Morgunblaðið - 14.03.1991, Side 44

44
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. MARZ 1991
Ásta Valdimarsdóttir
Hafnarfírði - Mhmiiig’
Fædd 19. október 1937
Dáin 6. mars 1991
Ég heimsótti Ástu aðeins fáum
dögum áður en hún lést og virtist
henni líða ágætlega. Hún leit ljóm-
andi vel út, enda þótt hún hefði
rétt áður fengið úrskurð um að hún
ætti við erfiðan sjúkdóm að etja.
Það var því reiðarslag fyrir alla að
frétta að hún væri nú að deyja.
Eftir að hún kvaddi þennan heim
vaknaði eins og svo oft spurningin
um það hver tilgangurinn væri?
Kona í blóma lífsins, rétt 53 ára,
lífsglöð og hraust. Ef til vill ætlaði
drottinn að létta henni áhyggjum
af veikindum sínum. Kannski var
þetta miskunnarverk. Við sem trú-
um á Guð trúum því að svo hafi
verið.
Ásta fæddist á Fáskrúðsfirði þar
sem hún ólst upp hjá foreldrum sín-
um og stórum systkinahópi. Ung
flutti hún til Hafnarfjarðar þar sem
hún kynntist eftirlifandi manni sín-
um Reyni Dagbjartssyni. Eignuðust
þau hjónin 5 börn sem öll eru upp-
komin og'bjó hún þeim fallegt og
ástríkt heimili.
Ástu móðursystur mína þekkti
ég alla tíð mjög vel og þótti mér
ákaflega vænt um hana. Hún var
mér og bömum mínum alltaf mjög
góð og tók ævinlega vel á móti
okkur með gestrisni og hlýju. Það
er því sárt að þurfa að kveðja hana
svona fljótt og skyndilega. Svo ég
bið þig drottinn, taktu vel á móti
Ástu og finndu henni góðan stað í
ríki þínu.
Ástvinum hennar öllum votta ég
mína innilegustu samúð og Guð
veri ævinlega með ykkur.
Ég sendi Ástu mína bestu kveðju.
Guðríður Einarsdóttir
Á hljóðri kvöldstund, þegar ég
hugleiði líf og dauða, verður mér
hugsað til Ástu sem hefur horfið
frá okkur svo skjótt, hvað lífsþráður
vor getur brostið snögglega. Laug-
ardaginn 2. mars komu fjölskyldur
okkar saman til að gleðjast á 7 ára
afmælisdegi dóttursonar hennar,
þar var hún hin hógværa amma að
gleðjast og gleðja barnabam sitt.
Við kvöddumst eins og svo oft áður
með ósk um að sjást aftur, en sú
ósk rættist ekki, því um nóttina var
hún flutt helsjúk á sjúkrahús og
átti þaðan ekki afturkvæmt, þar
lést ,hún 6. mars. Ásta fæddist í
Fáskrúðsfirði og ólst þar upp í stór-
um systkinahóp, en fór ung að
heiman að vinna fyrir sér á ýmsum
stöðum, þar til hún kvæntist Reyni
Dagbjartssyni og hófu þau búskap
í Hafnarfirði og hafa þau búið þar
alla tíð síðan, 5 börn eignuðust
þau, 2 syni og 3 dætur sem öll lifa
móður sína, allt er það vaxið fólk
og hefir stofnað sín eigin heimili,
nema yngsti sonurinn sem enn býr
í foreldrahúsum. Ásta bjó manni
sínum og börnum fallegt og gott
heimili, og minnast þau þess nú á
kveðjustund. Margs er að minnast
eftir áratuga kynni, ég hef sjaldan
eða aldrei kynnst hjpnum sem vom
jafn samrýnd sem Ásta og Reynir,
þau ferðuðust mikið og minnist ég
með gleði heimsókna þeirra þau ár
er ég bjó í Kaupmannahöfn, það
vom gleðistundir. Þegar sonur minn
og elsta dóttir þeirra hófu sambúð,
uxu vináttuböndin milli allra í ijöl-
skyldunni og vona ég að þau bresti
aldrei. Við lát Ástu er missirinn
mestur hjá Reyni ög biðjum við
honum blessunar svo og bömum
og bamabömum, í þeirri trú að lát-
inn lifir. Ég lýk þessum kveðjuorð-
um með orðum Jesú, ég lifí og þér
munuð lifa, vér biðjum til hans sem
öllu ræður að heimkoma Ástu verði
góð og hann sem er ljós heimsins
mun lýsa Ástu í þeirri nýju veröld
sem henni hefír nú verið búinn stað-
ur. Ég og fjölskylda mín, sendum
Reyni, börnum og barnabörnum
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og við vonum að trúin á lífíð eftir
dauðann megi gefa ykkur styrk.
Blessuð sé minning Ástu Valdi-
marsdóttur.
Ingvaldur Benediktsson
og fjölskylda.
í dag kveðjum við elskulega
ömmu okkar hinstu kveðju og lang-
ar okkur að minnast hennar með
nokkrum orðum.
Oft fórum við með ömmu og afa
í útilegur eða í sumarbústað um
helgar sem við öll höfðum mikið
yndi af. Enda höfðum við frá mörgu
að segja þegar heim kom. Amma
hafði mikið yndi af því að pijóna
og sauma og var það oft sem hún
kom færandi hendi til okkar með
eitthvað sem hún hafði unnið á
okkur. Amma söng mikið fyrir okk-
ur bamabömin hér á yngri ámm
og gat hún setið tímunum saman
og sungið barnalög, enda lærðum
við mörg lögin hjá ömmu.
Þegar sykursýki uppgötvaðist í
einu okkar fyrir rúmum 5 ámm þá
vildi amma fá að vita hvað hún
þyrfti að læra og vita í sambandi
við meðferð á þeim sjúkdómi. Hún
sótti þessa fræðslu hjá félagi sykur-
sjúkra.
Af okkur 8 barnabörnunum búa
4 af okkur erlendis, þar af eitt það
yngsta sem amma hafði ekki náð
að kynnast. Alltaf hafði hún mikla
unun af að fá okkur í heimsókn til
íslands og þá var nú drifið í að fara
í ferðalög að Laugarvatni eða Kleif-
arvatni til að kenna okkur að veiða.
Já, hún elsku amma var alltaf
boðin og búin til að standa við hlið-
ina á okkur og hún tók ætíð jafn-
vel á móti okkur þegar við komum
til hennar.
Elsku afi, við biðjum Guð að vera
með þér í sorg þinni. Einnig viljum
við biðja algóðan Guð að taka vel
á móti ömmu okkar.
Ó, blíði Jesús blessa þú
það bam, er vér þér fæmm nú,
tak það í faðm og blítt það ber
með börnum Guðs á örmum þér.
(V. Briem)
Börn og barnabörn
Það er með sárum trega að við
kveðjum elsku móður okkar og
tengdamóður, sem lést á Landa-
kotsspítala miðvikudaginn 6. mars,
eftir stutta legu.
Mamma var fædd á Fáskrúðs-
fírði 19. október 1937 og er 8. í
röðinni af 11 systkinum. Þar af eru
5 Iátin, að mömmu meðtalinni. For-
eldrar hennar voru Valdimar Lúð-
víksson frá Hafnamesi við Fá-
skrúðsfjörð og Guðlaug Svein-
bjömsdóttir frá G’autavík í Bem-
fírði. Ung að ámm fór hún að heim-
an til að vinna fyrir sér. Hún byij-
aði í vist og vann við ýmis störf,
sem til féllu á þeim ámm. Árið
1953 kynnist hún eftirlifandi eigin-
manni sínum Reyni Dagbjartssyni
frá Hafnarfirði, og gengu þau í
hjónaband 31. desember 1956. Þau
eignuðust 5 börn, þijár dætur og 2
syni, og era bamabömin orðin 8.
Mamma hafði unun af því að
ferðast. Á ámm áður þegar faðir
okkar var á sjó, hafði mamma oft
tækifæri til að fara með pabba í
siglingu til fjarlægra landa. Var þá
tilhlökkunin mikil hjá okkur systk-
inunum, því alltaf var komið með
smá gjafír. Eftir að pabbi hætti á
sjónum og þau eignuðust sinn
fyrsta bíl, þá drifu þau sig oft í
ferðalög hérna heima. Hvort sem
farið var í langferðir, eða bara upp
að Kleifarvatni að veiða, voru þau
ófá skiptin sem barnabörnin voru
tekin með.
Mamma okkar var ekki bara
„mamma“ heldur var hún líka okk-
ar besta vinkona og alltaf var jafn
gott að koma heim til hennar. Hvort
sem það var smá kaffísopi, eða boð
um hjálparhönd og leiðbeiningar.
Frá því að við börnin fómm að
fljúga úr hreiðri, glöddumst við
ætíð öll saman á gamlárskvöld á
heimili mömmu og pabba og fögn-
uðum nýju ári. Það streyma fram
svo ótal margar minningar um elsk-
ulega móður og tengdamóður, sem
við geymum í hjörtum okkar og er
því sárt að þurfa að kveðja hana.
Elsku pabbi, við biðjum Guð að
styrkja þig, sem sérð á eftir lífsföru-
nauti þínum, með miklum söknuði.
Það var yndislegt að sjá hve sam-
rýnd þið voruð og studduð hvort
annað.
Blessuð sé minning ástkærrar
móður okkar og tengdamóður.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé iof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Br.)
Börn og tengdabörn
Það sem fyrst kemur upp í hug-
ann þegar við hugsum til Ástu svil-
konu er þrautseigja hennar, dugn-
aður, hlýja og glaðlyndi. í veikind-
um manns hennar fyrstu hjúskapar-
árin var hún hans stoð og stytta
og sem sjómannskona í mörg ár
bar hún hitann og þungann af heim-
ilishaldi og bamauppeldi auk þess
að starfa utan heimilisins.
Og ekki var hægt að segja annað
en að þau áttu myndarlegt heimili,
þar sem hlýja og glaðlyndi sátu í
fyrirrúmi. Og óteljandi eru þær
peysurnar fallegur, sem hún pijón-
aði, auk þess sem handavinna henn-
ar prýðir heimili þeirra. Þvílík at-
hafnasemi og ósérhlífni og hún
hafði til að bera er hreint ótrúleg.
Samt hafði Ásta alltaf tíma til að
vera glöð í góðra vina hópi og voru
þá hjónin bæði saman, því að aldrei
fór annað svo að hitt fylgdi ekki
með. Þá átti hún það til að „jóðla“
af hjartans lyst.
Þegar við nú kveðjum hana eftir
skamma sjúkdómslegu emm við
sammála í þakklæti okkar fyrir það
að hún þurfti ekki að þjást lengi
eða liggja lengi sjúk, það hefði ekki
samræmst minningum okkar um
hina athafnasömu konu.
Ásta var fædd á Fáskrúðsfírði,
dóttir hjónanna Valdimars Lúðvíks-
sonar og Guðlaugar konu hans, ein
af 9 bama hópi. Fjölskyldan flutti
til Hafnarfjarðar þegar Ásta var
unglingur og þar kynntist hún eftir-
lifandi eiginmanni sínum, Reyni
Dagbjartssyni. Þau giftu sig 31.
desember 1956 og eignuðust 5
börn, sem öll eru á lífi. Fjóla er
þeirra elst. Sambýlismaður hennar
er Erlendur Ingvaldsson og eiga
þau tvo syni og búa í Hafnarfirði.
Næst er Guðlaug, hún býr í Banda-
ríkjunum og á tvö böm. Þriðja dótt-
irin er Dagbjört Bryndís, hún er
gift Eiríki Haraldssyni. Þau eiga
eina dóttur saman, en ala jafnframt
upp dóttur Bryndísar. Þau búa í
Hafnarfirði. Sverrir er næstur í röð-
inni, hann býr í Svlþjóð, er giftur
Soffíu Matthíasdóttur og eiga þau
tvo syni. Yngstur er Guðbjartur
Heiðar, sem býr enn i föðurhúsum.
Um leið og við kveðjum Ástu
vottum við þér, Reynir minn, samúð
okkar. Megi Guð styrkja þig og
börnin.
Ef á mínum ævivegi
ástvinum ég sviptur er,
Guðs son mælir: „Grát þú eigi,
geymdir eru þeir hjá mér.
Aftur gefa þér skal þá,
þar sem hel ei granda má.“
(H. Hálfd.)
Svilkonurnar
Bróðir okkar, + BJARNI E. ARNGRÍMSSON,
dvalarheimilinu Ási,
Hveragerði,
andaðist á Vífilsstaðaspítala þriðjudaginn 12. mars.
Systkini hins látna.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tendamóðir, amma og
langamma,
ANNA ÁSTVEIG BJARNADÓTTIR,
Njörvasundi'9,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju föstudaginn 15. mars
kl. 15.00.
Karl Sveinsson,
Sveina Karlsdóttir, ísleifur Gissurarson,
Páll Karlsson, Ragnhildur Jósefsdóttir,
Ingibjörg Karlsdóttir, Rafn Árnason,
Ómar Karlsson, Jónheiður Haraldsdóttir,
Þórunn Adda Eggertsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Sonur minn og bróðir,
ELÍAS BERNBURG,
er látinn. Jarðarför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug.
Olga Elíasdóttir,
Birgir Bernburg.
+
Eiginmaður minn og faðir okkar,
JÓHANN LÁRUSSON,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju þann 15. mars nk. kl. 14.
Fyrir hönd ættingja,
Svanheiður Friðþjófsdóttir,
börn og tengdabörn.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ARNFRÍÐUR G. JÓHANNESDÓTTIR,
Bólstaðarhlíð 41,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 15. mars
kl. 10.30.
Sigríður Vigfúsdóttir,
Kristín Hrönn Vigfúsdóttir, Karl Sigurhjartarson,
Þórður Vigfússon, Fríður Olafsdóttir,
Þuriður Vigfúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir og amma,
ELÍNBORG JÓNSDÓTTIR,
frá Höll í Haukadal,
Dalbraut 20, Reykjavik,
verður jarðsett frá Hallgrímskirkju föstudaginn 1 5. mars kl. 13.30.
Guðmundur Einar Guðmundsson,
Jón Guðmundsson,
Grétar Guðmundsson, María Rögnvaldsdóttir
og barnabörn.
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát föður míns, tengda-
föður, afa og bróður,
LEIFS TRAUSTA ÞORLEIFSSONAR,
Hólkoti,
Staðarsveit.
Konný Breiðfjörð Leifsdóttir, Einar Grétar Einarsson,
Leifur Einar Einarsson, Margrét Helga Einarsdóttir,
Björg Þorleifsdóttir og fjölskylda.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför
ÓLAFS MAGNÚSSONAR
frá Mosfelli.
Alúðarþakkir til starfsfólks Landakotsspítala.
Rósa Jakobsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.