Morgunblaðið - 12.02.1991, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. FEBRÚAR 1991
Samband íslenskra sveitarfélaga ályktar:
Hefur ekki vald
til að skipa fyrir
Hundruð bréfa bárust í samkeppnina hjá Samvinnuferðum - Land-
sýn um Sprelllifandi minningar. Starfsstúlkur SL eru frá vinstri:
KristínKáradóttir,KristínÞorsteinsdóttir,AstaMichaelsdóttirogGunn-
hildur Arnarsdóttir.
Sjónvarpsauglýsingar SL fund-
ust í verðlaunasamkeppninni
FERÐASKRIFSTOFAN Samvinnuferðir - Landsýn efndi í haust til
verðlaunasamkeppni, þar sem fólk var beðið að senda inn minningar-
brot úr ferðum sínum með Samvinnuferðum til útlanda.
í tengslum við áskorun mið-
stjórnar ASI til aðildarfélaga
Sambands íslenskra sveitarfélaga
um viðræður við sveitastjórnar-
menn um að draga hækkanir fast-
eignargjalda til baka hefur stjórn
sambandsins sent frá sér álit þar
sem tekið er fram að stjórnin hafi
á ýmsum sviðum beitt sér fyrir
því að sveitarfélögin nýti tekju-
^stofna sína hófsamlega. I áliti
sljórnarinnar er einnig tekið fram
að Samband íslenskra sveitarfé-
laga hafi ekkert vald til að skipa
sveitastjórnum fyrir um það
hvernig þær hagi álagningu og
ekki sé eðlilegt að sambandið né
aðrir takmarki sjálfsákvörðunar-
rétt sveitarstjórna í þeim efnum
né öðrum.
í álitinu er minnt á að mörg sveit-
arfélög hafi að undanförnu búið við
mjög erfiða fjárhagsstöðu. Til þess
liggja að sögn stjórnarinnar ýmsar
ástæður. Minnst er á ónógar tekjur
miðað við verkefni og talað um að
sveitarfélögin neyðist víða til fjár-
hagslegrar þátttöku í atvinnulífinu
til að forða atvinnuleysi. Fjárhags-
"^staða þeirra sé nú þannig að vandséð
sé hvemig þau geti sinnt sínu marg-
háttaða þjónustuhlutverki við íbú-
ana. Sveitastjórnarmenn leitist nú
við að snúa þeirri stöðu til betri veg-
ar með ströngu aðhaldi í rekstri og
framkvæmdum og endurskipulagn-
ingu fjármála. Við þær aðstæður sé
óraunhæft að sveitarfélögin lækki
tekjur sínar. Það sé brýnt hagsmuna-
mál allra íbúa sveitarfélaganna að
þau komist út úr fjárhagsvandanum
og geti gegnt hlutverki sínu.
Skilafrestur var 15. janúar al. og
síðan hefur verið unnið að því að
fara í gegnum öll bréfin sem bárust.
„Við áttum ekki von á þessum
fjölda,“ sagði Kjartan L. Pálsson hjá
Samvinnuferðum - Landsýn. „Þetta
voru hundruð bréfa sem innihéldu
- ljósmyndir, teikningar, sögur, ljóð
og ýmislegt fleira. Þar fyrir utan
bárust okkur spólur með sögum og
lögum, söngtextum og nótum, svo
var maður alveg að drukkna í mynd-
böndum þar fyrir utan. Þau skiptu
tugum. Sumt af þessu efni sem við
fengum kom út núna um helgina.
Sjónvarpsauglýsingarnar okkar í ár
koma til dæmis úr bútum sem við
fundum á myndböndunum sem við
fengum og við eigum eftir að nota
úr þessu í auglýsingar og fleira í
sumar,“ sagði Kjartan.
Sjö athyglisverðustu verkin verða
valin úr og auk þess verða þrjú verk
dregin úr öllum bunkanum. Þeir tíu
sem eiga þessi verk fá í verðlaun
ferð til útlanda fyrir sig og ijölskyld-
una með SL í sumar.
Dómnefndin er nú að störfum og
verða úrslitin tilkynnt 15. mars nk.
Kjartan sagði að ákveðið væri að
endurtaka þennan leik næsta haust
og væri gott fyrir fólk að hafa það
á bak við eyrað í ferðalaginu í sumar.
Minning:
Erla Jónsdóttír
Fædd 10. maí 1932
Dáin 4. febrúar 1991
Fyrstu kynni okkar Erlu voru á
Húsmæðraskólanum á Varmalandi
í Borgarfirði. Þegar við vorum ung-
ar og lífið lék við okkur komu strax
í ljós góðir persónueiginleikar Erlu,
greiðvirkni, fórnfýsi og einstaklega
ljúf lund sem allir þekkja er kynnt-
ust henni vel.
Kynni okkar á húsmæðraskólan-
um leiddu til þess að við slitum aldr-
ei vinatengslu og Erla átti sinn
þátt í því.
Þegar erfiðleikar steðjuðu að í
lífí mínu þá reyndust þau hjónin,
Erla og Þorvaldur, mér og bömum
mínum bestu vinir. Mer er ljóst að
‘ ég var ekki ein um að njóta góðra
eiginleika Erlu um vináttu og greið-
vikni.
Þrek og þrautseigja Erlu og fjöl-
skyldu í Iangvarandi veikindum
hennar er einstakt þrekvirki.
Slíkt þrekvirki er okkur hinum
mikil hvatning og kennsla til eftir-
breytni.
Eg þakka Erlu alla vinsemd.
Megi hún hvíla í friði.
Missir Þorvaldar og barnanna er
mikill. Þeim bið ég guðsblessunar
í sorg þeirra.
Alda Þórðardóttir
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem)
Mig langar í örfáum orðum að
minnast elskulegrar tengdamóður
minnar og vinkonu, Erlu Jónsdótt-
ur. Hún lést á heimili sínu að morgni
4. febrúar sl. eftir harða baráttu
við erfiðan sjúkdóm.
Erla var fædd í Hafnarfirði 10.
maí 1932. Foreldrar hennar voru
hjónin Jón Sigurgeirsson og Ólöf
Jónsdóttir sem nú eru bæði látin.
Foreldrar Erlu eignuðust þrjú böm,
þau Bjarna Sævar, dáinn 1963, og
tvíburana Baldur, dáinn 1990, og
Erlu.
13. maí árið 1961 var mikill
gæfudagur í lífi tengdamóður
minnar, en þá gekk hún að eiga
eftirlifandi eiginmann sinn, Þorvald
Ó. Karlsson húsasmið. Þau eignuð-
ust tvö börn, þau Karl Þorvaldsson
húsasmið, kvæntur undirritaðri, og
Ólöfu, bankastarfsmann, sambýlis-
maður hennar er Unnar Örn Stef-
ánsson, kjötiðnaðarmaður.
Kynni okkar Deddu, en það kall-
aði ég tengdamóður mína alltaf,
hófust í ársbyijun árið 1978 er ég
kynntist Karli syni hennar og við
hófum sambúð á Smáraflötinni,
heimili Deddu og Þorvaldar, undir
verndarvæng þeirra. Þess tíma mun
ég ávallt minnast með söknuði, en
þakklæti, enda ógleymanleg sú
hlýja og hjálpsemi sem Dedda sýndi
mér, ungri og óreyndri er ég steig
min fyrstu spor sem eiginkona og
móðir. Það var sama hvað gekk á,
alltaf gat ég leitað til Deddu vit-
andi það að hún myndi leysa málin
með sinni einstöku hlýju og sam-
viskusemi. Dedda var einstök kona,
ekki aðeins sem eiginkona og móð-
ir heldur og ekki síður sem amma.
Hún naut sín vel í ömmuhlutverkinu
og var vakin og sofin yfir velferð
ömmubarnanna þeirra Þorvaldar,
Valgerðar og Heiðrúnar, að
ógleymdu ófæddu barni okkar
Karls. Hún var mikil hagleikskona
við alla handavinnu og þess nutu
bæði ættingjar og vinir. Hún var
óþreytandi við saumaskapinn, og
alla mína kunnáttu í þeim efnum á
ég henni að þakka.
Það sem lýsir þó Deddu best og
sýnir hvern mann hún hafði að
geyma er það þegar hún sárþjáð
háði vonlausa baráttu við hinn erf-
iða sjúkdóm, þá mátti hún ekki
vera að því að ræða um það við
mig. Ónei, henni var ofar í huga
að ræða veikindi og erfíðleika ann-
arra vina og vandamanna. Svona
var hún Dedda mín, þannig vil ég
muna hana.
Ég vil enda þessi kveðjuorð um
tengdamóður mína með því að votta
tengdaföður mínum, Þorvaldi, svo
og öðrum aðstandendum mína
dýpstu samúð og vona að góðar
minningar um Deddu megi milda
söknuð þeirra.
Elín Inga Garðarsdóttir
Lífið manns hratt fram hleypur
hafandi öngva bið
í dauðans grimmar greipur
gröfin þar tekur við.
Allrar veraldar vegur
víkur að sama punkt,
fetar þann fús sem tregur
hvort fellur létt eða þungt.
Mikiil sannleikur er í þessu versi
Hallgríms Péturssonar og kemur
það upp í huga mínum er ég kveð
hjartkæra vinkonu, Erlu Jónsdótt-
ur, sem lést á heimili sínu 4.
febrúar sl.
Minningarnar hrannast upp, allar
ljúfar og skemmtilegar, enda ekki
von á öðru, þar sem svo yndisleg
persóna á í hlut sem hún Erla var.
Ég kynntist Erlu fyrst árið 1959,
er tveir ungir menn leigðu saman
litla íbúð á Sundlaugavegi 22 í
Reykjavík. Við kynntumst þessum
mönnum nánast samtímis, sem síð-
ar urðu eiginmenn okkar. Við Erla
urðum strax góðar vinkonur og við
fjögur áttum ógleymanlegar stundir
á Sundlaugaveginum og minntumst
við ávallt þessa tíma með gleði og
ánægju, einkum hvað við sungum
með mikilli innlifun „í kjallaran-
um“.
Ég hafði lítið fyrir því að ýta
Valda alveg út úr íbúðinni og senda
hann í Hafnarfjörð til Erlu, svo að
við Jón Otti gætum hafið okkar
búskap á Sundlaugaveginum.
Erla fæddist í Hafnarfirði þann
10. maí 1932. Foreldrar hennar
voru hjónin Ólöf Jónsdóttir og Jón
Sigurgeirsson, mörgum Hafnfirð-
ingum að góðu kunn. Erla ólst upp
á Hverfísgötunni ásamt bræðrum
sínum Sævari og Baldri, en hann
var tvíburi við Erlu. Sævar lést
árið 1963 og Baldur tvíburabróðir
hennar lést árið 1990.
Erla kvæntist Þorvaldi Óskari
Karlssyni trésmíðameistara 13. maí
1961. Þau eignuðust tvö börn: Karl
fæddan 24. september 1960,
kyæntur Elínu Ingu Garðarsdóttur
og eiga þau tvö börn, Þorvald Óskar
9 ára og Valgerði 5 ára, og Ólöfu
fædda 3. maí 1962, sambýlismaður
hennar er Unnar Örn Stefánsson
og eiga þau eina dóttur, Heiðrúnu,
á öðru ári. Erla og Valdi hófu bú-
skap sinn á Hverfisgötunni í húsi
foreldra Erlu, en fluttu síðan í
Garðabaæ árið 1965 að Smáraflöt
37 og hafa átt þar heimili síðan.
aður en Erla giftist vann hún við
afgreiðslustörf i Iðunnarapóteki, en
eftir að hún eignaðist heimili vann
hún ekki utan heimilis nema tíma-
bundið. Hún helgaði krafta sína
eiginmanni og börnum og var vak-
andi yfir velferð þeirra, bjó þeim
fagurt og hlýtt heimili þar sem all-
ir voru velkomnir, enda oft gest-
kvæmt af ijölskyldu og vinum.
Meðan börn okkar voru litil fór-
um við oft saman í útilegur enda
Erla og Valdi sérlega samhent og
skemmtileg að vera með. Glettni
hennar og gamansemi og umfram
allt jákvætt hugarfar og góðlátleg
kímni Valda gerðu þessar ferðir
okkar ógleymanlegar. Eiginmenn
okkar gerðust félagar í Oddfellow-
reglunni og tengdust þá bönd okkar
ennþá betur, því þar áttum við ótal
margar skemmtilegar stundir og
þar naut Erla sín með sitt jákvæða
hugarfar og góðu lund. Þar kynnt-
umst við líka fleira góðu fólki og
úr þeirra hópi höfum við átta hjón
sótt reglulega leikhús í mörg ára
og kallað okkur „leikhúshópinn“.
Hefur þessi hópur ýmist allur eða
hluti af honum farið saman í ýmsar
ferðir bæði innanlands og utan og
átt ógleymanlegar samverustundir.
Vágesturinn mikli sem svo
marga leggur að velli drap á dyr
hjá Erlu árið 1973. Staðráðin í að
sigrast á veikindm sínum lét hún
ekki bugast og fékk góða heilsu og
allt lék í lyndi. Hún fékk góð
tengdabörn og svo komu litlu
barnabörnin til sögunnar og urðu
þau augasteinar afa og ömmu.
Hændust þau mjög að þeim og
amma saumaði á þau fín föt, því
listakona var Erla á saumavélina
og fengu margir að njóta þess.
Þegar farið var til útlanda var hug-
urinn alltaf hjá þeim litlu, og hvað
væri hægt að gefa þeim, er heim
væri komið. I desember fyrir rúm-
um tveimur árum var aftur drepið
á dyr hjá Erlu af þeim sama vá-
gesti, ætlaði maður ekki að trúa
Kringlan:
Engin dagskrá
á öskudaginn
vegna óláta
á fyrri árum
EKKI verður haldið upp á ösku-
daginn í Kringlunni og segir í
fréttatilkynningu að allt of mikil
læti hafi á undanförnum árum
fylgt þeirri skemmtan í Kringl-
unni, þegar kötturinn hefur verið
sleginn úr tunnunni á öskudag.
Tilitsleysi og aðgangsharka
sumra barna hefur verið mikil og
það hefur legið við óhöppum. Því
verður engin dagskrá á öskudaginn
í Kringlunni að þessu sinni.
♦ ♦ ♦----
■ HLJÓMSVEITIN Inferno 5
heldur tónleika miðvikudaginn 13.
febrúar nk. sem er öskudagur á veit-
ingahúsinu Tveim vinum. Inferno
5 leikur frumstæða danstónlist með
nýnáttúrulegum hljóðum og mun
kynna nokkur ný lög af breiðskífu
sem er væntanleg. Á dagskránni
verða einnig hefðbundin verk hljóm-
sveitarinnar. Einnig kemur fram
kvennahljómsveitin Afródíta. Á
undan leik Inferno 5 mun hol-
lensk/ungverski listfræðingurinn
Jafet Melge halda stuttan fyrirlest-
ur um uppruna tónlistar Inferno 5
og leikin verða nokkur tóndæmi
kenningum hans til stuðnings.
því og fylltist reiði yfir slíkri ósann-
girni, því sannast sagna var maður
búinn að gleyma fyrri veikindum
hennar. Sem fyrr, staðráðin í að
sigra, barðist hún nú hetjulegri
baráttu við sjúkdóminn, en nú þurfti
hún lyijameðferð og tók þá á krafta
hennar, en þá kom best í ljós hvað
í henni bjó, með einstökum dugnaði
og jákvæðum hugsunum gekk hún
í gegn um erfiða meðferð og er
maður spurði hvernig hún hefði
það, þá var svarið alltaf „ég hef
það fínt“. Þannig var hennar máti
í að sigra. í október sl. fóru þau
Valdi til Amsterdam i langþráð frí
í nokkra daga, en svo var kraft-
urinn farinn að þverra að í hjóla-
stól var hún í þessari ferð, sem hún
þó naut í hvívetna. Erla stóð ekki
ein í baráttu sinni, við hlið hennar
stóð Valdi, traustur og hugsunar-
samur, ásamt börnum sínum og
tengdabörnum. Þrotin af kröftum
fór Erla á sjúkrahús um miðjan
desember, en bjartsýni hennar og
jákvæðni brustu ekki, alltaf leið
henni vel og var sífellt að spyrja
hvernig aðrir hefðu það og þannig
dró hún athyglina frá veikindum
sínum. Heim þráði hún að komast
og með frábærri umönnun heima-
hjúkrunar Garðabæjar og eftirliti
heimilislæknis hennar dvaldi hún
heima í 10 daga umvafin ást og
kærleika eiginmanns og barna sem
vöktu yfir henni uns yfir lauk. Hetj-
ulegri baráttu góðrar vinkonu var
lokið, með sigri þess sem alla sigrar
að lokum. Við hin drúpum höfði og
þökkum samfylgdina og biðjum
‘henni blessunar Guðs á nýju tilveru-
stigi.
Elsku Valdi, Kalli og Ollý, við
Jón Otti vottum ykkur einlæga sam-
úð og biðjum algóðan Guð að gefa
ykkur styrk. Megi minningin um
yndislega eiginkonu og móður verða
ljós í lífi ykkar.
Blessuð sé minning hennar.
Siddý
Dáinn, horfínn, harmafregn
hvílikt orð mig dynur yfír.
En ég veit að látinn lifir,
það er huggun harmi gegn.
(Jónas Hallgrímsson.)
Af eilífðarljóma bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt, og stopult er
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
ri'iflie)! I) tliltMji