Morgunblaðið - 09.05.1991, Side 58

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. MAI 1991
Kristín A. Bjarna-
dóttir - Minning
Fædd 19. nóvember 1900
Dáin 30. april 1991
Nú legg ég augun aftur,
ó, guð, þinn náðarkraftur
mín veri vðm i nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjöm Egilsson)
Tengdamóðir mín, Kristín Bjarna-
dóttir, verður jarðsungin frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík föstudaginn 10.
maí. Hún lést södd lífdaganna eftir
langvarandi veikindi og langa ævi.
Einn þessara aldamótamanna, sem
lifað hafa tímana tvenna, tekið þátt
í og séð íslenskt þjóðfélag taka hvert
skrefið eftir annað í framfaraátt.
Saga einstaklingsins og saga þjóðar-
innar var nátengd og hvort öðru
háð. Baráttan frá örbirgð til sjálfs-
bjargar var hin sama.
Kristín Amþóra fæddist að Efri-
Miðvík í Aðalvík sem tilheyrir Sléttu-
hreppi í Vestur-ísafjarðarsýslu. Hún
var yngst þeirra fjögurra systkina
sem upp komust. Foreldrar hennar
voru Bjami Þorsteinsson bóndi og
sjómaður og kona hans Sigríður
Bjarnadóttir. Vestfirðingar í ættir
fram. Þau bjuggu um tíma í Þverdal
og loks í Neðri-Miðvík en þar ólst
Kristín upp til 12 ára aldurs. Þaðan
voru allar hennar bernskuminningar,
hinar björtu og hinar dökku. Þær
leituðu á hugann og urðu áleitnari
er árin færðust yfir. Hún minntist
með söknuði kærs bróður, Sigurðar
að nafni, sem 16 ára gamall veiktist
af barnaveiki og dó skyndilega. Ráð-
leysið var algert, yfir fjallveg að fara
til að sækja lækrli og tíminn var
ekki nægur. Þegar Kristín var 10
ára gömul, veiktist móðirin og dó.
Heimilið leystist upp skömmu síðar
og Kristínu var komið til vandalausra
í Hnífsdal hjá góðu fólki sem reynd-
ist henni veh Þar var hún, er hún
fermdist í ísafjarðarkirkju. Saga
hennar er lík sögu margra annarra
ungmenna sem ólust upp á þessum
ámm. Það skiptust á skin og skúrir.
Hún minntist með hlýhug barna-
kennarans á Látrum í Aðalvík og
einnig skólagöngu sinnar í Hnífsdal.
Þaðan átti hún ljúfar endurminning-
ar.
Nokkru eftir fermingu fór hún til
systur sinnar sem þá var byrjuð að
búa að Búðum í Hælavík. Um tvítugt
var hún í vist á ísafirði og þar kynnt-
ist hún starfi Hjálpræðishersins. Það
varð til þess að hún hóf að starfa á
hans vegum á Akureyri og þaðan lá
leið hennar í foringjaskóla Hjálpræð-
ishersins og útskrifaðist hún þaðan.
Hún starfaði í nokkur ár á vegum
Hersins á Seyðisfirði, þar sem hún
sá um rekstur gistiheimilis og hélt
samkomur fyrir böm og fullorðna.
Þar vaknaði áhugi hennar á líknar-
starfi Hjálpræðishersins í Noregi.
Hún sótti um flutning í starfi og var
kölluð til starfa í Noregi, þar sem
hún starfaði í mörg ár.
„Slumsöster", þ.e. líknarsystir,
hefur það starf að annast sjúkt fólk
í heimahúsum, einkum aldrað fólk,
sem ekki gat séð um sig sjálft, vildi
ekki fara á öldrunarheimili eða átti
ekki kost á því. Noregsárin voru í
huga Kristínar ávallt hápunktur lífs
hennar. Oft sagði hún frá því starfi
sem hún vann þar, minntist fólksins
sem hún hafði hjúkrað og liðsinnt.
Mér finnst það, er ég hugsa til þess-
ara frásagna um þetta fórnfúsa starf,
sem hún og starfssystur hennar unnu
þarna fyrir lítið kaup, að þessar kon-
ur hljóti að hafa verið úr öðrum efni-
viði af Guði gerðar, en annað fólk.
Þær glöddust mest yfir því að gleðja
aðra og að gefa af sjálfum sér.
Árið 1938 var hún köliuð til starfa
á íslandi og þótt það væri gegn henn-
ar vilja, varð sú köllun að annarri
gæfu. Hinn 12. júlí 1938 giftist hún
Bjarna Þóroddssyni póstafgreiðslu-
manni. Þau höfðu þekkst í starfinu
í Hernum. Bjarni var hljómlistarmað-
ur, lék á mörg hljóðfæri, en kunnast-
ur var hann fyrir leik sinn á tenór-
horn, básúnu og önnurþlásturshljóð-
færi. Bjarni lék með Útvarpshljóm-
sveitinni á fyrstu árum útvarpsins. í
40 ár lék hann með Lúðrasveit
Reykjavíkur og tók þátt í leik Sin-
fóníuhljómsveitarinnar þegar hún
var að komast á laggirnar. En iengst
lék hann með hljómsveit Hjálpræðis-
hersins sem hann að auki stjórnaði
árum saman. Bjarni leit aldrei á
hljómlistina sem atvinnu, heldur sem
áhugamál. Bjafni kenndi fjölda-
mörgu ungu fólki, tengdu Hjálpræð-
ishemum, að leika á blásturshljóð-
færi. Það var hluti af áhugamálinu
og því aldrei krafist verklauna.
Þau Kristín og Bjami voru virkir
þátttakendur í starfi Hjálpræðishers-
ins í tugi ára. Þau keyptu íbúð í
nýbyggðu húsi í Blönduhlíð 3 árið
1949 og bjuggu þar á meðan þau
lifðu. Bjarni lést 24. júní 1983. Bjarni
og Kristín eignuðust tvö börn, Guð-
jóníu, f. 15.12. 1939, og Sigurbjörn
Þór, f. 25.1. 1945, og eru barnabörn-
in þeirra 7 og barnabarnabörnin eru
orðin 5.
Er ég kom inn í þessa fjölskyldu
undraði það mig að sjá og finna þá
hlýju sem þau Kristín og Bjami gáfu
vinum og kunningjum. Það var engu
líkara en alltaf væri fullt hús af
fólki. Stóra stofan í Blönduhlíðinni
fylltist ekki bara af fólki, þegar
haldnar voru afmælis- eða tyllidag-
sveislur. Það var boðið í kaffi, kökur
og heimagert smurt brauð í tilefni
þess, að fólkið var til og hafði þörf
fyrir það að hittast, lesa úr Bibl-
íunni, syngja saman og ræða trúna.
Öllum vinunum var tekið opnum örm-
um. Útlendingarnir, sem kallaðir
voru til starfa í Hjálpræðishernum í
Reykjavík, vom ávallt velkomnir til
Kristínar og Bjarna í Blönduhlíðina.
Þeir sem aðrir litu inn hvenær sem
færi gafst.
Grunnur trúarinnar var Biblían
hrein og klár. Sú trú, sem ég kynnt-
ist þarna í stofunni í Blönduhlíð 3,
var ekki trú dapurleikans og sorgar-
innar. Það var trú sem gaf gleði, trú
sem gaf von, trú sem gaf ást, trú
án kröfu. Söngvarnir, sem sungnir
voru, vom glaðir söngvar, fullir trú-
artrausts.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
kynnst þessari fjölskyldu og að hafa
orðið þeirrar gæfu aðnjótandi að
vera tekinn í hópinn er ég kvæntist
dóttur þeirra hjóna.
Þeir sem til heyrðu minnast þess,
er Kristín varð níræð. Þá hafði hún
ekki gengið heil til skógar í langan
tíma og var komin til dvalar á öldr-
unardeild Hvítabandsins. Hún þáði
kaffiboð Hjálpræðishersins. Ýmsir
risu úr sætum sínum og fluttu henni
árnaðaróskir. Á eftir hveijum og ein-
um stóð Kristín upp, rifjaði upp göm-
ul og hjartnæm kynni og þakkaði
fyrir sig. Framkoman var fumlaus
sem fyrrum og framsögnin þjálfuð
og hrífandi hjá þessari íjörgömlu
konu.
Kristín Bjarnadóttir er nú gengin
yfir brúna til annars og betri heims.
Þangað á hún góða heimvon. Drott-
inn blessi minningu hennar og gefi
eftirlifandi ástvinum hennar huggun
harmi gegn.
Alfreð Eyjólfsson
Mig langar til að minnast móður-
systur minnar, Stínu frænku, eins
og við frændsystkinin kölluðum
hana. Hún var mjög vönduð kona,
bæði til orðs og æðis. Nú er ekki
lengur hægt að koma við í Blöndu-
hlíð 3 til að njóta þar hlýju og veit-
inga eins og maður gerði svo oft.
Stína frænka kom þá ævinlega
hlaupandi á móti manni, með út-
breiddan faðminn og bauð allt það
besta' sem að hennar mati var samt
ekki nógu gott. Hún átti stórt hjarta
fullt af kærleika til að miðla öðrum.
Hún fann alltaf einhvern einmana
eða fátækan að henni fannst til að
gefa kökur eða jafnvel saumavélina
sína, eða eitthvað sem gat glatt þetta
fólk. Ailar skuldir skulu vera greidd-
ar, helst fyrir þann tíma sem þurfti.
Að skulda einhverjum var ekki henn-
ar lífsmáti.
Kristín fæddist í Miðvík í Aðalvík.
Dóttir Sigríðar Kristjánsdóttur og
Bjarna Þorsteinssonar. Aðeins tíu
ára gömul missti hún móður sína.
Hún fluttist til Hnífsdals ári seinna
og dvaldi þar, þar til hún hafði fyrir
sér sjálf. Hún mótaðist af hinni
sterku náttúru sem hún ólst upp í,
og var mikið náttúrubarn. Við áttum
margar ógleymanlegar beijaferðir
saman. Hún lét sig ekki muna um
að fá sér gönguferð frá Blönduhlíð
og niður í miðbæ þá fullorðin að
árum.
Hún var ung þegar hún kynntist
starfi Hjálpræðishersins. Hún gekk
í hann, starfaði í honum og með til
dauðadags. Á vegum Hjálpræðis-
hersins fór hún til Noregs og vann
þar sem hjálparstúlka við hjúkrun á
sjúkum er dvöldu í heimahúsum. Hún
minntist þessarar veru ætíð með
gleði og ánægju, því þar naut hún
sín við að hjálpa sjúkum. Það var
hennar æðsta starf. En römm er sú
taug er rekka dregur föðurtúna til.
Hún unni mikið æskustöðvum sínum
og föðurlandi. Hún sótti land sitt
heim og giftist síðar Bjarna Þórodds-
syni hjálpræðismanni. Þau eignuðust
tvö börn, Guðjónínu og Sigurbjörn
Þór. Ég er þakklát fyrir að hafa feng-
ið að fylgjast með þessari konu og
læra af henni. Þar sem góðir menn
fara eru guðs vegir. Nú er hún farin
á fund feðra sinna.
Guð blessi minningu hennar.
Börnum hennar og öðrum ættingj-
um votta ég samúð mína.
B.J.G.
Hún amma mín er dáin. Oft reyn-
ast mörkin á milli lífs og dauða vera
óljós þegar einhver nákominn hverf-
ur af sjónarsviðinu allt í einu og
hættir að vera hluti af daglegu lífi
okkar. Hún amma mín var yndislegt
kona sem vildi allt fyrir alla gera,
mátti aldrei aumt sjá hjá öðrum og
var alltaf tilbúin til að fórna sér þann-
ig að öðrum liði betur. Þannig var
hún sem húsmóðir, eiginkona og vin-
ur. Alltaf hugsaði hún fyrst og fremst
um það sem hún taldi að öðrum
væri fyrir bestu. Alltaf tók hún vel
á móti gestum og gangandi, dró allt
fram sem til var í eldhúsinu, bakaði
pönnukökur eða vöfflur. Það var
hennar hlutverk að hlúa að öðrum.
Hún amma mín hefur alltaf verið
stór hluti af lífi mínu. Ég minnist
hennar sem fallegrar konu sem trúði
á hið góða í öllum manneskjum. Trú-
in á Guð var svo sterkur og ríkjandi
t
Móðir mín,
BJARNÍNA GUÐRÚN KRISTJÁNSDÓTTIR,
Baldursgötu 34,
lést 7. mai í öldrunardeild Landspítalans, Hátúni 10b.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd vandamanna,
Baldvin Helgason.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN BJARNADÓTTIR,
Blönduhlið 3,
verðurjarðsunginfrá Dómkirkjunniföstudaginn 10. maíkl. 15.00.
Guðjónía Bjarnadóttir, Alfreð Eyjólfsson,
Sigurbjörn Þór Bjarnason, Guðrún Stephensen,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
KJARTAN G. GUÐMUNDSSON
málarameistari,
ísafirði,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði mánudaginn 6. maí.
Útförin verður gerð frá ísafjarðarkapellu laugardaginn 11. me
kl. 14.00.
Guðrún Ásgeirsdóttir og börn.
t
Dóttir mín og móðir,
JÓDÍS ÓLAFSDÓTTIR,
Merkjateigi 7,
Mosfellsbæ,
verður jarðsungin frá Reynivallakirkju í Kjós laugardaginn 11. maí
kl. 14.00.
Kristín Jakobsdóttir, .
Ólafur Unnsteinsson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR ÓSKAR SIGURÐSSON,
Háteigsvegi 17,
Reykjavík,
lést að morgní 8. maí í Borgarspítalanum.
Ólafía Guðmundsdóttir,
Sigurður H. Sigurðsson, Þuríður Jónsdóttir,
Guðmundur H. Sigurðsson,
Pétur M. Sigurðsson, Halldóra Ingimarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Ástkær eiginmaður minn, fósturfaðir, tengdafaðir og afi,
BJÖRN KRISTINN KJARTANSSON,
Skipasundi 88,
Reykjavík,
sem andaðist 3. maí sl., verður jarðsunginn frá Keflavikurkirkju
föstudaginn 10. maí kl. 16.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á líknarstofnanir.
Guðbjörg Guðnadóttir,
Guðni Gunnarsson, Esther Gunnarsson,
Gunnar Guðnason,
Helgi Guðnason,
Kristinn Guðnason.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
INGIMAR SIGVALDASON,
Hróarsstöðum,
Skagaströnd,
lést á Héraðshælinu Blönduósi 4. maí sl. Jarðarförin fer fram frá
Hofskirkju, Skagaströnd, laugardaginn 11. maí kl. 14.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Auður Sigurðardóttir.
t
Elskuleg móðir, fósturmóðir, tengdamóðir, amma og langamma
okkar,
ÁGÚSTA GUÐRÚN ÁRNADÓTTIR,
Hábæ, Þykkvabæ,
verður jarðsungin frá Hábæjarkirkju laugardaginn 11. maí
kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu, er bent á minningarsjóð
Hábæjarkirkju eða Hjúkrunarheimilið Skjól.
Arný Elsa Tómasdóttir,
Halldóra Óskarsdóttir,
Jóna Birta Óskarsdóttir,
Sigurlín S. Óskarsdóttir,
Margrét Júlíusdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Valdimar Jónsson,
Tómas Guðmundsson,
Gísli Jónsson,