Morgunblaðið - 03.09.1991, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. SEPTEMBER 1991
Margrét Karlsdóttir
frá Bjargi — Mimiing
Fædd 20. apríl 1893
Dáin 25. ágúst 1991
Með fáum orðum viljum við
systkinin minnast elsku ömmu, sem
var okkur alltaf svo góð. Amma var
mjög sterkur persónuleiki og dugleg
að eðlisfari. Þrátt fyrir mjög háan
aldur og erfíðleika með hreyfingar,
var það ætíð tilheyrandi að hún
kæmi heim til okkar á hátíðum og
ef einhver í fjölskyldunni átti af-
mæli. Ferðir ömmu heim til okkar
í Geitland voru henni einskonar
endumæring og var það alltaf mik-
ið tilhlökkunarefni þegar von var
á henni.
Amma sagði okkur oft sögur frá
því þegar hún var ung og þegar
hún fór 17 ára til Ameríku, þar sem
hún dvaldist í 3 ár og var m.a. við
nám í píanóleik. Hún hafði gott
skopskyn og sagði alltaf skemmti-
lega frá.
Amma var músíkölsk og hafði
gaman af því að syngja og spila á
píanó og var það alltaf fastur liður
þegar amma kom í heimsókn að
við systkinin spiluðum fyrir hana.
Það var einstök tilfinning að spila
fyrir ömmu, því löngun hennar til
að hlusta og njóta var ótakmörkuð.
Það var eins og hver einasti tónn
sem hljómaði, fengi líf og tilgang.
Við eigum fallegar minningar um
ömmu okkar sem er farin héðan,
en er nú komin heim til Drottins,
þar sem henni líður vel. Við biðjum
Guð að hugga og styrkja elsku afa,
sem misst hefur sína yndislegu eig-
inkonu.
Jesús mælti: „Ég er upprisan og lífíð.
Sá sem trúir á mig, mun lifa, þótt hann deyi.
(Jóh. 11. 25.)
Arinbjörn, Pálína og Margrét
Hún Margrét, föðursystir mín,
var aldrei kölluð annað í mín eyru
í æsku en Magga frænka. Hún var
alveg einstök kona. Þegar ég man
eftir henni fyrst fyrir 40 árum er
hún komin hátt á sextugsaldur, en
var þá og ætíð síðan einhvern veg-
inn óháð aldri og tíma. Hún var
falleg kona með fagra sál. Það
fylgdi henni slík hlýja, ró og ör-
yggi, sem ég hef hjá fáum öðrum
kynnst. Á hveiju sumri komu
Magga og Arinbjöm norður í Mið-
fjörð. Heimsókn þeirra fylgdi ætíð
mikil tilhlökkun og í huga mínum
sé ég enn, þegar drossían þeirra
renndi heim tröðina að Bjargi.
Komu Möggu frænku fylgdi
ávallt eitthvað skemmtilegt og eftir-
minnilegt og í nálægð hennar ieið
okkur systkinunum vel. Þegar hún
fór svo suður aftur eftir skemmri
eða lengri dvöl, skildi hún samt
ekki eftir tómleika, heldur miklu
frekar þá vissu að hún kæmi aftur
að vori. Þannig man ég eftir henni
frá þeim tíma.
Miklu síðar varð ég svo lánsamur
að fá að kynnast þessari einstöku
frænku minni betur, þegar ég fékk
að búa hjá henni og Arinbirni og
Árna syni þeirra um sinn og var
reyndar auk þess heimagangur hjá
þeim um nokkurra missera skeið.
Magga frænka var ekki aðeins hlý
og nærgætin frænka, og góð og
hagsýn húsmóðir, heldur fróð og
skémmtileg kona með ótrúlega
mikla lífsreynslu og góða kímni-
gáfu. Þegar ég lít til baka býst ég
við að ég hafi aldrei í reynd gert
mér grein fyrir því, af hvaða kyn-
slóð hún var. Hún féll inn í hvaða
kynslóð sem var. Á hennar heimili
var aldrei neitt kynslóðabil og þar
voru líka allir jafnir, heimamenn,
frændur, vinir og gestir, og var þó
oft þröng á þingi. Magga frænka
átti alltaf eitthvert skot aflögu og
þau Arinbjörn hýstu þá, sem á
þurftu að halda.
Það er oft eitthvað í fari fólks,
Viltu auka þekkingu þína?
öldungadeild Verzlunarskóla íslands býður hagnýtt nám í
fjölmörgum greinum, fyrir alla þá sem náð hafa 20 ára aldri.
Innritun á haustönn fer firam dagana
28.-30.ágúst og 2.-4.september kl. 8.30-18.00.
í boði verða eftirfarandi námsgreinar:
Bókfærsla Ritvinnsla
Bókmennta- og listasaga Saga
Danska Stjómun
Efna- og eðlisfiræði Stærðfiræði
Enska Tölvubókhald
Farseðlaútgáfa Tölvufiræði
Ferðaþjónusta Utanríkisviðskipti
Franska Vélritun
Hagfræði Verslunarréttur
fslenska Þýska
Áfongum ofangreindra námsgreina er hægt að safna saman
og láta mynda eftirtalin prófstig:
• Próf af bókhaldsbraut
• Próf af ferðamálabraut
• Próf af skrifstofúbraut
• Verslunarpróf
• Stádentspróf
Umsóknareyðublöð, námslýsingar og allar nánarí upplýsingar
fást á skrifstofu skólans, Ofanleiti 1.
VERZLUNARSKÓLI ÍSLANDS
sem engin orð fá lýst. Þannig var
því farið með Möggu frænku. Hún
var fædd 1893 og hafði því þurft
að taka bæði tapi og sigrum á langri
ævi. Persónuleiki hennar hafði
fengið að þroskast og styrkjast í
hartnær eina öld. Hún hafði séð svo
margt, upplifað svo margt, en fyrst
og fremst fannst henni að hún hefði
yfir svo mörgu að gleðjast. Ef til
vill var það þessi sérstæða lífs-
reynsla sem gerði það að verkum
að stundum fannst mér eins hún
gæti verið svolítið fjarræn eða
leyndardómsfull, en því fá engin orð
lýst.
Og nú er hún horfin til annarra
verka á Guðs vegum. Við systkinin
og móðir okkar biðjum góðan Guð
að blessa hana og styrkja ástvini
hennar alla, sem syrgja hana. Öll
höfum við margs góðs að minnast.
Friðrik Pálsson
Á kveðjustundum koma minning-
arnar upp í hugann. Hver af ann-
arri líða þær hjá og mynda hugljúfa
mynd, sem aldrei gleymist, en
geymist í helgireit. Þegar við nú
kveðjum Margréti Karlsdóttur
geymum við minninguna um hana,
hver í sínum helgireit. Allar sam-
verustundirnar urðu að gleðistund-
um á návist hennar. Hún heillaði
alla sem henni kynntust með gáfum
sínum, góðleik og persónutöfrum.
Eg varð svo lánsöm að fá að
dvelja hjá Margréti og Arinbirni,
móðurbróður mínum, um tíma eftir
að ég kom fyrst suður til Reykjavík-
ur haustið 1951. Heimili þeirra á
Birkimelnum einkenndist af miklum
tónlistaráhuga. Margrét spilaði
mikið á píanó, og þau eru ófá lögin
sem hún hefur spilað, enda var tón-
list líf hennar og yndi. Oft sátum
við Margrét saman á kvöldin og
ræddum um heima og geima. Hún
fylgdist alla tíð vel með því sem
var að gerast í kringum hana og
tók afstöðu til manna og málefna.
Margrét var fríð kona, bar sig
vel og vakti hvarvetna athygli.
Enginn sá Margréti bregða á hverju
sem gekk, geðprýði hennar var ein-
stök. Frá henni stafaði góðmennska
og hlýja. Enginn minnist að hún
hafi hallað orði á nokkum mann.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Með þessu fáum línum vil ég og
fjölskylda mín votta eiginmanni
hennar, bömum og öðmm ástvinum
Margrétar okkar innilegustu sam-
úð.
Erla Kristófersdóttir
Elskuleg_ amma mín er látin í
hárri elli. I huga mínum er bæði
söknuður yfír að geta ekki lengur
notið návistar hennar og fögnuður
yfír að hún hefur nú fengið hvfld-
ina. Amma hafði búið í nokkur ár,
ásamt eiginmanni sínum, Arinbimi
Árnasyni, á eigin heimili í Seljahlíð
í Reykjavík, en í áratugi bjuggu þau
á Birkimel 6. Þar stóð heimili þeirra
alla tíð opið, sem um þjóðbraut
þvera, enda er vart hægt að hugsa
sér betra samband ættmóður við
afkomendur sína en þau tengsl sem
amma rækti við sína stóm fjöl-
skyldu.
Bemskuheimili ömmu var Bjarg
í Miðfirði, þar sem hún ólst upp í
kærleik foreldra og fjölskyldu. Hún
fæddist á sumardaginn fyrsta og
leit á þann dag sem sinn afmælis-
dag. Má segja að hún hafí verið
sólargeisli allt sitt líf.
Afar náið samband var alltaf
milli ömmu og bræðra hennar, Páls
og Sigurgeirs föður míns, sem
bjuggu alla sína tíð á Bjargi. Mætti
líkja þessum ættartengslum við brú,
annar stöpullinn á Bjargi og hinn
í Reykjavík. Brúin sjálf var hið
gagnkvæma og nána samband
systkinanna.
Frá mínum fyrstu minningum um
heimsóknir ömmu og Arinbjörns
heim að Bjargi var sterkust sú eftir-
vænting að hitta þau og hlusta á
samræður eldra fólksins. Þá var
söngurinn alltaf skammt undan,
Páll lék á oreglið og allir sungu
raddað. Á ellefta ári mínu dvaldi
ég heilan vetur á heimili hennar í
Reykjavík og var sá vetur mér,
sveitadrengnum, afar kær.
Áhyggjulaust líf, smánám í hljóð-
færaleik og ávallt umvafínn hlýju
heimilisins. Þessa tíma minnist ég
með þakklæti.
Alla ævi mína hef ég þekkt ömmu
og hef oft hugleitt hennar miklu
kosti. Lund hennar var létt og tón-
listin ríkur þáttur í lífi hennar enda
léku öll bömin hennar á hljóðfæri,
sum sem aðalstarf. Sjálf lék hún
alla tíð á orgelið sitt, hin síðustu
ár aðeins fyrir Arinbjöm sinn og
höfðu þau bæði mikla gleði af. Aldr-
ei sá ég ömmu skipta skapi og aldr-
ei heyrði ég hana hallmæla nokkr-
um manni. Það var ömmu svo eðli-
legt að umgangast þannig sitt sam-
ferðafólk og að líta hlutina jákvæð-
um augum. Með göfuglyndi sínu
og reisn umgekkst hún háa og lága
á lífsleiðinni og ávann sér virðingu
allra, allt til hinsta dags.
í lífi svo aldraðrar konu hafa að
vonum skipst á skin og skúrir. Hún
missti fyrri mann sinn, Axel Vil-
helmsson, frá fjórum börnum, eftir
fárra ára sambúð, og naut hún þá
ríkulega síns bemskuheimilis á
Bjargi. Einnig hefur hún horft á
eftir tveimur sonum sínum yfír
móðuna miklu. Hún gekkst undir
miklar mjaðmaaðgerðir á efri ámm
og náði góðri heilsu. Um nírætt
gekkst hún undir augnaðgerðir, en
sjón hennar hafði daprast mjög um
tíma. Hún fékk fulla sjón að nýju
og taldi hún sig ávallt standa í
þakkarskuld við lækni sinni, Hörð
Þorleifsson. Minnisstætt er mér,
þegar hún kom norður eftir augnað-
gerðimar og sá Miðfjörðinn aftur
með óskertri sjón. Fögnuður hennar
var mikill og einlægur.
I tæp sextíu ár hafa amma og
seinni maður hennar, Arinbjöm,
stutt hvort annað með ráðum og
dáð og borið hag fjölskyldunnar
fyrir bijósti. Alúð og umhyggja
Árinbjöms fyrir velferð ömmu hin
síðustu ár em aðdáunarverð. Þá ber
að þakka starfsfólki Seljahlíðar fyr-
ir sérstaka umönnun og hjúkmn
þann tíma sem hún bjó þar. Kvíði
ömmu fyrir að flytja úr vesturbæn-
um í Seljahlíð reyndist óþarfur, þar
bjuggu þau Arinbjöm í góðri
umönnun starfsfólks og umvafín
velvild ættmenna.
Með þessum orðum vil ég þakka
ömmu minni samfylgdina. Móðir
mín, systkini og flölskyldur minnast
hennar með virðingu og þakklæti
fyrir allt sem hún gaf.
Far þú i friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Karl
í dag, þriðjudaginn 3. september,
fer fram útför Margrétar Jónínu
Karlsdóttur, lengi húsfreyju á Birki-
mel 6 hér í borg, sem andaðist 25.