsksu
mína. Árið 1930 var ég hjá henni
og Siguijóni í Keflavík á meðan
foreldrar mínir fóm á alþingishá-
tíðina á Þingvöllum. Síðar meir fékk
ég að fara með mótorbátnum frá
Vestmannaeyjum upp til Stokks-
eyrar eða Eyrarbakka til að heim-
sækja Helgu og Gest á Eyrar-
bakka. Þangað var alltaf gaman
að koma. Seinna meir þegar ég var
fluttur á fastalandið og fór að hafa
bíla, var óhjákvæmilegt annað en
að heimsækja þau að minnsta kosti
einu sinni á sumri. í Frambæjar-
húsi var alltaf hlýr andblær og glað-
værð. Þeim hjónunum þótti gaman
að taka á móti gestum. Börnunum
okkar fannst eins og þau væru
auka amma og afi.
Svo sem oft vill verða í mannlíf-
inu þá skiptast á skin og skúrir.
Helga fékk að reyna hvorttveggja,
hún missti mikið, foreldra sína á
barnsaldri, tvö komabörn, dóttir í
blóma unglingsáranna og svo Gest
mann sinn. Sjálf var hún heilsulítil
síðustu árin. Hún átti líka sínar
sólskinsstundir. Hún var léttlynd
og hláturmild. Sama var með Gest,
enda gaman að koma til þeirra og
fá þau í heimsókn.
Þeirra er því saknað.
Jón A. Valdimarsson
ngloH mu -«10110 isgniooiM
var hve amma Þórdís var dugleg
að taka afa heim um hátíðir og
helgar, þegar veður og tækifæri
gafst. Umhyggja hennar og kjarkur
er mikill.
I huga okkar bræðra er afí fyrst
og fremst veiðimaðurinn, náttúru-
unnandinn, heimsmaðurinn, afi
okkar.
Bernskuminningarnar eru frá
„gamla húsinu", þar bjuggum við
ásamt foreldrum okkar fyrstu ævi-
árin uppi á lofti í skjóli afa og
ömmu Doddu.
Oft var fyrirgangurinn mikill í
fjörmiklum, skapstórum orkubolt-
um, en afi og amma umbáru allt,
jafnvel er við fórum á þríhjóli niður
snarbrattan stigann.
Afi var mikill veiðimaður og tókst
allur á loft er hann sagði okkur
sögur af honum, ungum dreng,
hestasveini og leiðsögumanni hjá
Bretum sem leigðu þá Grímsá. Þá
á er afi dáði mest! Hann var afar
leikinn með stöngina og þekkti ána
vel og gaman var að fylgjast með
honum við veiðar. Einnig er hann
vitjaði um netin í Hvítá og við feng-
um að vera með og læra. Oft undr-
aði okkur að aldrei varð honum
kalt á höndunum, þótt hann væri
upp í 2 tíma að vitja í jökulkaldri
ánni.
Hann afi kenndi okkur að bera
virðingu fyrir Hvítá og hættum
hennar og hann og amma lögðu
ríka áherslu á að öll börn lærðu
sundtökin sem allra fýrst.
Afi var mikill náttúruunnandi.
Garðurinn við húsið þeirra ömmu
var góður leikvöllur og rifsberin
voru góð.
Aspirnar sem afi plantaði í
hlíðinni hinum megin vegar eru
fallegar og beinvaxnar. Alltaf bætti
hann nokkrum hríslum við hvert
vor og lét sér mjög annt um, sárt
þótti honum ef mörg tré komu brot-
in undan vetri.
Nú gengur afi vonandi léttstígur
eftir þungan vetur og við bræður
geymum góðar minningar og biðj-
um Guð að styrkja ömmu Doddu.
Kristján og Magnús
febrúar
Frestur til að skila
skattframtali
rennur út 10. febrúar
Síðasti skiladagur skattframtals
vegna tekna og eigna á árinu 1990
nálgast nú óðum. ítarlegur leiðbein-
ingabæklingur hefur verið sendur til
framteljenda sem kemur að góðum
notum við útfyllingu framtalsins.
Fylgiblöð með skattframtali liggja
frammi hjá skattstjórum sem jafn-
framt veita frekari upplýsingar ef
óskað er.
Mikilvægt er að framteljendur varð-
veiti launaseðla áfram eftir að fram-
talinu hefur verið skilað. Ef þörf
krefur eiga launaseðlarnir að sanna
að staðgreiðsla hefur verið dregin
af launum.
Skattframtalinu á að skila til skatt-
stjóra í viðkomandi umdæmi.
Forðist álag vegna síðbúinna skila!
RSK
RÍKISSKATTSTJÓRI
uuq Bllia "ikðiB ín>|}ioF .xi /iiflaX -IbiiíV uíiii'd uifírg iE-v nntífi ,ðSGl
.Hjjjg "giii ftiu iíijí
ínK iBibfenoi .öilH et! ifino;