Morgunblaðið - 08.10.1991, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. OKTÓBER 1991
Minning:
Magnús Halls-
son húsasmiður
Fæddur 24. september 1938
Dáinn 29. september 1991
Hraustur vinur hefur nú lokið
sinu lífshlaupi á þessari jörð langt
um aldur fram, aðeins fimmtíu og
þriggja ára. Já, hann Maggi okkar
er látinn. Að kveðja vin, sem Maggi
var okkur hjónum, er ekki hægt
með fáum og fátæklegum orðum,
of langt væri upp að telja. Ósjálfr-
átt rifjast þó upp fjöldi minninga
frá samverustundum með þeim
Gullu og Magga en þær eru margar
og ógleymanlegar, hvort heidur eru
frá Spánarströndum eða innan af
heiðum þessa lands. Mannkostir
Magga komu oft franx í þessum
ferðum okkar. Hann var ætíð svo
ratvís á hagkvæmar og þó oft ein-
faldar lausnir mála. Hann hafði
mjög ákveðnar lífsskoðanir sem ég
bar virðingu fyrir. Við hjónin fórum
á síðari árum í margar veiði- og
skemmtiferðir saman og bundust
þá vináttuböndin enn traustar. Mið-
fjarðará var ætíð draumur hvers
■*laxveiðisumars, nú síðast í lok ág-
úst síðastliðinn. Maggi var góður
veiðimaður, hvort heldur var með
skotvopn eða stöng en á seinni árum
var það stangaveiðin sem heillaði
meira. Maggi var svo heppinn að
velja sér fljótlega sinn besta veiðifé-
laga sem ástkær eiginkona hans
Gulla var. Hafa þau hjón ætíð verið
meðal þeirra fengsælustu í okkar
hópi.
Við minnumst Magga okkar sem
vandvirkum, heiðarlegum og
iraustum vini sem ávallt var reiðu-
búinn að rétta okkur aðstoð og
hjálparhönd þegar á þurfti að halda.
Elsku Gulla mín, að lokum send-
um við þér hugheilar samúðarkveðj-
Minning

Semjum minningargreinar,
afmælisgreinar,
tækifærisgreinar.
Önnumst milligöngu
við útfararstofnanir.
Sími 91-677585.
Fax 91-677586.
Gullfallegur salur
til leigu
í Fossvoginum
hentugur fyrir erfidrykkjur.
• SEM-hópurinn.
Sími 67 74 70
BLOM
SEGJA ALLT
Mikið úrval
blómaskreytinga
fyrir öll tækifæri.
hkémmmi
Opið alla daga frá kl. 9-22.
Sími 689070.
ur og bömum þínum og öðrum
vandamönnum.
Hafi minn horfni vinur hjartans
þakkir.
Blessuð sé minning Magnúsar
Hailssonar.
Hilmar og Alla
Þegar ég frétti að Maggi væri
dáinn, fór ég að hugsa til baka. Þá
kom upp í hugann myndin af honum
þar sem hann sat við eldhúsborðið
með kaffibollann, og þegar ég kom
æðandi inn, leit hann upp og sagði:
„Nei er það ekki Jóska litla dalad-
rós”, og síðan birtist stríðnislegt
bros á andlitinu.
Þrátt fyrir að ég sé fyrir löngu
síðan flutt úr Dölunum, og teljist
nú varla lítil lengur, þá var það
aukaatriði, setningin hélt sér sem
slík.
Maggi var líka eini maðurinn sem
kallaði mig eitthvað annað en Jó-
hönnu Ósk í minni áheyrn og komst
upp með það, þó að ég hafi nú
ekki alltaf tekið því með þegjandi
þögninni. Svona góðlátlega stríðni
sem lífgaði upp á tilveruna hafði
Maggi alltaf á takteinum, og alltaf
var gott að koma á Sogaveginn og
spjalla um daginn og veginn við þau
Gullu og Magga.
Magnúsar verður sárt saknað,
en minningarnar hverfa ekki, og
það er líka vissa mín, að þegar ég
hverf úr þessum heimi verður það
fyrsta sem ég heyri hinumegin,
þetta: „Nei, er það ekki Jóska litla
daladrós.”
Jóhanna Ósk
Það er alltaf sárt þegar dauðinn
tekur einhvem til sín og þá sérstak-
lega menn sem eiga svo mikið eft-
ir, eins og hann Magnús frændi
minn.
Það fyrsta sem ég man af sam-
skiptum okkar Magnúsar frá mín-
um bemskuárum var hvað ég var
rosalega feimin við hann þegar
stríðnissvipurinn kom á andlitið og
hann kallaði mig „Rúnu rauðsokku”
söng sprellvísur fyrir mig og hló
sínum dillandi hlátri.
Hann hafði mikið yndi af því að
spila á gítar og þær voru ófáar vís-
urnar sem urðu til þegar hann var
að glettast við okkur krakkana.
Eins er ógleymanlegt þegar hann
var að syngja vísurnar um hann Jón
hestamann.
Magnús hafði mjög gaman af að
fara á hestbak og naut hann sín
vel þegar farið var í ferðir nálægt
heimaslóðunum á Hlíð, horfði til
allra átta og riíjaði upp gamlar
minningar. Mér er sérstaklega
minnistæð ferð frá því í sumar sem
farin var í miklu blíðviðri og skil-
yrði til að njóta útsýnis vom afar
góð. En það var ofarlega í huga
Magnúsar hvar sem hann fór, enda
fróður um náttúruperlur jafnt á
heimslóðum sem annars staðar á
landinu.
Við fórum „bakdyramegin” heim
eins og við köllum það þegar riðið
er fyrir sunnan vatn Hafurstaða-
megin. Þegar við erum rétt komin
heim segir hann ég er nú enginn
hestamaður en samt er þetta nú
bráð skemmtilegt, svo hló hann
innilega og stríðnishrukkurnar við
augun komu vel í ljós. Þá stuttu
áður höfðum við rætt mikið um það
hvað hestamaður í rauninni þýddi
og þá hafði hann fundið út að orð-
ið hestanotandi væri það sem hann
kysi að kalla sína hestamennsku.
Þegar Magnús kom heim að Hlíð
gaf hann sér alltaf góðan tíma til
að aka hægt heim afleggjarann
skoða ijöllin, vatnið, húsin og bara
allt sem fyrir augun bar erida var
hann fljótur að sjá ef að eitthvað
hafði breyst.
Það er ekkert víst í þessum heimi.
Einn fór í gær annar í dag en hver
á morgun? Við öll sem þekktum
Magnús eigum eftir að sakna hans
mikið, en við vitum að þegar okkar
tími er kominn tekur hann vel á
móti okkur hinu megin brosandi
með heita, þétta handtakinu sínu.
Sigrún Ólafsdóttir
í æsku er okkur kennt að okkar
jarðneska líf á ser endi og við lær-
um að lifa með þeirri hugsun að
ekkert varir til eilífðar. Samt er það
svo að þegar dauðinn kveður að
dyrum að það er erfitt að sætta sig
við að eitthvert okkar sé hrifíð í
burtu því ávallt er eitthvað eftir .
t
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐNIGESTSSON,
Kirkjuvegi 11,
Keflavik,
lést í Sjúkrahúsi Keflavíkur 4. október.
Vigdís Pálsdóttir,
Sveinn Guðnason, Guðbjörg Sigurjónsdóttir,
Elín Guðnadóttir, Ellert Skúlason,
Ingunn Guðnadóttir, Bjarni Jónsson,
Gestur Guðnason, Oddrún Guðsveinsdóttir,
Pálína Guðnadóttir, Eiríkur Ragnarsson,
Kristín Guðnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir, fósturfaðir, tengdafaðir, afi og langafi,
EINAR ÞÓR JÓNSSON
vélgæslumaður,
Furugerði 1,
andaðist í Landakotsspítala 5. október sl.
Sólborg Sveinsdóttir,
Guðrún Jónína Einarsdóttir, Loftur E. Pálsson,
Lísabet Sólhildur Eínarsdóttir, Sigurður A. Einarsson,
Ingólfur Dan Gíslason, Jóhanna Jónsdóttir,
Axel Hólm Gíslason, Jódfs Jóhannesdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
LEGSTEMAR
VETRARTILBOÐ -3
GrcMiíl
HELLUHRAUNI 14 -220 HAFNARFIRÐI • SÍMI 652707
OPIÐ 9-18. LAUGARDAGA FRÁ'KL. 10-15.
ólokið og hann skilur eftir sig skarð
sem aldrei verður fyllt.
Nú þegar Magnús Hallsson hefur
lokið sínu jarðneska hlutverki
hrannast upp minningar um þá
samveru sem við deildum með hon-
um og það sem hann gaf af sér til
annarra. Hann var sá stóri persónu-
leiki sem allir gátu leitað til, jafnt
börn sem fullotðnir og fengið ráð
við þeim vanda sem að höndum bar
hverju sinni. Ekki einungis bar hann
umhyggju fyrir þeim eldri, heldur
lét sig einnig skipta hvað hinir yngri
höfðu til málanna að leggja. Nú er
skarð fyrir skildi hjá okkar börnum
þegar Magnús frændi er horfinn
burtu.
Ekki er hægt að nefna svo Magn-
ús að Gullu sé ekki getið líka. Þau
voru nánast alltaf nefnd í sömu
setningu í okkar Ijölskyldu, enda
vart hægt að hugsa sér samiýmd-
ari hjón. Saman bjuggu þau sér og
börnunum sínum heimili og var það
heimili alltaf opið öllum sem þangað
höfðu eitthvað að sækja, hvort sem
það var vinátta, ráð eða frændskap-
ur. Magnús og Gulla kunnu ávallt
svar við öllum hlutum í lífinu. Fyrir
honum var hver sú þraut sem að
höndum bar áskorun um að sigrast
á, en verða um leið reynslunni rík-
ari sem hægt var að miðla til ann-
arra. Hann hugsaði alla hluti til
hlítar áður en þeir voru fram-
kvæmdir svo allt gæti orðið sem
best og haganlegast enda ber dags-
verk hans þess fagurt vitni.
Vinátta okkar við Magnús og
Gullu stendur fremst þegar litið er
til baka. Ógleymanlegur er sá tími
er við eyddum saman, og er þá
ferðalag okkar síðastliðið sumar
næst í huganum. Magnús var mik-
ill unnandi landsins enda með sterk-
ar rætur í íslenskri sveit, alinn upp
í Hnappadalnum þar sem fjallasýn-
in gerist fegurst, enda unni hann
sveitinni sinni mest allra staða.
Hugur hans var þó fær um að sjá
fegurð allstaðar, jafnt í grösum
hagans sem og í fallegrí byggingu.
Nú verða ekki farnar fleiri ferðir
með Magnúsi og Gullu hér á jörð.
Þær sem aldrei voru farnar verða
að bíða næsta lífs. í huga okkar
er efst þakklæti fyrir að hafa feng-
ið að kynnast og deila líflnu með
Magnúsi en jafnframt söknuður og
eftirsjá að mega ekki hafa hann
lengur meðal okkar.
Elsku Gulla og fjölskylda, megi
minning um góðan dreng varðveit-
ast í hjörtum okkar.
Svandís og Sverrir
Sunnudaginn 29. september sl.
fékk ég þá ótrúlegu frétt að Magn-
ús Hallsson hefði látist þá um nótt-
ina að heimili sínu.
Mikið var erfitt að meðtaka þann
raunveruleika að hann væri farinn
frá okkur á vit forfeðra sinna og
maður myndi ekki hitta hann aftur
fyrr en hinu megin við móðuna
miklu. Magnús varð ekki gamall
maður, aðeins nýorðinn 53 ára þeg-
ar Iífshlaupi hans lauk.
Magnús lærði húsasmíðar í Borg-
arnesi og vann þar um sveitir uns
hann flutti til Reykjavíkur. Starfaði
hann þar við húsasmíðar fyrstu
árin, en fijótlega kom í ljós að þarna
var á ferðinni, ekki bara afburða
fagmaður, heldur mjög góður
stjórnandi með ákveðnar skoðanir
og mikla ábyrgðartilfinningu, úr-
ræðagóður og laginn við fólk. Þetta
sáu þeir sem hann starfaði fyrir,
enda hefur hann haft umsjón með
og stjómað mörgum stórfram-
kvæmdum sl. 20 ár. Leiðir okkar
Magnúsar lágu saman fyrir u.þ.b.
14 ámm síðan og hefur hann reynst
mér ómetanleg stoð og stytta í öll-
um þeim framkvæmdum sem ég
hef staðið fyrir síðan. Meðal þeirra
framkvæmda sem hann hefur haft
umsjón með fyrir mína hönd má
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞORSTEINN RUNÓLFSSON,
Álfhólsvegi 17A,
Kópavogi,
andaðist 30. september á Hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum af alhug sýnda samúð og vinarhug. Sérstakar þakkir til
starfsfólks Sunnuhlíðar.
Laufey Ólafsdóttir,
Ólína Þuriður Þorsteinsdóttir, Sigurður Gunnarsson,
Sverrir Björgúlfur Þorsteinsson, Guðleif Unnur Magnúsdóttir,
Þórey Björk Þorsteinsdóttir, Ólafur Þór Jónsson,
Bergþóra Þorsteinsdóttir,
barnabörn og langafabarn.
-\ Systir okkar og mágkona, ■
SÓLVEIG BJARNADÓTTIR,
andaðist að morgni 5. október.
Jarðarförin auglýst síðar. J
Guðrún Soffía Gisladóttir, Friðgeir Grímsson,
Sigurgeir Páll Gíslason, Elín Gísladóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir,
GEIR ÓSKAR GUÐMUNDSSON
véltæknifræðingur,
Dúfnahólum 2,
lést 5. október.
Árný Guðmundsdóttir,
Guðrún Geirsdóttir, Hjörtur Hansson,
Sigurður Geirsson, Guðlaug Einarsdóttir,
Árni Geirsson, Halldóra Hreggviðsdóttir.